Σόιμπλε όπως Λούμπιτς
Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
Είναι ανείπωτη η τραγωδία των 150 ανθρώπων που έχασαν τόσο άδικα τις ζωές τους στην εσκεμμένη από τον συγκυβερνήτη πτώση του γερμανικού αεροσκάφους στις Αλπεις. Εξίσου ανείπωτη είναι και η τραγωδία εκείνων που άφησαν ξαφνικά, χωρίς αιτία, πίσω τους.
Όμως, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς ορισμένα πράγματα: αν αυτή η φοβερή καταστροφή είχε επέλθει από έναν Ελληνα πιλότο μιας ελληνικής εταιρίας, τι θα άκουγε αυτός ο έρημος τόπος κι αυτός ο έρημος λαός, ο δικός μας, από τους καλούς «φίλους» μας;
Θα είμασταν διεφθαρμένοι, επικίνδυνοι, ανίκανοι να έχουμε κράτος και κυριαρχία, ανίκανοι να πιστοποιήσουμε ότι ένας πιλότος μπορεί να πάρει την ευθύνη να πετάξει.
Θα είμασταν τελικά, δολοφόνοι όλοι μαζί, όχι μόνον ο ίδιος, αφού όλοι θα τον είχαμε βάλει σε εκείνη τη θέση. Ολοι οι Ελληνες, με το φρικτό μας σύστημα, με το άρρωστο κράτος μας.
Εχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία για όλα αυτά; Δεν θα είχαν ειπωθεί έτσι, ή περίπου έτσι;
Τώρα, η τραγωδία ήρθε από τη μεγάλη Γερμανία και τη μεγάλη εταιρία της, η οποία, όμως, δεν φρόντισε να ελέγξει με επάρκεια αν ένας ψυχοπαθής άνθρωπος δικαιούται να παίρνει στα χέρια του το πηδάλιο ενός μεγάλου επιβατικού αεροσκάφους.
Είναι δυνατόν; Κι όμως είναι. Μέχρι το έγκλημα, ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας αξιοσέβαστος Γερμανός πιλότος και η εταιρία του αντίστοιχα αξιοσέβαστη…
Δυστυχώς, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην πολιτική ζωή της Ευρώπης.
Μέχρι την πτώση της, ο Γερμανός υπουργός Σόιμπλε που κυρίως αυτός -αν και φυσικά όχι μόνος- κυβερνά την πορεία της Ευρώπης σήμερα, είναι ένας… αξιοσέβαστος πολιτικός που επιβάλλει τη θέλησή του δια πυρός και σιδήρου.
Το γεγονός ότι χιλιάδες θάνατοι – δεν είναι υπερβολή, είναι πραγματικότητα – συνδέονται ήδη σε μία σειρά από χώρες με αυτή ακριβώς την πολιτική, δεν σημαίνει τίποτα.
Ακόμα.
Κάποια ώρα, θα σημάνει.
Και αυτή η ώρα θα είναι όταν το αεροπλάνο της Ευρώπης προσκρούσει κι αυτό βίαια στο έδαφος.
Με τον τρόπο που εξακολουθεί να πιλοτάρει η Γερμανία, δυστυχώς, όλο αυτό μοιάζει πλέον όλο και πιο αναπόφευκτο.
Φυσικά, στις πρώτες σειρές που κινδυνεύουν από την πρόσκρουση, βρίσκεται η Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή, ζούμε και πάλι αυτό το σενάριο.
Όμως, όταν το αεροπλάνο καρφωθεί στη γη, τότε, πόση σημασία θα έχει τελικά, ποιος κάθεται σε ποια σειρά;…
Πηγή "Το Βήμα"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Είναι ανείπωτη η τραγωδία των 150 ανθρώπων που έχασαν τόσο άδικα τις ζωές τους στην εσκεμμένη από τον συγκυβερνήτη πτώση του γερμανικού αεροσκάφους στις Αλπεις. Εξίσου ανείπωτη είναι και η τραγωδία εκείνων που άφησαν ξαφνικά, χωρίς αιτία, πίσω τους.
Όμως, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς ορισμένα πράγματα: αν αυτή η φοβερή καταστροφή είχε επέλθει από έναν Ελληνα πιλότο μιας ελληνικής εταιρίας, τι θα άκουγε αυτός ο έρημος τόπος κι αυτός ο έρημος λαός, ο δικός μας, από τους καλούς «φίλους» μας;
Θα είμασταν διεφθαρμένοι, επικίνδυνοι, ανίκανοι να έχουμε κράτος και κυριαρχία, ανίκανοι να πιστοποιήσουμε ότι ένας πιλότος μπορεί να πάρει την ευθύνη να πετάξει.
Θα είμασταν τελικά, δολοφόνοι όλοι μαζί, όχι μόνον ο ίδιος, αφού όλοι θα τον είχαμε βάλει σε εκείνη τη θέση. Ολοι οι Ελληνες, με το φρικτό μας σύστημα, με το άρρωστο κράτος μας.
Εχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία για όλα αυτά; Δεν θα είχαν ειπωθεί έτσι, ή περίπου έτσι;
Τώρα, η τραγωδία ήρθε από τη μεγάλη Γερμανία και τη μεγάλη εταιρία της, η οποία, όμως, δεν φρόντισε να ελέγξει με επάρκεια αν ένας ψυχοπαθής άνθρωπος δικαιούται να παίρνει στα χέρια του το πηδάλιο ενός μεγάλου επιβατικού αεροσκάφους.
Είναι δυνατόν; Κι όμως είναι. Μέχρι το έγκλημα, ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας αξιοσέβαστος Γερμανός πιλότος και η εταιρία του αντίστοιχα αξιοσέβαστη…
Δυστυχώς, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην πολιτική ζωή της Ευρώπης.
Μέχρι την πτώση της, ο Γερμανός υπουργός Σόιμπλε που κυρίως αυτός -αν και φυσικά όχι μόνος- κυβερνά την πορεία της Ευρώπης σήμερα, είναι ένας… αξιοσέβαστος πολιτικός που επιβάλλει τη θέλησή του δια πυρός και σιδήρου.
Το γεγονός ότι χιλιάδες θάνατοι – δεν είναι υπερβολή, είναι πραγματικότητα – συνδέονται ήδη σε μία σειρά από χώρες με αυτή ακριβώς την πολιτική, δεν σημαίνει τίποτα.
Ακόμα.
Κάποια ώρα, θα σημάνει.
Και αυτή η ώρα θα είναι όταν το αεροπλάνο της Ευρώπης προσκρούσει κι αυτό βίαια στο έδαφος.
Με τον τρόπο που εξακολουθεί να πιλοτάρει η Γερμανία, δυστυχώς, όλο αυτό μοιάζει πλέον όλο και πιο αναπόφευκτο.
Φυσικά, στις πρώτες σειρές που κινδυνεύουν από την πρόσκρουση, βρίσκεται η Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή, ζούμε και πάλι αυτό το σενάριο.
Όμως, όταν το αεροπλάνο καρφωθεί στη γη, τότε, πόση σημασία θα έχει τελικά, ποιος κάθεται σε ποια σειρά;…
Πηγή "Το Βήμα"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δυστυχως το προβλημα με αυτες τις "θυγατρικες" εταιρειες ειναι οτι ειναι χαμηλου κοστους οποτε
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσελκυουν ευκολοτερα πελατες!
Επειδη ομως,δεν εχουν ολοι οι πιλοτοι την απαιτουμενη αποδοση και τα αεροπλανα δεν
αποσυρονται μετα απο συγκεκριμενο χρονικο οριο 12-15 ετων ,βρεθηκε ο τροπος, και να βγαζουν οι
αεροπορικες εταιρειες περισσοτερο χρημα, και να μην καταστρεφεται η "καριερα" των
προβληματικων πιλοτων! Με την δημιουργια θυγατρικων εταιρειων!
Τετοιος πιλοτος, οπως ο αναφερομενος, δεν θα υπηρχε περιπτωση να πιλοταρει στη LUFTHANSA.
Μην ξεχναμε αλλωστε οτι ο Γερμανος πιλοτος της πτησης των αερογραμμων ΗΕLΙΟΣ, που
κατεπεσε στην Αττικη το 2005, ηταν πρωην πιλοτος της LUFTHANSA ,που ειχε αποτυχει σε
ψυχολογικα τεστ.
Ολα για το χρημα!!
ΓΜ