Θύελλα φονταμενταλισμού
Του Κώστα Γουλιάμου
Από τον στρατιωτικό βοναπαρτισμό των δεκαετιών '50 και '60 που γνώρισε η Μέση Ανατολή μέχρι το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, η Ιστορία εξακολουθεί να μας εκπλήσσει. Ειδικά το φονικό στη Γαλλία υποδεικνύει ότι ο κόσμος βιώνει πλέον έναν πόλεμο που πόρρω απέχει από τη συμβατική ανάπτυξη πολέμου.
Οι ασύμμετρες επιθέσεις εναντίον αμάχων συγκροτούν νέες μορφές βαρβαρότητας που, ως τέτοιες, υποκαθιστούν όλες εκείνες τις συμβατικές αρχιτεκτονικές του πολέμου και της τρομοκρατίας.
Από την άλλη, σε πλείστες ευρωπαϊκές χώρες καταγράφονται συμπτώματα υστερίας σε ό,τι αφορά την υποδοχή προσφύγων. Ταυτόχρονα όμως οι πολίτες συνειδητοποιούν το βαθύτατο έλλειμμα μίας ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής επί του προσφυγικού ζητήματος, με αποτέλεσμα την εύκολα εκκόλαψη αποδιοπομπαίων τράγων αλλά και τη δαιμονοποίηση του Ισλάμ από μερίδα δυτικών αναλυτών.
Προεκτείνοντας, θα λέγαμε ότι κάθε σύνδεση του Προσφυγικού με τα αιματηρά γεγονότα στο Παρίσι αποτελεί μία επιπόλαιη όσο και επικίνδυνη εξίσωση, καθότι και οι δύο περιπτώσεις, ήτοι προσφυγικό και αιματοχυσία, αποτελούν παράγωγα πολύπλοκων και πολυδιάστατων μηχανισμών. Απαιτείται, ως εκ τούτου, μία διαφορετική ανάγνωση και ερμηνεία τόσο του προσφυγικού όσο και του τρομοκρατικού χτυπήματος.
Ερμηνεία που θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη μεταξύ άλλων
Α. την παράμετρο του καταμερισμού ισχύος, αλλά και σφαιρών επιρροής
Β. τις παρασκηνιακές (και όχι μόνο) παρεμβάσεις των «νεοταξικών» δυνάμεων
Γ. την συσσώρευση λαθών στρατηγικής για υπερέκταση που ασκεί η Δύση και που εν πολλοίς μετατρέπεται σε μπούμερανγκ και
Δ. την απομυθοποίηση του ISIS ως κινήματος αντίστασης.
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά το ISIS, σημειώνουμε ότι αποτελεί μόρφωμα ή υβρίδιο, στρατοκρατικής σύστασης, που εκκολάφθηκε και ενισχύθηκε από ηγεμονικές χώρες της Δύσης και που, στη συνέχεια, άντλησε τεράστια έσοδα από το λαθρεμπόριο πετρελαίου και αρχαιοτήτων, έχοντας υπό τον έλεγχό του μία ολόκληρη περιοχή που αγγίζει σε έκταση εκείνη της Βρετανίας.
Είναι αξιοσημείωτο πάντως πως η Δύση, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, ουδέποτε ανέλαβε μία μεθοδική και συνάμα συντονισμένη προσπάθεια κατά του ISIS. Τουναντίον, οι περισσότερες δυτικές χώρες –κυρίως αυτές που συγκροτούν την ηγεμονία της λεγόμενης «νέας τάξης»- χρησιμοποιούν ISIS και Συρία για εξυπηρέτηση γεωπολιτικών συμφερόντων. Εν προκειμένω, οι αποκαλύψεις Πούτιν, ότι δηλαδή το ISIS χρηματοδοτείται από 40 χώρες, μεταξύ των οποίων και κάποιες που ανήκουν στο G20, είναι χαρακτηριστικές.
Σε κάθε περίπτωση ο πόλεμος εισέρχεται πάλι στο καθημερινό λεξιλόγιο της Ευρώπης καθώς οι επιθέσεις εναντίον του άμαχου πληθυσμού –αποκτώντας ένταση και έκταση- εκκολάπτουν μορφές σοβινισμού, ρατσισμού και ξενοφοβίας. Το αβγό του φιδιού είναι ante portas. Ήδη το ΝΑΤΟ «σκέφτεται» την ενεργοποίηση του άρθρου 5. Μολαταύτα, η απάντηση απέναντι στη σύγχρονη βαρβαρότητα δεν μπορεί να γίνεται με όρους βίας ή καταστολής δημοκρατικών κεκτημένων, αλλά με όρους αλληλεγγύης, συνεργασίας, ισοπολιτείας και εμβάθυνσης της δημοκρατίας. Μόνο έτσι κατακτάται ουσιαστική και δίκαιη ειρήνη.
Ο Κώστας Γουλιάμος είναι πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου
Πηγή εφημ. «Τα Νέα»
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Από τον στρατιωτικό βοναπαρτισμό των δεκαετιών '50 και '60 που γνώρισε η Μέση Ανατολή μέχρι το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, η Ιστορία εξακολουθεί να μας εκπλήσσει. Ειδικά το φονικό στη Γαλλία υποδεικνύει ότι ο κόσμος βιώνει πλέον έναν πόλεμο που πόρρω απέχει από τη συμβατική ανάπτυξη πολέμου.
Οι ασύμμετρες επιθέσεις εναντίον αμάχων συγκροτούν νέες μορφές βαρβαρότητας που, ως τέτοιες, υποκαθιστούν όλες εκείνες τις συμβατικές αρχιτεκτονικές του πολέμου και της τρομοκρατίας.
Από την άλλη, σε πλείστες ευρωπαϊκές χώρες καταγράφονται συμπτώματα υστερίας σε ό,τι αφορά την υποδοχή προσφύγων. Ταυτόχρονα όμως οι πολίτες συνειδητοποιούν το βαθύτατο έλλειμμα μίας ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής επί του προσφυγικού ζητήματος, με αποτέλεσμα την εύκολα εκκόλαψη αποδιοπομπαίων τράγων αλλά και τη δαιμονοποίηση του Ισλάμ από μερίδα δυτικών αναλυτών.
Προεκτείνοντας, θα λέγαμε ότι κάθε σύνδεση του Προσφυγικού με τα αιματηρά γεγονότα στο Παρίσι αποτελεί μία επιπόλαιη όσο και επικίνδυνη εξίσωση, καθότι και οι δύο περιπτώσεις, ήτοι προσφυγικό και αιματοχυσία, αποτελούν παράγωγα πολύπλοκων και πολυδιάστατων μηχανισμών. Απαιτείται, ως εκ τούτου, μία διαφορετική ανάγνωση και ερμηνεία τόσο του προσφυγικού όσο και του τρομοκρατικού χτυπήματος.
Ερμηνεία που θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη μεταξύ άλλων
Α. την παράμετρο του καταμερισμού ισχύος, αλλά και σφαιρών επιρροής
Β. τις παρασκηνιακές (και όχι μόνο) παρεμβάσεις των «νεοταξικών» δυνάμεων
Γ. την συσσώρευση λαθών στρατηγικής για υπερέκταση που ασκεί η Δύση και που εν πολλοίς μετατρέπεται σε μπούμερανγκ και
Δ. την απομυθοποίηση του ISIS ως κινήματος αντίστασης.
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά το ISIS, σημειώνουμε ότι αποτελεί μόρφωμα ή υβρίδιο, στρατοκρατικής σύστασης, που εκκολάφθηκε και ενισχύθηκε από ηγεμονικές χώρες της Δύσης και που, στη συνέχεια, άντλησε τεράστια έσοδα από το λαθρεμπόριο πετρελαίου και αρχαιοτήτων, έχοντας υπό τον έλεγχό του μία ολόκληρη περιοχή που αγγίζει σε έκταση εκείνη της Βρετανίας.
Είναι αξιοσημείωτο πάντως πως η Δύση, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, ουδέποτε ανέλαβε μία μεθοδική και συνάμα συντονισμένη προσπάθεια κατά του ISIS. Τουναντίον, οι περισσότερες δυτικές χώρες –κυρίως αυτές που συγκροτούν την ηγεμονία της λεγόμενης «νέας τάξης»- χρησιμοποιούν ISIS και Συρία για εξυπηρέτηση γεωπολιτικών συμφερόντων. Εν προκειμένω, οι αποκαλύψεις Πούτιν, ότι δηλαδή το ISIS χρηματοδοτείται από 40 χώρες, μεταξύ των οποίων και κάποιες που ανήκουν στο G20, είναι χαρακτηριστικές.
Σε κάθε περίπτωση ο πόλεμος εισέρχεται πάλι στο καθημερινό λεξιλόγιο της Ευρώπης καθώς οι επιθέσεις εναντίον του άμαχου πληθυσμού –αποκτώντας ένταση και έκταση- εκκολάπτουν μορφές σοβινισμού, ρατσισμού και ξενοφοβίας. Το αβγό του φιδιού είναι ante portas. Ήδη το ΝΑΤΟ «σκέφτεται» την ενεργοποίηση του άρθρου 5. Μολαταύτα, η απάντηση απέναντι στη σύγχρονη βαρβαρότητα δεν μπορεί να γίνεται με όρους βίας ή καταστολής δημοκρατικών κεκτημένων, αλλά με όρους αλληλεγγύης, συνεργασίας, ισοπολιτείας και εμβάθυνσης της δημοκρατίας. Μόνο έτσι κατακτάται ουσιαστική και δίκαιη ειρήνη.
Ο Κώστας Γουλιάμος είναι πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου
Πηγή εφημ. «Τα Νέα»
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...