Αυτή η όμορφη πατρίδα παραμένει στο Σταυρό

Για άλλη μία φορά διαπιστώσαμε -είτε βγήκαμε από τα τείχη των πόλεων όπου ζούμε είτε μείναμε εντός αυτών- ότι αυτή η πατρίδα είναι ένας τόπος μαγικός.

Ομορφος αλλά και άγνωστος. Ομως πάνω από όλα αυτάρκης, εάν ζει με τον τρόπο που μεγάλωσαν γενιές Ελλήνων. Η φύση, γεμάτη ζωή που μπορεί να θρέψει τους πάντες. Οι θάλασσες μαγευτικές, ο ήλιος φωτεινός και ζωοδότης.

Και όμως, αυτός ο τόπος, ο ευλογημένος από τον Θεό, αδικήθηκε και αδικείται από τους ανθρώπους. Αυτή η πατρίδα, που βίωσε με κάθε τρόπο την Ανάσταση του Κυρίου, εξακολουθεί να παραμένει σταυρωμένη μέσα από μια σειρά μέτρα που στερούν κάθε ελπίδα. Και πραγματικά, για άλλη μία φορά αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατόν αυτή η πλούσια σε καθετί χώρα να έχει ανθρώπους που πεινούν, παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία, γιατί οι γονείς τους δεν έχουν να τους δώσουν μια φέτα ψωμί, ένα ποτήρι γάλα.

Είναι απορίας άξιο πώς δεν μπορούμε να ορθοποδήσουμε, πώς δεν μπορούμε να πιστέψουμε στον εαυτό μας και τόσα χρόνια μετά δεν μπορούμε να αποδιώξουμε ούτε τον ραγιά από μέσα μας ούτε το ρουσφέτι από τη νοοτροπία μας. Και με αυτά τα δυο κακά της μοίρας μας βαδίζουμε προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, εάν δεν τη βουλιάξουμε και αυτή.

Τα γράφω αυτά, αγαπητοί αναγνώστες, γιατί ο πρωθυπουργός μπορεί να έκανε χιούμορ συμμετέχοντας στη γιορτή των μπότηδων στην Κέρκυρα και να έσπασε τη στάμνα του (με τον φόβο να μην είναι ο Σόιμπλε από κάτω), η αλήθεια όμως είναι ότι ετοιμάζεται για ακόμη μία φορά να βάλει και αυτός τα «καρφιά» του σε έναν λαό, του οποίου η μόνη κυρίαρχη ευθύνη ήταν και είναι ότι εμπιστεύτηκε ανθρώπους που του είπαν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.

Ολους αυτούς που του έταξαν καλύτερες μέρες και του έφεραν μαύρες, τόσο για τον ίδιο όσο και για τα παιδιά του. Του άλλαξαν τον τρόπο ζωής του, με αποτέλεσμα, για να επιβιώσει σε αυτή τη νέα κουλτούρα, να αναγκάζεται να εισάγει σχεδόν τα πάντα. Και με αυτόν τον τρόπο έγινε όμηρος ψεύτικων αναγκών, με τις οποίες θησαυρίζουν πάνω και από όλους οι δανειστές του. Ολοι αυτοί που του κουνούν το δάχτυλο κάνοντάς του και από πάνω μαθήματα ηθικής. Οσοι βρέθηκαν στην ελληνική περιφέρεια, στα γνωστά και άγνωστα χωριά, θα διαπίστωσαν πόσο εύκολη θα μπορούσε να είναι η ζωή τους σε μια χώρα που η φύση προσφέρει τα περισσότερα αγαθά απλόχερα. Από το νερό έως τον ήλιο. Και αυτά τα δύο είναι τα τελευταία που θέλουν να αρπάξουν οι θεσμοί.

Οι οποίοι τα έχουν βρει απόλυτα μεταξύ τους και μας παίζουν, όπως παλιά παίζαμε ως παιδιά το παιχνίδι «κορόιδο». Ηδη στην εαρινή Σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ετοιμάζουν την τελική έφοδό τους, για να μας ετοιμάσουν το επόμενο Μνημόνιο, που για να... πονέσει λιγότερο θα βρουν τρόπο να το «βαπτίσουν» αλλιώς. Ακριβώς όπως έκαναν, όταν μετονόμασαν την τρόικα σε θεσμούς και έτσι έλυσαν το πρόβλημα.

Θα έκλεινα το σημερινό σημείωμά μου λέγοντας ότι την απάντηση σε όλα αυτά την κρύβει μέσα της η ίδια η Ελλάδα. Ας την ακούσουμε, φίλοι αναγνώστες, για να κάνουμε πραγματική Ανάσταση και για να κατέβουμε από τον Σταυρό του Μαρτυρίου.

Νίκος Ελευθερόγλου
Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση