Εθνικές εκλογές αλλά χωρίς τα... μνημόνια

Σε σύντομο χρόνο θα πρέπει να υπάρξει μια πολιτική δήλωση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών. Η Ελλάδα θα προχωρήσει σε εθνικές εκλογές, αφού εξέλθει των Μνημονίων. Το πρόγραμμα που εξελίσσεται ουσιαστικά καταλήγει το 2018 και η θητεία του παρόντος Κοινοβουλίου εκπνέει τον Σεπτέμβριο του 2019.

Την πρωτοβουλία θα πρέπει να αναλάβει ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, επικεφαλής της πλειοψηφίας, μαζί με τον συγκυβερνώντα επικεφαλής των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Καμμένο, αφού επιστρέψει από το Βερολίνο, χωρίς πολιτική συμφωνία για μείωση πλεονασμάτων και σύγκλιση των ευρωπαϊκών θεσμών με το ΔΝΤ. Η Ελλάδα δεν μπορεί -δεν έχει και τα περιθώρια- να πέσει στην «παγίδα» της διαφωνίας του Σόιμπλε με το ΔΝΤ και να βρεθεί με ένα επόμενο μνημονιακού τύπου πρόγραμμα «γερμανοποίησης» από το 2019 έως το 2025 ή το 2029.

Η Ελλάδα θα πρέπει πλέον, αν θέλουν οι πολιτικοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να πάψει να ετεροκαθορίζεται και να δομήσει στρατηγική ανασυγκρότησης και επιστροφής στο εθνικό κράτος. Η δήλωση του νέου Αμερικανού πρεσβευτή στη Αθήνα Τζ. Πάιατ «θα καταβάλουμε προσπάθειες να χτισθεί η Ελλάδα του 21ου αιώνα» θα πρέπει να καταγραφεί.

Οπως και η συνολική περιγραφή των δομικών δεσμών που συνδέουν τις ΗΠΑ με την Ελλάδα από τον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα. Πολύ περισσότερο οι επιλογές Τραμπ στο υπουργείο Εξωτερικών ή στον οικονομικό κύκλο των ΗΠΑ, που επιτρέπουν στην Ελλάδα να καλλιεργήσει βελτιωμένες σχέσεις με τη Μόσχα, αλλά -το κυριότερο- και να αποτελέσει κυρίαρχο παράγοντα στη γεωπολιτικά και οικονομικά κρίσιμη ανατολική Μεσόγειο.

Να «αναδιαρθρωθεί» μέσα από τη συμμαχία της με Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιορδανία, επηρεάζοντας τη ζώνη της Β. Αφρικής, σε εθνικό μέτωπο με τη Λευκωσία και ανακηρύσσοντας τις ελληνικές ΑΟΖ, με υπολογισμό από το Καστελόριζο, όσο ισχυρές κι αν είναι οι αντιδράσεις από την Τουρκία.

Θα πρέπει από όλο το πολιτικό φάσμα στην Ελλάδα να μελετηθούν εκ νέου όσα συνέβησαν από τον Ιούνιο του 2014 έως και τον Ιανουάριο του 2015 και γιατί τελικά όλες οι εξελίξεις διευκόλυναν τη στρατηγική Σόιμπλε και Βερολίνου να αφελληνίσει το τραπεζικό σύστημα της χώρας, παρά τις ανακεφαλαιοποιήσεις, και να υπογραφεί με αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία η παραχώρηση του ελέγχου και της διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας της χώρας στους ξένους, συγκεκριμένα στους Γερμανούς, για έναν αιώνα.

Ζητήματα για τα οποία ο Αντώνης Σαμαράς επέδειξε πείσμωνα αντίσταση έναντι του Βερολίνου και των δανειστών, χωρίς να τα επικοινωνήσει επαρκώς στον λαό και να ζητήσει τη συμπαράταξη του έθνους, και ο αντιμνημονιακός Αλέξης Τσίπρας αναγκάστηκε τελικά να παραχωρήσει ύστερα από σωρεία λαθών τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του.

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης στην παρουσίαση του βιβλίου του αποκάλυψε ότι ο Σόιμπλε από τον Ιούνιο 2014 ήθελε να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά. Το ωραίο του πράγματος είναι ότι ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας ομολογεί τη στρατηγική του αυτή της αλλαγής κυβέρνησης στην Ελλάδα στο βιβλίο που έχει συγγράψει με τον Γάλλο ομόλογό του. Τσίπρας και Σαμαράς οφείλουν στο έθνος και στον λαό να συναντηθούν και να ανταλλάξουν απόψεις και εμπειρίες, και να μην επιτρέψουν την επανάληψη του ίδιου φαινομένου.
Ομοίως, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Μητσοτάκης και οι υπόλοιποι αρχηγοί, συνεπικουρούμενοι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην επιτρέψουν εκλογές που θα οδηγήσουν στην εκχώρηση της χώρας στη Γερμανία και στο ΔΝΤ, στη βάση των Μνημονίων έως το 2029.

Η Ελλάδα χρειάζεται εθνική διαπραγμάτευση με κυβέρνηση εθνικής συνοχής και ορίζοντα το 2019. Εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές στην ελεύθερη Μνημονίων Ελλάδα!

Μενέλαος Τασιόπουλος
Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση