Η διαχρονική υποτέλεια των Ελληνικών κυβερνήσεων

Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς

Πήραμε κάτι από τους Αμερικανούς ή μόνο δώσαμε; Αυτό είναι το ερώτημα που απασχολεί όλους όσους σχολιάζουν το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρη αυτή τη στιγμή. Θα μπορέσει να είναι τέτοια μόλις αποκρυσταλλωθούν -και τους μάθουμε- οι όροι, της όποιας συμφωνίας έχει γίνει.

Aπό την άλλη, λάθος κάνουν όσοι παρατηρούν με έκπληξη την φιλοαμερικανική στροφή της κυβέρνησης Σύριζα. Ο Σύριζα είναι ένα κόμμα που από την αρχή φιλοδοξούσε να εκπροσωπήσει την λεγόμενη νέα αριστερά, την αριστερά των δικαιωμάτων, η οποία ξεπήδησε από τα αμερικανικά πανεπιστήμια την δεκαετία του 60. Η κοινωνική ατζέντα του Σύριζα είναι ίδια με αυτή των Αμερικανών Δημοκρατικών. Εξάλλου όλοι στο Σύριζα είχαν υποστηρίξει με πάθος την υποψηφιότητα της Χίλαρι. Οι σχέσεις βέβαια αριστεράς και Αμερικής είναι πολύ πιο παλιές και πάνε πίσω μέχρι το πραξικόπημα των Μπολσεβίκων, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Ένα πάντως είναι σίγουρο: η διαχρονική σχέση υποτέλειας του Ελληνικού κράτους προς τον εκάστοτε νταβατζή. Ο παλιός νταβατζής, η Αγγλία, μας παρέδωσε, γονατισμένη πια από δύο παγκόσμιους πολέμους, στις ΗΠΑ. Τα Ελληνικά κόμματα, η δεξιά και το κέντρο που κάποτε συναγωνίζονταν για το ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα της Αγγλίας, συνέχισαν να το κάνουν αυτό και με τις ΗΠΑ. Λέγεται μάλιστα πως ο αείμνηστος υπουργός εξωτερικών Πιπινέλης ήταν τόσο ενδοτικός ώστε μια μέρα ο πρέσβης τον χαστούκισε και εκείνος όχι μόνο δεν αντέδρασε αλλά ζήτησε και συγγνώμη από πάνω.

Είναι ένα από τα παραλειπόμενα τής ιστορίας, το οποίο δεν μπορούμε να ξέρουμε αν είναι όντως αληθινό αλλά μιλάει εύγλωττα για την διαχρονική υποτέλεια των Ελληνικών κυβερνήσεων. Διάφοροι αρλουμπολόγοι, γεωπολιτικοί ψευτοαναλυτές μιλούν για την συμμαχία μας με τις ΗΠΑ που πάντοτε μας στήριξαν και μας στηρίζουν και το πάνε ακόμα πιο μακριά, επιχειρηματολογώντας για την θέση μας που υποτίθεται, είναι στο πλευρό της θαλάσσιας δύναμης.

Αν βάλουμε στην άκρη τις αερολογίες περί θαλάσσιας δύναμης- άλλωστε έχει απαντήσει σ’ αυτό ο σπουδαίος Έλληνας διανοητής Παναγιώτης Κονδύλης καταρρίπτοντας αυτή την θεωρία- αν λοιπόν βάλουμε στην άκρη την θεωρία και ρωτήσουμε απλά: τι έχει κερδίσει η Ελλάς από την συμμαχία με τις ΗΠΑ μέχρι σήμερα, ποια θα ήταν η απάντηση;

Τίμια, ξεκάθαρα μπορεί κανείς να μας πει τι έχει κερδίσει η Ελλάς; Τι άλλο πέρα από μια σειρά αναμείξεων στα εσωτερικά μας, με τελευταία την υπόθεση του σχεδίου δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, η έρευνα για την οποία φοβόμαστε πως θα καταλήξει στις καλένδες ύστερα από το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.

Οι Αμερικανοί μας βοήθησαν στον εμφύλιο και ύστερα μας κάθισαν στον σβέρκο. Αυτή είναι η αλήθεια. Ως και την Κύπρο χάσαμε εξαιτίας των δικών τους συνωμοσιών. Τον μόνο πόντο που δίνουμε στους φανατικούς αμερικανόφιλους είναι ότι η ιστορία έχει αποδείξει πως γεωπολιτικές στροφές είναι πολύ δύσκολες. Κινδυνεύεις να ντεραπάρεις και όποτε επιχειρήσαμε στο παρελθόν να διαπραγματευτούμε την θέση μας με κάποιον άλλον πιθανό επικυρίαρχο, αυτό δεν μας βγήκε σε καλό.

Από αυτή την άποψη ναι, οι αμερικανόφιλοι έχουν πόντο. Όχι γιατί είναι a prioori η θέση μας με τις ΗΠΑ - την θαλάσσια δύναμη- αλλά γιατί πάντα μ’ αυτούς είμαστε. Τους ξέρουμε. Τους άλλους δεν του ξέρουμε. Πας καλύτερα με τον νταβατζή- βιαστή που ξέρεις, ( γιατί ο άλλος μπορεί να σου βγει πιο σκληρός...

"Ελεύθερη Ώρα"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση