Οι Έλληνες ψήφισαν και αποφάσισαν, αλλά η Γερμανία έχει άλλη άποψη...

Γράφει ο Βασίλης Δημ. Χασιώτης

«Διέρρευσε» χθες, μέσω Reuters, έγγραφο της γερμανικής κυβέρνησης το οποίο πρόκειται να συζητηθεί στη σημερινή συνεδρίαση του Euro-working Group, σύμφωνα με το οποίο η Γερμανία, ζητά ορθά – κοφτά η κυβέρνηση να μην εφαρμόσει τίποτα πέραν των όσων υπάρχουν ήδη ως δεσμεύσεις με βάση τα μνημόνια.

Ζητά από την νεοεκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση την ανάκληση όλων όσων ήδη έχει εξαγγείλει τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησής της, στα πλαίσια των προεκλογικών της δεσμεύσεων, και φυσικά, ζητά να μην υλοποιηθεί τίποτα απ’ αυτές τις δεσμεύσεις, που να έρχεται σε σύγκρουση με τις μνημονιακές υποχρεώσεις.

Φυσικά, ως ένα σημείο, αυτό γίνεται κατανοητό, στη λογική ότι το Βερολίνο, εισερχόμενο κατ’ ουσίαν στο πεδίο των διαπραγματεύσεων με τη νέα ελληνική κυβέρνηση, θέτει τις δικές του «κόκκινες γραμμές».

Αυτό που γίνεται απολύτως κατανοητό, είναι ότι στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν, θα κονταροχτυπηθούν κύρια οι «κόκκινες γραμμές», και η όποια «αμοιβαίως επωφελής» κατάληξη, θα αξιολογηθεί με βάση τη καταμέτρηση των «κόκκινων γραμμών» της κάθε πλευράς : πόσες απ’ αυτές «σκοτώθηκαν» στο «πεδίο της μάχης», πόσες επέζησαν αλώβητες, πόσες επέζησαν ακρωτηριασμένες, και πόσες επέζησαν με ελαφρά τραύματα.

Βεβαίως, πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο του πλήρους αδιεξόδου, οπότε εκεί, όλα τα ενδεχόμενα -προς κάθε κατεύθυνση- είναι ανοιχτά.

Μιας όμως και οι εξελίξεις είναι μπροστά, δεν έχει νόημα να εμπλακούμε σε ένα είδος εικοτολογίας, όταν ώρα με την ώρα, κάθε προηγούμενη δεδομένο μπορεί πια να μην ισχύει.

Μπορούμε όμως να αποτυπώσουμε, γι’ ακόμα μια φορά, κι αυτό έχει πολύ μεγάλη πολιτική σημασία, το πόσο μικρές είναι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες -ΠΛΗΝ της γερμανικής.

Η Γερμανία, αφού άφησε προηγούμενα να μιλήσουν και να συνομιλήσουν με τον Έλληνα πρωθυπουργό κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες, με τους οποίους προηγούμενα φρόντισε να μιλήσει προηγούμενα αυτή, βγήκε στο τέλος, με ένα έγγραφο, απλά για να δηλώσει πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία το τι λέγεται και συζητιέται στην Ευρώπη, δεν έχει καμία σημασία το τι ψήφισαν οι Έλληνες, σημασία έχει το τι θέλει το Βερολίνο.

Το παραπάνω έγγραφο του Βερολίνου, είναι ένα ξεδιάντροπο ΦΤΥΣΙΜΟ στο πρόσωπο του ελληνικού λαού, μα κι ένα επίσης ξεδιάντροπο κατάμουτρο ΦΤΥΣΙΜΟ στις «λοιπές» ευρωπαϊκές ηγεσίες και άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.

Εμμέσως πλην όμως περισσότερο κι από ευθέως, η γερμανική κυβέρνηση δεν δίνει δεκάρα στο τι λέει ένας λαός.

Εμμέσως πλην κι από περισσότερο ευθέως λέει ότι οι εκλογές, εν τέλει, δεν έχουν καμία άλλη σημασία, παρά να ορίζουν ποιοι θα είναι οι διαχειριστές της όποιας γερμανικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο.

Εμμέσως πλην κι από περισσότερο ευθέως σου λέει ότι δεν υπάρχουν «λαϊκές εντολές», υπάρχει μονάχα η Εντολή του Βερολίνου.

Τούτων δοθέντων, δεν γνωρίζω αν κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο και με κάποια φόρμουλα, καταργηθούν και αυτές οι εκλογές και οι χώρες να διοικούνται με ένα είδος διαταγμάτων «νομοθετικού περιεχομένου», τουλάχιστον στις χώρες των «λαών – παριών», και διατηρηθούν -οι εκλογές-, με κάποιο ανεκτό περιεχόμενο, μονάχα σε όσες χώρες οι λαοί τους θα έχουν το προνόμιο να ταξινομηθούν ως «λαοί Κυρίων».

Η Γερμανία, εδώ και πάρα πολλά πια χρόνια, δεν κρύβει ότι δεν μιλά ως μια κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και κυρίως της Ευρωζώνης, μα μιλά ως ο Ηγεμόνας της Ευρώπης.

Μονάχη της, κατά το ιστορικό της συνήθειο, άπλωσε τα χέρια της κι άρπαξε το Στέμμα του Ηγεμόνα, χωρίς κανείς να της αντισταθεί ουσιαστικά.

Το «αρπάζειν», δεν της είναι διόλου ξένη τέχνη και τεχνική, αν και δεν είναι η μόνη Δύναμη που κατέχει τούτη την εξαίρετη ικανότητα και δεξιότητα.

Στο επίπεδο των πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη, η προσωπική μου αξιολόγηση των πραγμάτων, είναι ότι η Γερμανία έχοντας ξεπεράσει επιτυχώς -ιδίως μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών- τη σύγχρονη εκδοχή της Περιόδου της Βαϊμαρης, έχει ήδη εισέλθει στη μετέπειτα -γνωστή- Περίοδο της Ηγεμονίας της στην -ηπειρωτική τουλάχιστον- Ευρώπη.

Κι όπως τότε, έτσι και σήμερα, βλέπω στον ίδιο βαθμό μια αποφασιστική γερμανική Ηγεσία, να διεκδικεί την «γερμανοποίηση της Ευρώπης», οι φιλοδοξίες της πάνε πολύ πέραν της απλής «κατάκτησης», στον ίδιο βαθμό που βλέπω μια Ευρώπη με το ίδιο τραγικό έλλειμμα ηγεσίας, όπως και τότε…

Η Γερμανία, είμαι απολύτως πεπεισμένος, ότι με τη σημερινή της ηγεσία, και κυρίως με τη σημερινή της πολιτική, αποτελεί τον διαλυτικό παράγοντα της Ευρώπης.

Η Ευρώπη, είτε θα αφυπνισθεί, είτε θα πέσει σε κώμα, οπότε μονάχα με ένα ισχυρό αλλά και οδυνηρό σοκ θα επανέλθει.

Ευρώπη ξύπνα!

Η Ευρώπη δεν είναι «η Γερμανία και όλοι οι υπόλοιποι», σαν να μιλάμε για το «κυρίως ύφασμα» και τα «ρετάλια» του…

Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση