Τεράστιες αλλαγές στη Μέση Ανατολή, κίνδυνοι… αλλά και προσδοκίες

Κάποτε, όχι και τόσο παλιά, εάν ακούγαμε ότι το εβραϊκό κράτος απευθυνόταν στο βασίλειο των Σαούντ ζητώντας συνδρομή για την εξεύρεση μιας λύσης στο Παλαιστινιακό, θα κοιτούσαμε το ημερολόγιο για να διαπιστώσουμε εάν έγραφε 1η Απριλίου. Πλέον, οι σεισμικές αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη στη Μέση Ανατολή, ο ισχυρισμός αυτός προβάλλεται από Ισραηλινό υπουργό, ενώ από σαουδαραβικής πλευράς δεν υπάρχει η νομοτελειακά βέβαιη, τότε, οργισμένη αντίδραση.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, την αποκάλυψη για την ύπαρξη της πρόσκλησης έκανε ο υπουργός Πληροφοριών του Ισραήλ, λέγοντας ότι η ισραηλινή κυβέρνηση προσκάλεσε τον πρίγκιπα διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας και σημερινό υπουργό Άμυνας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, να επισκεφθεί τη χώρα, παρά το γεγονός ότι οι δυο χώρες δεν διατηρούν διπλωματικές σχέσεις!

Η πρόσκληση αυτή έρχεται στη δημοσιότητα μετά από την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ από την κυβέρνηση Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες που έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στον ισλαμικό κόσμο εν γένει, καθώς οι νέες εξελίξεις δεν έχουν «χωνευθεί» ακόμα, με αποτέλεσμα να πρόκειται για κάτι κατανοητό.

Τις μεγαλύτερες αντιδράσεις τις προκαλεί η Τουρκία, καθώς ο διεφθαρμένος πρόεδρός της αντιμετωπίζει πλέον τεράστιο πρόβλημα με τις αποκαλύψεις για τη δράση του καθεστώτος του και προσπαθεί να πουλήσει στους οπαδούς του στο εσωτερικό τα «κλασικά εύπεπτα», όπως ο αντισημιτισμός και ο αγώνας των Παλαιστινίων.

Όπως όλα αυτή την εποχή στη Μέση Ανατολή και αυτή η αναταραχή ανάγεται στην ολοκληρωτική σύγκρουση, ευτυχώς δεν έχει γίνει «θερμή» μέχρι στιγμής, ανάμεσα στους σουνίτες και τους σιίτες για την επιρροή στη Μέση Ανατολή. Η τουρκική πολιτική λειτουργεί διχαστικά στο σουνιτικό μπλοκ που αντιδρά στις ενέργειες του σιιτικού θεοκρατικού Ιράν, μεγιστοποιώντας τη βαρύτητα του ατοπήματος της Άγκυρας στα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ουάσιγκτον.

Οι ενέργειες των Τούρκων μάλιστα, δεν βρίσκουν σύμφωνο ούτε το Κρεμλίνο, με αποτέλεσμα να μεγιστοποιείται το ρίσκο που έχει αναλάβει ο Ερντογάν, ο οποίος έχει βρει στήριγμα στη Μόσχα, σε μια προσπάθεια να αντισταθμίσει τα προβλήματα που δημιουργεί στην ασφάλεια της Τουρκίας η σύγκρουση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, παρότι για ευνόητους λόγους η Δύση κρατά χαμηλά τους τόνους.

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ ΣΤΟ ΡΙΑΝΤ

Η πρόσκληση των Ισραηλινών στους Σαουδάραβες να αναλάβουν μεσολαβητική πρωτοβουλία με τους Παλαιστίνιους τους οποίους περιγράφουν – δικαιολογημένα – ως αδύναμους και διαιρεμένους, αποτελεί μια απόφαση προσεκτικά υπολογισμένη ώστε να «παίζει καλά» στο πλαίσιο των στόχων της εξωτερικής πολιτικής του Ριάντ, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν σχεδόν ευθυγραμμιστεί, τουλάχιστον στο ζήτημα που αφορά την απειλή από πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τη στιγμή που ο πρώην Εμίρης του Κατάρ, ο οποίος έχει παραδώσει την εξουσία πλέον στον γιο του, επισκεπτόταν τη Λωρίδα της Γάζας όπου γινόταν δεκτός με ενθουσιασμό. Ήταν στα τέλη του 2012 (Οκτώβριο) όταν είχαν αρχίσει οι προσπάθειες να ξεπεραστεί το αιματηρό επεισόδιο ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Τούρκους με το «πλοίο των ακτιβιστών», το Μαβί Μαρμαρά…

Μετά τη διάρρηξη των σχέσεων ανάμεσα στον σουνιτικό συνασπισμό υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, έχοντας δίπλα της τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και την Αίγυπτο του στρατάρχη Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι, οι Ισραηλινοί κάνουν την κίνηση να «σκοτώσουν» την ισχυρή επιρροή που διαθέτει η Ντόχα στους Παλαιστίνιους, ανοίγοντας οι ίδιοι την «πόρτα» στη Σαουδική Αραβία με την οποία υφίσταται πλέον ένα στρατηγικό modus vivendi.

Ας μην ξεχνούμε ότι το Κατάρ φιλοξενεί και χρηματοδοτεί τη Χαμάς, με την απόπειρα εκδίωξης της οργάνωσης όταν ξεκίνησε η άσκηση πίεσης από τους υπόλοιπους σουνίτες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC: Gulf Cooperation Council), να αναστέλλεται μέχρι νεοτέρας, από τη στιγμή που το Κατάρ δεν υπέκυψε.

Η ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΑΟΥΝΤ, ΑΛΛΑ…

Η υπόθεση της εμπλοκής του Ριάντ στο Παλαιστινιακό δεν είναι εύκολη, παρότι οι Σαουδάραβες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν στους Παλαιστίνιους συνθήκες ασφάλειας, πρωτίστως οικονομικής, ώστε οι παλαιστινιακές ελίτ να μην τορπιλίσουν την όποια πρωτοβουλία με ιδιοτελή κίνητρα, υποδαυλίζοντας όμως το «πεζοδρόμιο».

Οι Σαουδάραβες δεν είναι εύκολο να «πουλήσουν» την εμπλοκή τους, αν και η υπεράνω όλων διένεξη, αυτή με το Ιράν, με το οποίο το Κατάρ κατηγορείται πως συμπράττει, με την Τουρκία να «σιγοντάρει», καθιστά τη στιγμή πιο κατάλληλη από ποτέ. Ο τρόπος μάλιστα της δημοσιοποίησης είναι απόλυτα χαρακτηριστικά… ημιεπίσημος, εκφράζοντας απλώς επιθυμία, μέχρι να μετρηθούν οι αντιδράσεις και να κινηθεί το Ριάντ.

Θα επιχειρήσει το Ιράν να σταματήσει τη διαδικασία, εάν η Σαουδική Αραβία στέρξει, χρησιμοποιώντας τη Χεζμπολάχ για κάποια προβοκάτσια που θα πυροδοτήσει τη νέα μεγάλη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή; Αυτό δείχνουν να φοβούνται οι Ισραηλινοί, με τον υπουργό Πληροφοριών να απειλεί τη Χεζμπολάχ ότι αν κινηθεί ο πόλεμος του 2006 θα αποδειχθεί «πικ νικ» συγκριτικά με όσα θα συμβούν, ενώ στο στόχαστρο θα τεθεί ολόκληρος ο Λίβανος.

Εάν όμως αυτό το στοίχημα βγει, θα αποτελέσει άλλη μια γεωστρατηγικής εμβέλειας ανατροπή που θα μπορούσε σε κάποιο βάθος χρόνου να οδηγήσει σε εξελίξεις που θα μας κάνουν ξανά να τρίβουμε τα μάτια μας. Προς το παρόν, θα πρέπει να προβληματιστούν όλοι από τη εξαιρετικά προσεκτική αντίδραση, ή ακόμα και τη σιωπή, χωρών όπως η Ρωσία και η Αίγυπτος στην αμερικανική αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.

Αν μη τι άλλο δείχνει άρτια κατανόηση του στρατηγικού παιγνίου που βρίσκεται σε εξέλιξη και πεποίθηση ότι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί θα φέρει ανακατατάξεις. Οπότε, οι δυο χώρες επιλέγουν να μην δεσμεύσουν εκ προοιμίου την πολιτική τους, αναμένοντας να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές των εξελίξεων, εξυπηρετώντας – διασφαλίζοντας τα εθνικά τους συμφέροντα, ενώ άλλοι που επέλεξαν για διάφορους λόγους να κραυγάζουν θα βάλουν «την ουρά στα σκέλια»…

Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση