Η πολιτική ανηθικότητα της Εξωτερικής Πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

H Ελλάδα για χρόνια δυσκολευόταν να διατηρεί καλές και στενές σχέσεις με καθεστώτα δικτατορικά ή σχεδόν δικτατορικά, ακόμη κι αυτό την έφερνε αντίθετη, συχνά, με εθνικά της συμφέροντα. Τόσο επί κυβερνήσεων ΝΔ, όσο και επί ΠΑΣΟΚ. Στην πρώτη περίπτωση για να μειώσει τη σκληρή κριτική της αντιπολίτευσης, στη δεύτερη για υποτιθέμενους ιδεολογικούς λόγους.

Φυσικά εξαιρέσεις υπήρξαν. Αλλά δεν ήταν ο κανόνας.

Σήμερα, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δύσκολα διακρίνει κανείς στενές σχέσεις στην εξωτερική πολιτική μας, με καθεστώτα που δεν είναι δικτατορικά ή δεν παραβιάζουν, καθημερινά, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι σχέσεις με την Τουρκία, ένα πολιτικό καθεστώς που κάθε μορφής δημοκρατική ελευθερία έχει καταργηθεί, μαζί με σωρεία άλλων ελευθεριών, παραμένει μια «φιλική» χώρα κατά τους Αλ. Τσίπρα και Ν. Κοτζιά. Μπορεί να προβάλλουν για τους σανοφάγους και μη ψηφοφόρους τους οποιασδήποτε μορφής αιτιολογία βρίσκουν ή εφευρίσκουν για να δικαιολογήσουν αυτή την πολιτική τους αλλά το Τουρκικό καθεστώς είναι μορφή δικτατορίας, σύμφωνα όχι με τη δική μας κρίση αλλά αυτή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Με την Αίγυπτο, την οποία με πάθος υπερασπίζεται η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι άλλα διεθνή φόρα, για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με την γλυκόπικρη δικαιολογία της πιθανής αναγνώρισης της ΑΟΖ, η κατάσταση είναι ακόμη βαρύτερη. Είμαστε η μόνη χώρα τα ΕΕ που στηρίζει τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις πρόσφατες κρεμάλες που έστησε το καθεστώς του στρατηγού –Προέδρου σε βάρος των αντιπάλων του. Η διεθνής κατακραυγή για κατάργηση της θανατικής ποινής, δεν μας αφορά προφανώς μιας και δεν είδαμε καμιά διαμαρτυρία του είδους από το … προοδευτικό- αριστερό υπουργείο Εξωτερικών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Η εξωτερική πολιτική της «πρώτης φορά Αριστερά» δοκιμάστηκε όμως και με το Ισραήλ. Η αλήθεια είναι πως στα Ηνωμένα Έθνη η Αθήνα ψήφισε υπέρ της κατάργησής της απόφασης Τραμπ αλλά δεν έχει ακουστεί ούτε μια φωνή από επίσημο χείλος, σχετικά με την παράνομη καταπάτηση Παλαιστινιακών εδαφών (απόλυτη αντιστοιχία με την Τουρκική κατοχή της Κύπρου), για τους παράνομους οικισμούς, για τις ζωές των Παλαιστινίων που χάνονται (όχι στις διαδηλώσεις) αλλά στις φυλακές και στις ανακρίσεις. Το σύνθημα «ελεύθερη, δημοκρατική Παλαιστίνη» είναι πια … παρελθόν.

Η απόλυτη καταπάτηση των ανθρωπίνων (και μειονοτικών) δικαιωμάτων στην Αλβανία επίσης δεν αφορά την κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα και το υπεξ του Ν. Κοτζιά. Ονομάζει «καλούς του φίλους» τους ομολόγους του και τους επιτρέπει να ασυδοτούν σε βάρος των μειονοτικών χωρίς να προβαίνει σε σκληρές καταγγελίες, χωρίς να διακόπτει ουσιαστικά κάθε συζήτησή τους με την ΕΕ, χωρίς να προσφεύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ας μην ξεχνούμε τη «μεγάλη μας φίλη», την Κίνα. Η Κίνα από τους πρωταθλητές της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως, αποτελεί τον μεγαλύτερο επενδυτή στην Ελλάδα πράγμα που η Αθήνα εκλαμβάνει σαν υποχρέωσή της να σιωπά αιδημόνως και ν’ αποφεύγει να αναφέρεται σε αυτό ακόμη και στα μεγάλα διεθνή φόρα που συμμετέχει.

Η πολιτική ανηθικότητα της κυβέρνησης στο ζήτημα του σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν έχει τέλος κι αποτελεί ένα ακόμη εκφυλισμένο χαρακτηριστικό της «Τσιπροαριστεράς» που καταρρίπτει και σε αυτό το ζήτημα το «ηθικό πλεονέκτημα» που θα ήθελε να εξακολουθεί να πουλά.

Για όσους επί χρόνια την εγκαλούσαμε για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Ρωσία, την Κίνα, την Κορέα, την Κούβα, κ.ά. δεν αποτέλεσε έκπληξη. Έκπληξη αποτέλεσε για τους οπαδούς της και ψηφοφόρους της, που διαπίστωσαν πως το μόνο που –πάγια- ενδιαφέρει την αριστερά είναι η εξουσία και η παραμονή της σε αυτήν. Όπως λέμε, «σοσιαλιστικός ρεαλισμός».

Τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι για τους κουτούς…

Σημειώσεις


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση