Αμαρτωλά τρίγωνα και βρώμικα παιχνίδια πολιτικών, κατασκόπων και πληροφοριών

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ 

Η πληροφορία είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει. Μάλιστα, η πληροφορία που χαρακτηρίζεται ως έγκυρη, έγκαιρη, υψηλής διαβάθμισης και μοναδική, αξιολογείται ιδιάζουσας διαχείρισης και εκμετάλλευσης. Είτε αφορά χώρες και την ασφάλειά τους, είτε αφορά ειδήσεις και την μεταφορά τους, είτε αφορά μηχανισμούς που κυμαίνονται μεταξύ κράτους και παρακράτους, λειτουργούν με όρους απόλυτης μυστικότητας και στοχεύουν σε ενέργειες που δύνανται να βλάψουν χώρες ή να ελέγξουν πληθυσμούς.

Τις τελευταίες ημέρες συνέβησαν στην Ελλάδα κάποια «περιστατικά» που στις εφημερίδες δημοσιεύονται ως «μονόστηλες» ειδήσεις, ή στην καλύτερη περίπτωση παρουσιάζονται με «ειδική μορφή» και παρουσιάζονται με συγκεκριμένες πολιτικές στοχεύσεις και οφέλη για ελάχιστους.

Η πρώτη περίπτωση αφορά την «είδηση» σχετικά με την μεταφορά και παράνομη είσοδο στην Ελλάδα με το ελικόπτερο των γνωστών 8 τούρκων φυγάδων και ενός πράκτορα της CIA! Προς τι, άραγε, η δημοσιοποίηση μίας τέτοιας είδησης, τη στιγμή που κανείς δεν μπορεί να την επιβεβαιώσει; Πρόκειται για προσπάθεια αποπροσανατολισμού στον χώρο της ειδησεογραφίας ή για προσπάθεια εισαγωγής και εμπλοκής της Ελλάδας στις αμερικανο-τουρκικές διαφορές, όπως αυτές έχουν προκύψει μετά το αποτυχημένο τουρκικό πραξικόπημα;

Με «γεγονός» την δημοσίευση αυτής της είδησης γίνεται άμεσα αντιληπτό πως κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στην «δημοκρατία της Κολομβίας» (όπως αναφέρθηκε δημοσίως για την Ελλάδα ο κ. Χρυσόγονος, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ). Σε κάθε περίπτωση, η «είδηση» αποκαλύπτει είτε κάποιο υφιστάμενο πρόβλημα, είτε προειδοποιεί για μείζον επερχόμενο πρόβλημα.
Είτε, λοιπόν, ο αμερικανός πράκτορας ήταν μέσα στο ελικόπτερο των τούρκων φυγάδων είτε η «είδηση» είναι αποτέλεσμα τουρκικής μεθόδευσης.

Στην περίπτωση που ο πράκτορας της CIA επέβαινε επί του ελικοπτέρου, είτε αποτελεί αξιόποινη πράξη η συγκάλυψη της παρουσίας του είτε αποτελεί αξιόποινη πράξη η μη συγκάλυψη της παράνομης εισόδου των υπολοίπων οκτώ τούρκων φυγάδων. Δηλαδή, οι «αρμόδιοι» (να υποθέσουμε ότι είναι η κρατική ασφάλεια, η διεύθυνση αντικατασκοπείας της ΕΥΠ ή ανώτατοι αξιωματούχοι της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου;) διαχειρίστηκαν με σχετική επιμέλεια και μυστικότητα το γεγονός, αποκρύπτοντας (για ποιόν λόγο άραγε;) την ύπαρξη του αμερικανού πράκτορα και δημοσιοποιώντας την ύπαρξη των οκτώ τούρκων φυγάδων, για να αντιμετωπίσει στη συνέχεια η Ελλάδα πρόβλημα με την Τουρκία του ημιπαράφρονα Ερντογάν! Προφανώς δεν τους είπε ποτέ κανείς ότι η απόκρυψη ενός γεγονότος είτε γίνεται στον απόλυτο βαθμό είτε δεν επιχειρείται καν. Η διαχείριση ενδιάμεσων επιπέδων απαιτεί ικανότητα, εμπειρία, συνεργασία με άλλες χώρες, εμπιστοσύνη στο εμπλεκόμενο προσωπικό και, φυσικά, αυστηρότατη νομοθεσία σχετικά με την διαρροή οποιασδήποτε διαβαθμισμένης πληροφορίας. Καλό θα ήταν οι «αρμόδιοι» να σκεφθούν εάν ικανοποιούν έστω και ένα από τα παραπάνω κριτήρια για να διαχειρισθούν άριστα και ξεκάθαρα προς το όφελος της χώρας ειδικές καταστάσεις…

Αν, όμως, υποθέσουμε, πως στην περίπτωση της «είδησης» που αναφέρεται στον πράκτορα της CIA και της οποίας η «πηγή» είναι η Τουρκία, είναι αληθινή, τότε η Τουρκία θα πρέπει να αιτιολογήσει επαρκώς την «είδηση», αφού κατά την διάρκεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος οι τουρκικές αρχές βίωναν το απόλυτο χάος. Μάλιστα, η ίδια η Τουρκία ανακοίνωσε πως δεν γνωρίζει που βρίσκονται 42 στρατιωτικά ελικόπτερά της, 6 F-16 και κάποιες δεκάδες πολεμικά της πλοία! Επίσης, οι τουρκικές αρχές δεν γνωρίζουν πόσοι τούρκοι έχουν διαφύγει στο εξωτερικό, δεν γνωρίζουν με απόλυτη ακρίβεια ποιοι συμμετείχαν, ενώ έχουν ήδη ομολογήσει πως υπήρξαν άδικες μεταχειρίσεις τούρκων πολιτών (δηλαδή κατηγορήθηκαν αναίτια από τις αρχές), αλλά και πως υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που κάποιοι εκμεταλλεύθηκαν το πραξικόπημα για να λύσουν τις διαφορές τους… Μέσα σε αυτό το απολύτως θολό τοπίο, κι ενώ δεν υπάρχει καμία επίσημη επιβεβαίωση από το ελληνικό ΥΠΕΞ πως υπήρξε επίσημο τουρκικό αίτημα για την ονομαστική έκδοση των οκτώ τούρκων φυγάδων, έρχεται και η «είδηση» του αμερικανού πράκτορα της CIA για να εμπλέξει – κατηγορήσει την Ελλάδα για έμμεση συμμετοχή με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στο αποτυχημένο πραξικόπημα.

Τραγέλαφος! Δεν ξέρουμε αν στο σημείο αυτό πρέπει να γελάσουμε ή να κλάψουμε με την ανικανότητα διαχείρισης του συγκεκριμένου θέματος από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία απέτυχε να το αντιμετωπίσει τόσο πολιτικά όσο και επικοινωνιακά. Για δε την ελληνική υπηρεσία πληροφοριών δεν γεννάται λόγος, αφού οι ευθύνες της είναι ορατές είτε στην διαρροή ενός πραγματικού και υψηλά διαβαθμισμένου γεγονότος είτε στην ανεπάρκεια συγκάλυψής του.
Και, φυσικά, επειδή ζούμε στην Ελλάδα και όχι σε κάποια χώρα όπου η λέξη «υπεύθυνος» συνοδεύεται και με μία σειρά κυρώσεων σε περίπτωση ανεπάρκειας ή λάθους, ο κάθε ένας υπάλληλος της ΕΥΠ μπορεί είτε να μην φέρει ευθύνη για όσα συμβαίνουν υπό την εποπτεία (ή και την υπογραφή) του, είτε να παρουσιάζεται έως και μάρτυρας υπεράσπισης σε δίκες δημοσιογράφων…, αποκαλύπτοντας όχι μόνο την ταυτότητά του, αλλά και την άμεση σχέση που υπάρχει μεταξύ δημοσιογράφου – πληροφορίας και… μυστικών υπηρεσιών. Μία σχέση που δημιουργεί από «υποχρεώσεις» έως «δεσμούς», πολλές φορές επικίνδυνους για την ασφάλεια της χώρας!!!

Η δεύτερη «είδηση», αφορά την δημοσιοποίηση απόρρητου εγγράφου του υπουργείου Εξωτερικών, σύμφωνα με το οποίο ο τούρκος πρέσβης απαιτεί από την Ελλάδα την σύλληψη μελών του Ρουβίκωνα και την ενίσχυση φύλαξης των εγκαταστάσεων της τουρκικής πρεσβείας… Και, ω του θαύματος! Η κυβέρνηση προχώρησε στη σύλληψη ενός από τα υψηλόβαθμα στελέχη του Ρουβίκωνα, για να ικανοποιήσει την τουρκική απαίτηση!!!

Τι διαπιστώνουμε από αυτό το γεγονός;
Πρώτον, πως η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, μεστή φοβικότητας έτρεξε να ικανοποιήσει την τουρκική απαίτηση, φοβούμενη τις πιθανές αντιδράσεις του τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, επιβεβαιώνοντας με τον πλέον τραγικό τρόπο, για μία ακόμη φορά ότι στερείται και της ελάχιστης βούλησης προάσπισης θεμάτων που άπτονται είτε της εθνικής υπερηφάνειας είτε της εθνικής ανεξαρτησίας.

Δεύτερον, ενώ είναι γνωστές οι αγαστές σχέσεις μελών του Ρουβίκωνα με το ΣΥΡΙΖΑ (δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται πως ο Ρουβίκωνας είναι αποτέλεσμα – παράγωγο του βαθέως ΣΥΡΙΖΑ), η κυβέρνηση δεν δίστασε να «δώσει» τους δικούς της ανθρώπους, δηλώνοντας με τον πλέον επίσημο τρόπο πως οι κυβερνώντες είναι διατεθειμένοι να «δώσουν» ακόμη και τη μάνα τους, αρκεί να απομακρύνουν προβλήματα που δημιουργούνται μέσα από τα ίδια της τα σπλάχνα.

Τρίτον, έχουμε την δημοσιοποίηση ενός επίσημου κρατικού διαβαθμισμένου ως απόρρητου εγγράφου, το οποίο έφτασε στα χέρια του Ρουβίκωνα ο οποίος και το δημοσιοποίησε! Το ότι αποτελεί παραβίαση του νόμου περί απορρήτων δεν δείχνει να ενδιαφέρει κανέναν. Ζούμε στην Ελλάδα και η δημοσιοποίηση έτυχε να γίνει ημέρα Δευτέρα. Καμία ευθύνη σε κανέναν απολύτως. Δεν δόθηκε καμία εντολή για διερεύνηση της διαρροής του εγγράφου. Ποιος το διέρρευσε. Που το διέρρευσε. Πως έφτασε στα χέρια του Ρουβίκωνα…! Παγερή αδιαφορία και ατιμωρησία. Στην Ελλάδα, είναι εξάλλου γνωστό, πως εάν κρατάς φυλασσόμενα στο συρτάρι σου ή στον φοριαμό σου απόρρητα ή γενικώς διαβαθμισμένα έγγραφα, τότε είσαι ένοχος και μπορεί να χάσεις ακόμη και τη δουλειά σου. Αν όμως τα φωτοτυπήσεις και τα μοιράσεις στα φανάρια, στην Ομόνοια ή σε πολιτικά πρόσωπα, διάφορες οργανώσεις ή και ξένες υπηρεσίες, τότε η Δικαιοσύνη δεν ασχολείται μαζί σου και, φυσικά, δεν τιμωρείσαι! (σε κάποιες περιπτώσεις που γνωρίζουμε, υπήρξαν έως και επιβραβεύσεις των υπαλλήλων που διέρρεαν κρίσιμες για την Ελλάδα πληροφορίες)

Όλα τα παραπάνω δηλώνουν με τον πλέον τραγικό τρόπο πως η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης, ηθικής, πνευματικής, πολιτικής και αρχών. Η δε υπερτροφοδοσία και υπερκατανάλωση της «ενημέρωσης» εδώ και καιρό έχουν αρχίσει να αποκαλύπτουν σημάδια σκοπιμότητας, δόλου κατά της πραγματικής ενημέρωσης των πολιτών και δόμησης όλων των απαραίτητων υλικών για την δημιουργία ενός στυγνού καθεστώτος.

Εάν μέσα σε όλα αυτά προσθέσουμε και μία «στοχευμένη» είδηση, της οποίας η διαχείριση αποτελεί ήδη προϊόν προς εκμετάλλευση, και η οποία αφορά την αλλαγή του τούρκου προξένου αλλά και του τούρκου υποπροξένου στο προξενείο της Κομοτηνής (η "είδηση" ελέγχθηκε και δεν επαληθεύεται) που θέλει να δράσει αποπροσανατολιστικά, αλλά και να ασκήσει μέγιστο βαθμό τουρκικής πίεσης στους εσωτερικούς μηχανισμούς που έχει ήδη αναπτύξει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής εντός της Θράκης, τότε αντιλαμβανόμαστε στον μέγιστο βαθμό πως η είδηση και η παραπληροφόρηση, συνδυαζόμενες με τα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά της απόρρητης διαβάθμισης, αποτελούν προϊόντα παρακρατικής μόχλευσης και κινούμενα σε επίπεδα προπαγάνδας έχουν την δυναμική να παράγουν από χρήμα έως και πολιτική δύναμη (μέρος της οποίας κινείται σε παρακρατικά πλαίσια).

Η παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι απολύτως βέβαιο πως δεν έχει καμία ισχύ στην παραγωγή πολιτικής. Δεν γνωρίζουμε όμως την δυναμική που μπορεί να αναπτύξει στην παραγωγή και διαχείριση επικοινωνιακών τεχνασμάτων τα οποία θα καλύπτουν τις πάγιες πολιτικές ανάγκες και σκοπιμότητες, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι θα προστατεύουν και τα εθνικά συμφέροντα… Καλό, λοιπόν, είναι «να κρατάμε μικρό καλάθι» και να διατηρούμε επαρκείς αποστάσεις σε οτιδήποτε αφορά την κυβέρνηση και τα παρακλάδια της, αφού είναι γνωστό πως η παγκοσμιοποίηση παράγει αντικρουόμενες δυνάμεις που στόχο έχουν να συνθλίψουν οτιδήποτε αφελέστατα βρεθεί ανάμεσά τους.
Μπορεί βέβαια η σύνθλιψη ανθρώπων να αποτελεί μόνιμο και μακάβριο έργο των πολιτικών, όμως αποτελεί πάγια τακτική και (ευχάριστη;) συνήθεια στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών (ξένων και ελληνικών), που τα τελευταία χρόνια έχουν μετατρέψει την Ελλάδα είτε σε χώρο εξασφάλισης συγγενών και φίλων είτε σε ασφαλές κέντρο των εντός και εκτός Ελλάδας επιχειρήσεών τους…

Τελικά, η ηθική ανεπάρκεια και οι ποικίλες δεσμεύσεις έως εξαρτήσεις, τόσο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, όσο και κρατικών υπαλλήλων, αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο που βιώνει σήμερα η Ελλάδα. Το δε κόστος είναι πολλαπλάσιο των ό,ποιων αποτελεσμάτων του μνημονίου. Και οι ευθύνες για όλα αυτά έχουν πάψει προ πολλού να είναι πολιτικές ή να ξεχνιούνται σε συρτάρια... Επειδή οι πληροφορίες για όλα αυτά βρίσκονται ήδη εκτεθειμένες στην δημόσια θέα του διαδικτύου, το οποίο αποτελεί και τον επόμενο μεγάλο στόχο που πρέπει είτε να ελεγχθεί είτε να αποδομηθεί, επειδή η δύναμη της πληροφορίας έχει την δυνατότητα να χτίζει παρακρατικές δομές αλλά μπορεί κάλλιστα να καταστρέφει και επικίνδυνες κυβερνήσεις...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση