Διαδηλώσεις στη Βουλγαρία για την απώλεια της... Θράκης!

Η μόνη χώρα στην νοτιοανατολική Ευρώπη που παραιτήθηκε οικειοθελώς της ιστορικής της μνήμης είναι η Ελλάδα,γι' αυτό και βρίσκεται συνεχώς απολογούμενη

Γράφει ο Μακεδών

Η διατήρηση στην Βουλγαρική μνήμη της απόκτησης της Θράκης, προκειμένου να αποκτήσει διέξοδο στο Αιγαίο, διατηρείται σταθερή. Μπορεί να μη εκφράζεται από κυβερνητικής πλευράς, αλλά πολλές φορές έρχονται στη δημοσιότητα κείμενα από κρατικούς φορείς της Βουλγαρίας, όπως η Ακαδημία Επιστημών, που προβάλλουν το αίτημα.

Σύμφωνα όμως με πληροφορίες μας, επισκέπτονται την Θράκη Βούλγαροι, όπου υπό την ιδιότητα πολιτιστικών αναζητήσεων (καταγραφή εναπομεινάντων βουλγαρικών σπιτιών, από την εποχή τη βουλγαρικής κατοχής), ή προς συγγραφή μελετών ιστορικών επιστημόνων αλλά και αρχαιολόγων (όπως η κόρη του Εβραιοβουλγάρου Αλεξάντερ Φολ), περί των αρχαίων Θρακών, θεωρούνται κεκαλυμμένες ενέργειες από ελληνικές υπηρεσίες.

Κάθε χρόνο, κατά την επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης του Νεϊγύ (27 Νοεμβρίου 1919), ή την επέτειο της μη εφαρμοσθείσης Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου (Μάρτιος 1878) οργανώνονται διαδηλώσεις από πολιτικά κόμματα και συλλόγους της Βουλγαρίας, με την επίνευση της επίσημης Βουλγαρίας. Εφέτος, είχαμε πάλι διαδήλωση, με μικρή συμμετοχή, αλλά μελών του συγκυβερνώντος κόμματος ΑΤΑΚΑ, με αίτημα την επιδίωξη αναθεώρησης της Συνθήκης Νεϊγύ, και με ακραία συνθήματα μάλιστα, του τύπου «Βουλγαρία ή Θάνατος».

Η περί ου ο λόγος Συνθήκη υπογράφηκε μεταξύ της Βουλγαρίας και των νικητριών δυνάμεων του Α' Παγκοσμίου πολέμου (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ και Ιταλία) και συμμετοχή συμμάχων χωρών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Την συνθήκη αυτή, η βουλγαρική ιστοριογραφία την χαρακτηρίζει ως την δεύτερη εθνική καταστροφή, δια της οποίας η Βουλγαρία υποχρεώθηκε σε εγκατάλειψη πολλών εδαφών γειτονικών χωρών, που δεν της ανήκαν.

Ως προς τα καθ’ ημάς, παραιτήθηκε, εκτός των άλλων, και όλων των κυριαρχικών της δικαιωμάτων επί της μεσημβρινής δυτικής Θράκης και με την υποχρέωση ν΄ αναγνωρίσει εκ των προτέρων τις μεταγενέστερες αποφάσεις των Δυνάμεων περί αυτής. Ακολούθησε μετέπειτα παραχώρηση των εδαφών αυτών στην Ελλάδα με την Συνθήκη των Σεβρών ένα χρόνο μετά, και τον αποκλεισμό της βουλγαρικής εξόδου στο Αιγαίο πέλαγος.

Η Βουλγαρία, αρνούμενη να συμβιβασθεί με το νέο εδαφικό καθεστώς, αλλά αδυνατώντας εκ των πραγμάτων να ακολουθήσει δυναμική εξωτερική πολιτική, με την κυβέρνηση Σταμπολίνσκυ (1920 - 23) χρησιμοποίησε το ζήτημα της οικονομικής διεξόδου στο Αιγαίο, ως όχημα ειρηνικού αναθεωρητισμού, μέσω του οποίου επιδίωξε την αυτονομία της Δυτικής Θράκης ή την απόκτηση εδαφικού διαδρόμου στην περιοχή.
Στο αίτημα αυτό, απάντησε ο Ελ. Βενιζέλος ως ακολούθως: «Κάθε παραχώρηση κι αν εγίνετο θα ήταν ανωφελής εφόσον η Βουλγαρία δεν θα ησύχαζε μέχρις ότου αποκτήση ολόκληρον την Βαλκανικήν, αξιούσα πλήρη ηγεμονίαν εφ΄ όλης της Χερσονήσου και κατά συνέπειαν, επωφελούμενης πάσης ευκαιρίας δια να ικανοποιήση τις φιλοδοξίες της.

Η Βουλγαρία αντιπροσωπεύει εις τα Βαλκάνια ό,τι η Πρωσσία εις την Κεντρικήν Ευρώπην, πάντοτε δε θα επιχειρή να επιβάλη τον μιλιταρισμόν της επί των Βαλκανίων, όπως επεχείρησε να πράξη η Πρωσσία εις την Δυτικήν Ευρώπην».

Είχε δίκαιο επ’ αυτού ο Ελ. Βενιζέλος (άλλωστε παρόμοια εκτίμηση είχε κάνει για την Βουλγαρία και κατά την σύναψη της Συνθήκης Ειρήνης στο Βουκουρέστι, για την λήξη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου). Μόλις προ ολίγου χρόνου, το Ινστιτούτο Βουλγαρικής Γλώσσας της Σόφιας παρουσίασε έρευνα που διεξήγαγε στην Βόρεια Ελλάδα, κατά την οποία οι μισοί Έλληνες έχουν μητρική γλώσσα την… βουλγαρική!

Το Ινστιτούτο αυτό, είναι ένα από τα παλαιότερα ιδρύματα της Ακαδημίας Επιστημών της χώρας. Στην επίσημη ιστοσελίδα του ΙΒΓ αναφέρονται προκλητικά: «Ο χάρτης των βουλγαρικών διαλέκτων, υλοποιήθηκε από ομάδα επιστημόνων από το ΙΓΒ και περιλαμβάνει ηχογραφήσεις διαλέκτων από διαφορετικές περιοχές. Μεταξύ αυτών και από περιοχές που δεν είναι πλέον εντός των εθνικών συνόρων, αλλά κάποτε ήταν βουλγαρικά εδάφη, όπως τμήματα του Αιγαίου, η «Μακεδονία» (=Σκόπια), η Βόρεια Δοβρουτσά κ.α».

Βέβαια οι συντάκτες των άρθρων, δεν εξηγούν πότε ακριβώς σημερινά τμήματα της βόρειας Ελλάδας, ήταν «εντός των εθνικών συνόρων» της χώρας τους, αν εξαιρεθούν οι κατοχές στη διάρκεια του Α΄και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον να σημειωθεί, πως η μόνη χώρα στην νοτιοανατολική Ευρώπη, που έχει παραιτηθεί οικειοθελώς της ιστορικής της μνήμης είναι η Ελλάδα, γι’ αυτό και βρισκόμαστε συνεχώς απολογούμενοι.

Πηγή Voria

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση