Η Γερμανία αναζητά τον "σούπερ-σταρ"

Γράφει ο Νϊκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας

Σε μια διάσημη με την μεγαλύτερη τηλεθέαση γερμανική εκπομπή ένας διάσημος Γερμανός καλλιτέχνης, ο Dieter Bohlen, μαζί με τον επιτελείο του ψάχνει το μεγάλο τραγουδιστικό και όχι μόνο ταλέντο, ανάμεσα σε χιλιάδες επίδοξους (οι ποιο πολλοί αλλοδαποί), που αναζητούν δόξα και εύκολο χρήμα. Η παρέλαση αυτή έχει πολλά παρατράγουδα και προβάλλει ένα εξευτελιστικό πρότυπο της ανθρωπινής προσωπικότητας, τον υποβιβασμό της σε ένα δουλοπρεπή αντικείμενο με όλη την σχιζοφρένια του δυτικού πολιτισμού. Αυτή είναι η σημερινή Γερμανία που κυριαρχεί στην Ευρώπη και ένα πρότυπο που το μιμούνται και εδώ κάποιοι ανάξιοι των δικών μας πολιτιστικών προτύπων.

Κάποτε ένας από τους κορυφαίους Γερμανόφωνους ψυχολόγους, ο Καρλ Γιούγκ, αναλύοντας την άνοδο του ναζισμού στην Γερμανία και τα μετέπειτα φρικτά του εγκλήματα είχε διατυπώσει την "Θεωρία του Αχώρ". Ο Αχώρ είναι ο Γερμανικός δαίμονας που σύμφωνα με τον Γιούγκ πρεσβεύει ότι ο Γερμανοί είναι ανώτεροι από όλους τους λαούς και ότι όλοι οι λαοί θα πρέπει να τους υπηρετούν. Μια αρρωστημένη αίσθηση του καθήκοντος που είναι εμποτισμένη στην ψυχολογία των Γερμανών, χωρίς κανένα ηθικό ή άλλο φραγμό οδηγεί στα μεγαλύτερα και πιο στυγνά εγκλήματα τα οποία θα αξιολογηθούν σαν… προγράμματα επιτυχίας και… ανάπτυξης. Με αυτόν τον τρόπο ο μεγάλος αυτός Γερμανοελβετός ψυχολόγος είχε αναλύσει την γερμανική νοοτροπία, που αν την εξετάσει κανείς σήμερα θα βρει παρά πολές ομοιότητες και δεν θα απέχει πολύ από αυτό που δήλωσε πριν από λίγες μέρες ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαδιμήρ Πούτιν, ότι οι Γερμανοί επιμένουν να επαναλαμβάνουν τα σφάλματα του παρελθόντος.

Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν καλά την γερμανική ψυχολογία και το κυριότερο πόσοι έχουν ζήσει στην χώρα αυτή, αλλά δεν θα έπρεπε καθόλου να μας ξενίζει η προσβλητική συμπεριφορά τους αν γνωρίζαμε κάποια βασικά πράγματα για την σύγχρονη Γερμανία καθώς και για την νέα Ευρωπαϊκή Ένωση, made by Germany και μόνο για την Γερμανία και τους δορυφόρους της, κατ εξοχή της ανατολικής πρώην κομουνιστικής Ευρώπης που σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με τις προσδοκίες όλων όσων πίστεψαν κάποτε στο ευρωπαϊκό όραμα.

Η σύγχρονη Γερμανία του εικοστού πρώτου αιώνα (η χώρα που έρχεται πρώτη στην πορνογραφική βιομηχανία με σημείο αποκορύφωσης την… κτηνοβασία), είναι η αποθέωση της αθεΐας, η αποθέωση ενός ανθρώπινου μηχανιστικού μοντέλου χωρίς αισθήματα, χωρίς καμία ευαισθησία, χωρίς καμία αίσθηση ανθρωπιάς, προτάσσοντας μόνο το οικονομικό συμφέρον σαν την συνταγή της απόλυτης επιτυχίας. Είναι χαρακτηριστικό πως αν κάποιος σήμερα κάνει ένα συνηθισμένο ζάπινγκ στα μεγάλα γερμανικά κανάλια σε ώρες μεγάλης τηλεθέασης, θα καταλάβει και το δικό μας μιμητικό πολιτιστικό κατάντημα. Τηλεπαρουσιάστριες που λες και έχουν βγει όλες από ένα και μοναδικό καλούπι της «καλαίσθητης λεπτής κολώνας», εκπομπές που αποθεώνουν το ξεχείλωμα της ανθρωπινής υπόστασης και την αποθέωση της γαστριμαργικής βιομηχανίας, μια πλημμυρίδα εκπόρνευσης των πάντων και της οικογένειας που έχει τελείως και με τον νόμο διαλυθεί, είναι μερικά από τα πιο γνώριμα χαρακτηριστικά.

Ακόμα και το παγκόσμιοποιητικό μοντέλο που λανσάρει την ανάμειξη πολλών πολιτιστικών παραδόσεων, είναι άλλο ένα όπλο για την διάβρωση όσων θα μπορούσαν να προτάξουν κάποια αντίσταση σε όλα αυτά τα σχέδια της νεογερμανικής νεοταξικής ελίτ. Σήμερα κάποιοι στην Γερμανία πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ανάγκη πλέον να επιβληθούν δια του πολέμου. Την ίδια δουλειά την έκανε πολύ καλύτερα η εκ των έσω υπονόμευση. Το περίεργο δε είναι ότι και άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί ακολουθούν αυτή την χώρα σαν υποχείρια και δορυφορικά υποκατάστατα, τυφλωμένοι από την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούν να είναι συνεταίροι σε μια τέτοιου είδους επικυριαρχία.

Αυτή η Γερμανία προόριζε για την χώρα μας ένα «λαμπρό» μέλλον. Η χώρα μας, ήταν αυτή που θα έπρεπε να αποτελέσει το «φωτεινό παράδειγμα» της επιβολής της νεογερμανικής επικυριαρχίας που θα άρχιζε από την οικονομική υποδούλωση για να προχωρήσει στην εθνική υποδούλωση και στη συνέχεια και στην ψυχολογική εξόντωση κάθε κατάλοιπου του πολύ ενοχλητικού ορθόδοξου ελληνικού ψυχολογικού υποστρώματος. Είναι χαρακτηριστικό το δόγμα του ΔΝΤ για τις χώρες που έρχεται να «σώσει» : «No people no problem». Για να γίνει όμως η Ελλάδα το «φωτεινό παράδειγμα» θα έπρεπε να υπάρξει και μια δωσίλογη πολιτική ελληνική ηγεσία. Αυτή θα υπηρετούσε πιστά όλες αυτές τις «πολιτιστικές αξίες» του νεογερμανισμού, που είναι η συνεπής συνέχεια της Γερμανίας του Καρόλου του Μέγα, του Φρειδερίκου της Πρωσίας, του Βίσμαρκ και του Χίτλερ. Και θα ήταν έτοιμη να παραδώσει τον ελληνικό λαό σαν ολοκαύτωμα στις γερμανικές επιδιώξεις.

Όλα αυτά όμως μέχρι που το ποτήρι ξεχείλισε και όπως και στο παρελθόν οι ίδιοι οι Γερμανοί με την παρωπιδική του πολιτική θα δημιουργούσαν για άλλη μια φορά ένα τραγικό αδιέξοδο. Και αυτή την φορά το αδιέξοδο αυτό απειλεί να θάψει ξανά την Ευρωπαϊκή ήπειρο και κάθε φορά το τέλος θα είναι πιο τραγικό από την προηγούμενη.

Το ζήτημα είναι το τι συνέπειες θα έχει όλη αυτή η γερμανική παραφροσύνη στην χώρα μας, ειδικά τώρα που η νέα ελληνική ηγεσία για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, κατάφερε να μιλήσει την γλώσσα της εθνικής αξιοπρέπειας.

Ο Superstar, αυτή την φορά αναπάντεχα για τους Γερμανούς, φόρεσε την… ελληνική σημαία!

Πηγή NikosXeiladakis


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση