Εκλογές με εντολή Μέρκελ, ανακοίνωσε ο υποταγμένος Τσίπρας…!

Η επιλογή των εκλογών είναι:
"Θέλουμε να ζήσουμε σε αυτή την Ευρώπη;"... 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

Είναι γενικά αποδεκτό πως η χώρα οδεύει στις πιό αχρείαστες (και επικίνδυνες για αλλοίωση της πραγματικής επιλογής των πολιτών) εκλογές. Ποιος ή ποιοι όμως είναι οι πραγματικοί λόγοι που οδηγείται η χώρα για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ μήνες σε εκλογές; Ποιος ή ποιοι αποφάσισαν αυτή την διαδικασία; Τι θα κερδίσει, αν κερδίσει η Ελλάδα από μία διαδικασία που τείνει να απαξιώσει το μέγιστο δημοκρατικό δικαίωμα – υποχρέωση των πολιτών και αυτή καθεαυτή την βάση του πολιτεύματος της χώρας;

Οι αιτιάσεις για τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου (μέχρι στιγμής δεν έχει αναφερθεί επισήμως η ημερομηνία) είναι πολλές. Σοβαρές έως αστείες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι αποκαλυπτικές τόσο της ανικανότητας όσο και της επικινδυνότητας της κομματικής – πολιτικής νομενκλατούρας που διαχειρίζεται την χώρα.

Κάποιοι, ισχυρίζονται πως με αυτόν τον τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας απαλλάσσεται από τις συνιστώσες της δραχμής, διαγράφοντας τις δηλώσεις και το πολιτικό κύρος του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα για τις συνιστώσες, στις οποίες υπερασπιζόταν το δημοκρατικό δικαίωμα της διαφορετικής άποψης, καταγράφοντάς το ως δημοκρατικό επίτευγμα... Φαίνεται πως για ορισμένους η δημοκρατία, ως έννοια και ως πράξη, έχει πολλές αναγνώσεις, και είναι αρκετά ευλίγιστη, για να παίρνει μορφές και έννοιες έως και αντίθετες σε σχέση ακόμη και με το κοντινό παρελθόν.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι εκλογές τις οποίες αποφάσισε να προκαλέσει ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσαν να εκληφθούν και ως μια καθυστερημένη διόρθωση ενός μοιραίου πολιτικού λάθους, μίας «διόρθωσης πορείας», ενός «ξεκολλήματος» από τον χώρο των ψευδαισθήσεων της «αριστεράς», ενός συμβιβασμού που ενδεχομένως να του προσφέρει μία διέξοδο χωρίς προσωπική πολιτική και ηθική συντριβή…
Κάποιοι άλλοι, πάλι, ισχυρίζονται πως με αυτές τις εκλογές θα γίνει κατορθωτή η δημιουργία μίας κυβέρνησης, η οποία θα έχει μία οικουμενική ονομασία (ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί και ο όρος «εθνικής συναίνεσης» προκειμένου να δεχθεί ισχυρό χτύπημα ο –απαράδεκτος για την Ε.Ε.- όρος «έθνος», στον οποίο βρίσκονται και τα χαρακτηριστικά μίας υγιούς αντίδρασης στην επιθετική γερμανική πολιτική), θα αποτελείται από πολλά κόμματα, θα είναι αρκετά ισχυρή σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία (άρα και ανθεκτική σε πιέσεις και αποχωρήσεις βουλευτών) για να ψηφίσει τους εφαρμοστικούς νόμους που θα δολοφονήσουν ακόμη και το ελάχιστο ίχνος ελπίδας ανάταξης για την Ελλάδα. Αυτή η κυβέρνηση θα προκύψει από εκλογές που θα αλλοιώσουν (στην πραγματικότητα θα αντιστρέψουν στον απόλυτο βαθμό) την λαϊκή βούληση και η περίοδός της θα είναι χαρακτηριστική για την εξόφθαλμη καταπάτηση του συνόλου σχεδόν των πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών προς ικανοποίηση των μνημονιακών όρων των «εταίρων» δανειστών. Δεν θα είναι «κυβέρνηση ελληνική», αλλά «κυβέρνηση Ελλάδας», μέλη της οποίας θα είναι γνωστοί μνημονιολάτρες και, φυσικά, γερμανολάτρες.

Από την πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας ζητάει μία «λευκή εντολή» για εφαρμογή ενός εγκληματικού για την χώρα μνημονίου. Και την ζητά από εκείνους τους ψηφοφόρους στους οποίους προ μηνών απευθυνόταν και τους υποσχόταν τα πάντα εκτός από μνημόνια! Ενός μνημονίου, του οποίου οι εφαρμοστικοί νόμοι πρόκειται να ισοπεδώσουν το Σύνταγμα της Ελλάδας και να καταστήσουν -και επισήμως- την χώρα σε αποικία χρέους, με πολίτες που θα προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες μίας ανοιχτής φυλακής, στοχοποιημένοι από το κυβερνών καθεστώς που έχει προ πολλού παραδοθεί άνευ όρων στις επιθυμίες και τα συμφέροντα της γερμανικής Ευρώπης.

Είναι αυτή η Ευρώπη και οι πολιτικοί της αρχηγοί που –σύμφωνα με την αποκαλυπτική καταγγελία της Ζωής Κωνσταντοπούλου- είχε ενημερωθεί και είχε εγκρίνει τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα πριν από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και πριν από την Ελληνική Βουλή! Είναι, όμως, και η δήλωση της γερμανίδας καγκελάριου, της Άγκελα Μέρκελ, η οποία λίγο μετά την ανακοίνωση παραίτησης της κυβέρνησης Τσίπρα δήλωσε πως «αυτές οι εκλογές είναι μέρος της λύσης και όχι της κρίσης» (σ.σ.: της ελληνικής και ευρωπαϊκής)! Με αυτό τον απολύτως ψύχραιμο τρόπο (πρώτης αντίδρασης) διαφάνηκε πως υπήρξε σχέδιο καθόδου σε εκλογές, για το οποίο η Άγκελα Μέρκελ ήταν απολύτως ενήμερη και σύμφωνη αφού –όλως παραδόξως σε σχέση με το παρελθόν- δεν υπήρξαν κραυγές περί κινδύνου της ελληνικής οικονομίας, όπως είχε συμβεί κατ’ επανάληψη στο πρόσφατο ελληνικό πολιτικό παρελθόν. Παρατηρώντας την γερμανική αποδοχή, κάποιοι τόλμησαν να γράψουν για «εκλογές με γερμανική ευλογία»! Όμως δεν πρόκειται για κάτι τόσο απλό… Δεν πρόκειται απλά για μία "άδεια" ή μία "εντολή" της Μέρκελ στον υπάκουο σε όλα, πλέον, Αλέξη Τσίπρα. Πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο, πολύ σοβαρότερο, πολύ πιό εξευτελιστικό και επικίνδυνο για την υποταγμένη Ελλάδα, αλλά, κυρίως, για την Ευρώπη...

Αυτή η γερμανική αποδοχή γέννησε και την υποψία εκτέλεσης ενός γερμανικού σχεδίου περί ελληνικών εκλογών, που ικανοποιεί μία σειρά από στόχους, αλλά, κυρίως, έναν μεγάλο γερμανικό σκοπό. Την ισοπέδωση του πνεύματος της αριστεράς, όχι μόνο της ελληνικής αλλά της ευρωπαϊκής αριστεράς, που φαίνεται να απειλεί (όχι με τόση μεγάλη ένταση, μετά την υποχώρηση και υποταγή Τσίπρα στις επιθυμίες – διαταγές του Βερολίνου) την γερμανική πολιτική και οικονομική αντίληψη λιτότητας στην Ευρώπη. Μία γερμανική προσταγή που ισοπεδώνει την Ευρώπη οικονομικά (τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου) και επιβάλει πολιτικά την Γερμανία ως υπέρτατη δύναμη στο ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι. Μία γερμανική υπερδύναμη η οποία απειλείται από τα αποτελέσματα των εκλογών σε ευρωπαϊκές χώρες. Αποτελέσματα τα οποία δεν πρέπει να αναδείξουν αριστερές κυβερνήσεις, οι οποίες θα έχουν τη δυνατότητα να συνταχθούν σε ένα κοινό μέτωπο κατά της γερμανικής επέλασης. Ο εξευτελισμός του Αλέξη Τσίπρα αποτελεί προαπαιτούμενο για το γερμανικό γόητρο, αλλά και συστατικό διάλυσης των ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων που θα μπορούσαν να αντιταχθούν ουσιαστικά στους γερμανικούς σχεδιασμούς.

Η παραίτηση Τσίπρα, η προκήρυξη των εκλογών είναι μία γερμανική απόφαση, με επιλεγμένο και το χρονικό σημείο. Πιθανότατα, όταν ο Αλέξης Τσίπρας ηττήθηκε «κατά κράτος» και αποδέχθηκε το τρίτο μνημόνιο, δέχθηκε και την διέξοδο που του προσέφεραν Μέρκελ και Σόιμπλε, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση προτιμούν εκτελεστές του μνημονίου προσωπικότητες αποδεδειγμένης γερμανοφροσύνης και υπακοής σε εντολές των Βρυξελλών (σ.σ.: του Βερολίνου). Η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει τίποτε απολύτως από τις επικείμενες εκλογές. Όπως δεν έχει να κερδίσει τίποτε ακόμη και εάν αυτές δεν γίνουν. Οι υπογραφές υποταγής, πώλησης (σ.σ.: στην πραγματικότητα δωρεάς) των πάντων και εξαθλίωσης των Ελλήνων πολιτών, είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Στο οποίο οι εκλογές του Σεπτεμβρίου πρόκειται να λειτουργήσουν ως «σφραγίδα» σε μία «συμφωνία» μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και αντιπολίτευσης (αν και απρόθυμα έως αρνητικά, τα αντιπολιτευτικά κόμματα, πλην ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής), η οποία καλείται να επανέλθει στο προσκήνιο και να δεχθεί επιπλέον πολιτικά βάρη (και φθορά) για να υλοποιηθεί η γερμανική κατοχή.

Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται πως οι εκλογές όταν γίνονται από κυβερνήσεις που δεν έχουν πραγματική ιδεολογική υπόσταση, ηθικούς φραγμούς και αίσθηση υπηρέτησης του εθνικού συμφέροντος, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια προς το χειρότερο. Στην περίπτωση των εκλογών του Σεπτεμβρίου, η χώρα οδηγείται σε μία κόλαση (δια χειρός Αλέξη Τσίπρα), τις πύλες της οποίας φρόντισαν να ανοίξουν διάπλατα οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Το χειρότερο όλων είναι πως το αποτέλεσμα αυτής της εκλογικής διαδικασίας θα εμφανίζει τους έλληνες πολίτες να έχουν αποφασίσει την καταστροφή τους… Πρόκειται για την εφαρμογή ενός διεστραμμένου σχεδιασμού, που συν όλων των άλλων αποσκοπεί στην απόλυτη ενοχοποίηση (με δημοκρατικές διαδικασίες) του ελληνικού λαού, ο οποίος θα εμφανίζεται ως ο κύριος και αποκλειστικός υπεύθυνος του εξανδραποδισμού του.

Απορία: Τι έγινε τελικά με τους εξαφανισμένους κουκουλοφόρους των προηγούμενων μνημονίων; Μήπως ξέρει κάτι ο Αλέξης και το κρύβει;

ΥΓ: Για όσους διερωτώνται ποια λύση υπάρχει απέναντι σε αυτό το καλοσχεδιασμένο σκηνικό, η απάντηση είναι απλή: Δεν στηρίζουμε με οποιονδήποτε τρόπο την «τροφοδοσία» που απαιτείται για την ύπαρξη και λειτουργία των μηχανισμών μίας κυβέρνησης που είναι κατοχική.
Μικρό αλλά σημαντικό, που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι η χώρα ανήκει στους πολίτες της και όχι στους πολιτικούς ή τους τραπεζίτες.
Τα σπίτια μας ανήκουν σε εμάς και όχι στους γερμανούς συνταξιούχους ή στους λαθρομετανάστες που στοιβάζει στην Ελλάδα ο «ευρωπαϊκός ανθρωπισμός».
Χρέος μας είναι η διάσωση της πατρίδας μας και όχι η αποπληρωμή των δικών των διεφθαρμένων συμφωνιών…
Είναι αστειότητα κάποιες κοινωνικές ομάδες να ελπίζουν πως θα διασωθούν… Από αυτό που έρχεται δεν πρόκειται να γλιτώσει κανένας…
Τέλος, με βάση το ένστικτο της επιβίωσης, αλλά και της αλληλοϋποστήριξης, κοινό σύνθημα όλων από τούδε και στο εξής θα πρέπει να είναι «μολών λαβέ».


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση