Κοσμογονικές αλλαγές παρμένες από τις σελίδες της Αποκάλυψης
Οι τεκτονικές πλάκες της ανθρωπότητας
σε διαδικασία γεωπολιτικής αναδιάταξης
Γράφει ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος
Στις 5 Απριλίου, στο κέντρο της Ουάσιγκτον, έλαβε χώρα ένα σημαντικότατο αλλά αυστηρά κλειστό event και μόνον για 80 προσκεκλημένους από όλο τον κόσμο και πολύ περιορσμένο αριθμό συμμετοχών, όπως έγκαιρα έχει αποκαλύψει από τις αρχές Μαρτίου το έγκυρο GreekAmericanNewsAgency – και από τα πλέον καθιερωμένα portal ανάδειξης και προβολής ειδήσεων και πληροφοριών ιδιαίτερης πολιτικής και γεωστρατηγικής αξίας. Η ανησυχία για το μέλλον της ανθρωπότητας εισηγητών αλλά και συμμετεχόντων ήταν διάχυτη και εμφανής. Σε κάθε επίπεδο. Σε κάθε τραπέζι. Πολλές φορές η αγωνία από τα όσα ακούγοταν και παρουσιάζονταν με σχεδιαγράμματα για τις διεθνείς ανακατάξεις σε κάθε επίπεδο (πολιτικό, ενεργειακό, γεωστρατηγικό και οικονομικό) ανέβαζε την αδρεναλίνη στα ύψη. Νέοι χάρτες. Νέα δεδομένα. Νέες φυγόκεντρες και ομόκεντρες δυνάμεις που αναλαμβάνουν ρόλο σε ένα νέο και πολύ διαφορετικό κόσμο. Έναν πολυπολικό κόσμο.
Έναν κόσμο που φαίνεται να κυριαρχεί η ανερχόμενη Κίνα. Η Ρωσία ως δύναμη ενεργειακής αλλά και πολεμικής ισχύος. Η Αμερική ως σταθερή δύναμη πυρός και διπλωματικής, με συχνές αναλαμπές και πολεμικής επιρροής. Η Ινδία ως ήπια ήρεμη, αλλά πυρηνική δύναμη. Η Ευρασιατική ήπειρος. Και φυσικά η γηραιά αλβιώνα, η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη. Χωρίς πυξίδα. Χωρίς όραμα. Χωρίς στρατηγική. Και μέσα σε όλο αυτό το νέο πεδίο και την αναδιάταξη δυνάμεων και ισχύος καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η θρησκεία. «Η σύγκρουση πολιτισμών και θρησκειών», όπως είχε αναφερθεί από τον Σάμιουελ Χάντικτον στο ομώνυμο βιβλίο του ήδη από τις αρχές της 10ετίας του 2000, είναι πλέον κάτι δεδομένο. Περισσότερο από ορατό. Προβάλλει σχεδόν απειλητικά με όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Τα αιματηρά χτυπήματα στην Αίγυπτο αλλά και όσα άλλα θα επακολουθήσουν -δυστυχώς– το αμέσως προσεχές διάστημα και προβάλλουν απειλητικά πάνω από την Ευρώπη και γενικότερα τον κόσμο της Δύσης, αν μη τι άλλο, δείχνουν με σαφήνεια ένα πράγμα. Ανάγκη διαθρησκειακού διαλόγου. Άμεσα και χωρίς χρονοτριβή. Οφείλουν οι μεγάλοι θρησκευτικοί ηγέτες του Χριστιανισμού αλλά και των άλλων γνωστών θρησκειών να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Δεν αρκούν από μόνες τους ούτε οι ευχές ουτε οι προσευχές. ούτε τα μηνύματα που θα διαβάσουμε τούτες τις ημέρες. Χρειάζεται δράση. Άμεσα.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο την δεκαετία του 1990 και αμέσως μετά την άνοδο του από Χαλκηδόνος Βαρθολομαίου στον Πατριαρχικό θρόνο της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως (1992) και με την ουσιαστικά αποφασιστική συνδρομή του μοναδικού στο είδος του παγκόσμιας ακτινοβολίας και υψηλότατου κύρους θρησκειολογικού περιοδικου «God & Religion», είχε κάνει μια τεράστια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Είχαν ανοιχτεί δίαυλοι επικοινωνίας και διαλόγου με το Ισλάμ αλλά και με το Θιβέτ. Διάλογοι καταλλαγής μεταξύ των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών και με γεννάρχη τον Αβραάμ, δηλαδή του Χριστιανισμού, του ΙουδαΪσμού και του μετριοπαθούς Ισλάμ. Διάλογος ακόμα και μέσα στους κόλπους αυτού του ίδιου του χριστιανικού κόσμου, που για ακόμα μια φορά βρίσκεται μπρος στο φάσμα ενός ακόμα μεγαλύτερου σχίσματος με αφορμή την πρόωρη και ως μη όφειλε -χωρίς την συναίνεση και των 14 Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών – σύγκληση της Συνόδου της Κρήτης. Μια σύνοδος που φαίνεται να αποτελεί όχι απλώς ένα εμπόδιο στην καθολική ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά μια σοβαρότατη απειλή. Μια απειλή για ένα σχίσμα που αν συμβεί, θα απειλήσει την ίδια την υπόσταση της Ευρώπης και των Βαλκανίων.
Ο διάλογος λοιπόν είναι το ζητούμενο και όχι η προσφυγή στα όπλα. Στη βία. Ο διάλογος και η συνεννόηση μεταξύ των θρησκευτικών ηγετών μόνο μπορούν να αποτρέψουν τα βίαια επερχόμενα γεγονότα. Να μειώσουν τα ασύμμετρα αιματηρά χτυπήματα από το ακραίο Ισλάμ. Γεγονότα που θα αλλάξουν τον κόσμο. Την καθημερινότητα μας. Τη ζωή μας αυτή καθεαυτή. Μια ζωή που ολοένα και καθημερινά θα απειλείται όχι μόνο από την βία και το αίμα, αλλά και από τον περιορισμό των ελευθεριών. Την περιστολή ή και αναστολή βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο όνομα πάντα της παγκόσμιας ασφάλειας. Ένας κόσμος πολύ πιο εφιαλτικός από αυτόν που περιέγραψε ο Τζωρτζ Όργουελ. Ένα κόσμο γεμάτο φόβο. Τρόμο. Αβεβαιότητα οικονομική και πολιτική. Ένα κόσμο στον οποίο θα κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας! Ο νόμος του «ανίσχυρου», της μειοψηφίας και πολιτικά αδύναμου που θα επιβάλλεται και δια της βίας στην πλειοψηφία των ανθρώπων.
Στην συνάντηση της Ουάσιγκτον της 5ης Απριλίου, των κορυφαίων της ανάλυσης γεωπολιτικών δεδομένων, από όλο τον κόσμο με κεντρικό πρόσωπο τον George Friedman και το νεοϊδρυθέν κέντρο στρατηγικών αναλύσεων Geopolitical Futures και με κεντρικό θέμα τον «ρόλο των ΗΠΑ την επόμενη τετραετία», και φυσικά τη ρητή δέσμευση προς όλους, να διατηρηθεί η απόλυτη εχεμύθεια όσων είχαν την δυνατότητα να πληροφορηθούν άπαντες που είχαν πρόσβαση στα meetings, η φράση που ακούστηκε περισσότερο από κάθε τι άλλο και μέσα από διαφορετικές διατυπώσεις και διαφορετικά πρόσωπα αλλά και ως κοινή διαπίστωση, ήταν μια: Παγκόσμιες γεωπολιτικές ανακατάξεις!
Βασικό συστατικό αυτών των ανακατάξεων, μια πολιτική αλλά και με τη χρήση πολεμικής βίας, σύραξη! Κοντολογίς. Όλοι, ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι, περιέγραφαν, ο κάθε ένας από τη δική του οπτική γωνία και το δικό του πεδίο γνώσης και τη δική του ερμηνευτική προσέγγιση στην ανάλυση τους έναν Γ’ Π.Π και πριν περάσουν δυο 24ωρα από την ολοκλήρωση του ειδικού ενδιαφέροντος πολιτικού event, τα ξημερώματα της 7ης Απριλίου, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλτ Τραμπ χωρίς να προειδοποιήσει κανέναν απολύτως πλην της Μόσχας, ή έστω για τους τύπους, να πάει στο συμβούλιο ασφαλείας στον ΟΗΕ, δίνει εντολή για στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Συρίας με στοχευμένη πυραυλική επίθεση.
Οι αναλύσεις και οι ερμηνείες, της απόφασης του Αμερικανού προέδρου για επίδειξη ισχύος και δύναμης πυρός εκ μέρους των ΗΠΑ, που είδαν το φως της δημοσιότητας και θα συνεχίσουν να δημοσιεύονται καθημερινά, είτε επιχειρώντας να αποδομήσουν πολιτικά τον εκκεντρικό Ντ. Τραμπ, είτε πολύ περισσότερο να «δουν» τις επόμενες «απρόβλεπτες» κινήσεις και δράσεις του στην διεθνή σκακιέρα, ποικίλλουν και ίσως διαφέρουν στις μεταξύ τους προσεγγίσεις και αναλύσεις.
Σε ένα όμως φαίνεται να συμφωνούν, σχεδόν στο σύνολό τους και ανεξαρτήτως εθνικότητας προέλευσης και διεθνών οικονομικών συμφερόντων που εξυπηρετούν μεμονωμένα ή συλλογικά (μέσα από γνωστά think tank) όλοι αυτοί οι εκατοντάδες -ανά τον πλανήτη- έγκυροι αναλυτές υψηλού και παγκόσμιου κύρους όπως ο G. Friedman: Η ανθρωπότητα στα επόμενα προσεχή χρόνια -δυστυχώς- θα ζήσει και θα βιώσει εικόνες βγαλμένες μέσα από την Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Περισσότερα για την συνάντηση της Ουάσιγκτον της 5ης Απριλίου εδώ
Δημοσιεύτηκε στη Huffington Post
Αναρτήσεις
Μια διευκρίνηση στο σημείο του άρθρου όπου αναφέρεται στη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Την αναφέρει ως "πρόωρη", ενώ ετοιμαζόταν σχεδόν έναν αιώνα! Είχε την συναίνεση και των δεκατεσσάρων αυτοκεφάλων Εκκλησιών, όταν την τελευταία στιγμή τέσσερις ανέκρουσαν πρύμναν. Το εμπόδιο και η απειλή της ενότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι η προσπάθεια της Μόσχας να γίνει πρώτη -και όχι μεταξύ ίσων- στην Ορθοδοξία και όχι η Σύνοδος, αν και αυτή χρησιμοποιείται ως ἀλλοθι για για την διάσπασή της. Οι Ρώσσοι με μια αυθαίρετη ερμηνεία του Τόμου της Αυτοκεφαλίας των ανακηρύσσουν ως κανονικό έδαφος του Πατριαρχείου Μόσχας όλο σχεδόν το βόρειο ημισφαίριο, δίδουν αυτοκεφαλία σε "εκκλησίες" τις οποίες δεν αναγνωρίζει κανείς και γενικώς φαίνεται να κτίζουν μια δική τους παράλληλη οικουμένη. Και αν δεν καταφέρουν να γίνουν "πρώτοι" δεν θα διστάσουν να αποσχιστούν. Στην Ελλάδα υπάρχει έντονη ρωσσολαγνεία, απόρροια της απελπισίας που υπάρχει σε κάθε επίπεδο του δημόσιου βίου και της προσδοκίας της "σωτηρίας" μας από το "ξανθό γένος" (που για κάποιο περίεργο λόγο ταυτίστηκε με του Ρώσσους), η οποία ρωσσολαγνεία μας κάνει να μην βλέπουμε την επικοινωνιακή επίθεση που δέχεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η ελληνική Ορθοδοξία γενικότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον. Για το ότι ο Π. Βαρθολομαίος κινείται στα όρια της αίρεσης δεν αναφέρεις κουβέντα. Το ότι προσπαθεί να περάσει τις αιρέσεις ως Εκκλησίες δεν λες τίποτα. Το ποιοι είναι οι Ρώσοι το ξέρουμε. Το ότι τους δίνουμε όπλα για να κάνουν όσα κάνουν και πάλι δεν το ανέφερες
ΔιαγραφήΤα όρια της αίρεσης, φίλε ανώνυμε, ο Βαρθολομαίος τα έχει προ πολλού υπερβεί και κινείται σε δύο παράλληλες εωσφορικές γραμμές:της (παν)αίρεσης και της δαιμονικής εκδικητικότητας. Ηδη "τσακίζει" τους αντιτιθέμενους στην εωσφορική πανθρησκεία, που ετοιμάζεται από τον παγκόσμιο Σιωνισμό και τα "υψηλά" μέλη του. Και συνεπώς τσακίζει το ίδιο το Άγιο Όρος, γιατί δυστυχώς δεν έχουν όλοι οι μαναχοί και γέροντες την τόλμη να του αντιταχθούν. Σε λίγο κανένας πιστός Έλληνας δε θα έχει εμπιστοσύνη στο Άγιο Όρος. Το Όρος Θα έχει εκ των πραγμάτων αυτουπονομευτεί ως φάρος της Ορθοδοξίας. Η ζημιά που γίνεται από τον Βαρθολομαίο, και τους εδώ υποτακτικούς του, στην Ορθοδοξία είναι πολύ μεγάλη. Αν προσθέσεις και τους εθνο-μηδενιστές και "Θεο-μηδενιστές" της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, καταλαβαίνεις πού πάμε... καταλαβαίνεις ότι ο γκρεμός του αφανισμού μας, χάσκει μπροστά μας, έτοιμος να μα καταπιεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αδαείς και μικρονοηκοί είναι φυσικό να αδυνατούν να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο ο Οικουμενικός Πατριάρχης προσεγγίζει τους μη ορθοδόξους για να τους ευαγγελίσει την Αλήθεια. Ουδέποτε κήρυξε αιρετικές δοξασίες σε ορθόδοξο ποίμνιο και όσοι τον ανακηρύσουν ως δήθεν αιρετικό το κάνουν από ανεπάρκεια κατανόησης του ότι ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός είναι οικουμενικό μέγεθος και όχι "χωριό".
ΔιαγραφήΑγχίνοε, κρίμα στο όνομα που διάλεξες, ενώ δεν γνωρίζεις καλά ούτε την ελληνική γλώσσα. Στα ελληνικά η λέξη είναι μικρονοϊκός και όχι μικρονοηκός! Όσο για τα περί της Ορθοδοξίας και Βαρθολομαίου ή έχεις πλήρη μεσάνυχτα ή κάτι άλλο χειρότερο συμβαίνει. Και ο "πραγματικά" νοών, νοήτω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν η ορθογραφία υπερτερεί του νοήματος τότε κάποιοι διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο. Οι συνωμοσιακές υπόνοιες του ότι όσοι δεν πετροβολούν τον Βαρθολομαίο ή έχουν "μεσάνυχτα" ή ότι "κάτι άλλο χειρότερο συμβαίνει" είναι άξιες του διανοητικού επιπέδου των αυτόκλητων αντιπατριαρχικών "ιεροεξεταστών", για τους οποίους ισχύει το "ο α-νοών α-νοήτω".
ΔιαγραφήΟ τουρκοπαπας δεν εχει πει οτι μερικοι ξεβρακωτοι επανασταστησαν και χαλασαν την καλη συμβιωση με τους οθωμανους ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τουρκοσπορος δεν αγκαλιαζετε με νεοταξιτες και αλλοθρησκους ;
Ασε μας λοιπον με τον ξευτιλα .
Η Ορθοδοξια ειναι η μονη Α-ληθεια και οποιος δεν βαπτιζεται Ορθοδοξος ειναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ και δικαιωμα του . Ολα τα αλλα που λες φιλε ειναι εκ του πονηρου .
Θα ήταν προτιμότερο να ξέραμε όλον τον λόγο μέσα στον οποίο λέγεται ότι ανέφερε τα περί "ξεβράκωτων" ώστε να είχαμε ίδιαν άποψη για το τι πραγματικά είπε. Διότι η ως άνω αποστροφή δημοσιεύτηκε από μια φασιστοφυλλάδα, η οποία δεν έκρυψε την έχθρα της για τον Οικουμενικό Πατριάρχη από την πρώτη μέρα της πατριαρχείας του και σίγουρα τα γραφόμενά της δεν είναι ότι πιο αντικειμενικό σε ότι αφορά τον Βαρθολομαίο. Δεν είναι τυχαίο το ότι στην Ελλάδα η άκρα δεξιά και η άκρα αριστερά στο μόνο σημείο που συμφωνούν είναι το μίσος τους για το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
ΔιαγραφήΛοιπόν, φίλε αγχίνοε, για να “είναι η Ορθοδοξία οικουμενικό μέγεθος και όχι χωριό” πρέπει να μείνει Ορθοδοξία, τηρώντας απαραχάρακτη την Αλήθεια της, όπως την ορθοτόμησαν οι Άγιοι Πατέρες. Εσύ προφανώς πλάθεις μια Ορθοδοξία, σύμφωνα με τη δική σου αντίληψη και σκέψη. Αλλά η Ορθοδοξία δεν είναι σκέψεις και “νέες ιδέες” (μεταΠατερική θεολογία!), είναι Πνεύμα και δρόμος πνευματικός. Και το Πνεύμα δεν υπόκειται σε νεωτερικότητες και “φρέσκιες ιδέες”. Το Πνεύμα (ο Τριαδικός Θεός) είναι άχρονο, αναλλοίωτο, άφθορο, αειζών... Λόγος και υπέρ-Λόγος ταυτόχρονα. Και εφ' όσον ο Λόγος σάρξ εγένετο και εφανέρωσε τη δόξα και την αλήθεια Του, αυτή δεν μπορεί παρά να είναι Μία και όχι πολλές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα απλό παράδειγμα: οι καθολικοί πιστεύουν ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού. Η Ορθοδοξία ότι εκπορεύεται μόνον εκ του Πατρός. Έπεισε ο Βαρθολομαίος, που κατά τη γνώμη σου κηρύσσει την ορθόδοξη Αλήθεια, τον Πάπα να αποκηρύξει την πλάνη αυτή και τόσες άλλες που ο καθολικισμός έχει; Κοινωνούν μόνο με όστια, άζυμο μικρό τεμάχιο άρτου. Με όστια μετάλαβε ο Χριστός τους μαθητές Του ή με το Σώμα και το Αίμα Του; Προχθές διάβασα στο διαδίκτυο ότι ένας ιερέας στην παλιά “Σωτηρία”, ενώ έδιδε σώμα και αίμα Κυρίου σε ετοιμοθάνατο ασθενή, αυτός έκανε αιμόπτυση. Και ο ιερέας έγλυψε το πανάγιο Σώμα και Αίμα μαζί με την αιμόπτυση . Και βέβαια ουδέν έπαθε, όπως κανείς ποτέ “δεν έπαθε” το παραμικρό από το Άγιο Ποτήριο. Κι αν η πίστη είναι μεγάλη, συμβαίνει ίαση. Ποτέ ασθένεια.
Πες μου, λοιπόν, πώς μπορεί να συμφιλιωθεί η Ορθοδοξία με τον Καθολικισμό; Είναι δύο “κόσμοι” πολύ διαφορετικοί. Έφερε ο Βαρθολομαίος το παραμικρό αποτέλεσμα στο να προσεγγίσει ο καθολικισμός την Ορθοδοξία στο ο,τιδήποτε; Και αν κάποιος παραδίδεται στις πλάνες του καθολικισμού και των άλλων δογμάτων αυτός είναι ο Βαρθολομαίος. Και το σατανικό είναι ότι ότι προσπαθεί ύπουλα ή με βία (οι διωγμοί στο Άγιο όρος ξεφεύγουν από κάθε έννοια της θρησκείας της Αγάπης) να παραδώσει και όλους τους ορθόδοξους σε αυτήν την “τεχνητή” πανθρησκεία, έναν αχταρμά όλων. Και το ότι δεν εμφορείται από Πνεύμα θεού, φαίνεται από ακριβώς αυτό. Την υπουλότητα και τη βία, τη στιγμή που ο ίδιος ο Θεός, σεβόμενος την ελευθερία της βούλησης που ο ίδιος χάρισε στους ανθρώπους, τόνισε: “όστις θέλει οπίσω μου ελθείν...”. Ειρηνικά θα μπορούσε να αποδεχτεί τις αντιθέσεις στα έργα και τα “πιστεύω” του, αν ήταν καλοπροαίρετος, γνωρίζοντας ότι η Αλήθεια τελικά θα νικήσει. Αλλά επειδή γνωρίζει ποια πλευρά υπηρετεί, χρησιμοποιεί τις μεθόδους εκείνης της πλευράς. “Εκείνου”, που θέλει τους ανθρώπους σκλάβους και δούλους στο ψέμα του.
Οπότε , αν ψάχνεις για “ιεροεξεταστές”, αναζήτησέ τους στον Βαρθολομαίο και τους ακολούθους του, που βαδίζουν στα χνάρια των ιεροεξεταστών του καθολικισμού. Εκεί θα τους βρεις. Αυτά είχα να σου πω και ό,τι αν απαντήσεις, εγώ σταματώ εδώ.
Από την σπορά ως τον θερισμό μεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα όπου ουσιαστικά ο γεωργός δεν έχει τίποτα στα χέρια του από τον κόπο του. Τον να τον εγκαλεί κάποιος στην μέση της περιόδου γι' αυτό είναι μωρία. Ούτε φυσικά μπορεί να αφήνει τον καθένα να του καταστρέφει αυτά που έσπειρε, γιατί νομίζει ότι δεν έχει κάνει τίποτα. Όταν έχεις ευθύνη ψυχών και το καθήκον να μαθητεύσεις πάντα τα έθνη, το να "αποδεχθείς ειρηνικά και καλοπροαίρετα" την -όχι και τόσο ειρηνική και καλοπροαίρετη- υπονόμευση των προσπαθειών σου, είναι κατά το μάλλον ή ήττον ανοησία.
Διαγραφή"Να μαθητεύσει πάντα τα έθνη" σε τι ο Βαρθολομαίος; Στις κακοδοξίες της μεταπατερικής ασυναρτησίας; Στην Αλήθεια του Χριστού πάντως αποκλείεται να τα μαθητεύσει. Και... το έχουν στο αίμα τους οι Νεοταξίτες να πουλάνε κούφια εξυπνάδα και να νομίζουν ότι είπαν μεγάλες σοφίες!
ΑπάντησηΔιαγραφή