Όταν ο κατευνασμός της Τουρκίας, γίνεται υποταγή: Οι «Άθλιοι» Αθηνών και Λευκωσίας

Του Νίκου Μελέτη

Κι όμως. Υπάρχουν Έλληνες και Ελληνοκύπριοι οι οποίοι επιχαίρουν, αν δεν θριαμβολογούν κιόλας για το γεγονός ότι η Τουρκία και ο Ταγίπ Ερντογάν δείχνουν τα δόντια τους στην Κύπρο.

Και υποστηρίζουν ότι αυτή η πλήρης αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου, αποδεικνύει ότι η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του νησιού μπορεί (και πρέπει κατά την άποψη τους) να γίνει μόνο μετα την επίλυση του Κυπριακού. Επαναλαμβάνουν λοιπόν μονότονα την τουρκική θέση: η Κυπριακή Δημοκρατία δεν υφίσταται και δεν μπορεί να ασκεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χωρίς την έγκριση του ψευδοκράτους και της Τουρκίας.

‘Η ας το πούμε αλλιώς: μονο όταν επιτρέψει η Τουρκία να λυθεί στα δικά της μέτρα το Κυπριακό, θα αρχίσει να ασκεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της η Κυπριακή Δημοκρατία.

Μια γνωστή αντίληψη σύμφωνα με την οποία ο κατευνασμός της Τουρκίας επιτυγχάνεται δια της πλήρους υποταγής σε αυτήν.

Δυστυχώς αυτή η αντίληψη εκφράσθηκε δημόσια και από αρχηγό μεγάλου κόμματος στην Κύπρο.

Η ψευδαίσθηση ότι αρκεί η συναίνεση του Έρογλου ή του Ακιντζί ή του Οζερσάι για να αποκρουστεί η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας. Ότι ο Ακιντζί είναι το αφεντικό και όχι ο Ερντογάν.

Η λανθασμένη αντίληψη: ότι η Τουρκία νοιάζεται απλώς για το συμφέρον των Τουρκοκυπρίων. Για να απολαύσουν και αυτοί τον φυσικό πλούτο του νησιού. Αν είναι αυτό το πρόβλημα εύκολα ρυθμίζεται με την κατανομή των κερδών. Ήδη το εχει υποσχεθεί και μάλλον πρόωρα ο κ. Νίκος Αναστασιάδης.

Όμως η αντίληψη αυτή δυστυχώς είναι εκείνη που εξωραΐζει την Τουρκία. Που υποστηρίζει ότι όλα όσα έχουν συμβεί στο Κυπριακό έγιναν από αγνό και άδολο ενδιαφέρον της Τουρκίας για την ευημερία των Τουρκοκυπρίων. Και ότι το Κυπριακό δεν εχει λυθεί γιατί οι προβληματικοί Ελληνοκύπριοι δεν αποδέχονται λύση που να ικανοποιεί τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων. Η Τουρκία απλώς φροντίζει για το καλό του Ακιντζί…

Οι λόγοι της τουρκικής παρέμβασης είναι τα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα. Η τουρκοκυπριακή κοινότητα αποτέλεσε διαχρονικά το όχημα για την προώθηση των τουρκικών στόχων.

Σήμερα φωνάζουν και επιχαίρουν για την τουρκική παρέμβαση όσοι ποτέ δεν αγάπησαν την Κυπριακή Δημοκρατία και όσοι θεωρούν την σημερινή κατάσταση ως αποτέλεσμα των «δικών μας λαθών». Ότι για την εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή ευθύνεται η δική μας πλευρά και όχι η τουρκική. Και συνεπώς το εργαλείο για την ενίσχυση και αναβάθμιση του ρόλου της Κύπρου, όπως ειναι το φυσικό αέριο, θα πρέπει να θαφτεί ή να τεθεί στην υπηρεσία της Τουρκίας. Φοβούνται το ενδεχόμενο ισχυροποίησης της Κύπρου, καθως αυτό απομακρύνει την προοπτική επιβολής της λύσης που δεν θα είναι αρεστή στην Τουρκία…

Με τον τρόπο αυτό δεν αντιλαμβάνονται ότι απλώς ενθαρρύνουν την Τουρκία να απαιτεί ολο και πιο υποτελή την νέα επανενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία.

Είναι όλοι αυτοί που συμφωνούν με την τουρκική θέση ότι το φυσικό αέριο από όπλο της Κυπριακής Δημοκρατίας για μια καλύτερη λυση του κυπριακού, πρέπει να μετατραπεί σε «μέσο» («αγχόνη») για να της επιβληθεί η λύση που επιδιώκει η Τουρκία. Λύση που απλώς θα διευρύνει τον έλεγχο της Τουρκίας και στο νότιο τμήμα του νησιού και θα της προσφέρει μερίδιο από τον φυσικό πλούτο του νησιού…

Αγωνιούν ότι με την στάση της η Τουρκία ξετινάζει τα επιχειρήματα όσων μεχρι και τωρα υποβάθμιζαν τους κίνδυνους, από την συνέχιση παρουσίας τουρκικής δύναμης στο νησί, και από τις προβλέψεις στα σχέδια λύσης του Κυπριακού που καθιστούν την Κυπριακή Δημοκρατία όμηρο της τουρκοκυπριακής πλευράς και μέσω αυτής της Τουρκίας.

Η επιλογή για αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της Κυπριακής Δημοκρατιας και της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων με την οριοθέτηση των ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ισραήλ ,ήταν μια κορυφαία και σημαντική στιγμη, ίδιας σχεδόν σημασίας με την ένταξη στην Ε.Ε..

Κανείς δεν υποστήριξε ότι ο δρόμος θα ηταν στρωμένος με ροδοπέταλα και ότι ο κ.Ερντογάν ,θα έσπευδε να κόψει την κορδέλα στις γεωτρήσεις των πετρελαϊκών κολοσσών στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Η Κυπριακή Δημοκρατία ορθώς συνεχίζει την ενεργειακό σχεδιασμό της μέσα από μεγάλες δυσκολίες και σοβαρές απειλές, παρά τα πισωγυρίσματα ,ίσως και τις αποτυχίες.

Όμως ποτέ , στην Κύπρο ,στην Μεσόγειο ,σε ολόκληρη την περιοχή μας ,η πορεία τέτοιων εγχειρημάτων ,δεν ηταν ευθύγραμμη και απλή.

Αλλά οι μάχες έχουν ελπίδα να κερδηθούν ,όταν δίνονται και όχι όταν παραδίδονται…

Και η μάχη για την Κυπριακή ΑΟΖ δίνεται για την ιδια την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι για μερικά εκατομμύρια παραπάνω στο κοινό ταμείο με τους Τουρκοκύπριους…

MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση