Εθνική ταπείνωση...

Η προοπτική συμφωνίας που επετεύχθη είναι ακόμη πιο οδυνηρή από τη συνθήκη των Βερσαλλιών που επιβλήθηκε στη Γερμανία – γεγονός αυτονόητο, αφού η κυβέρνηση οδήγησε προηγουμένως την Ελλάδα σε ένα μονόδρομο, με μηδενικές επιλογές

Γράφει ο Ιάκωβος Ιωάννου

«Ο κατάλογος των μέτρων του Euro Group χαρακτηρίζεται από μία κοινωνική «αποψίλωση», καθώς επίσης από την αποδόμηση της Δημοκρατίας. Η πρόταση αποτελεί ένα εργαλείο βασανιστηρίων – κανένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Πρακτικά, η Ευρωζώνη θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα προτεκτοράτο της. Είναι ντροπή να αρνούνται μεταξύ τους οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες την εθνική κυριαρχία.

Το κείμενο της συμφωνίας ακολουθεί το πνεύμα και το περιεχόμενο της γερμανικής απαίτησης εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Με τη συμπεριφορά του σκληροπυρηνικού στις διαπραγματεύσεις, η γερμανική κυβέρνηση συνιστά την κινητήρια δύναμη της κατεδάφισης των ευρωπαϊκών αξιών, όπως της Δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης επιβάλλουν πρακτικά την πλήρη υποταγή της Ελλάδας στις δικτατορικές εντολές τους. Απαιτούν από την ελληνική κυβέρνηση νομοθετικές πρωτοβουλίες, σε σημαντικά θέματα, προτού αυτές εγκριθούν από την Τρόικα. Σε τελική ανάλυση, ο δημοκρατικός αυτός ζουρλομανδύας δεν είναι τίποτα άλλο, από την ξένη διακυβέρνηση της Ελλάδας εκ μέρους των πιστωτών της.

Οι Ευρωπαίοι θέλουν να καταστήσουν την Ελλάδα παράδειγμα προς αποφυγή. Με το μήνυμα «υποτάξου ή πέθανε», έχουν σκοπό να επιβάλλουν απαράδεκτες αποφάσεις, σε όλους όσους αρνούνται την πολιτική λιτότητας. Εάν αυτό το πρόγραμμα ψηφισθεί, τότε θα προκληθούν τεράστιες ζημίες στην Ευρώπη. Κανένα κράτος-μέλος δεν μπορεί να αποδεχθεί μία τέτοια «ληστεία» της εθνικής του κυριαρχίας, οπότε θα αυξηθούν οι ευρωσκεπτικιστές σε όλες τις άλλες χώρες.

Αντί να δημιουργεί θετικές προϋποθέσεις ανάπτυξης, το νέο πρόγραμμα επιδεινώνει την αποτυχημένη θανατηφόρα πολιτική λιτότητας. Οι Έλληνες έχουν την επιλογή μεταξύ μίας δήθεν περιορισμένης εξόδου τους από το ευρώ, καθώς επίσης μίας πολιτικής που θα γονατίζει την οικονομία, ενώ θα εξαθλιώνει περεταίρω τον πληθυσμό. Ο πραγματικός στόχος είναι να αποπεμφθεί η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, χωρίς τυπικά να απαιτείται. Αυτό το πρόγραμμα δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας έντιμος συμβιβασμός» (S. Giegold, Γερμανός βουλευτής, χθεσινή δήλωση – πηγή).

Εισαγωγικά, η συμφωνία που επετεύχθη σήμερα, η οποία δεν είναι βέβαια συμφωνία αλλά προοπτική μελλοντικής επίτευξης της, είναι οδυνηρότερη από αυτήν που περιγράφηκε με τα παραπάνω μελανά χρώματα από τους ίδιους τους Γερμανούς.

Μοιάζει ακόμη πιο ανεύθυνη από τη συνθήκη των Βερσαλλιών, στην οποία υποχρεώθηκε η ηττημένη Γερμανία –όπου ο Keynes είχε προειδοποιήσει για τους κινδύνους, έχοντας τελικά επαληθευθεί με το ξέσπασμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Φυσικά η Ελλάδα δεν έχει το μέγεθος της Γερμανίας, οπότε δεν μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο την Ευρώπη. Είναι όμως δυνατόν να δημιουργηθούν συνθήκες Βαϊμάρης, αφού έπεσε σαν ανόητη στην παγίδα του κ. Σόιμπλε, όπως προέβλεψε ο κ. Βιλιάρδος στην ανάλυση του (Η άλωση της Ελλάδας).

Ακόμη περισσότερο, δεν θα ξεπουληθεί μόνο η ακίνητη περιουσία της με 50 δις €, εκ των οποίων μόλις τα 2,5 δις € θα οδηγηθούν σε επενδύσεις (τα υπόλοιπα για την εξυπηρέτηση του χρέους, έναντι 86 δις € νέου δανείου), αλλά, επίσης, θα «μεταφερθούν» και τα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών της - μία ιδιαιτερότητα που αναφέρθηκε με τρόπο που να μην γίνει αντιληπτή.

Κατά την άποψη μου πάντως, η κυβέρνηση έχει πεθάνει για τους δανειστές της χώρας, οι οποίοι δεν φαίνεται να ανέκτησαν την εμπιστοσύνη τους – χωρίς να δίνεται σημασία στο γεγονός ότι, κανένας Έλληνας δεν θα εμπιστεύεται πλέον την Ευρώπη, μετά από όλα όσα διαδραματίσθηκαν. Δεν ξέρω εάν η ελληνική κυβέρνηση έχει πεθάνει επίσης για τους Έλληνες, αφού θα συνεχίσει αμετανόητα να τους λέει τα ίδια ψέματα με το παρελθόν – με τους ίδιους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της.

Αυτό που όμως γνωρίζω είναι ότι, η κυβέρνηση οδήγησε την πατρίδα μας σε έναν απόλυτα καταστροφικό μονόδρομο, αφού δεν έχουμε πλέον καμία άλλη δυνατότητα να μην τηρήσουμε επακριβώς όλα τα μέτρα, τα οποία υπέγραψε ο πρωθυπουργός – όσο οδυνηρά και αν είναι. Δυστυχώς δε, η έξοδος μας από την Ευρωζώνη δεν έχει καθόλου αποφευχθεί, όσα και αν ακούγονται – αφού η κατάσταση της οικονομίας μας είναι δραματική (γράφημα, πηγή), ενώ οι κίνδυνοι ανατροπής της κυβέρνησης, εκ των έσω βέβαια, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.

Η εναλλακτική λύση λοιπόν θα ήταν ο ακαριαίος θάνατος της χώρας, η απόλυτη εξαθλίωση του πληθυσμού, καθώς επίσης η επιστροφή σε μεσαιωνικές συνθήκες – μέσα από κλειστές τράπεζες, μεγάλες ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα και ενέργεια, έντονες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, κορύφωση της εγκληματικότητας κοκ. Αναρωτιέται λοιπόν εύλογα κανείς τα εξής:

Οι υπεύθυνοι της τραγωδίας

Πρέπει αλήθεια να παραμείνει ατιμώρητος ένας συμπλεγματικός, αμετροεπής, αλαζονικός και ιδιοτελής υπουργός οικονομικών, ο οποίος οδήγησε την πατρίδα του στο γκρεμό; Πόσο μάλλον όταν η αλαζονεία του οφείλεται στην τεκμηριωμένη ανικανότητα του, ενώ την ίδια στιγμή που η πατρίδα του κινδυνεύει να σβηστεί από το χάρτη των ελεύθερων κρατών, ο ίδιος απέχει από την κρισιμότερη συνεδρίαση της Βουλής, διασκεδάζοντας στο εξοχικό του;

Είναι λογικό να μείνει στο απυρόβλητο ή να λυπηθεί κανείς έναν υποταγμένο πρωθυπουργό, όταν κυριευμένος από τις φιλοδοξίες του, έβαλε στην άκρη την πολιτική του ανεπάρκεια και οδήγησε τη χώρα στις καταστροφικές πρόωρες εκλογές; Όταν εξαπάτησε έναν ολόκληρο λαό με χιλιάδες ψέματα προεκλογικά και μετεκλογικά, ενώ γκρέμισε σε μία απύθμενη παγίδα το 61% των υπερήφανων Ελλήνων που ψήφισαν «ΟΧΙ», για να εισπράξουν ένα απίστευτα δουλοπρεπές αν και αναγκαστικό «ΝΑΙ»;

Δεν ήταν ο απόλυτος εξευτελισμός για τη χώρα μας, η εκδίωξη του πρωθυπουργού από τη θέση του στο τραπέζι της συνόδου κορυφής, όπου τοποθετήθηκε σαν τον άτακτο μαθητή στη γωνία, εντελώς απομονωμένος από όλους τους άλλους; Δεν είναι ο ίδιος αυτός που το προκάλεσε, αρνούμενος να τιμήσει την υπογραφή του υπουργού οικονομικών του στις 20 Φεβρουαρίου ή ανακοινώνοντας το δημοψήφισμα της ντροπής, χωρίς να προειδοποιήσει κανέναν; Γιατί θα πρέπει να πληρώσει μία ολόκληρη χώρα πανάκριβα τα τερατώδη σφάλματα, καθώς επίσης τις λανθασμένες επιλογές του;

Από την άλλη πλευρά, φταίει η καγκελάριος και ο υπουργός οικονομικών της ή οι Γερμανοί ως έθνος για την άθλια αντιμετώπιση της Ελλάδας, η οποία είχε την ατυχία να κυβερνάται από ανίκανους σήμερα και διεφθαρμένους στο παρελθόν πολιτικούς; Έφταιγαν ο Χίτλερ και ο Μένγκελε για τις θηριωδίες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και για το ολοκαύτωμα ή οι Γερμανοί που αφενός μεν τους ψήφισαν, αφετέρου τους στήριξαν;

Αν έφταιγαν οι Γερμανοί Πολίτες τότε, σωστά τιμωρούμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες σήμερα. Εάν όχι, τότε η Γερμανία θέλει να επαναλάβει τα «κατορθώματα» του σκοτεινού παρελθόντος της, όπως φοβούνται πολύ περισσότερο από εμάς οι ίδιοι οι Πολίτες της – γεγονός που μάλλον συμπεραίνεται από την καρικατούρα που ακολουθεί και η οποία δημοσιεύθηκε σε γερμανικό περιοδικό.

Περαιτέρω, είναι καλύτερα να μην χαρακτηρίσει κανείς τη στάση της προέδρου της Βουλής, καθώς επίσης των δύο υπουργών της κυβέρνησης που αρνήθηκαν να στηρίξουν τον πρωθυπουργό – προτιμώντας προφανώς τη «θυσία στην πυρά» των Ελλήνων Πολιτών, οι οποίοι θα επέλεγαν ίσως μαζί τους την έξοδο από το ευρώκαι την απόλυτη καταστροφή, εμπιστευόμενοι τη διαχείριση του χάους στα ανεπαρκή χέρια τους.

Αφού δηλαδή διέπραξαν χιλιάδες λάθη, θεωρώντας πως είναι συνδικαλιστές με εργοδότη τη Γερμανία, αναγκάζοντας τελικά την Ελλάδα να χάσει εντελώς την εθνική της ανεξαρτησία, είχαν το θράσος να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους στον πρωθυπουργό – με αποτέλεσμα να απαιτήσουν οι Ευρωπαίοι μία ακόμη πιο φρικαλέα πολιτική, με το πρόσχημα πως δεν μπορούν να εμπιστευθούν μία κυβέρνηση που καταψηφίσθηκε από μία μεγάλη μερίδα των δικών της βουλευτών, από την πρόεδρο της Βουλής, καθώς επίσης από δύο υπουργούς.

Οι δικές μας ευθύνες

Συνεχίζοντας, δεν είμαστε ασφαλώς «άμοιροι ευθυνών» όλοι εμείς οι Έλληνες, μεταξύ άλλων επειδή εμπιστευθήκαμε τη διακυβέρνηση της χώρας σε μία τέτοια ομάδα ανθρώπων – απλά και μόνο επειδή επανέλαβαν τις κενές υποσχέσεις του πρωθυπουργού που μας οδήγησε το 2010 στην καταστροφή. Εκτός αυτού, αρκετοί από εμάς συνέβαλαν προσωπικά στο σημερινό όνειδος - αποσύροντας τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, μεταφέροντας τις επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό, αρνούμενοι να πληρώσουν αυτά που μπορούσαν κοκ.

Είμαστε λοιπόν επίσης υπεύθυνοι για τη μεγαλύτερη εθνική ταπείνωση στην ιστορία μας, οπότε δεν δικαιούμαστε να ισχυριζόμαστε πως πρόκειται για ένα υπερήφανο λαό – ειδικά επειδή μπορούσαμε και μπορούμε ακόμη να τα καταφέρουμε μόνοι μας, χωρίς καμία βοήθεια, αρκεί να το τοποθετούσαμε ως απαρέγκλιτο στόχο μας.

Δεν το κάνουμε όμως, επικαλούμενοι διάφορες ανυπόστατες δικαιολογίες, οι οποίες δεν χαρακτηρίζουν δυστυχώς μία υπερήφανη χώρα – ενώ οι πολιτικοί μας παραπλανούν, μένουν ατιμώρητοι, ζουν και βασιλεύουν, επειδή εμείς τους το επιτρέπουμε, αρνούμενοι έμμεσα να αναλάβουμε τις ευθύνες των λανθασμένων πράξεων και επιλογών μας.

Λυπάμαι ειλικρινά που το λέω, ντρέπομαι, με πονάει, αλλά αν δεν πάψω να λέω ψέματα στον εαυτό μου ή να επιδιώκω ασυνείδητα τη θετική κριτική των άλλων, κατηγορώντας συνέχεια τους ξένους, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στη χώρα μας.

Οι ξένοι έχουν άδικο, οι Γερμανοί είναι ανηλεείς και δεν έχουν διδαχτεί απολύτως τίποτα από την ιστορία τους.Αυτό που μπορώ όμως να αλλάξω δεν είναι τους άλλους λαούς, αλλά τον εαυτό μου - ενώ είναι κάτι περισσότερο από ανόητο να ισχυρίζεται κανείς πως θέλει να αλλάξει την Ευρώπη, να επαναφέρει τη Δημοκρατία, καθώς επίσης την κοινωνική Δικαιοσύνη, όταν είναι αθεράπευτα υπερχρεωμένος, δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για να διορθώσει τα λάθη του, ενώ συνεχίζει να εκλιπαρεί την ελεημοσύνη των άλλων.

Επιμύθιο

Ολοκληρώνοντας, επαναλαμβάνω πως η Ελλάδα, μετά την παγίδα στην οποία οδηγήθηκε, αφού προηγήθηκαν τα τερατώδη λάθη της κυβέρνησης της, δεν έχει καμία άλλη επιλογή, από το να τηρήσει με ευλάβεια τη συμφωνία της ντροπής.

Δεν είναι όμως αυτή η μοναδική χαμένη του βρώμικου παιχνιδιού, αφού πιστεύω πως η ηγεσία της Ευρώπης, ειδικά η Γερμανία, έκανε επίσης ασυγχώρητα λάθη – αποκαλύπτοντας το πραγματικό της πρόσωπο σε όλους τους Ευρωπαίους Πολίτες.

Το πρόσωπο αυτό είναι τόσο αποκρουστικό, όσο κανένας μέχρι σήμερα δεν μπορούσε να φαντασθεί - γεγονός που αποτελεί τη μοναδική επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία όμως θα κοστίσει κάτι περισσότερο από πανάκριβα σε όλους εμάς. Πρόκειται λοιπόν για την αρχή του τέλους της ΕΕ – η οποία δεν θα αργήσει πολύ, ενώ θα είναι εκκωφαντική.

Πηγή Analyst.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση