Τι άλλο υπάρχει για μετά…

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας

Και σαν ένας αριστερός που σέβεται τον εαυτό του, αποφάσισε να αλλάξει το καπιταλιστικό σύστημα «από μέσα».
Αλλά τον άλλαξε το σύστημα.
Γεγονός που δεν τον χάλασε κιόλας, κάθε φορά που έβαζε «φαρδιά πλατειά» την μνημονιακή υπογραφή του.
Ώσπου ο αγώνας για μια καλύτερη κοινωνία, έπαψε να είναι ένα όμορφο όνειρο και μεταμορφώθηκε σε κρυψώνα για την λάθος πορεία μας
Μας έταξε μια άλλη ζωή και μας έδωσε αυτή που εξαχρειώνεται από την φτώχια, την δυστυχία, την εξαθλίωση και τον φόβο.
Και το ψαράκι τσίμπησε, αλλά όταν πιάνεις το ψάρι χάνεις το δόλωμα, δεν μπορείς να τα έχεις και τα δύο Αλέξη.
Και οι φωνές; Και οι διαμαρτυρίες;
Είναι σαν τον θόρυβο του κλιματιστικού που στην αρχή σε ενοχλεί, μετά το συνηθίζεις…
Σιγά τώρα.

Επικίνδυνος δεν είναι μόνον όποιος σε ρίχνει στο λάκκο με τα φίδια.
Αλλά και εκείνος που προσπαθεί να σε πείσει ότι ο λάκκος δεν έχει φίδια.
Ζήσαμε και εμείς για 6 μήνες την «σούρα» μας.
Υποσχέσεις και οράματα από έναν ταλαντούχο δημαγωγό, δεμένο στην λατρεία ενός χαμένου κόσμου…
Και μετά ξυπνήσαμε.
Δύσκολο το ξύπνημα μετά τη μέθη.
Πονοκέφαλος, ανακατεμένο στομάχι, στόμα σαν τσαρούχι και μια υπόσχεση, να μην μας ξανασυμβεί.
Μας λένε ψέματα.
Δεξιά ψέματα, αριστερά, ΣΥΡΙΖΟαριστερά, σοσιαλιστικά, κεντρώα.
Με την σιγουριά ότι απευθύνονται σε έναν λαό πανηγυρτζή που αποδεδειγμένα έχει κοντή μνήμη και φουντάρει στην λήθη τις υψηλές του προσδοκίες.
Ψέματα για να μας πείσουν, όχι ότι έγιναν σάπιοι αυτοί, αλλά γιατί όλοι μαζί επιχειρούν να πιάσουν κορόιδο εμάς.
Αυτά όμως μέχρι το τέλος του χρόνου. Εκεί τελειώνουν τα ψέματα.
Από τον καινούριο χρόνο, αρχίζουν τα όργανα και το σοκ της μεγάλης πρόσκρουσης…
Γιατί μπορεί ο χρόνος που φεύγει να ήταν χειρότερος από τον προηγούμενο, δυστυχώς όμως θα είναι πολύ καλύτερος από αυτόν που έρχεται.

Και κάτι για την ενημέρωση…

"Δεν θα επιτρέψομεν δημοσιογραφικό κανιβαλισμό σε βάρος της νέας τάξης πραγμάτων με αυθαιρεσίας στην πληροφόρηση..."
Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Μισό αιώνα μετά, από την «πρώτη φορά αριστερά», στοχοποιούνται, πολίτες, δημοσιογράφοι, ΜΜΕ γιατί κάνουν κριτική.
Και να συμφωνήσω ότι είναι ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗ η ενημέρωση τους και παίζουν τα δικά τους παιχνίδια.
Εεε… Και λοιπόν;
Αν δεν το ξέρετε… Αυτή είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ρε.
Βγες και με τα επιχειρήματα σου απέδειξε το δίκιο σου.
Όχι στην πυρά.
Στο στόχαστρο εκλεγμένοι Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες, γιατί «τόλμησαν» να προτείνουν κάτι άλλο από την γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ.
Κινήματα πολιτών, αρθρογράφοι, γελοιογράφοι…
Αυγά στην Σώτη Τριανταφύλλου, «Γερμανοτσολιάς» ο «Αρκάς», ελαφρόμυαλος ο Ράμφος, τρελός ο Γραμματικάκης, φασίζουσα η Αρβελέρ… γιατί όλοι αυτοί δεν είναι ο Λαζόπουλος.
Όσοι δεν συμφωνούν με τον Φίλη, στην κρεμάλα…
Η λογοκρισία πότε με το καλό ρε συντρόφια;

Γιατί όταν δεν μπορείς πια να παραγάγεις έργο, μπορείς να παίξεις τον ρόλο του θύματος. Θύμα των ΜΜΕ, του «ντόπιου» και του «ξένου» κατεστημένου.
Έτσι με πομπώδη τρόπο και αόριστα.
Είναι και αυτό ένα παιχνίδι στρατηγικής, γιατί το θύμα κερδίζει συμπάθειες.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση