Η Σουλτάνα Αριστερά

Της Κατερίνας Γκαράνη 

 
Συμμετέχουμε ως θεατές στην νεκρώσιμη ακολουθία μας. Μόνο που εκτός από θεατές είμαστε πρωταγωνιστές τοποθετημένοι σε νεκρική στάση μέσα στο φέρετρο ενώ έχουμε παράλληλα και τον ρόλο του νεκροθάφτη. Κάνουμε όλες τις εργασίες ταφής μας έξυπνα και οικονομικά. Έτσι επιβάλλει το Κράτος επιμένοντας ότι αυτό θα αντέξει και θα γίνει ένα μέλος ισότιμο στην οικογένεια της Ε.Ε.

 
Μόνο που εμείς θα λείπουμε από αυτό το πανηγύρι έχοντας γίνει το λίπασμα για τη νέα καλλιέργεια του πολιτικο-οικονομικού συστήματος στο οποίο στρέφεται η Ευρώπη. Η μεγάλη ιστορική ειρωνεία είναι ότι αυτό το σχέδιο δεν το εκτελούν ούτε ακραίοι φεντεραλιστές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ούτε φιλοφεντεραλιστές του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά η Ευρωπαϊκή Αριστερά της Ευρώπης των λαών, με πρωτεργάτη την Αριστερά της Ελλάδας.

 
Δεν θα τούς γίνει το χατήρι να πέσει ο δημόσιος λόγος στην παγίδα του "μα αυτό δεν είναι Αριστερά". Είναι τόσο Αριστερά που πιο αριστερά δεν γίνεται, διότι αυτό που ζούμε είναι η Αριστερά που αυθαίρετα δανείστηκε αξίες του κομουνισμού, πήρε στοιχεία φιλελεύθερα για να μπορεί να κινείται στους αντιλαϊκούς πολιτικούς χώρους χωρίς ταμπέλα ξεκάθαρη και ως βάση έχει τον άκρατο καπιταλισμό ως καύσιμο και τον ύψιστο κρατισμό (μόνο η KGB λείπει από την Ελλάδα αλλά τον ρόλο της προς το παρόν τον παίζει η Εφορία) έτσι ώστε να μπορεί να στέκεται με τον όρο "δημοκρατία" ψηφοθηρικά  στα πάνω σκαλιά της εξουσίας.

 
Μία μικρή απόδειξη για το πως λειτουργεί αυτός ο κρατισμός της δήθεν αριστερής δημοκρατίας είναι η δήλωση της κ. Άννα Κιουτσοκιόζογλου - Πουλάκη, μέλους της γραμματείας του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και Γ.Γ Εφοριακών, για τον "προπηλακισμό" εφοριακών στην Ρόδο:" Έχω πληροφορίες, τις οποίες δεν έχω διασταυρώσει, ότι όσοι αντέδρασαν στους έλεγχους σε πανηγύρι στη Ρόδο ήταν εκτός «δημοκρατικού τόξου» και όχι επιχειρηματίες". Για τον αριστερό σωματοφύλακα του κρατισμού όποιος αντιδρά είναι ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ και βέβαια σύμφωνα με τον αριστερό υπουργό Αλεξιάδη μπαίνει ως στόχος με αφορμή τη νομιμότητα και το πατριωτικό καθήκον.  

 
Η Αριστερά είναι ένα οικονομο-πολιτικό super market. Έχει ως βιτρίνα στα ράφια ισονομία, κοινωνική δικαιοσύνη και αδελφοσύνη ενώ στις υπόγειες αποθήκες έχει στοιβαγμένα όλα τα εμπορεύματα που ανατρέπουν αυτό που τα ράφια της σε καλούν να αγοράσεις.

 
Η Αριστερά είναι ένα προϊόν αμερικανικών προδιαγραφών. Η συσκευασία σε κάνει να θέλεις να την κάνεις δικιά σου, η τιμή είναι υψηλή αλλά πάντα με προσφορά, η διαφήμιση και ο ντόρος που κάνει σε προτρέπει ασυνείδητα να την καταναλώσεις αλλά το περιεχόμενο είναι του χειρίστου είδους καπιταλισμού και κρατισμού. Το πίνεις και σε στέλνει κυριολεκτικά στα θυμαράκια. Αυτός άλλωστε είναι και ο ρόλος της παγκοσμίως. Είναι κυριολεκτικά το ανάχωμα, που τόσο εύστοχα χαρακτήρισε τον ρόλο της ο κ. Τσίπρας με την δράση της το καλοκαίρι του 2011 με το "σβήσιμο" του κινήματος των "αγανακτισμένων".

 
Καθόλου τυχαίο ότι το ιδρυτικό συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 2005. Εδώ στην χώρα της Δημοκρατίας ιδρύθηκε το μόρφωμα ως κόμμα του Ευρωπαϊκού Αριστερισμού ή για να το πούμε ως έχει, της Ευρωκρατίας. Ένα νέο καθεστώς το οποίο  ενώνει όλες τις απάνθρωπες πολιτικές υπέρ του κέρδους και έχει ως επικοινωνιακό φερετζέ ένα τραβεστί κομουνισμό.

 
Η αριστερή κυβέρνηση πατάει στα δόγματα της ευρωπαϊκής αριστεράς και δεν παραπαίει σε τίποτε. Όσο κι αν οι σκηνοθετημένες φωνές της κ. Κωνσταντοπούλου και του κ. Λαφαζάνη θέλουν να πείσουν ότι ο Σύριζα και γενικώς οι "ανένταχτοι αριστεροί" εκβιάστηκαν για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μία αποικία, η αλήθεια δεν κρύβεται. Η κυβέρνηση δεν εκβιάστηκε ποτέ, αντιθέτως η ιδεολογία του αριστερισμού είναι ακριβώς αυτή που εκπροσωπεί ο αντιπρόεδρος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Αλέξης Τσίπρας. Μία κοινωνία, μία πολιτική, ένα ευρωπαϊκό υπερκράτος, μία δικαιοσύνη, μία ευρωπαϊκή κυριαρχία. Καθόλου τυχαία η πρόσφατη δήλωση του  για το μεταναστευτικό πρόβλημα: "Η Ελλάδα είναι το σύνορο της Ευρώπης και δέχεται τεράστιες ροές και δη προσφυγικές. Θα φανεί πόσο υπάρχει η προοπτική για μια Ευρώπη αλληλεγγύης ή αν ο καθένας θα κοιτάει τα σύνορά του". Ξέρει ο ευρωπαϊστής αριστερός ηγέτης ότι τα σύνορα πρέπει από εθνικά να γίνουν ευρωπαϊκά, αλλά εκμεταλλεύεται με αριστερίστικο τρόπο τους πρόσφυγες που δημιούργησε η Δύση για τα συμφέροντα της, βάζοντας στην πρόταση τον όρο αλληλεγγύη. Το ψωμοτύρι των αριστερών είναι η αλληλεγγύη που σημαίνει στην πράξη καπιταλιστική ευσπλαχνία. 

 
Όλα να είναι Ένα στο φαίνεσθαι. Με στοιχεία και του κομουνιστικού διεθνισμού. Η διαφορά όμως είναι ότι στον διεθνισμό της αριστεράς τον πρώτο λόγο θα τον έχει ένας ηγεμόνας ο οποίος θα καθορίζει τα κοινωνικά επιδόματα των φτωχών που θα δημιουργούνται ακατάπαυστα μέχρι την τελική ευρωπαϊκή επικράτηση που θα φέρει την Ευρωκρατία ως νέο πολίτευμα. Γι' αυτό όλοι οι αριστεροί χρησιμοποιούν τις ιδρυτικές συνθήκες της Ε.Ε για να υπερασπιστούν τις προτάσεις τους, σαν να είναι το Πάτερ Ημών των χριστιανών. Η Ευρώπη για αυτούς είναι θρησκεία.

 
Η Αριστερά είναι ένα δημιούργημα των νέων διεθνών κοτζαμπάσηδων που δεν είναι διατεθειμένοι να δράσουν φασιστικά απέναντι σε εκατομμύρια λαών από την στιγμή που τους συμφέρει η ειρηνική επιλεγμένη σκλαβιά των λαών για το κέρδος τους. Η αντίσταση των λαών έφτιαξε την σημερινή Ευρώπη και η επιλογή των οργισμένων λαών θα την κάνουν μία Ηγεμονία με άρμα την Αριστερά, που θυμάται τους λαϊκούς αγώνες μόνο για να μπει στο κοινοβούλιο ή στο ευρωκοινοβούλιο (το οποίο σύντομα θα είναι το νέο νομοθετικό όργανο για όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε).

 
Η Αριστερά είναι μια τεράστια απόχη που μπορεί να πιάσει κάθε απελπισμένο και οργισμένο κάνοντάς τον νικητή της "δημοκρατικής" κάλπης σβήνοντας κάθε ίχνος αντίδρασης που θα μπορούσε να βάλει δυναμίτες στο νέο σύστημα της Ευρωκρατίας. Στις τελευταίες εκλογές έπιασε απελπισμένους ψηφοφόρους από την Χρυσή Αυγή μέχρι και το ΚΚΕ. 

 
Ήταν η χρόνια οδαλίσκη του πασά που όταν έφτασε η ώρα την έχρισε σουλτάνα για να νιώθουν οι ραγιάδες ότι έχουν την προστασία της. Την αλληλεγγύη της. Τον δικό τους άνθρωπο που θα τους πάρει το κεφάλι.  

 

Πηγή "Στον Τοίχο"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση