Κανείς δεν πιέζει τον Ερντογάν

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Εδώ και μήνες, οι δίαυλοι επικοινωνίας σε επίπεδο κορυφής ανάμεσα σε Ευρώπη και Τουρκία μοιάζουν να είναι βραχυκυκλωμένοι, καθώς οι διμερείς σχέσεις έχουν επιδεινωθεί και οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις έχουν ουσιαστικά διακοπεί. Αντικειμενικά, λοιπόν, η ευρωπαϊκή «εκστρατεία» της ελληνικής κυβέρνησης και της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την ελπίδα ότι όχι απλώς θα βρουν ευήκοα ώτα αλλά και θα επιτύχουν την άσκηση κάποιας μορφής πίεσης προς την Άγκυρα, το πιθανότερο είναι ότι πέφτουν στο κενό, τουλάχιστον όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος.

Από την άλλη, οι ΗΠΑ βιώνουν αυτή την περίοδο ένα ιδιότυπο κενό πολιτικής εξουσίας, καθώς βρίσκονται στο μεταβατικό διάστημα ανάμεσα στις εκλογές και την ανάληψη των καθηκόντων του νέου προέδρου. Μάλιστα, η ανοιχτή αντιπαράθεση ανάμεσα σε Ομπάμα και Τραμπ σε πολλά μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής καθιστά πρακτικά μάταιη κάθε προσπάθεια επηρεασμού της Άγκυρας από τον αμερικανικό παράγοντα. Όσο για τη Ρωσία, τα γεωπολιτικά της συμφέροντα στη Μέση Ανατολή την έχουν φέρει πολύ κοντά στην Τουρκία και μάλλον δεν υπάρχει διάθεση στο Κρεμλίνο αυτό να αλλάξει άμεσα.

Κατά συνέπεια, ο Ερντογάν μπορεί να αισθάνεται απολύτως άνετα όταν καθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της Γενεύης, μιας και δεν θα υπάρχει κανείς που να τον προβληματίζει ή, πολύ περισσότερο, να τον πιέζει. Κάτι που, με τη σειρά του, σημαίνει ότι δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό λόγο να προχωρήσει σε σοβαρές υποχωρήσεις από τις θέσεις του -για την ακρίβεια, θα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, μιας και τόσο στην πολιτική σκηνή όσο και στην κοινωνία της Τουρκίας παρατηρείται σήμερα έκρηξη εθνικισμού.

Πηγή "Ημερησία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση