Ρε, τι μου θυμίζει;

Γράφει ο Ιάκωβος Πέτρου

Μερικές φορές, δε χρειάζεται να έχεις ζήσει πράγματα και να έχεις από πρώτο χέρι βιώματα μιας περιόδου, για να τριβελίζει το μυαλό σου, παραλλαγμένη, εκείνη η κινηματογραφική ατάκα «ρε, σαν ποιον μου θυμίζει»;

Έτσι λοιπόν, χωρίς να έχω ζήσει την «προχουντική» περίοδο στην Ελλάδα, αλλά έχοντας πάντα τα μάτια ανοιχτά για μελέτη και τα αυτιά για ακρόαση σοφών βιωματικών αφηγήσεων, συχνά ακούω τον ίδιο μου το νου να ρωτά «ρε, σαν τι μου θυμίζει»;

Σαν τι μου θυμίζει λοιπόν, αυτή η πενταετής τραγελαφική περίοδος της ζωής μου;

Πότε άλλοτε αποδεικνύονταν όλοι οι «εν δυνάμει κυβερνητικοί πολιτικοί» τόσο αναξιόπιστοι, τόσο ανίκανοι, τόσο διαπλεκόμενοι;

Πότε άλλοτε γιγαντώνονταν τόσο οι παρεμβάσεις του «ξένου παράγοντα»;

Πότε άλλοτε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα αδυνατούσε να σταθεροποιήσει την κυβερνητική του εξουσία;

Πότε άλλοτε ένας λαός βυθισμένος στα μικροσυμφέροντά του έκλεινε τα μάτια σε κάθε τι σημαντικό κι ενδιαφερόταν μόνο για το κοκαλάκι που έτρωγε από χάμω;

Εσύ, σα μεγαλύτερος ενδεχομένως, σίγουρα μπορείς να απαντήσεις στα παραπάνω, αρκεί να βουτήξεις λίγο το δάχτυλο στο μυαλό σου και να ανακαλέσεις τις ουσιώδεις μνήμες σου.

Η απάντηση που παίρνω συχνά επί της υποθέσεως περιλαμβάνει τρεις λέξεις. «Δεν υπάρχουν στρατιωτικοί» σήμερα! Και κάπου εκεί μου ανάβουν τα λαμπάκια για δυο λόγους.
Πρώτον, διότι αυτή η απάντηση ηχεί στα αυτιά μου σαν «τι κρίμα που δεν υπάρχουν στρατιωτικοί σήμερα» και δεύτερον, επειδή ώρες - ώρες η άγνοια ή η εθελοτυφλία του Έλληνα μπορεί να σκάσει κι ελέφαντα.

Με οργανωμένο και εκλεγμένο φασιστικό πόλο εντός των τοίχων, ο οποίος διαρκώς διευρύνει την επιρροή του και χρησιμοποιείται - αβαντάρεται από τη συστημική εγχώρια σαπίλα, και με τον κακό χαμό που επικρατεί στη Μ. Ανατολή και φέρνει ατέλειωτες καραβιές γειτόνων στα παράλια της χώρας, πώς θα σου φαινόταν μια ωραία προβοκάτσια ένα καλό πρωινό, η οποία θα φέρει όσα σκατά έχουν απομείνει βυθισμένα στον αφρό;

Ακόμη όμως και εντελώς δημοκρατικά, επίτρεψέ μου να σε ρίξω από τα σύννεφα, λέγοντας ότι δεν απέχεις πολύ από το να εκλέξεις κυβερνήτη έναν καθαρόαιμο φασιστάκο, ειδικά από τη στιγμή που όλους τους ιμιτασιόν τους θεωρείς αποτυχημένους!

Προσωπικά πάντως, είμαι προετοιμασμένος και σίγουρος ότι το οικονομικό - ηθικό - επιβιωτικό κυνήγι που υφίσταμαι, αργά ή γρήγορα θα μετατραπεί σε πραγματικό σαφάρι ζούγκλας, με τον «πατριώτη» να κυνηγάει την αφεντιά μου, τον «προδότη».
Σε παρακαλώ όμως, εκείνη τη στιγμή να επιλέξεις, αν θα είσαι κυνηγός ή θήραμα.
Δεν αντέχω άλλους αδιάφορους φιλοτομαριστές.

Πηγή "Στον Τοίχο"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση