Θράκη: Οι τουρκόφρονες σπρώχνουν για εκτράχυνση

Η διαδήλωση των μειονοτικών τον περασμένο Ιούλιο στην Κομοτηνή ήταν το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή μετά από δυόμιση δεκαετίες. Η σχετική της αποτυχία δεν πέρασε απαρατήρητη και ήδη υπάρχει ένας προβληματισμός για το τι μέλλει γενέσθαι, αν πιστέψουμε το άρθρο του αρχιπράκτορα μίσους και τουρκισμού Τζενγκίζ Ομέρ στην τουρκόφωνη φασιστοφυλλάδα “Μιλέτ” της Ξάνθης (“Υπάρχει ανάγκη για δράση για τα μειονοτικά δικαιώματα;”, 21/9/2016).

Ας σημειωθεί ότι μετά το πραξικόπημα ΚΑΝΕΝΑΣ στον μειονοτικό Τύπο δεν δημοσιεύει κανένα άρθρο γνώμης, μόνο δελτία Τύπου και ανακοινώσεις μεταδίδουν! Όλοι έχουν παγώσει την έκφραση γνώμης, αφού φοβούνται μην... παρεξηγηθούν, μην βγουν εκτός γραμμής! Όλοι εκτός του Τζενγκίζ Ομέρ που επανεμφανίστηκε...
Αξίζει να προσεχθούν όσα γράφει (προσέξτε τις μπηχτές κατά των βουλευτών και την εμμονή στον όρο “κοινότητα”) και τα οποία σας μεταφράζουμε παρακάτω:

“Τις τελευταίες μέρες γίνονται αλλεπάλληλες ανακοινώσεις από συλλόγους και οργανώσεις της μειονότητας μας. Οι φορείς μας φυσικά και αντιδρούνε κατά των νόμων και ρυθμίσεων που βγαίνουν από το κράτος κατά της τουρκικής μειονότητας δυτικής Θράκης. Είναι σημαντικό ότι οι αντιδράσεις αυτές εκφράζονται από τους φορείς που αποτελούνε την φωνή και τον εκπρόσωπο της μειονότητας μας. Είναι όμως επαρκές να αρκούμαστε μόνο σε γραπτές ανακοινώσεις; Είναι φανερό πως δεν είναι, αλλά ακόμη και για αυτό λέμε πάλι καλά.
Η γραπτή ανακοίνωση και καταγγελία είναι ένα μέρος μόνο της όλης ιστορίας. Εάν δεν φέρουν αποτέλεσμα αυτά, το επόμενο βήμα είναι η κάθοδος στους δρόμους. Κατεβαίνοντας στους δρόμους θα θέσουμε τα θέματα και τα παράπονα μας, ώστε κάποιοι να συνέλθουν. Ακόμη και αν δεν κάνει κάτι τότε η κυβέρνηση, τουλάχιστον θα έχουμε τραβήξει την προσοχή του κόσμου στα θέματα μας...
Θα μου πείτε, πόσοι θα κατέβουν; Στην τελευταία διαδήλωση είδαμε πως στην χειρότερη περίπτωση μπορούμε να κατέβουμε χίλιοι ή και δύο χιλιάδες άτομα. Δηλαδή εάν κάποιοι μπροστάρηδες εργαστούνε πιο πρόθυμα και οργανωθούμε πιο καλά, θα κατέβουμε χιλιάδες άτομα. Εάν λοιπόν διαδηλώσουν τόσα άτομα, θα είναι αρκετά για να ακουστεί η φωνή μας;
Ναι είναι αρκετά. Φυσικά και όσο περισσότεροι κατέβουν τόσο το καλύτερο, αλλά δεν βγαίνουν όλοι στον δρόμο για τα θέματα της κοινότητας. Παντού στον κόσμο ισχύει αυτό. Στην Τουρκία κατά το πραξικόπημα δεν βγήκαν 80 εκατομμύρια κόσμος στον δρόμο. Αλλά όταν κατεβαίνουν τόσοι άνθρωποι επαρκείς για τον στόχο και για να αποτελέσουν την φωνή της ̈εθνικής βούλησης ̈ τότε σώζεται όλη η κοινωνία. Βλέπετε πως στην χώρα μας όπου γίνονται σχεδόν καθημερινά διαδηλώσεις αλλά και στην Ευρώπη, οι περισσότερες αποτελούνται από 50 άντε και 100 άτομα. Η διαδήλωση με μερικές εκατοντάδες άτομα θεωρείται μεγάλη επιτυχία. Μην βλέπετε εσείς αυτούς που προσπαθούν να υποτιμήσουν την πορεία μας παρουσιάζοντάς την μικρότερη...
Ο σκοπός τους είναι διαφορετικός. Είτε ζηλεύουν είτε πράττουν έτσι επειδή δεν μπόρεσαν να την εμποδίσουν. Διότι στον κόσμο μας η διαμαρτυρία ακόμη και ενός ατόμου, όταν γίνεται με τον κατάλληλο τρόπο, προκαλεί αίσθηση και φέρνει σε δύσκολη θέση τις κυβερνήσεις. Για αυτό τον λόγο εγώ πάντοτε βλέπω με καχυποψία αυτούς που κάθε φορά που τίθεται το θέμα της διαδήλωσης, με διάφορες προφάσεις είναι ενάντιοι σε αυτό.
Ένα σημαντικό θέμα στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι στο τι εξυπηρετείται με το να επιχειρείται να παρεμποδιστούν οι πορείες με προφάσεις του τύπου ̈Τι ανάγκη υπάρχει, πόθεν προέκυψε, δεν είναι καιρός τώρα, να μην φέρνουμε ένταση, οι ρατσιστές θα επιτεθούν, θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση, οι άνθρωποι μας θα υποστούν ζημία ̈. Σε αυτό το θέμα είναι ανάγκη να ειπωθούν και να γραφούν αρκετά, ώστε η κοινότητα να μάθει καλά το τι είναι ο καθένας. Υπό αυτή τη σκοπιά βλέποντας σήμερα την κοινότητα μας, υπάρχει μια ανάγκη για απομάκρυνση της υπάρχουσας ασάφειας και σύγχυσης.
Σε αυτό το θέμα πρέπει να σκύψουμε περισσότερο. Οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι μηχανισμοί της κοινότητας πρέπει να είναι πιο ενεργοί και να ενημερώσουν την κοινωνία. Οι σύλλογοι και οι οργανώσεις μας, οι πνευματικοί μας ηγέτες και οι διανοούμενοι και φυσικά οι αιρετοί μας πρέπει να ενημερώσουν τους ανθρώπους μας πως οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις είναι σημαντικό μέρος τους αγώνα διεκδίκησης δικαιωμάτων.
Με λύπη μου δηλώνω πως ως κοινότητα δεν είμαστε στο επιθυμητό επίπεδο. Σε αυτό ευθύνη φυσικά έχει και η κοινωνία αλλά την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν κάποιοι αιρετοί μας που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη ως όφειλαν. Ιδιαίτερα στο θέμα των διαδηλώσεων δίνουν μια εικόνα μεγάλης παθητικότητας και απροθυμίας. Αυτό το λέει η κοινότητα. Ευτυχώς η κοινότητα στέκεται σταθερά. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους μας είναι δεσμευμένοι στις αξίες τους και έχουν την πίστη για να κάνουν κάθε αγώνα. Χάρη στις προσευχές και τις προσπάθειες αυτών των ανθρώπων, ο Αλλάχ κρατάει όρθια όλη την κοινότητα Συνεπώς: Την τελευταία λέξη την λέει ο κόσμος...”

Πηγή «Αντιφωνητής»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση