America, America...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Εδώ και πολλές δεκαετίες  "ζηλεύουμε" με ή χωρίς εισαγωγικά την σύγκλιση που έχουν πετύχει στις ΗΠΑ τα δύο κόμματα του δικομματικού τους συστήματος.
Έτσι, είτε οι Δημοκρατικοί είτε οι Ρεπουμπλικάνοι βρισκόντουσαν στην κυβέρνηση, η πολιτική τους τόσο προς το εξωτερικό όσο και προς το εσωτερικό ήταν σταθερή, με λίγες πινελιές διαφοροποίησης.

Τα συστήματα Υγείας και Παιδείας π.χ. παρέμεναν σταθερά κι αδιατάρακτα, και άλλαζαν κάποιες μικρές παράμετροι στην φορολογία.
Ή, η εξωτερική τους πολιτική επεκτατική και καουμποϊστικη παρέμενε σταθερή και άλλαζαν κάποιες λεπτές αποχρώσεις ρωσοφιλίας ή ρωσοφοβίας.
Εκεί που τα δύο κόμματα είχαν απόλυτη ταύτιση ήταν η στήριξη και προάσπιση των συμφερόντων των λόμπις των βιομηχάνων, των πετρελαιάδων, των εμπόρων όπλων, των μεγάλων πολυεθνικών και των τραπεζών.
Αυτά αποτελούσαν για τον δικομματισμό της Αμερικής το "άγιο δισκοπότηρο", τα "άγια των αγίων", τα "σά εκ των σών" της οικονομίας, του κράτους, και της υφηλίου ολόκληρης όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται.

Να λοιπόν κι εμείς που με την βοήθεια της κρίσης, των μνημονίων, και των τοκογλύφων βεβαίως, πετύχαμε αυτό που χρόνια ζηλεύαμε: την σύγκλιση των δωσιλογικών κυβερνήσεων, απ' όποιο κόμμα κι αν προέρχονται! 
Τα συμφέροντα των ντόπιων λόμπις των εργολάβων-καναλαρχών, τραπεζών, και λαμόγιων-ολιγαρχών, τίθενται υπεράνω κριτικής, συζήτησης, και αμφισβήτησης, όποιος κι αν είναι ο προδότης που κυβερνάει.
Κοντά σ' αυτά έχουν αναδυθεί και κάποια ψευτολόμπις δημοσιογράφων και δικαστικών που όμως κι αυτά έχουν την ίδια ευνοϊκή μεταχείριση από όλες τις κατοχικές κυβερνήσεις των τελευταίων επτά (κι άλλων τριάντα πιό παλιά) ετών.

Βέβαια η απόλυτη σύγκλιση δεν έχει ακόμη επιτευχθεί.
Παραμένουν κάποια ζητήματα όπως στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Πρόνοια, στην λειτουργία της Πολιτείας, αλλά αυτά είναι τομείς χωρίς μεγάλη σημασία.  
Ποιός την χ@ζει τώρα την υγεία και την παιδεία και την πρόνοια του ελληνικού λαού;
Αρκεί να είναι καλά και να ευημερούν οι πυλώνες του κράτους που είναι οι εργολάβοι, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, και τα κάθε λογής  επιχειρηματικά λαμόγια, που κι αυτοί με την σειρά τους στηρίζουν κάθε δωσίλογο και προδότη, ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος και προέλευσης, σε μιάς σπάνιας αυταπάρνησης Εθνική σύγκλιση.

Έχουμε λοιπόν, ή δεν έχουμε κατακτήσει νέες κορυφές στην πολιτική ζωή και τα ήθη αυτής της χώρας;
Τείνουμε να μοιάσουμε ή όχι στ' αδέλφια μας τους αμερικάνους; 
Άλλη μιά θετική παράμετρος των μνημονίων που κανείς ως τώρα δεν είχε προσέξει!
Μόνο τούτο εδώ το blog βλέπει καθαρά την θετική αύρα των μνημονίων, εκεί που όλοι οι άλλοι βλέπουν μαυρίλα και καταστροφή. 

Ζήτω τα μνημόνια! 
Ζήτω οι Αμερικάνοι!
Ζήτω οι προδότες όλων των χρωμάτων!... 

Υ.Γ.   Η φωτογραφία είναι ψιλοάσχετη με το κείμενο, αλλά μιά τέτοια ιστορική μέρα εκλογής Τράμπ ως πλανητάρχη, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την ιστορικότητα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠαΣοΚ στα πλαίσια της εξόντωσης του ελληνικού λαού, μόνο μιά τέτοια φωτογραφία άξιζε σε οποιοδήποτε κείμενο.

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση