Οι αυταπάτες Τσίπρα (και) για τον Σουλτς!

Η ενθουσιώδης προβολή, από την κυβέρνηση και αρκετά μέσα ενημέρωσης, του υποψήφιου του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) Μάρτιν Σουλτς για την Καγκελαρία ομοιάζει καταπληκτικά με τις αυταπάτες της περιόδου Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου 2015 που ομολόγησαν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ασφαλώς και η ελληνική κυβέρνηση ενεργεί ορθά, όταν αναζητεί αντίβαρα στην πίεση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ή ακόμα και όταν για λόγους τακτικής (αλίμονο αν έχει κι αυτή την αυταπάτη) κάνει λόγο για διάσταση απόψεών του με την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, αλλά η εναπόθεση τόσο πολλών ελπίδων στο SPD και στον κ. Σουλτς είναι αντιπαραγωγική για πολλούς λόγους.

Πρώτα απ’ όλα, η ανάδειξη του ελληνικού ζητήματος σε πρωτεύον θέμα των γερμανικών εκλογών δυσκολεύει την ελληνική διαπραγμάτευση στο Eurogroup, στο ΔΝΤ και σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Αν και η Αθήνα είναι έτοιμη να δεχθεί τα περισσότερα από τα μέτρα στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο αισιοδοξίας για παράλληλη πρόοδο στο θέμα του χρέους.

Ενδεχόμενη μεταβολή στάσης του ΔΝΤ, με την υιοθέτηση νέας έκθεσης για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, συνδέεται με την προηγούμενη συμφωνία στο Eurogroup επί των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης της εξυπηρέτησής του. Η σημερινή ηγεσία του Βερολίνου είναι ήδη αντίθετη στην εφαρμογή τους (ή ίσως ακόμα και στην απλή αποσαφήνισή τους) πριν από το 2018, οπότε η ταύτιση της Αθήνας με το SPD μάλλον επιτείνει την αδιαλλαξία του διδύμου Μέρκελ - Σόιμπλε.

Παράλληλα, ακόμα κι αν επικρατήσουν στις εκλογές το SPD και ο κ. Σουλτς, η (εξόχως πιθανή) έλλειψη αυτοδυναμίας θα οδηγήσει σε συνεργασία είτε με τους Χριστιανοδημοκράτες του CDU (αντιστροφή του ισχυρότερου εταίρου του σημερινού «μεγάλου συνασπισμού») είτε με τους Πρασίνους και το ακροαριστερό Die Linke.

Ως γνωστόν, το κόμμα Die Linke ήταν πάντοτε αντίθετο στη βοήθεια προς την Ελλάδα, ενώ σε περίπτωση συνεργασίας με το CDU και στο πλαίσιο του -κατόπιν δίμηνων διαβουλεύσεων- κυβερνητικού προγράμματός τους ο κ. Σουλτς δεν θα είναι πολύ θετικός έναντι της Ελλάδας. Οχι μόνο λόγω αναγκαστικών παραχωρήσεων προς το CDU αλλά και γιατί στην πραγματικότητα ούτε ο ίδιος είναι ελαστικός έναντι της χώρας μας.

Ο υποψήφιος του SPD απορρίπτει μεν δημόσια το Grexit ως καταστροφικό για το σύνολο της ευρωζώνης αλλά «παρα-φυλάγεται» για το χρέος και απαιτεί την υλοποίηση ολόκληρου του Μνημονίου. Η απομόνωση ορισμένων δηλώσεών του θυμίζει την αφέλεια του 2015, όταν η Αθήνα άκουγε μόνον το θετικό μέρος των δηλώσεων των προέδρων Ομπάμα και Ολάντ και του πρωθυπουργού Ρέντσι, ξεχνώντας το δίδυμο σκέλος των προειδοποιήσεών τους.

Άλλωστε δεν είναι και τόσο παλιά η ομιλία του κ. Σουλτς στο Μέγαρο Μουσικής, στο ενδιάμεσο των εκλογών του 2012, όταν προειδοποιούσε ότι «όσοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να τηρήσει τις συμφωνίες αποκρύπτουν ότι αυτό μπορεί να έχει μόνο μία συνέπεια, την έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη», προσθέτοντας ότι «η Ευρώπη στηρίζεται στην αρχή ότι οι συνθήκες πρέπει να τηρούνται». Σαν να μιλάει ο κ. Σόιμπλε!

Αν μάλιστα, πέραν της οικονομίας, ληφθεί υπόψη η στάση Σουλτς και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, τότε οι ελληνικές αυταπάτες γίνονται ακόμα μεγαλύτερες.

Σύμφωνα με έγκυρες διπλωματικές πηγές, ο κ. Σουλτς επέδειξε πρόσφατα ενδιαφέρον για το Κυπριακό, συναντώντας τον Τουρκοκύπριο εκπρόσωπο Μ. Ακιντζί και διαπιστώνοντας καλή πίστη και ανεξαρτησία του από την Άγκυρα! Μάλλον διαψεύστηκε από τα γεγονότα.

Αλέξανδρος Τάρκας
* Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη
Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση