Επίκειται η δολοφονία του Ερντογάν ή εμφύλιος και τριχοτόμηση της Τουρκίας!

Όταν Αμερικανός πανεπιστημιακός και (πρώην) αναλυτής του Πενταγώνου γράφει σε άρθρο του στο NewsWeek ότι επίκειται η δολοφονία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το Global Research με τη σειρά του τη «βλέπει» αυτή να γίνεται στο πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου, πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με θεωρίες συνωμοσίας.

Παράλληλα φαίνεται ότι η Δύση «κοιτά» να αντικαταστήσει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Αχμέτ Νταβούτογλου. Σχέδιο που υπήρχε και πριν αλλά το πρόλαβε ο «σουλτάνος».

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου έγινε πρωθυπουργός της Τουρκίας στις 29 Αυγούστου 2014 και παράλληλα ανέλαβε και τη θέση του προέδρου του κυβερνώντος ισλαμιστικού κόμματος της Τουρκίας, του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP).
Στις 5 Μαΐου 2015 ο Αχμέτ Νταβούτογλου ανακοίνωσε την παραίτησή του από πρόεδρος του κόμματος και δρομολογήθηκε η αποχώρησή του και από την πρωθυπουργία της χώρας.

Στις 22 Μαΐου 2016 εκλέχτηκε νέος πρόεδρος του κόμματος ο Μπιναλί Γιλντιρίμ και στις 24 Αυγούστου ο Νταβούτογλου παρέδωσε στον Γιλντιρίμ και την πρωθυπουργία της χώρας.

Ένα μήνα μετά, στα τέλη Ιουνίου 2016, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (δίχως τον Νταβούτογλου στα πόδια του) ζήτησε τη συγγνώμη που περίμενε ο Βλάντιμιρ Πούτιν για την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού πάνω από τα σύνορα Συρίας-Τουρκίας στις 24 Νοεμβρίου 2015 και στις 29 Ιουνίου Πούτιν και Ερντογάν τα είπαν και τηλεφωνικώς.

Η εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας-Ρωσίας συνδέθηκε από πολλούς με το αποτυχημένο πραξικόπημα που εκδηλώθηκε στην Τουρκία το βράδυ της 15ης Ιουλίου 2016. Δηλαδή ως μια ένοπλη προσπάθεια για να παραμείνει η Τουρκία στη Δύση και να μην τα «βρει» με το «αφεντικό» του Κρεμλίνου.

Όπως έγινε γνωστό σχεδόν αμέσως μετά, ο Ερντογάν προειδοποιήθηκε για το πραξικόπημα από τους Ρώσους, διαρροή που δεν διαψεύστηκε και ενίσχυσε τη ρητορική περί αμερικανοκίνητου πραξικοπήματος.

Τον Αύγουστο ο Ερντογάν επισκέφθηκε τη Ρωσία, όπου συνάντησε τον Πούτιν και τον Οκτώβριο ο Πούτιν ανταπέδωσε με επίσκεψη την Άγκυρα.

Ο Ερντογάν φρόντισε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα να χρεώσει στους «γκιουλενιστές», δηλαδή στους οπαδούς του αυτοεξόριστου ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν που η Τουρκία κατηγορεί ως τον ενορχηστρωτή του πραξικοπήματος, την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού.

«Κακοί γκιουλενιστές πιλότοι έριξαν το ρωσικό βομβαρδιστικό για να καταστρέψουν τις σχέσεις μας με τη Ρωσία», ισχυρίστηκε ο Ερντογάν.
Εδώ όμως όλοι «ξεχνάνε» ποιος παραδέχτηκε ότι έδωσε τη διαταγή για την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού.
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου είχε παραδεχτεί ότι εκείνος ήταν που διέταξε την κατάρριψη του ρωσικού SU-24 από τα τουρκικά F-16.
Άρα για ποιους «κακούς γκιουλενιστές» μιλάει ο Ερντογάν;

Εκτός εάν ο (φιλοδυτικός) Νταβούτογλου ήταν μέρος της συνωμοσίας ανατροπής του Ερντογάν, ο «σουλτάνος» το πληροφορήθηκε, τον «καθάρισε» με συνοπτικές διαδικασίες από πρωθυπουργό δίχως όμως να τον διώξει, λόγω της δημοφιλίας του, προχώρησε στη συνέχεια τάχιστα (μέσα σε ένα μήνα) την εξομάλυνση των σχέσεών του με τη Μόσχα, προκάλεσε την εκδήλωση του πραξικοπήματος μόλις δύο εβδομάδες μετά τη συγγνώμη στον Πούτιν και αφού το πραξικόπημα απέτυχε τώρα προχωρά προς την υλοποίηση του νεο-οθωμανικού του ονείρου.

Όσο περνάει ο καιρός και κάποια πράγματα «ξεκαθαρίζουν» είναι πλέον αρκετοί εκείνοι που διατυπώνουν δημόσια την υποψία ότι το πραξικόπημα, αφού ξεφορτωνόταν τον Ερντογάν, θα παρέδιδε την εξουσία στον αμέσως καλύτερο, δηλαδή στον «μετριοπαθή» ισλαμιστή και φιλοδυτικό Νταβούτογλου.

Ο Ερντογάν είχε αντιληφθεί ότι οι Αμερικανοί δεν τον ήθελαν άλλο στα πόδια τους και ετοίμαζαν την αντικατάστασή του.
Και γιατί να τον θέλουν; Έχει σηκώσει κεφάλι, παριστάνει την υπερδύναμη στην περιοχή, ακολουθεί δική του εξωτερική πολιτική σε Συρία και Ιράκ που συγκρούεται με τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον όταν δεν τους καταστρέφει.

Ο Ερντογάν θέλει να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε μια περιοχή που θεωρείται μέρος της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας. Καμία αυτοκρατορία δεν παραχωρεί τα σκήπτρα της σε άλλη, εκτός εάν είναι τελειωμένη. Οι ΗΠΑ μόνο τελειωμένοι δεν αισθάνονται.

Αντιλαμβανόμενος λοιπόν ότι έρχεται το τέλος του και υποκινούμενος από ισχυρό ένστικτο επιβίωσης, ο «σουλτάνος» στράφηκε προς τη Ρωσία για να «ταράξει» τις ισορροπίες και στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκε το φλερτ με τη Ρωσία για να εισβάλει στη Συρία στις 24 Αυγούστου δίχως αμερικανικές αντιστάσεις, καταφέρνοντας έτσι να προκαλέσει σύγχυση στη Μέση Ανατολή και να ανατρέψει τόσο τους ρωσικούς όσο και τους αμερικανικούς σχεδιασμούς και μοιρασιές.

Γιατί ο Ερντογάν, με την εισβολή του στη Συρία, έχει εισέλθει «σφήνα» ανάμεσα στην αμερικανική και ρωσική μοιρασιά, κάτι που δεν αρέσει ούτε στους Αμερικανούς ούτε στους Ρώσους, αλλά παράλληλα «υποκρίνονται» και οι δύο τους «συμμάχους» με τον Ερντογάν, χρησιμοποιώντας τον ως πιόνι στη δική τους κόντρα κι ο Ερντογάν κινείται ως ένα πιόνι που αγωνιά να τερματίσει στη σκακιέρα, δηλαδή στο Χαλέπι, για να ανακηρυχτεί βασίλισσα.

Κατά βάθος Αμερικανοί και Ρώσοι σκέφτονται ότι θα ήταν ιδανικό ένα στρατιωτικό βατερλό για τον Ερντογάν στη Συρία. Έτσι θα τον ξεφορτώνονταν αμφότεροι δίχως να μπουν στη δύσκολη θέση να τον βομβαρδίσουν και να προκληθεί περιφερειακός πόλεμος.

Στο πώς θα λυθεί το «πρόβλημα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν» ενδιαφέρον έχουν οι απόψεις του Μάικλ Ρούμπιν (Michael Rubin).
Με άρθρο του στο Newsweek στις 24 Μαρτίου 2016, ο Μάικλ Ρούμπιν αναρωτιόταν «προφητικά» πότε θα εκδηλωθεί πραξικόπημα για την ανατροπή Ερντογάν και μάλιστα εξηγούσε και τους λόγους [διαβάστε εδώ].

Στις 15 Οκτωβρίου 2016, με νέο του άρθρο [διαβάστε εδώ], προέβλεψε ότι θα γίνει σύντομα και νέο πραξικόπημα στην Τουρκία και αυτή τη φορά ο Ερντογάν θα πεθάνει. Για την ακρίβεια γράφει στο άρθρο του ότι ο Ερντογάν είναι ήδη νεκρός.
Υπάρχουν πληροφορίες που λένε ότι ένα νέο πραξικόπημα αναμένεται να εκδηλωθεί στην Τουρκία το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου 2016.

Οι πληροφορίες αυτές, που δημοσιεύονται και στο Global Research, υποστηρίζουν ότι αυτή τη φορά όλα θα ξεκινήσουν με τη δολοφονία του Ερντογάν. Πρώτα θα τον σκοτώσουν και μετά θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα.
Στο Global Research αναφέρεται επίσης ότι οι Αμερικανοί είναι αναστατωμένοι με την επιθετικότητα του Ερντογάν προς τους Κούρδους της Συρίας.

Ο Ερντογάν θέλει να διατηρήσει την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας, που διαδέχτηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ οι Αμερικανοί προτιμούν να τη διαλύσουν και να δημιουργήσουν ένα μεγάλο Κουρδιστάν στην περιοχή ενώνοντας τα κουρδικά εδάφη της Τουρκίας, του Ιράκ και της Συρίας.

Και ο Νταβούτογλου βρίσκεται πάντα στην αναμονή, προς το παρόν ανέπαφος, να αναλάβει να διαχειριστεί τη νέα Τουρκία μετά τον Ερντογάν. Εάν θα υπάρχει κάτι που θα θυμίζει την Τουρκία που ξέρουμε μετά τον Ερντογάν. Βεβαίως όλα αυτά επειδή ανακοινώνονται μπορεί και να «καίγονται». Ίσως πάλι όχι. Ποιος ξέρει… Το μέλλον θα δείξει.

Σενάριο εμφυλίου πολέμου και ουσιαστικά τριχοτόμησης της Τουρκίας

Σενάριο εμφυλίου πολέμου και ουσιαστικά τριχοτόμησης της Τουρκίας αναφέρει ο αμφιλεγόμενος Ισραηλινός συγγραφέας και δημοσιογράφος, Ισραέλ Σαμίρ, σε άρθρο του στο The Unz Review.
Οι Αμερικανοί είναι ανάστατοι με τη συμπεριφορά του Ερντογάν προς τους Κούρδους της Συρίας, γράφει ο Σαμίρ.

Ο Τούρκος πρόεδρος νοιάζεται να διατηρήσει την Τουρκία, το κράτος διάδοχο της απέραντης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
ακέραια, ενώ οι Αμερικανοί προτιμούν να διαλύσουν την Τουρκία εντελώς, και να δημιουργήσουν ένα Μεγάλο Κουρδιστάν από τις κυρίως κουρδικές περιοχές της Τουρκίας, του Ιράκ και της Συρίας.

Οι Αμερικανοί θα ήθελαν οι Κούρδοι της Συρίας να ενώσουν τους θύλακές τους [ανατολικά και δυτικά του Ευφράτη], αλλά ο Ερντογάν δεν συμφωνεί και για την ακρίβεια σταμάτησε την προέλασή τους.

Και συνεχίζει ο Σαμίρ: Τώρα η μάχη της Μοσούλης είναι ένα νέο σημείο διαφωνίας. Η Τουρκία, λέει ο Ερντογάν, έχει ορισμένα δικαιώματα στη Μοσούλη.
Η πόλη και η περιοχή της καταλήφθηκαν παράνομα από τους Βρετανούς, λένε οι Τούρκοι.
Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ διστακτικά συμφώνησε να δοθεί η Μοσούλη στο Ιράκ μόνο το 1926, πολύ μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923.

Τώρα ο Ερντογάν λέει ότι σκοπός τους είναι η Μοσούλη να παρθεί από το Ισλαμικό Κράτος και να μεταφερθεί στους Κούρδους.
Οι κάτοικοι της Μοσούλης απέχουν πολύ από το να χαίρονται με την προοπτική να περάσουν στους Κούρδους ή σε μια κυρίως σιτική κυβέρνηση στη Βαγδάτη.

Στις μάχες για τη Μοσούλη και το Χαλέπι, στις μάχες μεταξύ των κουρδικών θυλάκων στη Συρία, ο Ερντογάν πηγαίνει κόντρα στη θέληση των ΗΠΑ.

Το πρόβλημα είναι, συνεχίζει ο Σαμίρ, ότι δεν υπάρχουν πολλοί σημαντικοί Τούρκοι ηγέτες που είναι έτοιμοι να εναντιωθούν στην Ουάσιγκτον.

Η κεμαλική αντιπολίτευση και οι γκιουλενικές δυνάμεις προτιμούν να αποδέχονται την αμερικανική γραμμή, περισσότερο ή λιγότερο.

Εάν ο Ερντογάν χάσει σε μια αναμέτρηση εξουσίας, η Τουρκία πιθανώς να καταρρεύσει μέσα σε έναν εμφύλιο πόλεμο: μεταξύ Τούρκων και Κούρδων, μεταξύ των διάφορων μουσουλμανικών κινημάτων και των κεμαλικών.

«Αυτός ήταν ο στόχος του πραξικοπήματος του Ιουλίου, όπως μου είπε ο Αλί Μουσταφά Μπαλμπάι, ρεπουμπλικανός βουλευτής», καταλήγει ο Σαμίρ.

Πηγή Tribune

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση