Αγγίζεις την Ντελιότητα

Γράφει ο Δ. Βουλγαρίδης

Πάνε πέντε χρόνια τώρα που ο Ελληνικός λαός έχει μπει στη μέγγενη της παγκόσμιας τραπεζικής χούντας, η οποία κυριαρχεί στον πλανήτη. Μπορεί η κατάσταση, σ’ αυτό το διάστημα να ήταν αφόρητη, μπορεί να είδαμε τη χώρα μας να εξευτελίζεται και να μετατρέπεται από κράτος σε φέουδο, μπορεί να γύρισαν οι ζωές όλων μας τα πάνω - κάτω, μπορεί το πολιτικό σύστημα που κυβερνούσε τη χώρα για σαράντα χρόνια να κατέρρευσε, αλλά αυτό που ζούμε το τελευταίο διάστημα είναι απίστευτο.

Δεν είναι μόνο ότι η κατάσταση θυμίζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας, εξαιτίας ενός σκηνικού τρόμου, ανασφάλειας, αμφισβήτησης αλλά και δέους ταυτόχρονα. Δεν είναι μόνο ότι μια κοινωνία ολόκληρη βρίσκεται παγιδευμένη χωρίς ελπίδα, είναι ότι ταυτόχρονα αισθάνεται πως στη χώρα συμβαίνει και κάποιο περίεργο φαινόμενο αντιστροφής της πραγματικότητας.

Όλα ανάποδα:

• Οι πολίτες περιμένουν οι οικογένειες που κρατούν το μονοπώλιο των πολιτικών πραγμάτων, τα τελευταία εκατό χρόνια, τουλάχιστον να αποφεύγουν να μιλούν για οικογενειοκρατία. Ανάποδα, Μητσοτάκης και Βαρβιτσιώτης είναι αυτοί που εμφανίζονται ως πολέμαρχοι ενάντια στην οικογενειοκρατία.
• Περιμένουν - με «πρώτη φορά αριστερά» - να αποδοθούν ευθύνες σε αυτούς που, με τις ενέργειες τους, έφτασαν τη χώρα στο σημείο να χάσει de facto την εθνική της κυριαρχία. Ανάποδα, βλέπουν να κατηγορείται για εσχάτη προδοσία ο υπουργός που σκέφτηκε ένα σενάριο διαφυγής από αυτήν την κατάσταση.
• Περιμένουν, λογικά, τα μέλη της συμμορίας που διέλυσε την Ελλάδα, με μίζες, συμβάσεις, δάνεια, και swaps να κρύβονται. Ανάποδα, τους βλέπουν κάθε μέρα να εμφανίζονται δημόσια και μάλιστα να δίνουν και συμβουλές, πώς η χώρα θα ανακάμψει (από την κατάσταση που την έφεραν).
• Περιμένουν, τουλάχιστον, τη δημόσια περιφρόνηση σε όλους αυτούς που μετέτρεψαν τη χώρα σε αποικία και οδήγησαν τον λαό στην εξαθλίωση. Περιμένουν επίσης την αναγνώριση όσων προσπαθούν να φτάσουν στην αλήθεια και να βρουν τους υπευθύνους της καταστροφής. Ανάποδα, βλέπουν τα μέλη της συμμορίας να χαίρουν της εκτίμησης και του σεβασμού, σε όλες τις εμφανίσεις τους - στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ - και παράλληλα όλη μέρα ακούνε για γραφικούς, ιδιόρρυθμους, ψυχασθενείς και λαϊκιστές, για όσους προσπαθούν να αποκαλύψουν τους υπευθύνους της καταστροφής.
• Βλέπουν, ταυτόχρονα, Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ), Εισαγγελική Έρευνα, Προκαταρκτική Εξέταση, Μηνυτήριες αναφορές, για παράβαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων, παράβαση καθήκοντος, παραβάσεις της νομοθεσίας για το νόμισμα, σύσταση συμμορίας και εγκληματικής οργάνωσης, εναντίον κάποιου που τόλμησε μόνο να σκεφτεί ένα εναλλακτικό σχέδιο για την πορεία της χώρας. Ανάποδα, πέντε χρόνια στα μνημόνια, δεν μιλάει κανείς για αυτούς που - με πράξεις, όχι με σκέψεις - διέλυσαν την Ελλάδα. Καμία ΕΔΕ, Εισαγγελική έρευνα, Προκαταρκτική εξέταση, Μηνυτήρια αναφορά, δεν είδαμε για την καταστροφή της χώρας, απ’ όλους αυτούς τους πατριώτες νομισματοφύλακες.
• Περιμένουν, με την αλλαγή της κυβέρνησης, πως οι υπουργοί θα ελέγξουν - ή θα αντικαταστήσουν - τους επικεφαλείς στις Γενικές Γραμματείες των υπουργείων τους. Πιστεύουν ότι ο προϊστάμενος τουλάχιστον ελέγχει τον υφιστάμενο. Ανάποδα, ο Υπουργός φοβάται και προσπαθεί να αποκρύψει τις ενέργειές του από την υφισταμένη του.
• Βλέπουν ένα περήφανο πρωθυπουργό να τους ζητάει τη στήριξη και τη βοήθεια τους και να τους καλεί να επιστρέψουν τα τελεσίγραφα, λέγοντας ένα μεγάλο και περήφανο «ΟΧΙ». Και του δίνουν ένα «ΟΧΙ» από εδώ μέχρι τις Βρυξέλες. Ανάποδα, αντί τότε να δουν έναν ισχυρό πρωθυπουργό, βλέπουν έναν φοβισμένο άνθρωπο.
• Περιμένουν όταν το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα φτάνει το 62%, όλοι αυτοί που υποστήριζαν το «ΝΑΙ» τουλάχιστον ότι θα μαζευτούν. Ανάποδα, αυτοί όχι μόνο δεν μαζεύονται, απλώνονται.
• Περιμένουν τον πρωθυπουργό έχοντας το «ΟΧΙ», το οποίο τους ζήτησε, να υλοποιήσει τα λόγια που τους είπε, εκείνη τη βραδιά, που γέμισαν το κέντρο της Αθήνας: «Οι πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία αυτού του τόπου, αυτού του λαού, ήταν σελίδες τόλμης και αρετής. ...Εμείς και εσείς και όλοι μας έχουμε και αρετή και τόλμη». Την άλλη μέρα κιόλας βλέπουν το ανάποδο. Τόσο ανάποδο που είναι πια αστείο. Ο πρωθυπουργός ζητάει τη σύγκληση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών. Αντιλαμβάνονται πως όταν μιλούσε για τόλμη και αρετή στο μυαλό του είχε τον Βαγγέλα, τον Σταύρακα και τη Φώφη.
• Όμως με όλα αυτά, υλοποιείται και το βασικό προεκλογικό σύνθημα: «Αποφάσισαν χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς αυτούς», αλλά κι’ αυτό ανάποδα. Αφού ο λαός αποφάσισε χωρίς να επηρεαστεί από αυτούς, ε λοιπόν και αυτοί προχωράνε, χωρίς το λαό.
• Οι πολίτες ακούνε προεκλογικά από ένα αριστερό κόμμα: «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», το πιστεύουν και το ψηφίζουν. Ανάποδα, το «αριστερό» κόμμα ψηφίζει νόμους στη βουλή, για να τους πάρει τα σπίτια.
• Κάποιοι άλλοι προεκλογικά φοβούνται ότι θα τους πάρουν τα σπίτια οι αριστεροί και δεν τους ψηφίζουν. Ανάποδα, ακόμα και για αυτούς, δεν φαντάζονται - αφού υπερβαίνει κάθε φαντασία - ότι οι «αριστεροί» θα τους πάρουν μεν τα σπίτια, αλλά για να τα δώσουν στους τραπεζίτες.

Όλα ίδια

• Όμως οι πολίτες - με «πρώτη φορά αριστερά» - ξαναβλέπουν μία ακόμα κυβέρνηση να φέρνει, «με πόνο ψυχής», την καταστροφή της χώρας τους και την εξαθλίωση του λαού.
• Ξαναβλέπουν το προεκλογικό πρόγραμμα άλλου ενός κόμματος να πετάγεται ολόκληρο στο καλάθι, μετά τις εκλογές.
• Ξαναβλέπουν την ίδια πρακτική και μεθόδευση, με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου οι οποίες μετατρέπουν το Κοινοβούλιο σε διακοσμητικό στοιχείο.
• Ξαναβλέπουν τους επικυρίαρχους να μπαινοβγαίνουν όπου γουστάρουν, σαν ιδιοκτήτες της χώρας, μετασχηματισμένους μάλιστα από Τρόικα, προς το χειρότερο, σε Κουαρτέτο. Το αστείο είναι ότι έχουν την πρόσβαση σε όποια στοιχεία του ελληνικού κράτους θέλουν, την ίδια στιγμή που αν προσπαθήσει να την αποκτήσει η εκλεγμένη κυβέρνηση, δεν καθαρίζει ούτε με δέκα κακουργήματα.
• Ξαναβλέπουν βουλευτές, οι οποίοι άλλα λένε και άλλα κάνουν, υποταγμένοι σε αρχηγούς και κομματικές γραμμές, να καταλήγουν πάλι στο «ΝΑΙ σε όλα».
• Ξαναβλέπουν την ίδια κυβερνητική μονταζιέρα, σε όποιον τολμήσει να αντιδράσει στην κατοχή της χώρας του, διανθισμένη μάλιστα και με στοιχεία αυριανισμού.
• Ξαναβλέπουν το Μαξίμου να κατηγορεί ανώνυμα - σαν κουκουλοφόρος - μέσω διαρροών, όποιον έχει αντίθετη άποψη από τους ενοίκους του.
• Ξαναβλέπουν τις δημοσκοπικές εταιρίες να παρουσιάζουν τα επιστημονικά τους ευρήματα, οι οποίες μετά και την πανωλεθρία των προβλέψεών τους στο Δημοψήφισμα, έχουν μικρότερη αξιοπιστία από καφετζούδες και χαρτορίχτρες.
• Ξαναβλέπουν τα ΜΜΕ να προπαγανδίζουν, μη μπορώντας να παραδεχτούν την απαξίωσή τους, χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν καν ότι μόνο αντίθετα αποτελέσματα μπορούν πια να προκαλέσουν.
• Ξαναβλέπουν την ίδια νοοτροπία κομμάτων και βουλευτών οι οποίοι θεωρούν τον λαό πολιτικά ανώριμο και απαίδευτο και αναλαμβάνουν αυθαίρετα τον ρόλο του κηδεμόνα, από τον ρόλο του αντιπροσώπου. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται τελικά ότι η πηγή των αντιδημοκρατικών συμπεριφορών είναι τα ίδια τα κόμματα, τα οποία - ανεξάρτητα ιδεολογίας - βρίσκουν πάντα τον τρόπο να υποτάσσουν τους βουλευτές τους στις αποφάσεις του αρχηγού. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη από ένα δημοψήφισμα το οποίο δεν σεβάστηκε κανένα κόμμα, αλλά ούτε καν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος, κατά το σύνταγμα, είναι ο θεματοφύλακας της Δημοκρατίας.

Τελειώνουμε

Η κόλαση είναι άδεια και όλοι οι διάβολοι είναι εδώ.
Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Η κατάσταση δείχνει ότι η χώρα έχει υποταχθεί και ο λαός έχει ηττηθεί κατά κράτος. Φαίνεται ότι δεν τους εμποδίζει τίποτα πια για να μας «Ντελιώσουν». Είναι όμως έτσι;

Καταρχάς πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η χώρα μπήκε πριν μία πενταετία σε μία καταιγίδα, με ένα λαό εντελώς πολιτικά απροετοίμαστο, με ένα δικομματικό πολιτικό σύστημα πανίσχυρο και παγιωμένο σαράντα χρόνια, με κόμματα τα οποία διέθεταν βαθιές ρίζες μέσα σε οποιαδήποτε πολιτική, εργασιακή ή κοινωνική οργάνωση (από συνδικαλιστικές οργανώσεις, μέχρι συλλόγους γονέων), με τα ΜΜΕ να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της κοινής γνώμης (εξέλεγαν βουλευτές, διόριζαν υπουργούς, επέλεγαν τους «καταλληλότερους» πρωθυπουργούς) και με νταβατζήδες και ολιγάρχες, να έχουν τον πλήρη έλεγχο της χώρας, πάνω από όλους.

Αν λοιπόν σήμερα παρατηρήσουμε την κατάσταση, όλοι οι πυλώνες που στήριζαν το σύστημα εξουσίας, όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης, έχουν καταρρεύσει:

• Το κόμματα του δικομματισμού έχουν εξατμιστεί. Από το 80% - 85% που συγκέντρωναν πριν λίγα χρόνια, σήμερα μετά βίας ξεπερνούν το 30%.
• Τα ΜΜΕ έχουν χρεοκοπήσει οικονομικά και επικοινωνιακά. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα τα ΜΜΕ, μαζί με την υποστήριξη όλου του παλαιού πολιτικού συστήματος, δεν κατάφεραν να πετύχουν το αποτέλεσμα που διακαώς επιθυμούσαν στο δημοψήφισμα. Αυτό που πριν λίγα χρόνια θα ήταν περίπατος, σήμερα είναι ακατόρθωτο.
• Ο ρόλος τραπεζιτών, ολιγαρχών, νταβατζήδων και μιζαδόρων είναι πλέον γνωστός σε κάθε πολίτη. Όσο και να αντιστέκεται ο άλλος πυλώνας στήριξης, που είναι η δικαιοσύνη, ο λαός έχοντας πλέον τη γνώση βρίσκεται προ των πυλών.
• Επί πέντε χρόνια το πολιτικό σύστημα οπισθοχωρεί διαρκώς μπροστά στην επέλαση του λαού. Μπορεί να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει το οχυρό που λέγεται κυβέρνηση, αλλά για να το πετύχει έχει πλέον εξαντλήσει κάθε εφεδρεία που διέθετε. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ αρκούσε ένα κόμμα για να κρατάει την κυβέρνηση, σήμερα χρειάζεται πανστρατιά όλων των πολιτικών κομμάτων. Μάλιστα η πίεση που δέχονται είναι τέτοια, που προσπαθούν να κρατηθούν κερδίζοντας ακόμα και λίγους μήνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σε πέντε χρόνια, έχουμε τέσσερεις βουλευτικές εκλογές, ένα δημοψήφισμα και έχουν αλλάξει πέντε κυβερνήσεις.

Το όνομά μου είναι «Κανένας»

Εάν δεν γνωρίζεις ούτε τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη.
Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά δεν γνωρίζεις τον εχθρό, για κάθε νίκη που θα κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα.
Εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι για το αποτέλεσμα ακόμα κι εκατό μαχών.
Sun Tzu

Είναι φανερό ότι ο λαός μετά από πέντε χρόνια εντατικής - και αναγκαστικής - εκπαίδευσης, είναι πλέον ενημερωμένος, ώριμος, χειραφετημένος και πολιτικοποιημένος, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή.

Μάλιστα, για πρώτη φορά στην ιστορία, διαθέτει ένα πολύ δυνατό όπλο, το οποίο πάντα μονοπωλούσαν οι αντίπαλοί του. Την ενημέρωση και την άποψη.

Σήμερα, μέσω διαδικτύου, το οποίο δεν μπορεί να φιμωθεί, ούτε και να ελεγχθεί, από τα κέντρα προπαγάνδας, ο κάθε πολίτης μπορεί να έχει δημόσιο βήμα για να διατυπώσει τις απόψεις του, δυνατότητα που πριν λίγα χρόνια είχαν μόνο μια χούφτα δημοσιογράφοι. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν απόψεις και ενημερωτικά άρθρα τα οποία δεν υπήρχε καμία περίπτωση να γραφούν σε εφημερίδες ή να ακουστούν στην τηλεόραση. Άλλωστε δεν είναι άσχετο ότι η πολιτική καθήλωση έχει περιοριστεί στις ηλικίες που δεν έχουν μεγάλη εξοικείωση με το μέσο.

Είναι χαρακτηριστικό, της δύναμης του μέσου, ότι απλοί πολίτες, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορούν και προκαλούν συγκεντρώσεις, τέτοιου μεγέθους, που δεν μπορούν να προκαλέσουν οι μηχανισμοί όλων των κομμάτων μαζί.

Όμως μπορεί πέντε χρόνια ο λαός να αντιδρούσε, να έδινε μάχες, να ασκούσε πιέσεις, αλλά τελικά γνώρισε μόνο ήττες. Αυτό ήταν επόμενο, αφού έχανε τις μάχες μη γνωρίζοντας καθαρά ούτε τον εαυτό του, ούτε και τους εχθρούς του, αφού οι εχθροί του άλλαζαν συνέχεια πρόσωπα και ο καθρέφτης που έβλεπε τον εαυτό του ήταν μόνο κάποιες προπαγανδιστικές δημοσκοπήσεις.

Επειδή όμως μπορεί να υπάρχουν «Ντέλια» αλλά ποτέ τέλεια εγκλήματα, οι νεοαποικιοκράτες, έκαναν το λάθος. Μη λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τους τα στοιχεία που αναφέραμε παραπάνω, πίστεψαν ότι θα πετύχουν την τελική νίκη. Δηλαδή να αποσπάσουν τη συγκατάθεση του ίδιου του λαού στην υποδούλωσή του.

Στη μάχη, πέρα από νουθεσίες, εκτοξεύτηκαν εκβιασμοί, εκφοβισμοί και απειλές, από όλους τους ανθρώπους που διέθεταν. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιστήμονες, δήμαρχοι, καλλιτέχνες, νέοι, γέροι, γνωστοί, άγνωστοι, Έλληνες, Ευρωπαίοι... ό,τι εφεδρεία διέθεταν (κρυφή και φανερή) την έριξαν στη μάχη. Στόχος η Τελική νίκη που οδηγεί στην Τελική Λύση.

Έτσι όμως αποκαλύφθηκαν όλοι οι υποστηρικτές και όλοι οι βραχίονες των δυνάμεων κατοχής. Αποκαλύφτηκε – και αποδείχθηκε – επίσης πως οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν παραδοθεί μόνο οι ίδιες, αλλά είχαν παραδώσει στον έλεγχο της τρόικας και όλες τις κρίσιμες δημόσιες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα, τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων ή την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία. Αποκαλύφτηκε ότι ακόμα και αν μία κυβέρνηση αποφάσιζε να πιέσει, όλοι οι βραχίονες εφαρμογής της πολιτικής της ήταν ήδη υπονομευμένοι.

Όμως αν νικούσαν τα έπαιρναν όλα και ταυτόχρονα απενεργοποιούσαν το λαό, αφού μόνος του θα είχε επιλέξει την μετατροπή της πατρίδας του σε αποικία και του ίδιου σε δουλοπάροικου.

Έχασαν! Όμως δεν έχασαν απλώς μία μάχη, είχαν μία στρατηγική ήττα. Δεν είναι μόνο το ποσοστό του δημοψηφίσματος, δεν είναι καν το ποσοστό το σημαντικότερο. Το σημαντικότερο είναι ότι ο λαός έμαθε πια όλους τους αντιπάλους του, αλλά γνώρισε και τον εαυτό του. Έμαθε ότι δεν επηρεάζεται από προπαγάνδες ...δεν υποτάσσεται ...δεν εκφοβίζεται ...δεν παραδέχεται την ήττα. Τώρα πια, δεν έχει ανάγκη να φοβάται για το αποτέλεσμα, ακόμα κι εκατό μαχών.

Ο λαός γνωρίζει πια, με κάθε λεπτομέρεια, το ρόλο όλων των κομμάτων, του κάθε βουλευτή, του κάθε διαμορφωτή της κοινής γνώμης, του κάθε ολιγάρχη, του κάθε διαπλεκόμενου. Έχει αντιληφθεί τις μεθόδους εφαρμογής της κατοχής, η οποία δεν έχει επιτευχθεί με στρατιωτικά μέσα, για να γίνεται εύκολα αντιληπτή.

Όμως, όσο και αν πέντε χρόνια, ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να αποφύγει την τελική ήττα, αυτή δεν θα αργήσει και αυτό δεν είναι ελπίδα, αλλά βεβαιότητα, ύστερα από ανάλυση των δεδομένων με ψυχρή λογική.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση