2018, η χρονιά της δικής μας ευθύνης

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Τα υπολείμματα της πολιτικής (βλ. κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) επιχειρούν να επιλύσουν τα "υπολείμματα της ιστορίας" (βλ. μονομερείς και διεθνώς παράνομες αιτιάσεις εις βάρος της Ελλάδας από Αλβανία, Σκόπια και Τουρκία) ελπίζοντας πως θα κατορθώσουν να συμπληρώσουν μια μονάδα!!!
Αυτά συμβαίνουν όταν ανίδεοι προσπαθούν μέσα στα ιδεοληπτικά πλαίσια να αντιμετωπίσουν ζητήματα των οποίων την εθνική φύση όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται αλλά επιπλέον είναι και σε πλήρη (ιδεολογική) αντίθεση με αυτήν.

Απατάται οικτρά όποιος ελπίζει πως εκείνοι που έχουν χάσει έναν ιδεολογικό, πολιτικό, διπλωματικό και επικοινωνιακό πόλεμο, θα σταθούν στο ύψος που απαιτεί το Σύνταγμα από αυτούς για την προστασία της χώρας, εάν κληθούν να αντιμετωπίσουν μια εθνική κρίση (βλ. ελληνοτουρκική).

Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν έχουν τα ηθικά, ιδεολογικά και ψυχικά αποθέματα αλλά και κίνητρα για να υπερασπιστούν μια πατρίδα στην οποία όχι μόνο δεν πιστεύουν, αλλά την έχουν πολεμήσει στο παρελθόν με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, εργαζόμενοι συνειδητά για την πολιτική, οικονομική, κοινωνική και εθνική διασάλευση και αποσάθρωσή της.

Δεν είναι ανίκανοι, αλλά επικίνδυνοι. Τόσο για τους εαυτούς τους, όσο και για όλους τους άλλους που κατοικούν στην Ελλάδα. Γνωρίζοντας, μάλιστα, τον τερματισμό όχι μόνο της παραμονής τους στην εξουσία αλλά και του πολιτικού τους βίου, καθίστανται λίαν επικίνδυνοι για την χρονιά που μόλις ξεκίνησε.

Έχοντας ήδη εφαρμόσει στον απόλυτο βαθμό και με πλήρη αντιστροφή και εις βάρος των εθνικών συμφερόντων το ρητό "είναι εκείνα τα πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται, αλλά και εκείνα που γίνονται και δεν λέγονται", η απομάκρυνσή τους από την εξουσία είναι απολύτως επιβεβλημένη, ενώ η κατανόηση της πολιτικής ταύτισης και των επερχόμενων για να κυβερνήσουν, μεταφέρει την ευθύνη αποφυγής μιας νέας εθνικής ήττας και καταστροφής σε όλους εμάς, που τα μέχρι σήμερα γεγονότα επιτάσσουν να ωριμάσουμε πολιτικά για να αποφύγουμε το χωρίς (σύντομη χρονικά) επιστροφή άλμα στο κενό και την καταστροφή.

Και αυτό θα γίνει μόνο εάν κατανοήσουμε όχι μόνο την άτυπη σύμπλευση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αλλά και τον συντομισμένο πολιτικό θόρυβο που παράγουν εκείνοι που αλλάζοντας πρόσωπα ελπίζουν να συνεχίσουν μας εξαπατούν εναλασσόμενοι στην εξουσία εις βάρος της δικής μας πατρίδας και υπέρ της δικής τους (καταστροφικής για όλους εμάς) παρτίδας εξουσίας.

Ο σχολιασμός του κ. Βιλιάρδου, είναι πλέον χαρακτηριστικός:
Μετά από οκτώ χρόνια μνημόνια η Ελλάδα έχει πλέον χρεοκοπήσει οριστικά, σε βαθμό που αποτελεί ρεκόρ στην παγκόσμια ιστορία - ενώ, επειδή δεν τόλμησε καμία κυβέρνηση της να το δηλώσει επίσημα, φοβούμενη τις συνέπειες, είναι η πρώτη χώρα που οι Πολίτες της καλούνται βίαια να πληρώσουν τα δυσθεώρητα δημόσια χρέη που συσσωρεύτηκαν με ότι έχουν και δεν έχουν, μεταξύ άλλων από την πιο αποτυχημένη «διάσωση» στα διεθνή χρονικά.
Στα πλαίσια αυτά, εάν περιμένουν οι Έλληνες κάποια ουσιώδη αλλαγή από την επόμενη κυβέρνηση, θα απογοητευθούν ακόμη περισσότερο - αφού οι ευθύνες της όσον αφορά τη χρεοκοπία είναι κατά πολύ μεγαλύτερες. Φυσικά δεν είναι διατεθειμένο κανένα στέλεχος της να τις αναλάβει, φοβούμενα όλα την τιμωρία που επέβαλλαν άλλοι λαοί στους δικούς τους υπευθύνους όταν πτώχευσαν - κάτι που ισχύει πια και για την σημερινή κυβέρνηση.
Ως εκ τούτου, η μοναδική λύση που απομένει στους μη εθελόδουλους Έλληνες, είναι η δική τους δραστηριοποίηση, χωρίς να περιμένουν τίποτα από την πολιτική τους ηγεσία - όπου οφείλουν να γνωρίζουν πως όταν οι Πολίτες είναι πρόθυμοι και αποφασισμένοι να πολεμήσουν για να υπερασπίσουν τα ατομικά και συλλογικά τους δικαιώματα, καθώς επίσης για να ανακτήσουν την εθνική τους ανεξαρτησία, διώχνοντας τους εύλογους φόβους τους, τότε εμφανίζονται αμέσως εκείνοι που θα τους οδηγήσουν στο δρόμο που οι ίδιοι έχουν επιλέξει.
Επομένως, η μεγάλη μου ευχή για το 2018 δεν είναι άλλη από την αφύπνιση των Ελλήνων - οι οποίοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως έχουν πληρώσει πανάκριβα τις δικές τους ευθύνες για τα πράγματι μεγάλα λάθη τους πριν το 2010, με τις απάνθρωπες επιβαρύνσεις που τους επιβλήθηκαν. Από την άλλη πλευρά, ο μεγάλος μου φόβος είναι η επικράτηση του συνδρόμου της Στοκχόλμης, όπου το θύμα νοιώθει θύτης - κάτι που αφενός μεν προωθείται μετά μανίας από ορισμένα διατεταγμένα ΜΜΕ και δημοσιογράφους, αφετέρου είναι εξαιρετικά πιθανό επειδή έτσι αντιδρούν συνήθως τα θύματα, λόγω του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.
Πιστεύοντας πως δεν θα επιτρέψουν οι Έλληνες στα ΜΜΕ να τους επηρεάσουν, ούτε στα ένστικτα τους να αναλάβουν τα ηνία, έχω επί πλέον την άποψη πως η δικαιολογία του τύπου «δεν ήξερα» έπαψε να ισχύει για όλους εμάς τους απλούς Πολίτες. Επομένως είμαστε πια συνυπεύθυνοι σε όλα αυτά που δρομολογούνται - οπότε θα θεωρηθούμε συνεργοί και συνένοχοι εάν δεν αντιδράσουμε όλοι μαζί, χωρίς το «διαίρει και βασίλευε» που μας έχουν επιβάλλει (μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί) ούτε τον καινούργιο χρόνο, όπου θα έχουμε την τελευταία μας ίσως ευκαιρία. Ελπίζω λοιπόν, πως το 2018 θα είναι πράγματι το έτος της αφύπνισης - ευχόμενος Καλή Χρονιά, με Υγεία και Ευτυχία σε όλες τις φίλες και τους φίλους που με τιμούν με τη φιλία τους.

Κάθε φορά που ξεχνάμε ένα κομμάτι από όσα έχουμε ζήσει, δεν διαγράφουμε απλά ένα κομμάτι από τη μνήμη μας. Διαγράφουμε οριστικά ένα κομμάτι που μπορεί να είναι χρήσιμο για την υπόλοιπη ζωή μας. Μα, το πιθανότερο και κυριότερο, σβήνουμε μια σημαντική πληροφορία για τις ζωές εκείνων που ακολουθούν μετά από εμάς.

Δική μας ευθύνη είναι να θυμόμαστε όσα άσχημα μας έχουν συμβεί και με την μνήμη ως ζωντανό όπλο να εμποδίσουμε την επανάληψή τους σε ζωές ανθρώπων που θα κληθούν να ζήσουν αλλά και να πληρώσουν την δική μας εγκληματική αμέλεια.

Χρόνια Πολλά σε όλους εσάς που συνεχίζετε να θυμάστε από που έρχεστε, διατηρώντας αναμμένη την φλόγα και δείχνοντας τον δρόμο σε όλους εκείνους που τώρα ξεκινούν την δύσκολη πορεία προς την αλήθεια, το φως και τον Παράδεισο..., σπάζοντας και φεύγοντας μακριά από την ασφάλεια των αλυσίδων της εθελοδουλείας που μας προσφέρουν ως μοναδική λύση εκείνοι που δεν είχαν το σθένος ή την θέληση να υπεραπιστούν την δική μας πατρίδα...

ΥΓ: Το κόλπο για να μην ξεχνάμε: Να κοιτάζουμε στα μάτια των μικρών παιδιών, που περιμένουν από εμάς εκείνα ακριβώς που παραλάβαμε κι εμείς...



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση