Το φιάσκο της εκλογής στην ΝΔ, ο Σύριζα και η οικουμενική...

Οι εκλογές τις Νέας Δημοκρατίας και το φιάσκο που ακολούθησε με την εκλογή πρόεδρου δεν ήταν κάτι τυχαίο. Όποιος πιστεύει ότι απλώς δεν λειτούργησε το ηλεκτρονικό σύστημα εκλογής πρόεδρου και γιαυτό το λόγο ένα κόμμα σαν την Νέα Δημοκρατία με όλη την πρόσοδο και την ιστορία και τον ρόλο που έχει είναι η αίτια για την διάσπαση και τον κατακερματισμό της τότε μάλλον κοροϊδεύει τον εαυτό του ή εμάς.

Θα μπορούσε η διαδικασία να επαναληφθεί αφού το σύστημα είναι διαφανές και αλίμονο αν στην πολιτική ο χρόνος σε μια εσωτερική διαδικασία ήταν αίτια διάσπασης. Δλδ. είναι τόσο σπουδαίο ζήτημα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας που θεωρούν οτι η πολιτική συμπόρευση των στελεχών και η κοινή συνισταμένη για το διέξοδο της χώρας περνάει μέσα από το ηλεκτρονικό σύστημα εκλογής;
Πιστεύει κανείς σήμερα,όχι πολιτικό κόμμα αλλά ο οποιοσδήποτε, ότι ο Έλληνας ψηφοφόρος αναγάγει ως το πιο σημαντικό για την στήριξη και την συμπόρευση με ένα κόμμα την εσωτερική διαδικασία του κόμματος αν έγινε την προηγούμενη Κυριακή ή την επόμενη;
Αυτό είναι το πολιτικό κριτήριο για να την επιλέξει ως αυριανή κυβέρνηση της χώρας;
Ένα τέτοιο θέμα θα μπορούσε να διχάσει τον ψηφοφόρο ή την βάση ώστε να συνοδευτεί με την φυγή της βάσης ή στελεχών και τον κατακερματισμό ή την διάσπαση του κόμματος;
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τι θα έλεγε αλήθεια για μια τέτοια αιτία διάσπασης;
Φανταστείτε να γράψει η ιστορία ότι για την διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας θα ευθύνεται ένα ηλεκτρονικό σύστημα που δεν λειτούργησε και δεν έγινε η εκλογή, αυτή ή την άλλη ημερομηνία.
Τελικά μήπως τα αίτια του "επεισοδίου" αυτού είναι βαθύτερα;

Είναι κωμικά έως ανούσια να λέγονται στην πολιτική σφαίρα και να εξηγούμε τέτοια πράγματα.

Είχαμε πει πριν πολύ καιρό και δικαιωθήκαμε σε άρθρο μας για το δημοψήφισμα (Το όχι και το ναι έχουν έναν κοινό παρανομαστή) ότι θα είχαμε την ίδια κατάληξη είτε ο λαός ψήφιζε ναι είτε όχι γιατί είχαν και έχουν κοινό παρανομαστή. Ο κοινός παρανομαστής του συστήματος Ελλάδα είναι τα μεταπολιτευτικά κόμματα, που έχουν την ευθύνη για το πολιτικό-ιστορικό αδιέξοδο στην χώρα, το οποίο αντανακλά στην οικονομία αλλά και στην κοινωνία. Με χειρότερο τους έργο τον εκφυλισμό των αξιών, των σημασιών, τον εκφυλισμό μιας κοινωνίας στον παρασιτικό καταναλωτισμό ως "πηγή" ευημερίας και ανάπτυξη της χώρας και λύση των προβλημάτων της. Ήταν και είναι το πρόβλημα όχι η λύση του προβλήματος.

Γιατί λοιπόν έχουμε αυτή την εσωτερική αναταραχή στη Νέα Δημοκρατία;
Η εξήγηση με την παραπάνω παραδοχή που κάναμε, είναι στο συνολικά διαμορφωμένο πολιτικό σκηνικό.

Ο Σύριζα "λαβωμένος" εσωτερικά και ο Αλέξης Τσίπρας, κέρδισαν τις εκλογές χωρίς αντίπαλο , αλλά είχαν μετά από αυτές μια "αποστολή" η οποία για πολλούς φαινόταν η πιο δύσκολη. Να υλοποιήσει τα μέτρα του τρίτου μνημονίου και να ισορροπήσει στο ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον χωρίς να θέσει σε κίνδυνο για την χώρα ή τα εθνικά ζητήματα. Αυτό ήταν το ζητούμενο και για τους προηγούμενους.

Τα μετρά του μνημονίου κυρίως και η γεωπολιτική ισορροπία μοιάζει βουνό αφού η κυβέρνηση δεν είχε και δεν έχει σχέδιο διεξόδου από την κρίση δεν είχε και δεν έχει πολιτική κατεύθυνση,δεν είχε και δεν έχει παραγωγή πολιτικής. Αυτό εξηγεί τις παλινωδίες, τα "λάθη" τις αστοχίες που κάνει κάθε μέρα και προσπαθούν τα στελέχη της να δικαιολογήσουν με όρους και ιδεολογήματα του χθες τα αδικαιολόγητα. Εκτός εάν το καινούργιο ως σχέδιο είναι το κόμμα-κράτος που μας παρουσιάζουν και το ναι σε όλα ως γεωπολιτική στρατηγική από οπουδήποτε και εάν προέρχεται η πρόταση...

Ο Σύριζα ποτέ δεν αντιλήφθηκε το ιστορικό σημείο της χώρας, την γεωπολιτική πραγματικότητα, γενικά την πολιτική ως μοχλό,ως τέχνη, ως εργαλείο ευημερίας της κοινωνίας, ως αρχή για την επαναθεμελίωση, αναστήλωση της χώρας αλλά η αντίληψή του ήταν η πεπατημένη δλδ. ως εργαλείο για την άνοδο και την συντήρηση του στην εξουσία μέσα από το πελατειακό κράτος και το "θολό" σχέδιο, όπως το λέω, το όλα σε όλους.

Ποτέ δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ή δεν μπορούσε, ότι έπρεπε και πρέπει να συγκρουστεί με το παλιό. Το παλιό για το οποίο μιλούν πολλοί, δεν είναι κάτι αόριστο αλλά είναι κάτι συγκεκριμένο. Το παλιό είναι η πολιτικές του μεταπολιτευτικού κύκλου, των μεταπολιτευτικών κομμάτων-μη κομμάτων, όλων και του σύριζα. Γιατί ο Σύριζα είναι πολύ παλιό το έλεγα και συνεχίζω να το λέω και αυτό φαινόταν πριν την άνοδο του στην εξουσία. Όταν ο κόσμος πίστευε στον Σύριζα και στον "μάγο" Τσίπρα.

Δυστυχώς είναι πολύ παλιό γιατί ούτε πρότεινε λύσεις αλλά ούτε και έπραξε για τα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Δυστυχώς κανείς τους δεν κατέλυσε αμείλικτα το πελατειακό κράτος, την συνταγματικά παντοδύναμη κομματοκρατία και δεν μπήκε απευθείας στην λύση του προβλήματος και της κρίσης ώστε να στηθεί στην Ελλάδα ένας λειτουργικός κρατικός μηχανισμός: οργανωτικός, ελεγκτικός, δικαστικός, εισπρακτικός.

Ούτε κατάφεραν να υπάρξει νέμεση: να λογοδοτήσουν οι αυτουργοί της σημερινής καταστροφής.
Ούτε να υπάρξει σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, θεσμική ανασυγκρότηση και επαναθεμελίωση της χώρας.
Αυτοί συνεχίζουν να θεωρούν το κράτος ως λάφυρο, το κόμμα κράτος ως μοντέλο διακυβέρνησης, την χρεωβόρα οικονομία, τον παρασιτικό καταναλωτισμό ως μοντέλο ανάπτυξης.

Στο εσωτερικό της χώρας λοιπόν υπάρχει η ίδια πολιτική ανάμεσα στα κόμματα, με την μια ή την άλλη ιδεολογική κάλυψη αλλά οι πρακτικές είναι ίδιες όπως κοινές είναι και οι γεωπολιτικές σταθερές και βεβαία κοινά είναι και τα αδιέξοδα.

1ον. Η γρήγορη φθορά του Σύριζα εντός και εκτός, μέσα από το βάρος της υλοποίησης του μνημονίου,

2ον. Η απαξίωση στο σύνολο του πολιτικού συστήματος από την μεγαλύτερη πλειοψηφία των πολιτών και

3ον. Οι γεωπολιτικές πιέσεις που δέχεται η χώρα από την Τουρκία, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής όσο εξελίσσεται η μάχη για τους ενεργειακούς δρόμους είναι οι τρεις λόγοι που οδηγούν μαθηματικά σε φθορά αλλά και σε διλήμματα με αβάσταχτη πίεση για την κυβέρνηση και όλο το πολιτικό σύστημα.

Βλέπουν ότι η κυβέρνηση Συριζα_Ανελ δεν έχει ζωή αλλά μαζί τους συμπαρασέρνει όλο το μεταπολιτευτικό φάσμα. Θα πρέπει λοιπόν να βρεθεί λύση έτσι ώστε να μην καταρρεύσει το μεταπολιτευτικό σκηνικό και να συνεχιστεί η υλοποίηση των πολιτικών που έχουν υπαγορευθεί.

Έτσι τα μεταπολιτευτικά κόμματα στο σύνολο τους θα αναλάβουν την ευθύνη της υλοποίησης του μνημονίου αφού δεν έχουν, ούτε μπορούν να κάνουν τις αλλαγές που αναφέραμε γιατί είναι η αιτία του προβλήματος και αυτό το ξέρουμε και εμείς αλλά κυρίως και οι ξένοι με τους οποίους "διαπραγματεύονται".

Έτσι στήνουν το σκηνικό για οικουμενική κυβέρνηση, αλλά στο εσωτερικό της κυβέρνησης και της νέας δημοκρατίας κανείς δεν μπορεί να αναλάβει αυτή την ευθύνη. Όλοι θέλουν να βγουν αλώβητοι από αυτό ακόμα και ο Τσίπρας.
Εκεί λοιπόν έχουμε το τραγελαφικό με την εκλογή πρόεδρου.

Γιαυτό και ακυρώθηκε η διεργασία. Ώστε να κερδηθεί χρόνος και να γίνουν οι απαραίτητες συνομιλίες για το πως θα γίνει όλο αυτό. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και το κόμμα θα χρεωθούν την οικουμενική μαζί με όλα τα υπόλοιπα κόμματα και το βάρος των τριών σημείων
α) η υλοποίηση του τρίτου μνημονίου,
β) οι γεωπολιτικές πιέσεις,
γ) η φθορά και το αδιέξοδο της πολιτικής που ασκείται και ο κατήφορος της χώρας.

Οι επόμενοι μήνες, φέρνουν μπροστά τον μεταπολιτευτικό κύκλο σε ευθύνες τις οποίες όμως κανείς δεν θέλει να αναλάβει. Θεωρούν ότι μπορούν να σωθούν, τα κόμματά τους ή οι ίδιοι αλλά γι αυτούς αυτό είναι ανέφικτο είτε με οικουμενική είτε χωρίς ο κύκλος κλείνει. Δυστυχώς για την χώρα δεν θα είναι εύκολο η κατάρρευση της μεταπολίτευσης.

Μην ξεχνάτε ότι τον Φεβρουάριο έχουμε και τις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, που δεν ξέρουμε ακόμα τις συμφωνίες Τσίπρα με τον Νταβούτογλου στην Αττάλεια πρόσφατα, ούτε τις πιέσεις πέρα από το Αιγαίο που είπε ο Γιουνκερ φανερά, που έχουν ασκηθεί και θα ασκηθούν, ούτε τα ανταλλάγματα που έχουν, αν έχουν δοθεί.
Αυτά θα τα δούμε τον Φεβρουάριο.

Θεωρώ ότι η χώρα θα πληρώσει είτε με οικονομική καταστροφή, είτε με ήττα-υποχώρηση στα εθνικά θέματα,ανάλογα με τους χειρισμούς και τις αποφάσεις που θα παρθούν.

Ποιος λοιπόν ή ποια κυβέρνηση θα αναλάβει την ευθύνη για όσα θα συμβούν;

Γιάννης Φουρνάρος
Ηλεκτρονικός ΤΕ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση