Επικίνδυνη η ένταση ΗΠΑ - Ρωσίας

Γράφει ο Άγγελος Στάγκος

Ε​​γκλωβισμένοι οι Ελληνες πολίτες στα δικά τους άμεσα προβλήματα της καθημερινότητας και παρασυρμένοι από τα επιτεύγματα της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης και τους αντιφατικούς - επικίνδυνους χειρισμούς της, ακόμη και σε θεσμικά επίπεδα, ίσως δεν αντιλαμβάνονται την κλιμακούμενη ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ (Δύσης) - Ρωσίας. Ενταση που αγγίζει με ταχείς ρυθμούς τα όρια της κρίσης, η οποία αν ξεσπάσει μπορεί να αποδειχθεί μητέρα όλων των κρίσεων των τελευταίων ετών παγκοσμίως. Σε τέτοιο σημείο φθάνει η κατάσταση.

Εχει ασφαλώς σημασία πώς και γιατί προκλήθηκε και τροφοδοτείται η σημερινή αμερικανο-δυτικο-ρωσική ένταση, που βρίσκεται πλέον στα όρια ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, ενδεχομένως και να τα ξεπερνάει. Η αναφορά όμως των αιτίων και των αφορμών και ακόμη περισσότερο η ανάλυσή τους θα απαιτούσαν πολύ χρόνο, χώρο και κυρίως ιδιαίτερη εξειδίκευση, για να βοηθήσει επαρκώς τον αναγνώστη να βγάλει τα ορθά συμπεράσματα. Για τη δική του ενημέρωση, όχι γιατί μπορεί να κάνει οτιδήποτε ώστε να επικρατήσει η «ύφεση» και να αποφευχθεί η διαφαινόμενη μεγα-κρίση. Το «παιχνίδι» έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και είναι για πολύ μεγάλα παιδιά...

Αυτά που βλέπουμε ως κοινοί πολίτες τώρα είναι ότι οι εστίες της έντασης είναι βασικά δύο, η Ουκρανία και η Συρία. Βλέπουμε, όμως, ταυτόχρονα ότι έχει δημιουργηθεί μία τρίτη εστία που αφορά τα εσωτερικά των ΗΠΑ και εκδηλώνεται στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας μεταξύ της Χίλαρι Κλίντον και του Ντόναλντ Τραμπ για την εκλογή προέδρου. Για πρώτη φορά στα χρονικά των ΗΠΑ η Ρωσία αποτελεί βασικό στοιχείο μιας σχεδόν βίαιης (τουλάχιστον ρητορικά) αντιπαράθεσης, με καταγγελίες περί ανάμειξής της εις βάρος της Κλίντον και κατηγορίες της τελευταίας κατά του αντιπάλου της ότι αποτελεί υποχείριο του Πούτιν. Που σημαίνει ότι, εφόσον εκλεγεί η Χίλαρι Κλίντον, όπως προαλείφεται, πρέπει να θεωρείται δεδομένη η αύξηση της αντιπαλότητας ΗΠΑ - Ρωσίας. Αλλωστε, κάτι ανάλογο καλλιεργείται συστηματικά και έντονα και από την πλευρά των ρωσικών μίντια.

Στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου οι ζώνες επιρροής των εκατέρωθεν δυνάμεων ήταν καθορισμένες και οι όποιες πολεμικές συγκρούσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη διεξάγονταν μέσω αντιπροσώπων των δύο πλευρών. Το πολύ επικίνδυνο σήμερα είναι ότι πολλές σταθερές έχουν μετατραπεί σε μεταβλητές, ενώ ταυτόχρονα αναπτύχθηκαν ανεξέλεγκτοι εθνικισμοί και θρησκευτικοί φανατισμοί και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος τι θα συμβεί την επόμενη μέρα. Επικρατεί γενική ρευστότητα και στις δύο ορατές εστίες έντασης, στην Ουκρανία και τη Συρία, τα πραγματικά γεγονότα καλύπτονται από τη φοβερή ομίχλη της προπαγάνδας της Μόσχας και της Δύσης. Οποιος προσπαθεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις το αντιλαμβάνεται πολύ εύκολα. Επιπλέον στις εχθροπραξίες αναμειγνύονται και αρκετοί μικρότεροι παίκτες που προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τους στόχους και τα συμφέροντά τους ρίχνοντας συνεχώς «λάδι στη φωτιά», ανεξαρτήτως της βούλησης των μεγάλων δυνάμεων.

Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι στο θερμό μέτωπο της Ουκρανίας ναι μεν συγκρούονται επί του εδάφους δυνάμεις που δεν ανήκουν τυπικά στις δύο πλευρές, όμως βρίσκεται στα σύνορα της Ρωσίας, αλλά στο αντίστοιχο της Συρίας - Ιράκ ενεργούν παράλληλα ρωσικές και αμερικανικές δυνάμεις. Προς το παρόν φαίνεται ότι στη Συρία δρουν Ρώσοι, αλλά όχι Αμερικανοί και στο Ιράκ γίνεται το αντίστροφο, όμως ο κίνδυνος εμπλοκής μεταξύ τους ενεδρεύει. Εκτός αν υπάρχουν μυστικές συμφωνίες που μοιράζουν τα πεδία δράσης στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, χωρίς όμως να είναι βέβαιο ότι αυτό θα συνεχισθεί και μετά τις αμερικανικές εκλογές.

Είναι σαφές ότι αν κλιμακωθεί η ένταση, η Ευρώπη θα βρεθεί σε δεινή θέση. Αυτή έχει πληγεί ήδη από τα μεταναστευτικά κύματα που προκάλεσε η αστάθεια στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, οι οικονομικές κυρώσεις πλήττουν σε μεγάλο βαθμό την ίδια, όχι μόνο τη Ρωσία, και δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια. Για την Ελλάδα υπάρχει μία ακόμη μεγάλη απειλή, που ονομάζεται Τουρκία. Δεν απαιτούνται περγαμηνές ευφυΐας και παρατηρητικότητας για να αντιληφθεί κανείς ότι η Αγκυρα προσπαθεί να αμυνθεί και ταυτόχρονα να επωφεληθεί από την αστάθεια και την ένταση που επικρατεί στην περιοχή, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν πρέπει επίσης να υπάρχει αμφιβολία ότι μέσα σε γενικότερη «αναμπουμπούλα» θα επιδιώξει να εξυπηρετήσει τους δικούς της στόχους και συμφέροντα...

Πηγή "Καθημερινή"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση