Κυβέρνηση: Θεσμικές πιρουέτες στην άκρη του γκρεμού

Του Γιάννη Σιδέρη

Σύγχυση, κατήφεια και ξάφνιασμα για την ροπή των πραγμάτων, διακατέχει το Μαξίμου, μετά τον καταιγιστικό πυρ που δέχτηκε από την αντιπολίτευση, τα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά κυρίως από τις ενώσεις των δικαστών και μεμονωμένους νομικούς επιστήμονες.

Έτσι απεγκλωβίστηκε από το μελό για τα «παιδιά» που θα μείνουν εκτός παιδικών σταθμών (λες και έφταιγε το ΣτΕ που ο κ. Παππάς έκανε έναν αντισυνταγματικό νόμο) και αποφάσισε να φερθεί προσχηματικώς θεσμικά – προσχηματικώς γιατί δεν περίμενε καν τη δημοσίευση της απόφασης του ΣτΕ. Εξήγγειλε αυθημερόν και πομπωδώς νέες ρυθμίσεις επί της (προσωρινής πλέον) αδειοδότησης των καναλιών, για να δείξει ότι ακόμη διατηρεί τον έλεγχο της κατάστασης.

Ο πρωθυπουργός  επικοινώνησε με τον πρόεδρο της Βουλής και ζήτησε να συγκληθεί τη Δευτέρα, πριν την κατάθεση της νέας νομοθετικής πρωτοβουλίας, η Διάσκεψη των προέδρων για συγκρότηση νέου ΕΣΡ.

Ασχέτως αν η τύχη του τελευταίου είναι προδιαγεγραμμένη, ακολούθησε τύποις την αρμόζουσα διαδικασία, την οποία δεν ακολούθησε όταν κατέθετε τον επίμαχο νόμο, όταν μοίραζε κανάλια, όταν επαίρετο για εισπράξεις δόσεων που θα πήγαιναν σε φτωχά παιδιά και σε στελέχωση νοσοκομείων, όταν εισηγούνταν σε πέντε μέρες «από την δημοσίευση της παρούσης» να ρίξει μαύρο σε όσα κανάλια έμειναν εκτός διαγωνιστικού νυμφώνος. Και όλα αυτά τα έκανε πριν αποφασίσει το αρμόδιο όργανο, το ΣτΕ.

Απαξιωτικοί προς τους Θεσμούς

Η νεαρή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, άπειρη θεσμικά και φανατική ιδεολογικά, χαρακτηρίζεται από μία απαξιωτική στάση έναντι θεσμών και θεσμικών διαδικασιών. Οι θεσμοί δεν είναι ουσία, είναι ένα άδειο κέλυφος, το περιεχόμενο του οποίου το δίνει η εκάστοτε εξουσία, και οι θεσμικές διαδικασίες δεν έχουν δημοκρατική αυταξία, παρά είναι το μέσο για να υπηρετούνται οι κυβερνητικές στοχεύσεις.

Μπορεί η υπεύθυνη Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ κα Ράνια Σβίγκου να επέμενε και χθες, ότι «οι ήττες, είτε οι νίκες δεν συντελούνται στις αίθουσες των δικαστηρίων, αλλά συντελούνται στο πεδίο της κοινωνίας, στο πεδίο του Κοινοβουλίου», αλλά η μέγιστη πολιτική ήττα συνετελέσθη στην αίθουσα του δικαστηρίου. Και ήταν μια ήττα που με ζήλο και... αγωνιστική ελαφρότητα, προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ!

Η κυβέρνηση δεν ήθελε να ρυθμίσει το τηλεοπτικό τοπίο αλλά να το ελέγξει.

Υπενθυμίζουμε ότι ΕΣΡ υπήρχε με νόμιμη σύνθεση, έστω και με τα 4 από τα 7 μέλη του. Πρόεδρος ήταν η κ. Λίνα Αλεξίου, μητέρα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Όμως τα πρόσωπα που το απάρτιζαν δεν ήταν «ευπροσήγορα» στις κυβερνητικές επιδιώξεις. Εξ αυτού και απηλλάγησαν των καθηκόντων τους.

Παράλληλα, τον Ιανουάριο του 2016, η κυβέρνηση με νόμο, αύξησε τα μέλη του ΕΣΡ από 7 σε 9, ώστε με τα υπάρχοντα μέλη να μην υφίσταται νόμιμη συγκρότηση του οργάνου. Με τον τρόπο αυτό, καθιστούσε αδύνατη και την εκλογή νέων μελών και άρα την συγκρότηση του οργάνου, δεδομένου ότι η εκλογή νέων μελών απαιτούσε συναίνεση ευρύτατης πλειοψηφίας με το - μάλλον υπερβολικό ποσοστό -  των 4/5 της διάσκεψης των προέδρων. Αυτή την συναίνεση με την έλευση Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ δεν θα την απολάμβανε. Από το Μαξίμου διαμηνύουν ότι εάν η ΝΔ δεν συναινέσει και τώρα, θα υπάρξει μεγάλη σύγκρουση (επί Μεϊμαράκη είχαν δοθεί μηνύματα τέτοιας συναίνεσης).

Λόγω αυτής της αδυναμίας, η κυβέρνηση αξιοποίησε ρύθμιση του νόμου Παππά, που λόγω ανωτέρας βίας (μη συγκρότησης ΕΣΡ) έδιδε όλες τις εξουσίες στον υπουργό.

Έτσι φτάσαμε στο υπερθέαμα των εγκλείστων «μπουρζουάδων» (ως επί το πλείστον συνεργατών τους) σε ράντζα εκστρατείας, για να παραληρούν από αγωνιστικό ενθουσιασμό τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ: Εξευτέλισαν, διέλυσαν, κατατρόπωσαν τη διαπλοκή. Της τα πήραν χοντρά για να βρουν απάγκιο τα παιδιά σε παιδικούς σταθμούς και να στελεχωθούν τα νοσοκομεία, γιατί είναι μια κυβέρνηση που αγαπάει τον απλό λαό και στέκεται δίπλα του - τη στιγμή βέβαια που με το έργο της τον φτωχαίνει περαιτέρω (παρεμπιπτόντως και στο νόμο της ΕΡΤ, ο υπουργός είχε περάσει ρύθμιση η οποία του έδινε την αποκλειστική αρμοδιότητα να επιλέγει τον Πρόεδρο και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΡΤ). Αυτοί που σήμερα αγανακτούν - δικαίως ή αδίκως, δεν το γνωρίζουμε - για τα «έργα και τις ημέρες» του κου Ταγματάρχη, τότε προσπέρασαν τις υπερεξουσίες του υπουργού, γιατί ήταν «επείγον» να ανοίξει η ΕΡΤ).

Τελικά οι μάχες δεν χάνονται μόνο  στο πεδίο της κοινωνίας αλλά και στις αίθουσες των δικαστηρίων, όταν άπειροι ηγέτες, μεθυσμένοι από την πρόσκαιρη δύναμη και την αρχική πάνδημη λαϊκή αποδοχή και ενθάρρυνση, νιώθουν παντοδύναμοι.

Και τότε αρχίζουν τις θεσμικές πιρουέτες στην άκρη του γκρεμού, που ενίοτε τους απορροφά…

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση