Οι συνοριοφύλακες του ΝΑΤΟ και οι μακιαβελισμοί της Γερμανίας

Του Γεωργίου Στ. Γεωργίου
Πρέσβυ ε.τ.

Η περιπέτεια της Εγγύς αλλά και Μέσης Ανατολής φέρει εις το προσκήνιο εξελίξεις και επιλεγμένες μεθοδεύσεις που τελικώς εξυπηρετούν τη μεγάλη Δυτική Συμπολιτεία, αλλά και τον εν Ευρώπη διαχειριστή των στρατηγικών της συμφερόντων, τουτέστιν την Γερμανία, για να δικαιολογηθεί η εκτίμηση ότι «η Γερμανία δεν έφυγε ποτέ από την Ελλάδα».

Η απλή παρατήρηση των όσων συμβαίνουν στον χώρο μεταξύ Ιράν και Συρίας με τη συμμετοχή μεγαλύτερων ή μικρότερων πολιτικο-στρατιωτικών παικτών, εμφανίζει το ορθογώνιο σχεδόν παραλληλόγραμμο της Τουρκίας να κινδυνεύει με ακρωτηριασμό του ημίσεως περίπου του εδάφους του.

Ο χώρος όπισθεν της γραμμής Αδανίου – Καισάρειας – Κερασούντας φιλοξενεί στρατιωτικές επιχειρήσεις με πρωταγωνιστές τους Τούρκους και Κούρδους.
Η υπόσχεση των ΗΠΑ προς τους Κούρδους (συμμάχους τους τότε εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν) φαίνεται ότι βαίνει εκπληρούμενη, με συνοδό νέα υπόσχεση προς τη γείτονα ότι αν απολέσει εδάφη στην Ανατολή θα έχει αντίστοιχο όφελος στη δυτική περιοχή.

Η επιχείρηση αυτή συντηρείται αλλά και υποδαυλίζεται από τη γείτονα με πρόδηλη υποστήριξη της Γερμανίας, η οποία επιτέλους αποκτά ρόλο στα πράγματα του Νότου και κυρίως στον Αιγαιακό χώρο, όπου πέραν των στρατηγικών ωφελημάτων θα έχει και μεσολαβητικό καταρχάς, διαχειριστικό δε ρόλο εν συνεχεία της υπόθεσης εκμετάλλευσης των ορυκτών καυσίμων στη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θαλάσσια περιοχή.

Τα περί αναμείξεως του ΝΑΤΟ στη δήθεν φύλαξη των συνόρων είναι τουλάχιστον παιδαριώδη. Η άθλια κατάσταση της οικονομίας της Ελλάδας όμως και ο εγκιβωτισμός σε τόσο περιορισμένη έκταση εκατοντάδων νέων χιλιάδων, αραβικής προελεύσεως, λαθρομεταναστών και οι αναμενόμενες αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας με αναπόφευκτες επιπτώσεις στην ομαλή πολιτική ζωή αλλά και στην άμυνα, θα καταστήσουν αφενός την Ελλάδα ανίσχυρη και θα την εξαναγκάσουν σε υποχρεωτικές υποχωρήσεις και συνεκμεταλλεύσεις του ορυκτού της πλούτου έναντι ελαχίστων αποδόσεων.

Σε όλα αυτά πρωτοστατεί η Γερμανία, η οποία δεν τολμά να ασκήσει πίεση στην Τουρκία, δεδομένου ότι η δεύτερη μετέχει στο ΝΑΤΟ με τον μεγαλύτερο σε άνδρες στρατό. Πέραν των άλλων, από στρατηγικής πλευράς, από οτιδήποτε υπερίπταται του ελληνικού χερσαίου χώρου και νησιωτικού ελληνικού χώρου δεν μπορεί να διαφύγει από τον γερμανικό έλεγχο, αρχής γενομένης από το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» και εκτεινόμενης μέχρι τα 14 αεροδρόμια τα οποία της παραδίδονται.
Ας σημειωθεί εν προκειμένω, ότι ο νέος ιδιοκτήτης και επικαρπωτής των εν λόγω αεροδρομίων είναι το κρατίδιο της Έσσης.

Αναφορικά τώρα με τις επιπτώσεις και λόγω της συμμετοχής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, υποχωρεί αναγκαστικά ο κυρίαρχος λόγος και η ευθύνη της ελληνικής πολιτείας, δεδομένου ότι η φύλαξη των συνόρων και η συν-ευθύνη στο Αιγαίο με ανάμειξη του ΝΑΤΟ, θα δώσει το δικαίωμα στον Διεθνή Οργανισμό να παρεμβαίνει και στο εσωτερικό της Ελλάδας, εάν η παρουσία όλων όσων ανεξέλεγκτα εισέρχονται στη χώρα δημιουργήσει ανωμαλίες μη αντιμετωπίσιμες από τις ελληνικές Αρχές και δυνάμεις και άρα θα επιβληθεί αναγκαία επέμβαση του ΝΑΤΟ και στο εσωτερικό.

Στο ερώτημα γιατί ο κ. ΥΠΕΘΑ αποδέχθηκε καταρχάς τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ στη φύλαξη των συνόρων Ελλάδας – Σκοπίων, προτιμών να προτείνω να ερωτηθεί ο ίδιος.

Πηγή εφημ. «Ανεξαρτησία»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση