Ρητορικό ερώτημα: Είναι τα σύνορα της Ελλάδας, σύνορα της Ευρώπης;

Του Δημήτρη Τσαϊλά

Η απάντηση στο αν υπάρχει η βούληση αμυντικής στήριξης μεταξύ των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) είναι περίπλοκη και ανησυχητική. Ας δούμε την πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί ιδιαιτέρα τώρα που η Ρωσία αναδύεται ως ένας ισχυρός περιφερειακός αντίπαλος στα ανατολικά της ΕΕ. Έτσι διακρίνουμε ότι στο πραγματικό ζήτημα της κρίσης στην Ουκρανία, οι ευρωπαίοι ήμασταν εντελώς απροετοίμαστοι.

Περίπτωση Ουκρανίας στη συλλογική άμυνα

Η κρίση στην Ουκρανία δεν μας δείχνει μόνο το μέλλον της πολιτικής και της ασφάλειας στην Ευρώπη. Ούτε αναδύει τις αντιρρήσεις των εταίρων, στους κανόνες των οργανισμών, την αρχιτεκτονική των συμμαχιών, καθώς και όλες τις άλλες αφηρημένες έννοιες που γεμίζουν σελίδες αναφορών στις Βρυξέλλες. Είναι κάτι περισσότερο. Είναι σχετική με το ποιος είναι πρόθυμος να διαθέσει μια στρατιωτική δύναμη στη γραμμή του πυρός, για να υπερασπιστούμε την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη σήμερα και όπως διαφαίνεται την Νοτιοανατολική αύριο. Με άλλα λόγια, η κρίση στην Ουκρανία είναι σχετική με το ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων, στην Ευρώπη. Είναι κατά την άποψή μου η απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι “τα σύνορα της Ελλάδος είναι και σύνορα της Ευρώπης”.

Ανταγωνισμός μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ

Στην ουσία, σήμερα οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί διαπραγματεύονται ποιός θα πρέπει να είναι υπεύθυνος για την άμυνα και ασφάλεια στην Ευρώπη, σε μια εποχή έλλειψης στρατηγικών. Ενώ η Ευρώπη δεν διαθέτει τον απαραίτητο και αξιόπιστο αμυντικό οργανισμό, και στην πραγματικότητα, αντί να φροντίσουμε (οι ευρωπαίοι ηγέτες) να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αυτονομία στην άμυνα και ασφάλεια, οι κυβερνήσεις της ΕΕ εξακολουθούν να μεγιστοποιούν την εξάρτησή τους από τις αμυντικές δυνατότητες των ΗΠΑ (ΝΑΤΟ) με σταθερή μείωση των δικών μας δυνατοτήτων. Αυτό συμβαίνει αφενός λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, και αφετέρου λόγω της “οξείας στρατηγικής δυσλεξίας”. Οι Ευρωπαίοι φαίνεται να αγνοούμε τα δικά μας στρατηγικά διλήμματα. Από την άλλη μεριά οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμάται ότι αρχίζουν να μετατοπίζουν το γεωπολιτικό τους ενδιαφέρον προς τον Ειρηνικό, όπου η Κίνα ένας άλλος τρομερός αντίπαλος τους αναδύεται και όπου το μέλλον του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων θα αποφασιστεί για τις επόμενες γενιές.

Η Εθνική Άμυνα στην Ελλάδα

Πιστεύω ότι ακόμη δεν μας έγινε μάθημα πως οι ημέτερες προστατευτικές πρακτικές για τα εθνικά μας συμφέροντα πρέπει να είναι ο κοινός τόπος όλων των ελλήνων, χωρίς κομματικές ιδεοληψίες και να θεωρούνται ζωτικής σημασίας για την εθνική μας ασφάλεια, χωρίς επίσης να αναθέτουμε αυτό το καθήκον σε εξωγενείς παράγοντες.

Όμως με ποιο τρόπο θα επιτύχουμε τους στόχους της ποθητής ασφάλειας που είναι απαραίτητοι και απαιτούν εκσυγχρονισμούς και αγορά αμυντικού εξοπλισμού.

Για την επίτευξη χαμηλών τιμών είναι απαραίτητο, η πατρίδα μας, να είναι πρόθυμη να προωθήσει μια περισσότερο ολοκληρωμένη εγχώρια σύγχρονη τεχνολογικά και καινοτόμο αμυντική βιομηχανία. Βραχυπρόθεσμα αλλά και μεσοπρόθεσμα αυτό θα είναι δύσκολο για την κυβέρνηση να το υλοποιήσει. Θα απαιτηθεί πολύ μεγάλο βάθος χρόνου, ωστόσο, μια κυβερνητική οδηγία θα μπορούσε να συνδυαστεί με την επίδραση της μείωσης του αμυντικού προϋπολογισμού για να δημιουργηθεί η βάση για μια μετατόπιση από τις τρέχουσες πρακτικές προστατευτισμού.

Για να ολοκληρώσει ένας παράγων του συστήματος Εθνικής Άμυνας τη διαδικασία μιας συνεπούς στρατιωτικής στρατηγικής, ίσως το δυσκολότερο βήμα, είναι να προσδιοριστούν οι δυνάμεις που απαιτούνται για να εφαρμοστεί αυτή η στρατηγική.

Οι ενέργειες αυτές είναι οι δομικές πρακτικές και πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε με σύνεση. Ειδικά τώρα που οι συνεχιζόμενες προκλήσεις στον χώρο του Αιγαίου και οι φραστικοί λεονταρισμοί για τη νοτιανατολική Μεσόγειο από μέρους των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, εντείνονται ποιοτικά και ποσοτικά.

Για αυτούς τους λόγους ως επί το πλείστον, η συζήτηση πρέπει να είναι σχετική με τον τρόπο ισχυροποίησης της άμυνας μας, με προσοχή και σοβαρότητα σε ότι πρέπει να κάνουμε για να διατηρηθεί η ισχυρότερη δυνατή αποτρεπτική ισχύς στις καθημερινές προκλήσεις που είναι ήδη μπροστά μας.

* Ο κ. Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.
Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση