Η Τουρκία τεντώνει επικίνδυνα το σχοινί στο Αρχιπέλαγος!

Βάζει στο στόχαστρο(!) 130 νησιά και προχωράει σε στρατιωτικές ασκήσεις προσομοίωσης για την κατάληψή τους

Από τον Ανδρέα Κούτρα

Η Τουρκία τεντώνει επικίνδυνα το σχοινί της έντασης στο Αιγαίο, με την πολιτική ηγεσία της να επιδίδεται σε ένα ρεσιτάλ δηλώσεων αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, απειλώντας την Ελλάδα ακόμη και με πόλεμο. Βάζει στο στόχαστρο μάλιστα 130 ελληνικά νησιά και νησίδες στο αρχιπέλαγος, σε μια προσπάθεια αναθεώρησης του status quo στο Αιγαίο και κάνει στρατιωτικές ασκήσεις προσομοίωσης για την κατάληψή τους.

Ελληνικές διπλωματικές και στρατιωτικές πηγές καταγράφουν κλιμάκωση στην επιθετική ρητορική και τις απειλές που εκτοξεύονται από τη γειτονική χώρα, τόσο από τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν και τον πρωθυπουργό Μπιναλί Γιλντιρίμ όσο και από στελέχη της αντιπολίτευσης και απλούς βουλευτές, και εκτιμούν ότι αυτές οφείλονται σε έναν βαθμό στην απόφαση του Αρείου Πάγου να μην εκδώσει τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς. Για την υπόθεση αυτή ο κ. Γιλντιρίμ αποκάλυψε πως έστειλε επιστολή στον Αλέξη Τσίπρα χωρίς να λάβει απάντηση.

Οι Τούρκοι είχαν επενδύσει πολιτικά στην τιμωρία των συγκεκριμένων αξιωματικών που κατηγορούν για εσχάτη προδοσία και αποκάλυψη εθνικών μυστικών στον «εχθρό». Η Τουρκία αντιμετωπίζει επίσης σοβαρά προβλήματα τόσο στο εσωτερικό της, λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων και την κατάρρευση της οικονομίας της, όσο και στα σύνορά της με τη Συρία, όπου βλέπει πως η ίδρυση κουρδικού κράτους είναι θέμα χρόνου και επιχειρεί να εξάγει την κρίση στην Ελλάδα, στρέφοντας το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στο Αιγαίο, σε μια περίοδο που η δημοτικότητα του Ρ. Τ. Ερντογάν υποχωρεί. Και εδώ είναι ο κίνδυνος για την Ελλάδα. Ενα θερμό επεισόδιο δεν μπορεί να αποκλείεται, αν και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις είναι ίσως στη χειρότερη φάση τους τις τελευταίες δεκαετίες, λόγω των συλλήψεων και των αποτάξεων μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.

Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις παρακολουθούν με προσοχή κάθε στρατιωτική κίνηση της Τουρκίας και έχουν αυξήσει την ετοιμότητά τους, ιδίως στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και στα Δωδεκάνησα. Στις περιοχές, δηλαδή, όπου δυνητικά η Αγκυρα θα μπορούσε να στήσει ένα θερμό επεισόδιο. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο πως οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις διενεργούν ασκήσεις με προσομοίωση κατάληψης μίας εκ των 130 νησίδων και βραχονησίδων που διεκδικούν. Βάσει όσων αναφέρει, μάλιστα, στο βιβλίο του ο αναλυτής Χρήστος Μηνάγιας «Η Εθνική Στρατηγική της Τουρκίας», η Αγκυρα δεν αμφισβητεί 130 νησίδες και βραχονησίδες, όπως ανέφερε ο Μπιναλί Γιλντιρίμ, αλλά 152, με τον ισχυρισμό ότι δεν δόθηκαν στην Ελλάδα με διεθνείς συμφωνίες.

Το πώς και το πότε η Τουρκία μπορεί να πραγματοποιήσει μία επιθετική ενέργεια σε βάρος της Ελλάδας είναι θέμα της εκάστοτε πολιτικοστρατιωτικής κατάστασης, όπως αναφέρει ο κ. Μηνάγιας. Το σημείο δε της εκδήλωσης ενός μείζονος επεισοδίου μπορεί να προσδιοριστεί με βάση τα περιθώρια αιφνιδιασμού των τουρκικών στρατευμάτων κατά μήκως της ακτογραμμής από το βόρειο και κεντρικό Αιγαίο μέχρι το Καστελόριζο.

Να σημειωθεί πως η νήσος Παναγιά έγινε γνωστή από την απόπειρα κατάληψής της από ειδικές δυνάμεις της Τουρκίας πέρυσι το Πάσχα και εν συνεχεία στοχοποιείται συνεχώς με παραβιάσεις και υπερπτήσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει αυξηθεί η επιτήρηση στα ελληνικά νησιά, όπως και η παρουσία πολεμικών πλοίων στο ανατολικό Αιγαίο για τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Με αφορμή τις προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού ο Κώστας Διάκος, στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων, υποστήριξε πως «οι βραχονησίδες του Αιγαίου όχι μόνο είναι ελληνικό έδαφος, αλλά επίσης ευρωπαϊκής και παγκόσμιας αξίας για τη φύση και ιδιαίτερα για τα πουλιά.

Ανήκουν στο ευρωπαϊκό δίκτυο NATURA 2000, είναι πλήρως καταγεγραμμένες και χαρτογραφημένες, αποτελούν αντικείμενο πολυετούς έρευνας από πλήθος Ελληνες και ξένους επιστήμονες και απολαμβάνουν του κοινοτικού καθεστώτος προστασίας και διατήρησης».

Η Αγκυρα επίσης αμφισβήτησε τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947, εγείροντας και θέμα «αποστρατιωτικοποίησης» της Κω με αφορμή άσκηση ρίψης αλεξιπτωτιστών του Τάγματος Εθνοφυλακής του νησιού. Παραγνωρίζει, ωστόσο, πως μπορεί να μην επιτρέπονται στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά δεν απαγορεύονται δυνάμεις Εθνοφυλακής για την άμυνα των νησιών.

Οι ισορροπίες τρόμου και η ίδρυση νέου κράτους στα σύνορα με Συρία

Από τον Μουράτ Γετκίν

Οπως φαίνεται, ο κουρδικός παράγοντας θα παίξει σημαντικό ρόλο τόσο στο εσωτερικό, κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος, όσο και στο εξωτερικό, στην αναδιαμόρφωση της Συρίας και της Μ. Ανατολής.
Να αρχίσουμε από το εσωτερικό ή από το εξωτερικό;
Καλά, ας αρχίσουμε από το εσωτερικό.

Αν κάνουμε το άθροισμα στα χαρτιά, το σύνολο των ψήφων που πήραν το ΑΚΡ και το ΜΗΡ στις γενικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου αγγίζει το 62%.
Αλλά και πάλι ούτε ο πρόεδρος Ερντογάν ούτε το ΑΚΡ ούτε το ΜΗΡ νιώθουν ήσυχοι.

Ακόμη και στις πιο αισιόδοξες δημοσκοπήσεις υπάρχει ένα ποσοστό 20% που αποτελείται από τους αναποφάσιστους.Ο Ερντογάν, που είναι από τους ανθρώπους που ξέρει καλύτερα απ' όλους την πολιτική στην Τουρκία, καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό το υψηλό ποσοστό αναποφάσιστων σε μια περίοδο κατά την οποία το «ναι» είναι τόσο ελκυστικό και όλοι στις τηλεοράσεις και τις στήλες των εφημερίδων καλούν τον κόσμο να ψηφίσει «ναι».

Υπάρχουν δύο λόγοι ανησυχίας.

Ο πρώτος οφείλεται στο γεγονός ότι η εκλογική βάση του ΜΗΡ είναι διασπασμένη. Ενα μέρος της εκλογικής βάσης, το οποίο ήταν αντίθετο στο να γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Ερντογάν, αντιτίθεται τώρα σθεναρά στο να συγκεντρωθούν όλες οι εξουσίες στον Ερντογάν.

Ο δεύτερος είναι ότι οι Κούρδοι ψηφοφόροι του ΑΚΡ νιώθουν ενοχλημένοι από τη συμμαχία με το ΜΗΡ, η οποία γίνεται στην εθνοθρησκευτική βάση της τουρκοϊσλαμικής σύνθεσης.
Εδώ έρχεται στο προσκήνιο ένα αδιέξοδο και τα δύο σενάρια που συζητιούνται στα πολιτικά παρασκήνια φτάνουν σε αντίφαση μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, μπορεί οι μαζικές συλλήψεις των βουλευτών του HDP να δημιουργούν στην εκλογική βάση του ΜΗΡ την εντύπωση ότι έτσι θα γίνει αποτελεσματικότερος ο αγώνας για την καταπολέμηση του ΡΚΚ.
Αυτό μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του «ναι» στο δημοψήφισμα. Από την άλλη, όμως, οι βουλευτές του ΑΚΡ γνωρίζουν καλά τι επίδραση θα έχουν στους Κούρδους ψηφοφόρους του ΑΚΡ τέτοιου είδους συλλήψεις και προσαγωγές Κούρδων βουλευτών και δημάρχων, που γίνονται σε καθημερινή βάση. Νομίζετε ότι ήταν εύκολη η αντίδραση του Κούρδου βουλευτή του ΑΚΡ Γκαλίπ Ενσαρίογλου για την αντιμετώπιση που έχει σε αυτή την ηλικία ο Αχμέτ Τουρκ (φυλακίστηκε), ο οποίος αποτελεί και το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό σε περίπτωση που ανοίξουν οι πύλες του διαλόγου με το ΡΚΚ;

Και μάλιστα όλα αυτά είναι σε εξέλιξη στην Τουρκία τη στιγμή που στη συριακή πλευρά των συνόρων οι κουρδικές ομάδες αντιμετωπίζονται ως ρυθμιστές του παιχνιδιού από τις παγκόσμιες δυνάμεις!
Μη λέτε τι σημασία έχει, γιατί στο σημείο αυτό ήδη περνάμε στις εξελίξεις του Κουρδικού στο εξωτερικό.

Το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της κατοχής του Ιράκ από τις ΗΠΑ, το 2003, ήταν η δημιουργία Κουρδικής Τοπικής Διοίκησης στον Βορρά.

Τότε η Τουρκική Εθνοσυνέλευση είχε αρνηθεί τη συμμετοχή της Τουρκίας στην εισβολή στο Ιράκ. Αυτό είχε ως συνέπεια οι ΗΠΑ να προχωρήσουν σε πλήρη συνεργασία με τους Κούρδους του Β. Ιράκ, που είναι η τρίτη πληθυσμιακή δύναμη στο Ιράκ, μετά τους σιίτες και τους σουνίτες Αραβες. Η άρνηση της Τουρκίας, από τη μια πλευρά, και η πλήρης συνεργασία των Κούρδων, από την άλλη, είχαν ως αποτέλεσμα την αναβάθμιση του ρόλου των Κούρδων, οι οποίοι, μετά την ανατροπή του Σαντάμ, στο νέο Ιράκ, κέρδισαν και το ομόσπονδο κουρδικό κράτος και την προεδρία της Δημοκρατίας του Ιράκ.

Ο Τζελάλ Ταλαμπανί έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Μεσούντ Μπαρζανί έγινε πρόεδρος της Κουρδικής Τοπικής Διοίκησης. Το ερώτημα που εγείρεται τώρα είναι το εξής: Αραγε η συνεργασία των Κούρδων της Συρίας με τις ΗΠΑ στον συριακό εμφύλιο θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ομόσπονδου κράτους, που θα έχει κοινά σύνορα με το ομόσπονδο κουρδικό κράτος του Β. Ιράκ, που σημαίνει άλλο ένα αυτόνομο κουρδικό κράτος στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία;
Οχι ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των κουρδικών περιοχών του Ιράκ και της Συρίας.

Για παράδειγμα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι Τούρκοι πολιτικοί αποκαλούσαν τον Μπαρζανί και τον Ταλαμπανί με προσβλητικά επίθετα, όπως «αρχηγοί φατρίας», αλλά σε καμιά περίπτωση δεν τους θεωρούσαν τρομοκράτες και το τουρκικό κράτος (επί Τουργκούτ Οζάλ) τους είχε χορηγήσει κόκκινο τουρκικό διπλωματικό διαβατήριο. Ο Μπαρζανί και ο Ταλαμπανί δεν πραγματοποίησαν τρομοκρατικές επιθέσεις κατά της Τουρκίας ούτε αξίωσαν εδάφη και ανεξαρτησία από την Τουρκία. Παρότι δεν τα έβαλαν με το ΡΚΚ, επειδή δεν είχαν τη δύναμη να το κάνουν, όλα αυτά τα χρόνια, και μέχρι τώρα, πάντα έψαχναν να βρουν τρόπους για να έχουν καλές σχέσεις με την Τουρκία. Στο Σύνταγμα του Ιράκ υπήρχε άρθρο (σ.σ.: ανενεργό) για παραχώρηση αυτονομίας στους Κούρδους πολύ πριν από την ανατροπή και τον θάνατο του πρώην ηγέτη του Σαντάμ Χουσεΐν, δεν προστέθηκε εκ των υστέρων. Η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα αρνήθηκε την πρόταση της Τουρκίας που έλεγε στους Αμερικανούς «αφήστε τους Κούρδους και ελάτε να πολεμήσουμε μαζί κατά του ISIS» και παρ' όλα αυτά προτίμησε το PYD (η Τουρκία ξύπνησε αργά από την αμέλειά της, αφού στην αρχή έλεγε στους Αμερικανούς ότι «δεν είναι τρομοκράτες, είναι αντιδραστικά παιδιά»).

Το PYD είναι το αδελφάκι του ΡΚΚ στη Συρία, έχουν οργανικές σχέσεις μέσω της Ενωσης Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK).
Ακόμη κι αν εξοργίζει αυτό την Αγκυρα, η αλήθεια είναι ότι η Τουρκία επικεντρώθηκε στο να ανατρέψει τον Ασαντ επιλέγοντας ανεκδιήγητους συμμάχους, ενώ το ίδιο διάστημα το PYD/PKK, που συμμάχησε με τις ΗΠΑ, εξασφάλισε τον εδαφικό έλεγχο σε ένα μεγάλο τμήμα της Συρίας. Κατόπιν διαμαρτυρίας της Τουρκίας, το PYD δεν ήταν ανάμεσα στους προσκεκλημένους στη Σύνοδο της Αστάνας για την εκεχειρία στη Συρία, που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία της Τουρκίας, της Ρωσίας και του Ιράν.
Ομως στη συνέχεια το ρωσικό ΥΠΕΞ, στο πλαίσιο των συνομιλιών με τις αντικυβερνητικές ομάδες, κάλεσε το PYD στη Μόσχα.

Στο σημείο αυτό έγινε γνωστό ότι στις συνομιλίες συζητήθηκε το προσχέδιο Συντάγματος της Συρίας, το οποίο αφήνει ανοιχτή την πόρτα για παραχώρηση αυτονομίας και δημιουργίας ομόσπονδου κράτους από τους Κούρδους της Συρίας. Τώρα τα βλέμματα είναι στραμμένα στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.

Λέγαμε ότι είναι απρόβλεπτος, αλλά δεν φανταζόμασταν ότι θα προβεί σε τόσο δυνατές παρεμβάσεις, έτσι δεν είναι; Δεν είναι φανερό τι θα κάνει και ποια πολιτική θα ακολουθήσει στο ζήτημα της Συρίας, στη μάχη με το ISIS και στο κουρδικό ζήτημα.
Η απόφαση του Τραμπ θα γίνει φανερή με τη νέα στρατηγική, για την προετοιμασία της οποίας έχει δώσει στο Πεντάγωνο προθεσμία 30 ημερών.
Και η απόφαση του Τραμπ θα επηρεάσει ευθέως τη στάση που θα τηρήσει η Τουρκία στην περιφερειακή εξίσωση. Προφανώς θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε ποια θα είναι η στάση των ΗΠΑ στα ζητήματα αυτά μετά την πρώτη συνάντηση του Τραμπ με τον Ερντογάν.
Ομως τότε πιθανώς να έχει αρχίσει και η περίοδος διεξαγωγής του δημοψηφίσματος.
Για τον λόγο αυτόν λέμε ότι είναι πιθανό ανάμεσα στις δυσκολίες που περιμένουν τον Ερντογάν και την κυβέρνηση ΑΚΡ και κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και σε εξωτερικά ζητήματα, να βρίσκεται ο κουρδικός παράγοντας.

Ηurriyet
Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση