Μέθοδος «1967»
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Αρνήθηκα επιμελώς να μετάσχω στον διάλογο για την 21η Απριλίου. Όχι μόνο γιατί αυτό το είδος διακυβέρνησης δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική σκέψη. Η αρχαία Ελλάδα γέννησε όλους τους τύπους πολιτεύματος, δημοκρατία, αριστοκρατία, τυραννία, μοναρχία, ολιγαρχία, εκτός από τη δικτατορία. Ούτε επειδή οι δικτάτορες δεν εφάρμοσαν το ρωμαϊκό πρότυπο, που προβλέπει την ανάληψη της εξουσίας από τον στρατό σε ακραίες καταστάσεις και την άμεση παράδοσή τους στους πολιτικούς (Στρατιωτικός Σύνδεσμος «Ζορμπάς» - Ελευθέριος Βενιζέλος).
Αρνήθηκα να μετάσχω γιατί δεν καταλαβαίνουμε.
Η δικτατορία ήταν η κατάληξη της σύγκρουσης δύο κορυφαίων ηγετών της πατρίδας με τις δυνάμεις της διεθνούς κηδεμονίας. Με τη διαφορά όμως ότι εφάρμοσαν διαφορετικές στρατηγικές για να τις πολεμήσουν.
Καραμανλής και Παπανδρέου είχαν ταυτόσημες απόψεις για τους πάτρωνες. Ο τρόπος που επέλεξαν να συγκρουστούν όμως –κυνηγά ακόμη τη χώρα η μέθοδός τους- έκανε τη διαφορά.
Ο Καραμανλής συγκρούστηκε με Παλάτι – Αμερικανούς αλλά, αντιλαμβανόμενος τους κινδύνους που διέτρεχε η χώρα, προτίμησε να βάλει την πατρίδα σε πρώτη μοίρα και τον εαυτό του σε δεύτερη, αποχωρώντας.
Ο Παπανδρέου είχε παρόμοια αντίληψη με τον Καραμανλή για το «ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα». Όποιος όμως διαβάσει την βιογραφία που έγραψε ο φίλος του Δραΐνας (Ψυχογιός), παρατηρεί ότι ο Ανδρέας προτίμησε τη λογική της τυφλής σύγκρουσης με Συμμάχους – Παλάτι.
Αποτέλεσμα ήταν η δυτική καχυποψία, η αποστασία και, εντέλει, η δικτατορία.
Ο Καραμανλής έφυγε, δεν του χρεώθηκε τίποτε και γύρισε το 1974 στρέφοντας την Ελλάδα στην Ευρώπη.
Ο Παπανδρέου συγκρούστηκε, ενεπλάκη και κατέβαλε κόστος (13% στις πρώτες εκλογές).
Δεν μπορεί, λοιπόν, να καταλάβει κανείς το 1974 (ούτε και το 1981) αν δεν καταλάβει τι έφερε το 1967.
Χρόνια αργότερα, οι κληρονόμοι αυτών των δύο σχολών σκέψης αντιμετώπισαν παρόμοια διλήμματα.
Ο νεότερος Καραμανλής έκανε ό,τι και ο θείος του. Εγκατέλειψε την εξουσία όταν συγκρούστηκε με τις ΗΠΑ, επειδή κατάλαβε ότι οι συνέπειες της παραμονής του θα ήταν ο εθνικός ακρωτηριασμός (τον απειλούσαν με νέα Ίμια).
Ο νεότερος Παπανδρέου έκανε το αντίθετο. Ταυτίστηκε με το κατεστημένο που πολέμησε τον πατέρα του.
Αρνούμαι, λοιπόν, να μετάσχω στον διάλογο, γιατί η δικτατορία για μένα είναι μέθοδος ανάλυσης της νεότερης Ιστορίας μας. Όχι ευκαιρία για αντιδεξιά υποκρισία. Αυτοί που άλλωστε κάνουν μαθήματα πολιτικής ορθότητας θεωρούν ναζισμό όταν δολοφονεί ο Ρουπακιάς και επανάσταση όταν δολοφονεί ο Ξηρός. Έγκλημα καθοσιώσεως τη διανομή μίας απολογίας, αλλά ελευθεροτυπία τη δημοσίευση προκηρύξεων της 17Ν.
Λυπάμαι, δεν θα πάρω…
Πηγή εφημ. «Δημοκρατία»
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αρνήθηκα επιμελώς να μετάσχω στον διάλογο για την 21η Απριλίου. Όχι μόνο γιατί αυτό το είδος διακυβέρνησης δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική σκέψη. Η αρχαία Ελλάδα γέννησε όλους τους τύπους πολιτεύματος, δημοκρατία, αριστοκρατία, τυραννία, μοναρχία, ολιγαρχία, εκτός από τη δικτατορία. Ούτε επειδή οι δικτάτορες δεν εφάρμοσαν το ρωμαϊκό πρότυπο, που προβλέπει την ανάληψη της εξουσίας από τον στρατό σε ακραίες καταστάσεις και την άμεση παράδοσή τους στους πολιτικούς (Στρατιωτικός Σύνδεσμος «Ζορμπάς» - Ελευθέριος Βενιζέλος).
Αρνήθηκα να μετάσχω γιατί δεν καταλαβαίνουμε.
Η δικτατορία ήταν η κατάληξη της σύγκρουσης δύο κορυφαίων ηγετών της πατρίδας με τις δυνάμεις της διεθνούς κηδεμονίας. Με τη διαφορά όμως ότι εφάρμοσαν διαφορετικές στρατηγικές για να τις πολεμήσουν.
Καραμανλής και Παπανδρέου είχαν ταυτόσημες απόψεις για τους πάτρωνες. Ο τρόπος που επέλεξαν να συγκρουστούν όμως –κυνηγά ακόμη τη χώρα η μέθοδός τους- έκανε τη διαφορά.
Ο Καραμανλής συγκρούστηκε με Παλάτι – Αμερικανούς αλλά, αντιλαμβανόμενος τους κινδύνους που διέτρεχε η χώρα, προτίμησε να βάλει την πατρίδα σε πρώτη μοίρα και τον εαυτό του σε δεύτερη, αποχωρώντας.
Ο Παπανδρέου είχε παρόμοια αντίληψη με τον Καραμανλή για το «ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα». Όποιος όμως διαβάσει την βιογραφία που έγραψε ο φίλος του Δραΐνας (Ψυχογιός), παρατηρεί ότι ο Ανδρέας προτίμησε τη λογική της τυφλής σύγκρουσης με Συμμάχους – Παλάτι.
Αποτέλεσμα ήταν η δυτική καχυποψία, η αποστασία και, εντέλει, η δικτατορία.
Ο Καραμανλής έφυγε, δεν του χρεώθηκε τίποτε και γύρισε το 1974 στρέφοντας την Ελλάδα στην Ευρώπη.
Ο Παπανδρέου συγκρούστηκε, ενεπλάκη και κατέβαλε κόστος (13% στις πρώτες εκλογές).
Δεν μπορεί, λοιπόν, να καταλάβει κανείς το 1974 (ούτε και το 1981) αν δεν καταλάβει τι έφερε το 1967.
Χρόνια αργότερα, οι κληρονόμοι αυτών των δύο σχολών σκέψης αντιμετώπισαν παρόμοια διλήμματα.
Ο νεότερος Καραμανλής έκανε ό,τι και ο θείος του. Εγκατέλειψε την εξουσία όταν συγκρούστηκε με τις ΗΠΑ, επειδή κατάλαβε ότι οι συνέπειες της παραμονής του θα ήταν ο εθνικός ακρωτηριασμός (τον απειλούσαν με νέα Ίμια).
Ο νεότερος Παπανδρέου έκανε το αντίθετο. Ταυτίστηκε με το κατεστημένο που πολέμησε τον πατέρα του.
Αρνούμαι, λοιπόν, να μετάσχω στον διάλογο, γιατί η δικτατορία για μένα είναι μέθοδος ανάλυσης της νεότερης Ιστορίας μας. Όχι ευκαιρία για αντιδεξιά υποκρισία. Αυτοί που άλλωστε κάνουν μαθήματα πολιτικής ορθότητας θεωρούν ναζισμό όταν δολοφονεί ο Ρουπακιάς και επανάσταση όταν δολοφονεί ο Ξηρός. Έγκλημα καθοσιώσεως τη διανομή μίας απολογίας, αλλά ελευθεροτυπία τη δημοσίευση προκηρύξεων της 17Ν.
Λυπάμαι, δεν θα πάρω…
Πηγή εφημ. «Δημοκρατία»
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Η Δύση της ελληνικής χούντας, έφερε την παγκόσμια Χούντα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάσαμε : "Αρνήθηκα επιμελώς να μετάσχω στον διάλογο για την 21η Απριλίου. Όχι μόνο γιατί αυτό το είδος διακυβέρνησης δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική σκέψη ( ... ) Δεν μπορεί, λοιπόν, να καταλάβει κανείς το 1974 (ούτε και το 1981) αν δεν καταλάβει τι έφερε το 1967".
κχ
Σωστά. Τι λοιπόν δεν καταλαβαίνουμε ; Η απάντηση είναι το προφανές. Και ποιο το προφανές ; Ότι ο δρόμος προς την παγκόσμια αυτοκρατορία είχε ένα και σοβαρό εμπόδιο. Το πήραν είδηση αυτό οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι, διότι έχουν καλούς συμβούλους : τους σιωνιστές, οι οποίοι ξέρουν να διαβάζουν και άριστα να πλαστογραφούν. Τι λοιπόν ανέγνωσαν οι σύμβουλοι, το οποίο δεν έγνωσαν οι υποψήφιοι παγκοσμιοκράτες - πρώην αποικιοκράτες ; Θα το γράψουμε :
εἰδὼς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται.
Τι λέει εδώ ; Λέει ότι πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν ἐρημοῦται. Όταν λοιπόν η βρετανική αποικιοκρατία θέριευε και κατακτούσε βήμα-βήμα όλο τον κόσμο, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μοιράζει τίτλους "βασιλέων" στους υπόδουλους ιθαγενείς. Δεν ήταν όμως όλοι οι εστεμμένοι σαν τον ανθρωποφάγο Αμίν Ντάντα της Ουγκάντα ή κάποιους άλλους της αφρικανικής Ηπείρου.. Μερικοί διέθεταν την απαιτούμενη λογική, ώστε να μην γίνονται ανδρείκελα - όργανα στα χέρια εκείνων που τους είχαν χαρίσει θρόνο και βασίλειο.
Οι σύμβουλοι σιωνιστές το αντιλήφθηκαν. Δεν μπορείς να στήσεις την αυτοκρατορία σου - παγκόσμια πλέον - όταν έχεις να κάνεις με πολλούς βασιλιάδες και βασίλεια. Αυτά θα πρέπει να καταργηθούν και στη θέση τους να μπει η μηχανή του κιμά, που όνομα έχει "Δημοκρατία" και δουλεύει με την μάχαιρα της ψήφου. Το εκλογικό σώμα, ο λαός, να κόβεται σε φέτες.
Έτσι, λοιπόν, και οι δικοί μας. Οι πριν από το 1967 και οι μετά το 1974 δεν πήραν είδηση το παιχνίδι που τους είχαν στήσει οι Αγγλοαμερικανοί με τους σιωνιστές συμβούλους. Το εμπόδιο της παγκόσμιας αυτοκρατορίας, δηλαδή τα βασίλεια, όφειλαν πάση θυσία να καταργηθούν, εφόσον οι κληρονομικώ δικαιώματι επικεφαλής δεν αρκούνταν στον διακοσμητικό ρόλο, τον οποίο θα αναλάμβαναν. Και αυτό έγινε. Δεν υπάρχουν πια βασίλεια, παντού "βασιλεύει" η δημοκρατία και χάριν αυτής η ελευθερία.
Όπου τα πράγματα δεν πάνε καλά και, επί του παρόντος, η πλήρης δύναμη πυρός δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, άλλες μέθοδοι ακολουθούνται : Δάνεια, Μνημόνια και οικονομικός αποκλεισμός (εμπάργκο).
Ωστόσο, η μια και μοναδική βασιλεία (United Kingdom) παραμένει για να συνεργάζεται (USA) άριστα στη μεθοδική κατάργηση κρατών και εθνών, αφού τα βασίλεια αποτελούν παρελθόν. Έμειναν οι νέοι θεσμοί, οι αποικίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των δανείων..Το πολυπολιτισμικό μοντέλο εγκληματικότητας των ΗΠΑ
"Ελπίζω να ωφεληθήκατε από αυτό που διαβάσατε. Δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά ένας πολίτης", ένας συνταξιούχος, "που αποφάσισε να κάνει αυτό που δεν κάνουν οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι".. Δεν θέλω να μου πει κανείς "κάθεσαι και πληρώνεσαι". Δουλεύω γράφοντας και γράφω δουλεύοντας, επειδή με πληρώνει - για άλλο λόγο - το ελληνικό Δημόσιο. Ανταποδίδω, όπως μπορώ, σε "είδος" τη σύνταξη που μηνιαία λαμβάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ για τις δημοσιεύσεις των σχολίων.
κυπριανός χ.