Οι «δικαιωματιστές» της ημεδαπής και ο εποικισμός Ελλάδας - Ευρώπης

Η κερκόπορτα της Ευρώπης (σ.σ. όχι μόνον της ΕΕ) άνοιξε με ελληνική ευθύνη και πρωτοβουλία, επιτρέποντας μιαν άνευ προηγουμένου ειρηνική εισβολή μουσουλμανικών μαζών στην ήπειρο, η οποία κατά το ιστορικό παρελθόν κατόρθωσε να αναχαιτίσει την προέλαση των στρατιών του Ισλάμ, αποτρέποντας τον δια της βίας εξισλαμισμό του γεωγραφικού λίκνου του ελληνο-ρωμαϊκού πολιτισμού. Είναι πλέον γεγονός αυταπόδεικτο ότι η μοναδική προεκλογική υπόσχεση-απειλή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περί αποστολής χιλιάδων μεταναστών και τζιχαντιστών στην καρδιά της Ευρώπης, υλοποιείται με κίνδυνο παραγωγής μη αναστρέψιμων ιστορικών αποτελεσμάτων.

Γράφει ο Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος
Δημοσιογράφος – Αμυντικός αναλυτής

Σε καθημερινή βάση, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη συνειδητοποιεί και αντιλαμβάνεται με τρόπο επικίνδυνα ανησυχητικό, ότι η Ελλάδα συνιστά εν γένει αποσταθεροποιητικό πόλο με αφορμή την λαθρομετανάστευση, καθώς μεθόδευσε και εκτέλεσε (κυριολεκτικά και μεταφορικά) την πολιτική ήπιας αναχαίτισης των κατά συντριπτική πλειοψηφία μουσουλμανικών εποικιστικών ροών, με το κάλυμμα του οικονομικού μετανάστη ή και του πρόσφυγα.

Μέσα σε επτά μόλις μήνες το πολιτικο-διπλωματικό κεφάλαιο της χώρας, υφίσταται τις συνέπειες ακόμη μιας πιο σημαντικής κρίσης, επακόλουθη της τρέχουσας πολιτικής κατεύθυνσης των «δικαιωματιστών» της συγκυβέρνησης, η οποία προστίθεται στην απομείωση που έχει συμβεί λόγω της έντασης που προκλήθηκε από την αμετροεπή διαπραγμάτευση για την οικονομία.

Στους οφθαλμούς των Ευρωπαίων (εντός και εκτός ΕΕ) η Αθήνα ευθύνεται γιατί επέτρεψε και δεν απέτρεψε, επιτάχυνε και δεν επιβράδυνε, την είσοδο εκατοντάδων χιλιάδων και προσεχώς εκατομμυρίων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών (σ.σ. ή παράτυπων μεταναστών), οι οποίοι κατευθύνονται προς την γεωγραφική καρδιά της γηραιάς ηπείρου.

Την ίδια στιγμή χαμόγελα ικανοποίησης, ανάμικτα με κροκοδείλια δάκρυα σχηματίζονται στους ισλαμιστικούς κύκλους σε Τουρκία και στο Χαλιφάτο (σ.σ. Daesh επί το ορθότερον) σκιαγραφώντας την μέγιστη – σε επίπεδο γεωπολιτικής – επιτυχία στο όνομα του τζιχάντ, όπως εκείνοι το αντιλαμβάνονται.

Η Αθήνα και ο Ελληνισμός δέχονται κατηγορίες που πολύ δύσκολα μπορούν να αποκρούσουν. Η εξαγγελία προ των εκλογών του Ιανουαρίου και στη συνέχεια με κυβερνητική απόφαση – της διάσημης πλέον αρμοδίας αναπληρώτριας υπουργού κας Χριστοδουλοπούλου – απόδοση ταξιδιωτικών εγγράφων, με παράλληλη κοινοποίηση στους απανταχού ενδιαφερόμενους, από την υποσαχάρια Αφρική έως και την Ινδονησία (!) λειτούργησε ως σάλπισμα προς όλους όσοι ασχολούνται με το δουλεμπόριο, να καταστρώσουν σχέδια μεταφοράς μυρίων ανθρώπων προς την Ελλάδα.

Οι δικαιωματιστές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (σ.σ. και όχι μόνον…), προφανώς δεν αποδέχονται τις προφητικές επισημάνσεις του αείμνηστου Παναγιώτη Κονδύλη: «…Ώστε σε τελευταία ανάλυση δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα δίχως απεριόριστη ελευθερία κίνησης και εγκατάστασης και δίχως αυτόματη νομική εξίσωση όλων των ατόμων με όλα τα άτομα χάρη στην οικουμενική ισχύ μιας ενιαίας νομοθεσίας… κανένα κράτος δεν μπορεί, χωρίς να αυτοδιαλυθεί, να αναγνωρίσει σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως, δικαιώματα που θεωρούνται ως πολιτικά ή αστικά δικαιώματα, π.χ. το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι ή το δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης…

»Ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία θα άξιζαν πράγματι αυτό το όνομα, θα μπορούσε να χορηγήσει μονάχα ένα παγκόσμιο κράτος, προς το οποίο όλα τα άτομα θα βρίσκονταν σε ίση και σε άμεση σχέση, δηλαδή θα αποκτούσαν άμεσα όλα τους τα δικαιώματα από αυτό ως τον εκπρόσωπο ολόκληρης της ανθρωπότητας…» (Π. Κονδύλης, Από τον 20ο στον 21ο αιώνα, Τομές στην πλανητική πολιτική περί το 2000, σελ 61-62, Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1998).

Συνεπώς, στο όνομα των δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παραβιάζονται τα εθνικά συμφέροντα και χρησιμοποιούνται από τρίτες δυνάμεις ως αποσταθεροποιητικοί μοχλοί μέχρι να ανοίξουν οι πύλες…

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ (στις 03/09), ο διαπρεπής καθηγητής Γεωπολιτικής Ιωάννης Μάζης, υπογράμμισε μεταξύ άλλων πως η Ελλάδα δεν μπορεί να ευθύνεται για τα όσα συμβαίνουν στην Μέση Ανατολή και αλλού, ως συνέπεια δράσεων τρίτων δυνάμεων, αναφερόμενος στην πορεία που έχουν λάβει οι τρέχουσες μεταναστευτικές ροές.

Συμφωνούμε απόλυτα με τα όσα είπε και στο παρελθόν έγραψε για να επαληθευτεί πολλαπλώς και συνεχώς ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης πατέρας της γεωπολιτικής σκέψης του νεότερου Ελληνισμού. Αναφερθήκαμε στο πρόσωπό του γιατί το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης έχει γεωπολιτική διάσταση και επιφέρει αποτελέσματα επί γεωστρατηγικού επιπέδου. Το ζήτημα χρήζει πολύ σοβαρής και εκτενούς ανάλυσης αλλά για τις ανάγκες του άρθρου θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος.

Είναι καιρός οι ελληνικές πολιτικο-στρατιωτικές ηγεσίες να αποδεχθούν ότι το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης συνιστά γεωστρατηγική απειλή, καθώς έχει γεωγραφική περιοχή εκδήλωσης και συγκεκριμένη απολύτως καθορισμένη περιοχή στόχευσης: Τη νησιωτική Ελλάδα, Αιγαίο και Δωδεκάνησα, γεωγραφικές ενότητες οι οποίες ήδη τελούν υπό καθεστώς αποσταθεροποίησης εξαιτίας της κρίσης που εκδηλώνεται – προς το παρόν – με ανθρωπιστικό πρόσωπο.

Ακόμη πιο σύντομα θα προσδιορίσουμε το γεωγραφικό σύμπλοκο αποσταθεροποίησης, υπαίτιο για ένα σημαντικό τμήμα της κρίσης αλλά και το απόλυτο αίτιο της άσκησης πίεσης κατά της χώρας μας, καθώς συνιστά το αποκλειστικό γεωγραφικό πεδίο συγκέντρωσης και διοχέτευσης ανθρωπίνων μαζών με στόχο την ελληνική και κατ’ επέκταση ευρωπαϊκή ασφάλεια.

Η περιοχή η οποία βρίσκεται σήμερα υπό τον έλεγχο του Daesh, σε Συρία και Ιράκ με την Τουρκία, συγκροτούν μια όμορη γεωγραφική ενότητα, τροφοδοτώντας μέρος της ροής διοχετεύοντας το μεγαλύτερο τμήμα των προσφύγων (λόγω των δράσεων του Daesh και του συριακού εμφυλίου πολέμου), παράλληλα με την «καθοδήγηση» εκατοντάδων χιλιάδων άλλων λαθρομεταναστών από την Αφρική (μη αραβικοί αλλά μουσουλμανικοί στην συντριπτική τους πλειοψηφία πληθυσμοί), από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, το Αφγανιστάν, το Ιράν, ακόμη και από το μεγαλύτερο ισλαμικό κράτος του κόσμου την Ινδονησία!

Η ελληνική κοινή γνώμη θα πρέπει να αντιληφθεί πρωτίστως ότι η χώρα μας ΔΕΝ συνορεύει με την περιοχή κρίσης και ΔΕΝ πρέπει να υφίσταται τέτοιας μορφής πίεση – την οποίαν εσφαλμένως και ανοήτως προκάλεσαν οι κυβερνώντες – εκτός κι αν συντρέχουν και κάποιοι «αθέατοι» αλλά απολύτως διακριβωμένοι λόγοι, απότοκοι γεωστρατηγικών σχεδιασμών τρίτων δρώντων, στους οποίους θα αναφερθούμε στη συνέχεια αφού εξετάσουμε και κάποιες άλλες παραμέτρους με την βοήθεια της αλάνθαστης «γλώσσας της γεωγραφίας» …

Κι όμως η γεωγραφία αποκαλύπτει μιαν άλλη – επιμελώς κρυμμένη – πτυχή της λύσης. Οι πληθυσμοί που συρρέουν μέσω της Τουρκίας στην Ευρώπη, φαίνεται πως δεν γνωρίζουν την ύπαρξη φιλικών μουσουλμανικών χωρών, μερικές ώρες απόσταση από τις πατρογονικές τους εστίες. Αναφέρομαι στην Ιορδανία, την Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ, το Κατάρ και το Μπαχρέιν, αφήνοντας εκτός προορισμού το Ομάν και το Λίβανο.

Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί η «μονομερής» επιλογή της μακρινής Ευρώπης, με την οποία οι μετανάστες όχι μόνο δεν έχουν κοινή πολιτιστική καταγωγή αλλά ούτε καν γνωρίζουν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κάποια από τις ομιλούσες γλώσσες; Γιατί δεν απευθύνονται στις ομόγλωσσες και ομόδοξες αραβικές χώρες με το υψηλότατο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, διατηρώντας παράλληλα ζωντανή – λόγω εγγύτητας – την ελπίδα της επιστροφής στα πατρώα εδάφη;

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοηθεί επίσης ο λόγος για τον οποίον διακινδυνεύουν τη σωματική τους ακεραιότητα, όλες αυτές οι πληθυσμιακές ομάδες, ενώ θα μπορούσαν με απλές και ευσύνοπτες διαδικασίες π.χ. οι μουσουλμάνοι σουνίτες ή οι σιίτες αντίστοιχα να προωθηθούν με έξοδα του Αραβικού Συνδέσμου σε καταυλισμούς εντός της Ιορδανίας, της Σ. Αραβίας, των Η.Α.Ε. κ.λπ.

Να σημειωθεί ότι το οικονομικό κόστος θα το αναλάμβαναν χώρες εκτός της ΕΕ και φυσικά υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, της Ερυθράς Ημισελήνου και με την χορηγία επιφανών μουσουλμάνων-αράβων μεγιστάνων. Όμως γιατί κάποιος που θέλει να μεταναστεύσει και είναι πιστός μουσουλμάνος επιλέγει μια περιοχή που ανήκει στον dar el harb (οίκος του πολέμου) αντί να μετοικήσει σε μια χώρα του dar el salaam (οίκος της ειρήνης);

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να επισημάνουμε τον ρόλο της Τουρκίας του ισλαμιστή Ερντογάν και των συνοδοιπόρων του και για πολλούς γνωρίζοντες, κρυφών συμμάχων του στο Daesh…

Ανέκαθεν, ο Ερντογάν μέσα από δηλώσεις και λόγους, καλούσε την συντηρητική και δημογραφικά γηρασμένη Ευρώπη, να ανανεωθεί μέσω του ισλαμικού σφρίγους, όπως αυτό εκφράζεται από την Τουρκία. Ουδέποτε ο ίδιος ή οι στενοί του συνεργάτες απέκρυψαν την ανάγκη αποτροπής οποιασδήποτε προσπάθειας αφομοίωσης των μουσουλμάνων (όχι μόνο των τουρκικής καταγωγής) κατοίκων της Ευρώπης.

Τα τελευταία χρόνια και με αφορμή τον ιερό πόλεμο που εξαπέλυσε το Daesh, ένας άγνωστος αριθμός ισλαμοφρονούντων νέων και νεανίδων από τις χώρες της ΕΕ έδειξε να προσελκύεται από τα ιδανικά του. Μέχρι τις ελληνικές εκλογές, η απόσταση που έπρεπε να διανύσει ένας λαθρομετανάστης που χρησιμοποιούσε την κεντρική Μεσόγειο ως δίαυλο μεταφοράς, ήταν μεγάλη, επικίνδυνη και κυρίως ελεγχόμενη από εναέρια και θαλάσσια μέσα.

Μετά από την επικράτηση των δικαιωματιστών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το γεωγραφικό κέντρο βάρους μετατοπίστηκε ανατολικά στην προσπελάσιμη θαλάσσια ζώνη των ελληνικών νησιών. Με αυτόν τον τρόπο Τουρκία και Daesh διαπίστωσαν ότι συνέκλιναν και ταυτίζονταν σχεδιασμοί τους σε βραχυπρόθεσμο όσο και σε μεσομακροπρόθεσμο πεδίο επιχειρησιακής δράσης. Αφού η Αθήνα ανέκραξε «Άρατε Πύλας!», αυτομάτως άνοιξε ένα ανέλπιστο γεωπολιτικό παράθυρο ευκαιρίας.

Επί επτά μήνες ουδείς μπορεί να γνωρίζει πόσοι και τι είδους τζιχαντιστές ή άλλα συγγενή τρομοκρατικά στοιχεία πέρασαν τα ελληνικά σύνορα και εισήλθαν εντός της ΕΕ. Επί επτά μήνες ο εθνικός σχεδιασμός για την άμυνα νήσων, κατέστη διάτρητος από τις χιλιάδες βάρκες, πλοιάρια και τους εκατοντάδες χιλιάδες που αποβιβάστηκαν στα ελληνικά νησιά με επίκεντρο την Λέσβο, την Κω και άλλα μικρότερα νησιά της παραμεθορίου.

Ήδη η Λέσβος τελεί υπό πολιορκία από ένα ετερόκλητο πλήθος, ο αριθμός του οποίου υπερβαίνει τους γηγενείς. Η κατάσταση καθημερινώς επιδεινώνεται ενώ οι τουρκικές αρχές απλώς αναμένουν να διευκολύνουν και άλλες μάζες (σ.σ. δύο με τέσσερα εκατομμύρια αναφέρουν οι εκτιμήσεις υπηρεσιών), καραδοκώντας να επωφεληθούν από τα δυσμενή αποτελέσματα μιας τραγωδίας, στοχεύοντας πάντα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στους τομείς έρευνας και διάσωσης.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα η Αθήνα έχει υποστεί και ανεχθεί διάφορα «επεισόδια» (σ.σ. ένα συνεχές bullying με μικρές αλλά σταθερές επιχειρήσεις κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας στην περιοχή της Δωδεκανήσου, όταν οι Τούρκοι αναφέρονται π.χ. σε ενέργειες διάσωσης σε διεθνή ύδατα!!!), καθώς στην κόπωση των μέσων και την έλλειψη προσωπικού, η Άγκυρα αντιπαραθέτει νεότευκτα αεροσκάφη και πλοία διαφορετικού εκτοπίσματος και εξοπλισμού συν την αφθονία των ανθρώπινων πόρων.

Ένας άλλος κοινός παρανομαστής μεταξύ Τουρκίας και Daesh αφορά την εκκαθάριση γεωγραφικών περιοχών στη βόρεια, κεντρική και ανατολική Συρία, από Σύρους Χριστιανούς (ομόδοξους ή ετερόδοξους) και από Κούρδους. Έμπειροι παρατηρητές του ΟΗΕ σημειώνουν ότι παρότι η Τουρκία έχει δεχθεί σημαντική οικονομική ενίσχυση για να διατηρήσει κοντά στις εστίες τους Σύρους πρόσφυγες, μετά από τις ελληνικές εκλογές ξεκίνησε να εφαρμόζει σχεδιασμούς «διευκόλυνσης» με κάθε τρόπο της μαζικής μεταφοράς προσφύγων και όχι μόνον… προς την δυτική Μικρά Ασία…

Οι Τούρκοι, όπως και οι τζιχαντιστές – με τους οποίους υπάρχουν σοβαρές αποδείξεις ότι συνεργάζονται – εφαρμόζουν σχέδιο αποψίλωσης περιοχών και παράλληλα βοηθούν στη μεταφορά μουσουλμανικών μαζών στα Βαλκάνια, τη μοναδική γεωγραφική περιοχή της Ευρώπης (πλην του Καυκάσου) στην οποία συναθροίζονται συμπαγείς ισλαμικοί πληθυσμοί, ένα θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε πολύ σύντομα σε άλλο άρθρο.

Ακολουθούν, σε γειτονική ανάρτηση μια σειρά από προτάσεις του υπογράφοντος για τη διαχείριση της τρέχουσας κρίσης, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για την ανάπτυξη μιας νέας πολιτικής, η οποία θα στοχεύει στον περιορισμό και την μέγιστη δυνατή αποτροπή των ροών, αναδεικνύοντας ως πρώτιστα τα θέματα ασφάλειας – συμπεριλαμβανομένης και της υγειονομικής – και προστασίας των εθνικών και συμμαχικών συμφερόντων.

Πηγή Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση