Γιατί “σκοτώνουν τ' άλογα πριν γεράσουν”;

Γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

Γιατί, άραγε, στην Ελλάδα σκοτώνουν τ' άλογα πριν γεράσουν;
Ήρθε προχθές στο νου μου αυτό το ερώτημα. Γιατί η γερμανο-ευρωπαϊκή ελίτ (αρραγές υποσύνολο της παγκόσμιας) “σκοτώνει” τα εγχώρια πολιτικά της άλογα πριν “γεράσουν”, πριν μακροημερεύσουν στην εξουσία, ολοκληρώνοντας τουλάχιστον την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα τετραετία; Αφού “τα” εκάστοτε εκτελούν κατά γράμμα το πρόγραμμά της, το πρόγραμμα της γενοκτονίας των Ελλήνων;

Αφού “οι” εκάστοτε, κατά τις διαπραγματεύσεις, πάντα μυστικές και πάντα συνοδευόμενες από ανακοινώσεις του έσχατου βαθμού χειραγώγησης τόσον των ευρωπαϊκών λαών όσον και των Ελλήνων, ποτέ δεν άρθρωσαν λόγο υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού, της αξιοπρέπειάς του, της πατρίδας του; Αφού είναι διατεθειμένοι, και το έχουν κατά συνεχή διαδοχή αποδείξει, να ξεπουλήσουν τα πνευματικά και υλικά τιμαλφή του ελληνικού λαού, την ίδια τη Ελληνικότητά του, την ίδια την υπόστασή του ως διακριτού λαού μέσα στο διάβα της Ιστορίας;

Αφού όλοι είναι ανάδοχοι ενός οργίου εσωτερικής προπαγάνδας, ώστε να προστατεύσουν τα συμφέροντα αυτής της ελίτ και της από αυτήν πλήρως εξαρτημένης ελληνικής; Αφού όλοι εφαρμόζουν εξ' ίσου αποτελεσματικά τις πλέον σύγχρονες μεθόδους χειραγώγησης του ελληνικού λαού;

Αφού όλοι είναι στην υπηρεσία του ψεύδους και μιας εικονικής πραγματικότητας που με όργανο το ψέμα κατασκευάζουν, εμφανίζοντας πάντα το μαύρο για άσπρο και το αντίστροφο; Το ευρώ ως δύναμη της Ελλάδος αντί για την καταστροφή της. Το εθνικό νόμισμα ως την καταστροφή της αντί για τη δύναμη αυτονομίας της οικονομίας της, αλλά και της πολιτικής αυτονομίας, τη δύναμη απεξάρτησης από τη “θανατηφόρα δόση”;

Γιατί τους αλλάζουν, σαν τα λερωμένα τους πουκάμισα, ενώ όλοι, όπως απέδειξε η μέχρι τώρα μνημονιακή τους σκυταλοδρομία, υπερθεματίζουν το χρέος σαν να είναι αυτό νόμιμο και υπαρκτό... Ένα χρέος πλήρως παράνομο, επαχθές (που ο λαός αδυνατεί να σηκώσει το άχθος του), γενοκτονικό και σε τελική ανάλυση μη υπαρκτό... ένας αέρας... Εγγραφές στα Τραπεζικά κιτάπια... χαρτιά στον άνεμο, που έρχονται και πάνε, που χρεώνονται στην Ελλάδα και μετά επιστρέφουν στους δανειστές. Και παρά το ότι πληρώνεται με το ίδιο το αίμα του λαού, όλο και μεγαλώνει με έναν εντελώς “δαιμονικό” τρόπο!

Γιατί τους αλλάζουν, εφ' όσον όλοι τους ούτε που διανοήθηκαν ποτέ να οδηγήσουν στα διεθνή δικαστήρια τους ιθύνοντες του ΔΝΤ -και όσους άλλους εμπλέκονται στο λάθος- όταν παραδέχτηκαν ότι το πρόγραμμα που εφάρμοσαν στην Ελλάδα ήταν λάθος; Πρωτάκουστο και πρωτοφανές στα χρονικά της ανθρωπότητας: γενοκτονία κατά ομολογούμενο λάθος και να συνεχίζουν απτόητοι!

Γιατί τους αλλάζουν, αφού όλοι είναι “πιστά κανίς”, μάλλον κάτι περισσότερο, ενεργά μέλη της ελίτ που επιχειρεί την παγκοσμιοποίηση-υποδούλωση Εθνών και ανθρώπων; Έστω και στον πυθμένα της πυραμίδος, γι' αυτό βέβαια και αναλώσιμοι. Γιατί κάποια δεδομένη στιγμή, τους τραβάνε με κατάλληλες κάθε φορά κινήσεις -συνήθως αρνήσεις- το χαλί κάτω από τα πόδια τους, ώστε αυτοί να καταφύγουν σε πρόωρες εκλογές;

Μου ήρθε στο νου μια απάντηση. Ίσως δεν είναι η μοναδική και ας αναζητηθούν κι άλλες. Η απάντηση που έδωσα είναι ότι οι εκλογές αποτελούν μια βαλβίδα εκτόνωσης της πίεσης που συσσωρεύεται, όταν ο λαός “βράζει στο ίδιο το ζουμί του” για να μπορέσει απλά και μόνον να επιβιώσει, να ζήσει. Στραγγίζει κάθε απόθεμα, κάθε δυνατότητα, κάθε ικμάδα, για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα, έχοντας στους ώμους του ένα ανύπαρκτο δημόσιο χρέος, ένα πολύ υπαρκτό ιδιωτικό, ένα λάθος πρόγραμμα, μια στραγγαλισμένη οικονομία με σχοινί στραγγαλισμού το ευρώ και μια προδοτική ηγεσία που του δημιουργεί όλα τα προηγούμενα.

Έχει πλήρη επίγνωση η γερμανο-ευρωπαϊκή ελίτ ότι η κάθε κυβέρνησή “της” στην Ελλάδα, δεν μπορεί να μείνει για πολύ στην εξουσία, χωρίς να λειτουργήσει η βαλβίδα εκτόνωσης του καζανιού που βράζει και αυτό το ρόλο παίζουν οι εκλογές. Διαφορετικά ο λαός, σε κάποιο σημείο της εξέλιξης των πραγμάτων εντός της τετραετίας, που είναι πολύ μεγάλο διάστημα αν δεν το σπάσει κάποια “νέα ελπίδα”, θα βγει στο δρόμο με διάθεση να ανατινάξει το καζάνι στο οποίο τον βράζουν.

Η λειτουργία της “νέας ελπίδας”- βαλβίδας έχει και προαπαιτούμενα, που τη βοηθούν να φθάσει στην πλήρη λειτουργία της. Το πρώτο είναι ότι αρχίζουν ατέρμονες συζητήσεις γύρω από το θέμα των πιθανών ή επερχόμενων εκλογών, ηθελημένα μεν από τα δημοσιογραφικά καλοπληρωμένα φερέφωνα των ελίτ, για να στρέψουν αλλού την προσοχή του λαού και να αρχίσουν να διαφεύγουν κάποιοι ατμοί από την βαλβίδα. Και αθέλητα από όσους πιάνει “η φάκα” τού να προβούν σε διάλογο με τα εν λόγω φερέφωνα, μην τύχει και δε βρίσκονται, με τον γραπτό ή προφορικό λόγο τους, στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας!

Το δεύτερο είναι ότι αρχίζουν οι δημοσκοπήσεις και κάθε φορά που εμφανίζονται η βαλβίδα αρχίζει να ανασηκώνεται και να δραπετεύει ατμός από το καζάνι, σε προετοιμασία για την πλήρη λειτουργία της. Πέφτουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ... ευτυχώς γλιτώνουμε απ' αυτόν. Ανεβαίνει η Ν.Δούλα... πιο σοβαρό κόμμα, δεν είπε τόσα πολλά ψέματα, δεν είναι τόσο ανίκανα ή γελοία τα υπουργικά της στελέχη -με μια δυο εξαιρέσεις.

Και εδώ ορθώνεται ένα ακόμη καίριο ερώτημα. Τι έγινε η παροιμιώδης και από όλους αναγνωρισμένη ευφυΐα αυτού του λαού; Η ώριμη πολιτική του σκέψη; Η πατριωτική του στάση; Ο σεβασμός στον δικό του πολιτισμό; Πώς μπόρεσαν και του τα ξήλωσαν όλα αυτά μέσα σε λίγες δεκαετίες; Και είναι καλύτερα τώρα με ξηλωμένα όλα το χαρακτηριστικά του, που αποτελούσαν το συγκριτικό του πλεονέκτημα και τον βοήθησαν να επιβιώσει μέσα στο διάβα τόσων “αντίξοων” αιώνων;

Και ποιος και πώς μπορεί να τον βοηθήσει να τα ξαναβρεί, αφού είναι περισσότερο από προφανές ότι χωρίς αυτά είναι “ξοφλημένος”; Δεν είναι μέσα στους στόχους του παρόντος οι απαντήσεις αυτές. Αλλά ας τεθούν τα ερωτήματα, ώστε να δουλέψουν μέσα στη συνείδησή μας, εφ' όσον από μας όλους εξαρτάται η επαναθεμελίωση των ιδιοπροσωπικών μας χαρακτηριστικών ως Ελλήνων.

Και σαφώς δεν έχει απομείνει ούτε μνήμη σε αυτόν τον λαό, ούτε Ιστορικού βάθους εφ' όσον την Ιστορία και τις ρίζες του δεν τον βοήθησαν να τα αγγίξει ποτέ, παρά του τα “δίδασκαν” με έναν βαρετό και μάλλον απεχθή τρόπο. Έστω και με αυτόν όμως, μερικοί προχωρούσαν και αναζητούσαν το ελληνικό φως... Τώρα απλώνουν παντού το απόλυτο “παγκοσμιοποιημένο” σκοτάδι.

Και δεν έχει ούτε ελάχιστου χρονικού ορίζοντα μνήμη ο Έλληνας, η οποία και αυτή για να αναπτυχθεί απαιτεί εγρήγορση της προσοχής, καθ' όσον έχει δώσει όλη του την προσοχή στην ατομική επιβίωσή του και στην ευτελή υποκουλτούρα και την χειραγωγική ενημέρωση που δέχεται από την τηλεόραση. Το μόνο μέσο που τον φέρνει σε επαφή με τον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, γιατί είναι το μόνο μέσο που ο μέσος Έλληνας έχει πρόσβαση και που βέβαια τον καταστρέφει “εκ θεμελίων και εκ ριζών”.

Και δε βοηθιέται να αναπτύξει τουλάχιστον αυτή τη “βραχεία μνήμη”, από όσους θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Όλοι όσοι “έντιμα” τον ενημερώνουν τρέχουν και αυτοί πίσω από το σημερινό, το εφήμερο, το εντυπωσιακό, το “μέσα στις εξελίξεις”. Δεν αντιλέγω, είναι εντελώς απαραίτητο και αυτό. Όμως, κάθε σύγχρονο “χτύπημα” έχει μια αφετηρία και όλα πρέπει να συνδυάζονται και να εμφανίζεται η αόρατη κλωστή που όλα τα συνδέει. Γιατί μόνον όποιος έχει βάλει στη θέση τους όλα τα κομμάτια του πάζλ που συνθέτουν την σημερινή ελληνική πραγματικότητα, μόνον αυτός έχει πλήρη συνείδηση πώς φθάσαμε ως εδώ και τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από “το λάκκο των λεόντων”.

Κανένας από όσους μπορούν δεν του θυμίζει με συστηματικό και τεκμηριωμένο τρόπο ποιοι υπήρξαν και ποιοι είναι οι Παπανδρέου, οι Καραμανλήδες, το Μητσοτακαίϊκο, η Σημίτικη κλίκα, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και το λοιπό σινάφι και ποιες οι ευθύνες τους που σήμερα η Ελλάδα και υποφέρει και χάνεται. Το ίδιο και ο καθένας από μας, γιατί Ελλάδα είμαστε όλοι, αν εξαιρέσουμε τους αδιάφορους (αυτοί μπήκαν ήδη στην παγκοσμιοποιητική σουπιέρα, ίσως γιατί δεν έχουν επίγνωση ότι είναι γεμάτη φίδια, που θα δαγκώσουν τα παιδιά τους, παρ' όλο που αυτοί σήμερα είναι “χορτάτοι”) και τους κάθε είδους δωσίλογους.

Και αυτό το δωσιλογικό πολιτικό σινάφι ακόμα το ψηφίζει ο Έλληνας ωσάν είναι εκ γενετής ραγιάς και το φέρνει στο σημείο να κάθεται στα βουλευτικά έδρανα και να τον κυβερνά. Πιο ραγιάς, ή μάλλον πιο μαζοχιστής, πεθαίνεις! Ή, έστω, πιο αμνήμων πεθαίνεις επίσης.

Ωστόσο, προ της όξυνσης της κρίσης (γιατί η κρίση πάντα υπέβοσκε), το κόμμα που κυβερνούσε συνήθως έφθανε σχεδόν στα όρια της τετραετίας, απλά και μόνον επειδή ο λαός δε βρισκόταν κάτω από την αφόρητη πίεση που βρίσκεται τώρα. Η οικονομία λειτουργούσε έστω και “αεριτζίδικα”, έστω και με τα πήλινα πόδια των εργολαβιών της οικοδομής και των εθνικών οδών και... των καταναλωτικών δανείων.

Όμως τώρα τα πράγματα άλλαξαν, η πίεση που υφίσταται ελληνικός λαός χρειάζεται συχνή εκτόνωση. Διαφορετικά η πίεση θα συσσωρευτεί και ο λαός θα αυτο-οργανωθεί, αν ωθηθεί ελάχιστα από μια “γενναία ομάδα” από τα ίδια τα σπλάχνα του που θα μπει μπροστά (εφόσον κανείς και τίποτα δεν ελπίζει πια από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες), θα βγει στους δρόμους... Και όποιον πάρει ο Χάρος!

Και για να μην πάρει ο Χάρος τα σχέδια της παγκοσμιο-γερμανικής ελίτ, “σκοτώνει τα πολιτικά της άλογα πριν γεράσουν”, έχοντας έτοιμο το επόμενο φαρί της για την επόμενη κούρσα μιας ακόμα πιο οδυνηρής ποδοπάτησης του Ελληνικού λαού.

ΥΓ: Εθελοτυφλούν οι πάντες -ή μήπως κάτι χειρότερο;- εμπρός στη μόνη συμμαχία που θα μπορούσε να σώσει την πατρίδα μας από τις αρπακτικές διαθέσεις των “καλών της γειτόνων” και στηρίζουν ακόμα το δόγμα του “ανήκομεν εις την Δύσιν”, όταν η συμμετοχή μας στη λυκοφωλιά του ακραίου καπιταλισμού είναι ολοφάνερα καταστροφική για μας.
Άφησαν χώρο στον Ερντογκάν να παίξει το παιχνίδι και να εξασφαλίσει “τα βόρεια νώτα” του, με μια πρόσκληση φιλίας προς τη Ρωσία, η οποία βεβαίως την αποδέχτηκε, επειδή εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της. Ούτε για την κατασκευή του αγωγού Greek Stream δεν έχουν απαντήσει ακόμα οι Δυτικόδουλοι, που θα μπορούσε να μας θέσει άμεσα υπό Ρωσική προστασία και να αποτραπεί η επαπειλούμενη de facto ή de jure υποδούλωσή μας στην Τουρκία. Και εδώ μας εμφανίζουν το μαύρο για άσπρο, τον εχθρό ως σύμμαχο!

Πηγή "Δες το Όλον"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση