«Σοφία και νόμος ισχυρός» ο δρόμος εξόδου από την κρίση

Του Στέλιου Παπαθεμελή

Πανηγυρίζουν για το Eurogroup λες και τετραγώνισαν τον κύκλο. Ευελπιστούσαν σε ποσοτική χαλάρωση, βιωσιμότητα χρέους, απαλλαγή από τα πλεονάσματα, αλλά «μηδέν εις το πηλίκον». Οι δανειστές και οι πολιτικοί τους πληρεξούσιοι είναι αυτοί που είναι. Γνωστοί για τη βαρβαρότητά τους.

Υπάρχει εν τούτοις ένα τεράστιο κεφάλαιο αποκλειστικής διαχείρισης και ευθύνης δικής μας, είναι η δημόσια διοίκηση με την τερατώδη γραφειοκρατία και αναποτελεσματικότητά της και είναι η πλεονάζουσα δημόσια διαφθορά.

Ας αφήσουμε τα πανηγύρια του παραλόγου, να δώσουμε προτεραιότητα στο νοικοκύρεμα αυτής της ταλαίπωρης χώρας. Χρειαζόμαστε ένα τίμιο και λειτουργικό κράτος που προϋποθέτει καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της δημόσιας διαφθοράς. Κανένα Eurogroup δεν θα μας το ζητήσει αυτό, ούτε θα ενδιαφερθεί. Αν ήταν, θα το είχε κάνει ήδη. Η ανάκτηση της κανονικότητας είναι δική μας ευθύνη.

Τα λόγια που είπε ο εξόριστος Σπαρτιάτης βασιλιάς Δημάρατος στον Ξέρξη (Ηρόδοτος Ζ, 102) είναι εσαεί επίκαιρα: «Τη Ελλάδι πενίη μεν αιεί κοτε σύντροφος εστί (=παντοτινός σύντροφος της Ελλάδος είναι η φτώχεια της) αρετή δι’ επακτός εστί, από τε σοφίης κατεργασμένη και νόμου ισχυρού». (= Η αρετή όμως είναι επίκτητη και αποκτάται με τη σοφία και με νόμο δυνατό). «Τη διαχρεωμένη η Ελλάς, την τε πενίην απαμύνεται και την δεσποσύνην» (= αυτήν χρησιμοποιώντας η Ελλάδα κατορθώνει να αντιμάχεται την φτώχεια και τη σκλαβιά).

Σοφία και δυνατός νόμος, ιδού κατά τον πατέρα της Ιστορίας, η συνταγή της εξόδου από την διαρκώς παρατεινόμενη τραγωδία μας.

Στο μεταξύ, λιγοστεύουμε δραματικά. Οι νέοι μας κάτω των 30 ετών ήταν το 1990, 2.077.234 και το 2014 κατρακυλήσαμε στα 1.635.653. Φυσικά ο κατήφορος συνεχίζεται.

Ξεφυλλίζουμε μία πρόσφατη έρευνα της In 4Youth σε νέους 15-34 ετών. Τα παιδιά θεωρούν ότι η πολιτική τάξη τούς βλέπει ως κομματικά αναλώσιμους πελάτες. Αξιολογούν αρνητικά τη Βουλή σε ποσοστό 86,3% και στην ίδια απαξίωση τοποθετούν το κράτος ως προς την πολιτική του για το δημόσιο χρέος και το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Με βάση αυτή τη προσέγγιση, δεν είναι περίεργο ότι μόνον 13% δείχνει ενδιαφέρον για την πολιτική.

Είναι βαρυσήμαντο το ποσοστό εμπιστοσύνης στην οικογένεια (87,4% – ας είναι καλά οι γονείς και οι παππούδες που τους εξασφαλίζουν τα στοιχειώδη) και στην φιλία (71,9%). Χαμηλό για τις ελληνικές παραδόσεις το ποσοστό της Εκκλησίας (21,8%). Πρέπει να προβληματίσει τους εκκλησιαστικούς ταγούς. Φωτισμένος όπως πάντοτε ο λόγος του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου (Δέστε τις πρόσφατες παρεμβάσεις του στο «Εγρήγορση – Χρέος των Ορθοδόξων», Εν πλω, ιδίως σ.197 επ.). Τρεις οι ρίζες της διαφθοράς, που είναι η μητέρα της οικονομικής κρίσεως: Πλεονεξία, Ψέμα, Φιλαυτία / Οι νέοι επιζητούν πληρότητα ζωής και ο Μακαριώτατος τούς καλεί να προσέλθουν στο εκκλησιαστικό σώμα προσφέροντές του «τη ζωτικότητα, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις προσδοκίες τους» (σ.269).

Το ελλαδικό πολιτικό προσωπικό σχεδόν στην παμψηφία του απέχει από ενέργειες δημόσιας υποστήριξης και αναγκαίας διαφοροποίησης της ψήφου του σε ζητήματα που αφορούν την συνείδηση της Εκκλησίας. Η ρετσινιά για ομοφοβία και εθνολαϊκισμό είναι ψωμοτύρι των συστημικών λογογράφων και αναλυτών. Στην Βρετανία πάντως, ο Τιμ Φάρον, ο ηγέτης των Φιλελευθέρων Δημοκρατών, παρότι την περασμένη εβδομάδα αύξησε από 8 σε 12 τις έδρες στη Βουλή, παρητήθη «εξ αιτίας της έμφασης που δόθηκε κατά την προεκλογική εκστρατεία στη βαθιά του χριστιανική πίστη». Και εξήγησε «Το να είσαι πολιτικός ηγέτης, ειδικά ενός προοδευτικού, φιλελεύθερου κόμματος το 2017 και να ζεις ως αφοσιωμένος χριστιανός, τηρώντας τα διδάγματα της Βίβλου, ένοιωσα ότι ήταν αδύνατο για μένα». Μπράβο του για το «επειδή» του («αφοσιωμένος Χριστιανός, πιστός στα διδάγματα της Βίβλου»). Λάθος το «δια ταύτα» του, η παραίτησή του. Έκκληση για ανάκλησή της…Τώρα χρειάζεται περισσότερο!

Παρότι αιμορράγησε προς Ελλάδα ο βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός υπολογίζεται σήμερα περίπου στο 1/10 του πληθυσμού της Αλβανίας. Στην πολιτική του έκφραση ψάχνεται, ή βολοδέρνει ακαθοδήγητος από το εθνικό κέντρο, που δεν θέλησε ποτέ να παραγάγει μεγάλη πολιτική. Έτσι στις επικείμενες εκλογές της 25/6 πορεύεται πολυδιασπασμένος με έσχατο κίνδυνο τη μηδενική κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση.

Αν υπήρχε μία σοβαρή στρατηγική για τα Βαλκάνια και την Αλβανία, έπρεπε η Αθήνα να συσπειρώσει τους βορειοηπειρώτες πολιτικούς σε ένα ενιαίο σχήμα κατά το μοντέλο που εφαρμόζει η Τουρκία στη Βουλγαρία και αυτό να δρα, είτε ως ισχυρή αντιπολίτευση, είτε ως σοβαρός κυβερνητικός εταίρος, με λόγο.

Ενδεδειγμένη αν και πολύ καθυστερημένη ελληνική κίνηση η παραχώρηση του θαλάσσιου οικοπέδου δυτικά της Κέρκυρας στην Κοινοπραξία ΕΛΠΕ-Total - Edison. Άνευ αντικρίσματος οι αλβανικές φωνασκίες. Ασκούμε νόμιμο κατά το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης δικαίωμα. Ουδείς μπορεί να μας εμποδίσει.

Αν το Ισραήλ δεν λοξοκοιτάξει ξανά προς Τουρκία, όσα συζητήθηκαν στην Τριμερή της Θεσσαλονίκης την περασμένη Πέμπτη, είναι καθ’ εαυτά σημαντικά για μια στρατηγική συμμαχία αμοιβαίως επωφελή και αποτρεπτική όποιας καταστροφικής αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή. Όλα οπωσδήποτε θα εξαρτηθούν από την ειλικρίνεια και την σταθερότητα τού Τελ – Αβίβ.

* Ο Στέλιος Παπαθεμελής είναι Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης
E-mail: stpapathemelis@gmail.com, danagennisi.press@gmail.com


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση