Με εισβολή μέσω της Τουρκίας οργανώνουν ανατροπή του Ασαντ

Ο Ερντογάν μετατρέπει ακόμη πιο πολύ την Τουρκία σε ορμητήριο των Αμερικανών, υποκύπτοντας στους νέους συσχετισμούς δυνάμεων

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Με αριστουργηματικό τρόπο οι Αμερικανοί κατόρθωσαν τελικά να καταστήσουν πιόνι τους τον Ερντογάν στο σχέδιο των ΗΠΑ να ανατρέψουν τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασαντ, με πρόσχημα τη δήθεν αντιμετώπιση των τζιχαντιστών - δηλαδή των μισθοφόρων των Αράβων... συμμάχων της Ουάσιγκτον! Σήμερα το τουρκικό κοινοβούλιο θα υπερψηφίσει μαζικά κρισιμότατες προτάσεις της κυβέρνησης Νταβούτογλου. Αφενός θα δώσει άδεια η Αγκυρα στον εαυτό της να εισβάλει όποτε και όσες φορές θέλει στη Συρία και στο Ιράκ και να καταλάβει στρατιωτικά όσα εδάφη θελήσει για «ανθρωπιστικούς», υποτίθεται, λόγους, με την αεροπορική κάλυψη των ΗΠΑ, και αφετέρου θα εξουσιοδοτήσει η Εθνοσυνέλευση την κυβέρνηση να φέρει όσα ξένα στρατεύματα αποφασίσει στο τουρκικό έδαφος, προκειμένου και αυτά να εισβάλουν εναντίον της Συρίας. Το 2003, αμέσως μόλις είχε αναλάβει ο Ερντογάν πρωθυπουργός της χώρας, είχε αρνηθεί κατηγορηματικά να επιτρέψει στους Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν την Τουρκία ως ορμητήριο για την εισβολή τους στο Ιράκ προκειμένου να ανατρέψουν τον Σαντάμ. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως από την αρχή ο Ερντογάν λειτούργησε ως σύμμαχος των Αμερικανών για την ανατροπή του συριακού καθεστώτος, λαμβάνοντας υπόψη του τις ριζικές αλλαγές του συσχετισμού δυνάμεων που έχουν λάβει χώρα στην περιοχή τα τελευταία χρόνια. Από το 2011 ήδη, ακριβώς στην Τουρκία μετέφεραν μεταγωγικά αεροσκάφη τους... τζιχαντιστές από το Ομάν!!!

Οταν οι κατσαπλιάδες μισθοφόροι της Σαουδαραβίας και των εμιράτων του Κόλπου απέτυχαν να υλοποιήσουν το αμερικανικό σχέδιο ανατροπής του Ασαντ, τότε ξαφνικά η Δύση τούς βάφτισε δήθεν «εχθρούς»! Τους έστειλαν στο Ιράκ οι Αμερικανοί μέσω των Αράβων συμμάχων τους και τους αξιοποίησαν εκεί, με τη διακριτική «βοήθεια της αδράνειας» του Ιράν και της πλήρους συναίνεσης της Τεχεράνης σε πολιτικό επίπεδο, να εκδιώξουν τον πρωθυπουργό αλ Μαλίκι, που πλέον δεν ήταν «συμβατός» με την προσέγγιση ΗΠΑ - Ιράν! Μόλις ανέτρεψαν τον πρωθυπουργό του Ιράκ, ξαναέστειλαν τους τζιχαντιστές στη Συρία και τώρα ετοιμάζονται να «φάνε» και τον Ασαντ οι Αμερικανοί, οι Αραβες σύμμαχοί τους και οι Τούρκοι, πάλι με πρόσχημα τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των... μισθοφόρων τους, των τζιχαντιστών! Οι αεροπορικές επιδρομές που κάνουν οι Αμερικανοί, οι Γάλλοι, οι Αγγλοι, και σύντομα όλοι μαζί οι στρατιωτικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, έχουν στόχο την καταστροφή όλων των στρατηγικής σημασίας υποδομών του συριακού κράτους.

Οταν π.χ. βομβαρδίζουν τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις σε πολλές περιοχές της Συρίας, επειδή δήθεν της έχουν καταλάβει οι τζιχαντιστές, πράγμα άκρως αμφισβητήσιμο, η ουσία είναι ότι ο συριακός στρατός και ο συριακός πληθυσμός θα στερηθούν το πετρέλαιο! Πώς θα πολεμήσει ο συριακός στρατός με όλο και λιγότερο πετρέλαιο στη διάθεσή του; Πώς θα τρέφεται ο συριακός πληθυσμός χωρίς πετρέλαιο να μαγειρέψει, πώς θα έχει ηλεκτρικό ρεύμα η Συρία όταν οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί παραγωγής ρεύματος θα τροφοδοτούνται σταδιακά με όλο και λιγότερο πετρέλαιο; Αν αρχίσουν σταδιακά να συμβαίνουν όλα αυτά που περιγράφουμε, είναι αδύνατον να κρατηθούν στην εξουσία το Μπάαθ και ο Ασαντ.

Μπορεί να απέκρουσαν επί τρία ολόκληρα χρόνια τόσο τις επιθέσεις της αστικής ένοπλης αντιπολίτευσης που οργάνωσαν το Ισραήλ και οι ΗΠΑ όσο και εκείνες των τζιχαντιστών που οργάνωσαν οι Αραβες σύμμαχοι των Αμερικανών, αλλά πλέον «τελειώνει το λάδι στο καντήλι» του συριακού καθεστώτος.

Το έχουμε ήδη γράψει, απλώς θα το ξαναθυμίσουμε τώρα, ότι η ανατροπή του Ασαντ ήταν προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που τις εκλογές στο Ιράν κέρδισε η φιλοαμερικανική πτέρυγα, η οποία έβγαλε πρόεδρο τον Ροχανί. Μετά τη Συρία ακολουθεί ο Λίβανος, όπου και εκεί η Χεζμπολάχ θα σφαγιαστεί από ξένους επιδρομείς, δεδομένου ότι στο εσωτερικό της χώρας δεν μπορεί να τη νικήσει με τα όπλα ο λιβανικός στρατός. Από τη στιγμή που επικράτησε το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Αίγυπτο των ακραίων αμερικανόδουλων στοιχείων, ούτε ο Λίβανος, ούτε η Παλαιστίνη έχουν καμία ελπίδα επιβίωσης πέραν της ζωής ως υποτελών στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ, με ό,τι φρικτό αυτό συνεπάγεται. Το φρικτό τέλος του Σαντάμ και του Καντάφι μάς υποβάλλει τη σκέψη ότι ούτε ο Μπασάρ αλ Ασαντ θα επιβιώσει της ανατροπής του. Ουαί τοις ηττημένοις!

Πηγή "Έθνος"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση