Τα ψεύδη για το χρέος

Η μείωση του ελληνικού χρέους είναι μια υπόθεση που θυμίζει το καρότο μπροστά από το άλογο που τρέχει. Κάποιος κάθεται πάνω στο άλογο και κρατάει ένα καλάμι από το οποίο κρέμεται το καρότο. Το άλογο μάταια προσπαθεί, καλπάζοντας, να το φτάσει. Η διαφορά στην απόσταση που χωρίζει το στόμα του αλόγου από τη λιχουδιά του παραμένει σταθερή - όσο γρήγορος κι αν είναι ο καλπασμός.

Η ελληνική κοινωνία εδώ και έξι χρόνια ματώνει, υποφέρει και έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο για να «εξορθολογίσει» τα οικονομικά της και να κάνει τις «απαραίτητες μεταρρυθμίσεις» που ζητούνται στη Δημόσια Διοίκηση αλλά και στους τρόπους που λειτουργεί η ιδιωτική οικονομία, ώστε να μη χρειαστεί ξανά να υποστεί τόσο βαριές δοκιμασίες.

Στο τέλος της στενωπού η αμοιβή των πολιτών θα είναι η -καθ' οιονδήποτε τρόπο- ελάφρυνση του χρέους. Οταν γίνει αυτό, θα απαιτούνται κατ' έτος μικρότερα ποσά για την αποπληρωμή του και συνεπώς θα μεγαλώσει «η πίτα» που θα απομένει στην πραγματική οικονομία.

Με αυτό το «καρότο» ενώπιόν μας πορευόμαστε σε αυτήν τη φρικτή εξαετία. Κι όμως, όλα δείχνουν ότι αυτή η εικόνα ξεθωριάζει και το τρικ δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει. Η ανεργία έχει φτάσει σε επίπεδα χώρας που έχει περάσει από τις μυλόπετρες του πολέμου. Εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας έχουν οδηγηθεί στη μετανάστευση στο εξωτερικό απλά για να βρουν ένα μεροκάματο και το δικαίωμα στην ελπίδα για το καλύτερο.

Το κοινωνικό κράτος έχει διαλυθεί, τα εισοδήματα -όσα έχουν απομείνει- έχουν καταρρεύσει και το σύνολο της δημόσιας περιουσίας έχει περάσει στο Κατοχικό Υπερταμείο. Ολα βρίσκονται στο ναδίρ. Η ελάφρυνση του χρέους θα μπορούσε να αποτελέσει την έναρξη μιας καλύτερης περιόδου για την Ελλάδα.

Ούτως ή άλλως, οι «εταίροι» μας το έχουν υποσχεθεί: Οποτε η Ελλάδα προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες και ικανοποιήσει τα αιτήματα των δανειστών, τότε φτάνει η στιγμή του χαλαρώματος του βρόχου του χρέους.

Φυσικά, ούτε τήρησαν ούτε τηρούν τον λόγο τους. Τώρα ειδικά που έχουν δέσει πισθάγκωνα και τις κυβερνήσεις και τους κοινωνικούς φορείς αλλά και ολόκληρη τη χώρα με το Κατοχικό Υπερταμείο, στο οποίο πέρασαν όλα τα «ασημικά» της πατρίδας, δεν έχουν καμία ανάγκη να τηρούν τα προσχήματα.

Η δουλειά τους γίνεται όπως ακριβώς την έχουν σχεδιάσει και τα θύματα έχουν παγιδευτεί στη φάκα δίχως να έχουν περιθώρια διαφυγής. Στο τελευταίο κάνουν λάθος και θα το βρουν μπροστά τους. Κανείς δεν μπορεί να υπομένει μοιρολατρικά την προοπτική της διάλυσης της χώρας του και του προσωπικού εξανδραποδισμού του και να ικανοποιείται με μια άθλια κατάσταση, ακούγοντας υποσχέσεις που ουδέποτε τηρούνται.

Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση