Οι ερασιτεχνισμοί στην πολιτική βλάπτουν τους λαούς

Είναι χρήσιμη η γνώση, για τον πολιτικό επιστήμονα, των θεωριών του Μοντεσκιέ ή του Ρουσσώ, αλλά ελλείπει η γνώση της καθημερινής πρακτικής

Θέλω να αναφερθώ σε ένα θέμα, με αφορμή την δήλωση του Αλέξη Τσίπρα σε συνέντευξη στον Guardian, λέγοντας συγκεκριμένα: «Όταν ήρθα σε αυτό το γραφείο (σ.σ. στο Μαξίμου), δεν είχα καμία εμπειρία ή αίσθηση πόσο μεγάλες θα ήταν οι καθημερινές δυσκολίες».

Ο Αρκάς δεν το άφησε ασχολίαστο: «Αφού δεν είχαν κυβερνητική εμπειρία, γιατί δεν διάλεγαν μια χώρα με λιγότερα προβλήματα για να ξεκινήσουν την καριέρα τους;» έγραψε. Εκτός από το καυστικό σχόλιο, το ερώτημα είναι γιατί επιδίωξαν πάση θυσία να ανεβούν στην εξουσία, αφού αγνοούσαν τα βασικά; Τι ήταν αυτό που τους έπειθε ότι είναι ικανοί να τσακίσουν τις αγορές, οι οποίες θα χόρευαν στον σοβιετικό σκοπό του ΣΥΡΙΖΑ; Τι ήταν αυτό που είχε πείσει τον Α. Τσίπρα ότι θα υπέτασσε την Μέρκελ, και στην ερώτηση αν όσα λέει θα γίνουν δεκτά από αυτήν, απάντησε «θα τα δεχθεί», με απόλυτη σιγουριά;

Προσωπικώς πιστεύω, και το έχω γράψει εδώ, ότι λόγω ημιμάθειας έπεσαν στην παγίδα του Ομπάμα, που χρησιμοποίησε την Ελλάδα, μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, για να κλονίσει την αυθεντία της Γερμανίας. Και το επέτυχε, επειδή από τότε άρχισε να αμφισβητείται δημοσίως η γερμανική πολιτική και να παίρνουν αποστάσεις Ευρωπαίοι ηγέτες από την «γερμανική Ευρώπη».

Ποια ήταν η παγίδα. Ότι ο Ομπάμα και οι υπουργοί του δήλωναν πως μια έξοδος από την Ευρώπη θα ταρακουνούσε το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Έχοντες δε παράλληλα τον Βαρουφάκη δίπλα τους -του οποίου ο ρόλος ίσως πρέπει να διερευνηθεί και υπό άλλο πρίσμα, όπως και ο ρόλος πολλών αμερικανοφερμένων πολιτικών που καταλαμβάνουν υπουργικές θέσεις ή συμβούλων- η συντροφιά που διοικεί τον ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας ως βιτρίνα τον Α. Τσίπρα, θεώρησε ότι κατέχει το απόλυτο εργαλείο για να εκβιάσει Ευρώπη και ΔΝΤ.

Μόλις δε ο ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε την Ελλάδα ένα βήμα πριν από τον γκρεμό, το καλοκαίρι του 2015, βγήκε ο Ομπάμα και δήλωσε πως το ελληνικό ζήτημα δεν έχει καμιά επίπτωση στις αγορές. Και πώς να έχει όταν η οικονομία της Ελλάδας είναι μόνον το 2% της ευρωπαϊκής και πολλά μηδενικά μπροστά της παγκόσμιας;

Και όμως, οι ερασιτέχνες σοβιετικοί το «έχαψαν».

Θεσμικώς, οι εκλεγμένοι πολιτικοί, της τοπικής ή της κεντρικής εξουσίας, είναι οι αξιότεροι των Ελλήνων. Γι’ αυτό και στον θώκο του υπουργού βρίσκεται ο συγκεκριμένος και όχι άλλος. Όμως, ενώ στην αρχή της καριέρας τους, πριν αναλάβουν θέσεις ευθύνης, δείχνουν να κοσμούνται από τα απαραίτητα προσόντα, όταν ανεβούν κάποια σκαλοπάτια αποδεικνύεται ότι στερούνται και των βασικών ("αρχή άνδρα δείκνυσι", έλεγαν οι πρόγονοι).

Έχουμε στην Κυβέρνηση και στη Βουλή επιστήμονες που διακρίνονται στον τομέα της ιατρικής, της νομικής, της μηχανικής, της οικονομίας... Αλλά, η Κυβέρνηση δεν είναι Ακαδημία Επιστημών για να απαρτίζεται από ικανούς επιστήμονες, κορυφαίους ίσως στον τομέα τους. Είναι όργανο παραγωγής πολιτικής.

Και το ερώτημα είναι: Πού διδάχθηκαν οι πολιτικοί την πολιτική; Στη χώρα μας έχουμε σχολές που εκπαιδεύουν υδραυλικούς, ηλεκτροτεχνίτες, ακόμη και μανικιουρίστες και βοηθούς μαγείρων. Αλλά δεν έχουμε σχολές για πολιτικούς. Όχι πολιτικών επιστημών, όπου υπάρχουν άφθονες, αλλά της εφαρμοσμένης πολιτικής.

Είναι χρήσιμη η γνώση, για τον πολιτικό επιστήμονα, των θεωριών του Μοντεσκιέ ή του Ρουσσώ, αλλά ελλείπει η γνώση της καθημερινής πρακτικής. Και βέβαια, ακόμη και οι πολιτικοί επιστήμονες στα έδρανα της κυβέρνησης ή της βουλής, είναι ελάχιστοι.

Ο γιατρός, πριν ασκήσει το επάγγελμά του πρέπει να υπηρετήσει σε αγροτικό ιατρείο. Ο γιατρός πολιτικός, ούτε την θεωρητική ούτε την εφαρμοσμένη πολιτική γνώση έχει. Το ίδιο και για τους άλλους επιστήμονες. Το ίδιο και οι άμεσοι συνεργάτες τους, που τους επιλέγουν από το στενό φιλικό τους κύκλο, χωρίς ιδιαίτερα προσόντα.

Θα έλεγε κάποιος, ότι διδασκαλία της πολιτικής γίνεται στα πολιτικά και κομματικά γραφεία, όπου εκπαιδεύονται οι νέοι και παίρνουν τη θέση των παλαιών. Μα αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. «Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις». Τι θα διδαχθεί ο νέος, από τον παλαιό πολιτικό; Τον τρόπο που γίνονται τα ρουσφέτια. Τις μεθόδους αναρρίχησης. Τις διόδους προς ανεύρεση χρηματοδοτών, με αποτέλεσμα την εξάρτηση. Την δημιουργία γνωριμιών με τους ανθρώπους των μέσων ενημέρωσης. Αυτά, και άλλα παρόμοια θα μάθει. Κι αυτά θα εφαρμόσει, όταν εκλεγεί.
Πώς θα ωφελήσει τον λαό, από πού θα το μάθει; Τις σύγχρονες πολιτικές θεωρίες και τις κατάλληλες μεθόδους προς υλοποίησή τους, που τις διδάσκεται; Αυτό είναι ένα από τα σοβαρά προβλήματα της Παιδείας μας. Τα οποία ο σταλινικός Γαβρόγλου θα επιλύσει με την ανάθεση στους φοιτητές να διοικούν τα Πανεπιστήμια.

Μακεδών
Πηγή Voria



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση