Δημοκρίτειο Ἀνεπιστήμιο: Παρεμποδίζεται ἡ ἔρευνα καί ἡ ἐλεύθερη ἔκφραση;

Πᾶνε χρόνια πού, ἀπό τήν ὀδυνηρή ἐμπειρία μας μέ τό Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο καί μέ κάποιους “εἰδικούς” περί τήν διοίκησή του, παραφράσαμε τό ὄνομά του ἀφαιρώντας τό ἀρχικό “π”. Ἦταν πολύ μεγάλη ἀπογοήτευση νά βλέπεις τήν ἀκαδημαϊκή τήβεννο ὡς προκάλυμμα νεποτισμοῦ, διαφθορᾶς, τρομοκρατίας και ἀβελτηρίας...
Ὑπῆρχαν μόνον αὐτά; Ὄχι. Δίπλα τους κατάφερνε να ἐπιβιώνει καί ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα, ἡ πνευματική παραγωγή και ἡ ἀκαδημαϊκή ἀξιοπρέπεια, σέ ρόλο ζύμης πού ὅμως δέν μποροῦσε νά ζυμώσει τό σύνολο.

Ἡ σχέση μας μέ τό ΔΠΘ ἦταν πολύ τεταμένη κατά περιόδους, ἀφοῦ ὑπήρξαμε τό ΜΟΝΟ ἔντυπο τῆς Περιφέρειας πού ἦρθε σέ σύγκρουση μέ τούς (τότε) διοικοῦντες, ἀπό τό ἐπίπεδο τῶν δημοσιευμάτων πού προκάλεσαν - ἄγονες, φυσικά! - ΕΔΕ μέχρι τό ἐπίπεδο τῶν δικαστικῶν αἰθουσῶν. Δέν θά ξαναγυρίσουμε σέ κεῖνα τά παλιά ξυνά σταφύλια (παρότι ὁ ἀπόηχος ὁρισμένων ἔσβησε μόλις πρό ἡμερῶν) ἀλλά θά σημειώσουμε τόν ἀναβρασμό πού διαπιστώνουμε ἐσχάτως στό Πολυτεχνεῖο τῆς Ξάνθης.
Ἡ ἀφορμή γιά τήν πρόσφατη - μέσα στόν Σεπτέμβριο – κρίση εἶναι μιά σειρά ἀποφάσεων τοῦ πρύτανη Καραμπίνη νά τιμωρήσει πειθαρχικά συνάδελφό του ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε ἐπιφυλάξεις γιά το ἄν ὁ ἴδιος ὁ πρύτανης μπορεῖ νά συμμετέχει στή Γενική Συνέλευση μέ δικαίωμα ψήφου ἤ σέ ἐκλεκτορικά τῶν ὁποίων ἀσκεῖ ὁ ἴδιος τόν ἔλεγχο νομιμότητας.
Μάλιστα ἡ πειθαρχική ποινή συνοδεύτηκε καί ἀπό οἰκονομική ποινή ἀξίας ἑνός μισθοῦ ἡ ὁποία ἐπιβλήθηκε καί πάλι ὅταν ὁ καθηγητής διαμαρτυρήθηκε στο Συμβούλιο Ἱδρύματος. Τήν ἴδια ὥρα, ὁ πρύτανης ἀποφάσισε να “‘ἀναστείλει” κρίσιμα καί ἀνταγωνιστικά ἔργα πού ἔχει ἀναλάβει ἀπό εὐρωπαϊκές προσκλήσεις ὁ καθηγητής (ΗΜ&ΜΥ) Βασίλης Τσαουσίδης καί ταυτόχρονα νά ὁρίσει “πραγματογνώμονες” πού θά ἐλέγξουν παλαιότερα ἔργα ἀπό τεχνικῆς καί οἰκονομικῆς ἀπόψεως.
Μιά τέτοια ἐνέργεια φαντάζει περίεργη γιά ἔργα ὑψηλῶν ἐπιστημονικῶν καί οἰκονομικῶν προδιαγραφῶν πού ἔχουν αὐστηρό πρωτόκολλο ἐλέγχου ἀπό εἰδικούς και ἀφενός ἔχουν ἤδη ὁλοκληρωθεῖ καί ἐλεγχθεῖ καί ἀφετέρου προέρχονται ἀπό διεθνεῖς καί ὄχι ἐθνικούς πόρους.
Παραδόξως ἐπίσης, σύμφωνα μέ τόν καθηγητή, ὁρίστηκαν χωρίς κριτήρια “πραγματογνώμονες” οἱ ὁποῖοι δέν προσδιόρισαν κἄν τό πεδίο καί τήν ἀφορμή τῆς πραγματογνωμοσύνης τους. Τήν ἴδια στιγμή φρέναρε ἡ χρηματοδότηση λόγῳ μιᾶς “ἐμπιστευτικῆς ἐπιστολῆς τοῦ πρύτανη πρός τόν πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐρευνῶν” ὅπου ἀναφέρεται ὅτι ὁ πρύτανης ἔθεσε ἐρωτήματα στόν Γενικό Γραμματέα καί περιμένει ἀπάντηση. Δηλαδή ὅποτε ὁ πρύτανης θέτει ἐρωτήματα γιά κάποιον καθηγητή σταματᾶνε τά ἐρευνητικά ἔργα τοῦ τελευταίου;

Ὁ ἐπιστημονικά ὑπεύθυνος τῶν συγκεκριμένων ἔργων Β. Τσαουσίδης ἐνίσταται πώς μέ αὐτές τίς μεθοδεύσεις παρακρατοῦνται ὅλες οἱ ἔμμεσες δαπάνες τῶν εὐρωπαϊκῶν ἔργων, ὅτι καθυστεροῦν τά ἔργα πού χρηματοδοτεῖ ἡ ΓΓΕΤ μέ τά matching funds, ὅτι τίθενται σέ κίνδυνο οἱ συμβατικές ὑποχρεώσεις τοῦ Πανεπιστημίου μέ ἀποτέλεσμα τήν ἐνδεχόμενη διεθνή του δυσφήμηση. Σημειώνει μάλιστα γιά τή δουλειά του ὅτι “ἦταν ἀπό τά ἐλάχιστα ἀνταγωνιστικά ἔργα πού προσείλκυσε τό Πανεπιστήμιό μας καί ἔγιναν γνωστά διεθνῶς – μάλιστα τό Πανεπιστήμιό μας δέν συμμετεῖχε ἁπλῶς ἀλλά ἦταν συντονιστής, κάτι πού ἐκτόξευσε τό 2014-2015 τήν εὐρωπαϊκή του φήμη στή δυνατότητα ἐκτέλεσης εὐρωπαϊκῶν ἔργων στή θέση 300-400”.
Ἄν ὄντως διώκεται ἔτσι ἀπροσχημάτιστα ὁ ἄνθρωπος πού ἔφερε μέσα ἀπό προγράμματα συνεργασίας μέ τό Καίμπριτζ, τό ΜΙΤ καί τό UCL, τήν μεγαλύτερη ἀνταγωνιστική διεθνή χρηματοδότηση στήν ἱστορία τοῦ ΔΠΘ καί δεκάδες ἐρευνητές - σύγχρονη τεχνογνωσία - μοναδικό ἐξοπλισμό, τίποτε δέν ἔχει ἀλλάξει.

Πηγή «Αντιφωνητής»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση