Μετά την αναδιάρθρωση τι;

Ως γνωστόν η μνημονιακή κυβέρνηση και οι “όλοι μαζί η μνημονιακή Ελλάδα μπορεί”, αναμένουν ως σωτηρία την αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους. Ας υποθέσουμε, αν και αμφίβολο, όχι εγκληματική ως το διαβόητο PSI που υποδούλωσε στη νέα τάξη φανερά και θρασύτατα την Ελλάδα και αφανώς την Κύπρο και κατέστρεψε τις οικονομίες Κύπρου και Ελλάδας ώστε να δημευθεί, “ιδιωτικοποιηθεί”, ο πλούτος τους.

Το ερώτημα είναι μετά την αναδιάρθρωση τι;

Ας μου συγχωρέσουν οι οικονομολόγοι συνάδελφοι την «θρασύτητα» μου να ασχοληθώ με το θέμα (που μάλλον δεν απασχολεί τους “όλοι μαζί η μνημονιακή Ελλάδα μπορεί” αφού πειθήνια και υπόδουλα εκτελούν μόνον εντολές). Και ας προβούν σε διορθώσεις σε όσα η απλή λογική συμπεραίνει.

Είναι και στους πλέον αδαείς γνωστό, ότι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στηρίζουν την οικονομία και την απασχόληση, σε όλην την υφήλιο. Ακόμα και σε Παρίσι και Νέα Υόρκη, ενδεικτικά...

Ως γνωστό το πείραμα στο πειραματόζωο Ελλάς, απέβλεπε άμεσα και έμμεσα στο κλείσιμο των περισσότερων μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Με μείωση της αγοραστικής δύναμης και του κυκλοφορούντος χρήματος, με αέναο μείωση μισθών και αέναη κλοπή συντάξεων. Άνευ αντίστοιχης μείωσης των προς τις τράπεζες υποχρεώσεων και αδύνατης εντός ευρώ μείωσης τον τιμών.
Έτσι παράλληλα και με την εξοντωτική φορολογία, έκλεισαν άπειρες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Με τερατώδη ανεργία, γενοκτονία κτλ.

Λογικά, αν κατέβεις από την κορυφή ενός βουνού, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να βρεθείς πάλιν στην κορυφή, αν δεν ακολουθήσεις την αντίθετη της κατάβασης πορεία ανόδου.
Τουτέστιν απαιτείται πλην της αναδιάρθρωσης (ή διαγραφής του παράνομου χρέους), η σταδιακή επαναφορά μισθών και συντάξεων, ώστε να αυξηθεί η αγοραστική δύναμη του Ελληνισμού και το κυκλοφορούν χρήμα στην αγορά.

Η κ. Ντόρα; Μπακογιάννη, “εγκλωβισμένη” στην ιδεολογία της, ενώ παλαιότερα επεσήμανε την ανάγκη επαναλειτουργίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (λέγοντας πόσους θα απασχολήσουν οι “επενδύσεις”, 10.000, 100.000, σε σχέση με τα 4.000.000 πραγματικών ανέργων), αυταπατήθηκε κατά τη γνώμη μου, θεωρώντας ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνον με μείωση της φορολογίας. Που προφανώς και αυτή απαιτείται.

Είναι όμως προφανές, ότι ούτε αύξηση μισθών και συντάξεων, ούτε μείωση φορολογίας, ούτε ανταγωνιστικότητα μπορεί πλέον να επιτευχθεί σε μία αφανισμένη εντός ευρώ, υπόδουλη μνημονιακή Ελλάδα.

Με συμπέρασμα ότι η Ελλάδα μπορεί να σωθεί οικονομικά μόνον εκτός ευρώ και με παράλληλη καταγγελία του απεχθούς και επαχθούς χρέους. Όμως ως γνωστόν το ευρώ ταυτίζεται πλέον με την παρούσα “ δημοκρατική” ΕΕ.

Έτσι και επιπλέον για να σωθεί ο Ελληνισμός και από τον νεοταξικό εξισλαμισμό της Καλλεργικής παρούσας ΕΕ καταστροφής τους Έθνους μας, απαιτείται και έξοδος από την ΕΕ.

Και στους κινδυνολόγους για τη λύση αυτήν, η απάντηση είναι απλή. Εντός ίσον εξολόθρευση και εκτός ίσον σωτηρία.
Χειρότερα από ό,τι συμβαίνουν εντός ΕΕ δεν είναι δυνατόν να συμβούν εκτός, από την και ήδη καταρρέουσα «δημοκρατική» Καλλεργική ΕΕ. Που ήδη μετατρέπει την Ελλάδα σε Ισλαμική αποθήκη λαθρομεταναστών.

Ευριπίδης Μπίλλης

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση