Συμπεράσματα από ένα αναπένταχα μεγάλο συλλαλητήριο

Γράφει ο Ανδρέας Ε. Γεωργιάδης

Αργήσαμε πολύ να πάρουμε χαμπάρι τι μάς ετοίμαζαν οι εχθροί και οι «φίλοι» μας.

Τα αντανακλαστικά των ηγετών μας, όλα αυτά τα 25 χρόνια, που προέκυψε το θέμα του ονόματος του κράτους των Σκοπίων, ήταν εξαφανισμένα, όπως ενός παράλυτου και διαλυμένου κράτους.

Το συλλαλητήριο θα πρέπει να ξύπνησε άγρια το κοιμώμενο και εφησυχασμένο πολιτικό και «δημοσιογραφικό» προσωπικό, που στην τρομάρα τους προσπάθησαν να υποβιβάσουν, να υποτιμήσουν και να μειώσουν τον όγκο του συλαλλητηρίου σε τέτοιο βαθμό που γελοιοποιήθηκαν τελείως.

Στη 1.00 το μεσημέρι -και ενώ το συλλαλητήριο ήταν προγραμματισμένο για τις 2.00- από μαρτυρίες ανθρώπων που έφθαναν στην Αθήνα μέσω Κηφισίας, δεν μπόρεσαν να φτάσουν ούτε μέχρι το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού. Το ίδιο συνέβαινε σε όλες τους μεγάλους δρόμους και λεωφόρους με το πυκνά συνωστιζόμενο πλήθος.

Τι θα κάνει τώρα η κυβέρνηση, είναι το μεγάλο ερώτημα.

Το συλλαλητήριο έδωσε μία εντυπωσιακή ώθηση στα αντανακλαστικά των απανταχού της γης Ελλήνων, αλλά δεν φαίνεται να άγγιξε τα κυβερνητικά κλιμάκια. Όσον αφορά αυτήν την λαϊκή κινητοποίηση, εάν δεν υπάρξει μια περαιτέρω, ουσιαστική οργάνωση αυτής της τρομερής δύναμης που ξέσπασε ξαφνικά, το όλο θέμα θα ατονήσει και θα υποταχθούμε στη μοίρα μας, που θα την καθορίσουν οι ξένοι, σύμφωνα με τα συμφέροντα τους με την συνδρομή βέβαια των δικών μας πολιτικών.

Αντί να προβάλουν τα κρατικά ΜΜΕ αυτό το τεράστιο διαπραγματευτικό χαρτί της χώρας, το μείωσαν μέχρι να το εξουθενώσουν τελείως. Ο λαός έδωσε ένα βροντερό παρόν που όμοιό του δεν έχει υπάρξει ποτέ έως σήμερα και είχε ένα και μόνο σκοπό: να βροντοφωνάξει στου ιθύνοντες: ορίστε κύριοι πάρτε την δύναμή μας και διαπραγματευτείτε.

Ποιον ωφέλησε και ποιον έβλαψε αυτό το συλλαλητήριο;

Θα μπορούσε να ωφελήσει βραχυπρόθεσμα την κυβέρνηση που της έδωσε την δύναμη να διαπραγματευθεί, εάν αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει αυτήν την τρομερή κινητοποίηση.

Θα την βλάψει όμως μακροπρόθεσμα εάν δεν μπορέσει να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή συμφωνία.

Η κυβέρνηση θα μπορούσε, με βάση αυτά τα δύο συλλαλητήρια, να υποστηρίξει ότι δεν μπορεί να πάει αντίθετα σε ένα τόσο μεγάλο πανελλήνιο πατριωτικό κίνημα και επομένως, είτε πρέπει να πάρει αυτό που ο λαός ζητά ή να σταματήσει την διαπραγμάτευση.

Η άλλη πλευρά θα βρισκόταν σε δεινή θέση.

Με ένα τέτοιο διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της θα μπορούσε να πιέσει αφάνταστα το κρατίδιο των Σκοπίων που στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στην υποστήριξη που του δίνει η Αμερική.

Οι μεγάλες δυνάμεις δεν φοβούνται τις τοπικές κυβερνήσεις, που τις ελέγχουν πολύ εύκολα, υπολογίζουν μόνο τις μαζικές κινητοποιήσεις που δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε το πως αρχίζουν ούτε το πως και πότε τελειώνουν.

Είναι χαρακτηριστικό το πως η κυβέρνηση προσπάθησε να μειώσει την δυνατότητα πρόσβασης του λαού στο κέντρο της Αθήνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι έκλεισαν τους σταθμούς του μετρό γύρω από το Σύνταγμα και στο Σύνταγμα, αντί να αφήσουν ελεύθερη –χωρίς εισιτήριο- την πρόσβαση, έβγαλαν όλα τα παπαγαλάκια στην τηλεόραση ώστε να προκαλέσουν σύγχυση για να μην κατέβει ο λαός και άφησαν τον ρουβίκωνα να απειλεί για να φοβίσουν τον κόσμο. Και όλα αυτά τα σάρωσε η ορμή του λαού.

Και τι ακόμη έκανε αυτή η «αριστερόστροφη» κυβέρνηση; Οργάνωσε την επόμενη μέρα ώστε να βγει «πρόωρα» το σκάνδαλο της Novartis, για να αντιμετωπίσει το θόρυβο από την οργή του συλλαλητηρίου, ώστε να στραφεί το ενδιαφέρον του κόσμου στο σκάνδαλο.

Με αυτήν την βιαστική κίνηση κατέστρεψε και τα δύο δυνατά χαρτιά της: και το διαπραγματευτικό χαρτί για την εξωτερική της πολιτική (υποβιβάζοντας την σημασία του συλλαλητηρίου) και “καίγοντας” το σκάνδαλο της Novartis για την εσωτερική της πολιτική επιβίωση. Εάν είχε περιμένει να έλθουν στο φως όλα τα στοιχεία απο το FBI, θα είχε δέσει καλά την υπόθεση και δεν θα είχε επέλθει τόση σύγχυση με τους προστατευόμενους μάρτυρες και όλες τις άλλες «τρύπες» που προέκυψαν και έδωσαν την εσφαλμένη εντύπωση ότι «έλα μωρέ δεν έγινε και τίποτα, πάντα έτσι γινόταν.»

Ένα τέτοιου μεγέθους σκάνδαλο θα μπορούσε να είχε εξουθενώσει και διαλύσει την αξιωματική αντιπολίτευση.

Η κυβέρνηση έπαιξε και έχασε.

Έβαλε “κρυφά” τα χεράκια της και έβγαλε τα ματάκια της αλλά συγχρόνως έβγαλε και την ψυχή των Ελλήνων.

Από εδώ και πέρα το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι την ετυμηγορία του λαού, δηλαδή την ΤΙΜΩΡΙΑ της.

iThesis



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση