Ο αυταρχισμός του Ερντογάν απειλή για την Τουρκία

• Οι εκλογές της Κυριακής θα κρίνουν εάν ο πρόεδρος θα γίνει… σουλτάνος
• Τον φόβο ότι ο δεσποτισμός του Ερντογάν θα παρασύρει την Τουρκία σε επικίνδυνα μονοπάτια εκφράζει ο Guardian
• Όλα θα κριθούν από το εάν το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης κερδίσει την αυτοδυναμία

Η Τουρκία είναι μία πολύ σημαντική χώρα, αναφέρει ο αρθρογράφος της εφημερίδας, για να τονίσει στη συνέχεια ότι, παρά την όποια κλίση της στην απολυταρχία, παρά την αμετροέπεια του ηγέτη της και παρά την απώλεια της σιγουριάς που κατείχε κάποτε η εξωτερική της πολιτική, αποτελεί ακόμα μία όαση ανάμεσα στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής.

Παρά το γεγονός ότι η ανάπτυξη επιβραδύνεται και η ανεργία μαζί με τον πληθωρισμό αυξάνονται, η Τουρκία εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στις πιο ισχυρές οικονομίες του κόσμου και προσδοκά να μπει στη λίστα των δέκα πρώτων την επόμενη δεκαετία.

Το άρθρο υπογραμμίζει ότι, ακόμα και αν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην ελευθεροτυπία εξαιτίας της σκληρής στάσης της κυβέρνησης απέναντι στα ΜΜΕ, παρά τους εκβιασμούς και τις απειλές στους δικηγόρους που δεν στηρίζουν την κυβέρνηση ή την τάση του Ερντογάν να τροποποιεί νόμους προς όφελός του, η Τουρκία θεωρείται μία σχετικά ελεύθερη και δημοκρατική πολιτεία συγκριτικά με κάποιες λίγες που έχουν παραμείνει στον μουσουλμανικό κόσμο.

Περισσότερη εξουσία

Οι επερχόμενες εκλογές της Κυριακής θα κρίνουν εάν ο επί 13 χρόνια ηγέτης της Τουρκίας, από τη θέση του πρωθυπουργού και του προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν, θα γίνει ο σουλτάνος που οραματίζεται ή η πορεία του προς το απόγειο της δόξας του θα ανακοπεί.

Όλα θα κριθούν από το εάν το ΑΚΡ, το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, θα κερδίσει την αυτοδυναμία με στόχο την αλλαγή του Συντάγματος για την ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας του προέδρου. Μία τέτοια ενίσχυση θα δώσει στον θεσμό περισσότερη εξουσία να χειρίζεται εθνικά ζητήματα, γεγονός όμως που –όπως επισημαίνει ο Guardian- για την προσωπικότητα του Ερντογάν θα καταστεί προβληματικό…

Είναι γνωστό ότι ο τούρκος πρόεδρος είναι εκ φύσεως αυταρχικός, με συχνές εξάρσεις θυμού και αποκαλεί συχνά – πυκνά τα διεθνή ΜΜΕ με την κυκλοθυμική συμπεριφορά του, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι η περίπτωση του Στίβεν Κίνζνερ, πρώην αρχισυντάκτη των «New York Times» στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος θα βραβευόταν ως εξέχων πολίτης από την πόλη του Γκαζιαντέπ επειδή τα άρθρα του βοήθησαν ώστε η περιοχή να γίνει ένας ελκυστικός τουριστικός προορισμός λόγω των ρωμαϊκών μωσαϊκών ψηφιδωτών που ανακαλύφθηκαν.

Όταν έφτασε ο Κίνζνερ στο κτήριο όπου θα γινόταν η τελετή, του ανακοινώθηκε ότι αναβλήθηκε έπειτα από εντολή του Ερντογάν, ο οποίος ενοχλήθηκε από κάτι που έγραψε γι αυτό τον περασμένο Ιανουάριο!
Τούρκοι δημοσιογράφοι που τόλμησαν να τον κριτικάρουν έχουν χάσει τις δουλειές τους ή έχουν καταλήξει ακόμα και στη φυλακή.

Η δημοσιότητα

Και είναι να αναρωτιέται κανείς, τονίζει ο Guardian, αν αυτός ο πολιτικός άνδρας χρειάζεται περισσότερη ή λιγότερη δημοσιότητα. Κανονικά η απάντηση θα ήταν «σαφώς λιγότερη», εάν δεν μπορέσει να αυτοσυγκρατηθεί ή εάν οι συνεργάτες του δεν μπορούν να τον προστατέψουν από το να εκτίθεται με τη συμπεριφορά του.

Η αλήθεια είναι ότι τα ταλέντα του Τούρκου ηγέτη έχουν μείνει ανέπαφα, αλλά η προσωπική του ισορροπία τον έχει εγκαταλείψει. Χαρακτηριστικό είναι –τονίζει ο Guardian- ότι έχει αυξήσει την εκλογική του επιρροή σε περιοχές φτωχές, λιγότερο δυτικότροπες και περισσότερο θρησκόληπτες και έχει πολύ καλή επαφή με επιχειρηματίες που επωφελούνται από τη σχέση τους μαζί του.

Αντιθέτως, δεν έχει καμία επαφή με τη νεολαία, το μοντέρνο πρόσωπο της Τουρκίας, με τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, τη σεξουαλική ανοχή και τον θρησκευτικό πλουραλισμό, κυρίως στην Κωνσταντινούπολη. Έχει κερδίσει τη μισή κοινωνία, έχοντας χάσει την άλλη μισή –εάν ποτέ το είχε καταφέρει- και αυτό δεν είναι υγιές.

Θα ήταν καλύτερο να συνεργαστεί με άλλες πολιτικές δυνάμεις, εάν δεν κατακτήσει το ΑΚΡ την πολυπόθητη αυτοδυναμία, ενώ η ισχυροποίηση του κουρδικού κόμματος, από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, θα ήταν επίσης μία καλή εξέλιξη.

Τελικά, καταλήγει ο Guardian, ο Ερντογάν αναμένεται να κερδίσει πάλι τις εκλογές και να προωθήσει τις συνταγματικές αλλαγές που επιθυμεί. Θα πρέπει όμως να σκεφτεί σοβαρά το εξής: Όση ανάγκη έχει το Σύνταγμα να αναθεωρηθεί, άλλη τόση ανάγκη έχει η χώρα από τον ηγέτη της να αλλάξει…

Πηγή εφημ. «Το Ποντίκι»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση