Η Τουρκία πίσω από όλα

Η νέα πραγματικότητα στη Μέση Ανατολή και ο ρόλος της Άγκυρας στη γιγάντωση του Ισλαμικού Κράτους
Η κυριότερη ατυχία για τον Ερντογάν είναι ότι μπορεί να κορόιδεψε τους πάντες με τη διπλοπροσωπία του, εκτός από έναν, το Ισραήλ

Γράφει ο Βασίλης Ταλαμάγκας
Δημοσιογράφος

Εκατομμύρια λέξεις σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν γραφτεί τους τελευταίους μήνες για τον ύποπτο ρόλο της Τουρκίας στη νέα πραγματικότητα της Μέσης Ανατολής με τους διαβόητους τζιχαντιστές.
Σύμφωνα με δεκάδες σοβαρούς αναλυτές, τη βασική ευθύνη για τη γιγάντωση του Ισλαμικού Κράτους, έχει η Τουρκία.

Στην μετά Σαντάμ εποχή, η Τουρκία είχε καλύψει σε επιχειρησιακό επίπεδο την προσπάθεια του ελεύθερου κόσμου να ελέγξει την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στο μεταπολεμικό Ιράκ. Στη συνέχεια, οι Αμερικανοί εξόπλισαν τον νέο ιρακινό στρατό με μεσαία υπερσύγχρονα όπλα. Εκείνη την εποχή, μάλιστα, το Ισραήλ ενημέρωνε κατ’ επανάληψη τις ΗΠΑ για το ανεξέλεγκτο της κατάστασης και τον ύποπτο ρόλο της Τουρκίας.
Οι ΗΠΑ όμως προχώρησαν, θεωρώντας ότι ήταν απολύτως ελεγχόμενος και αντάξιος συμμαχικού κράτους ο ρόλος της Τουρκίας.

Πολλούς μήνες αργότερα έγινε γνωστό ότι τουρκικές πόλεις όπως η Αλεξανδρέττα και η Αντιόχεια υπήρξαν οι κομβικοί σταθμοί για την οργάνωση των βασικών πυρήνων των τζιχαντιστών λίγο πριν αυτοί προωθηθούν με τη βοήθεια της ΜΙΤ προς τη Συρία. Η δικαιολογία του Ερντογάν ήταν ότι οι συγκεκριμένοι πολεμούσαν τον Άσαντ, μισητό πρόσωπο για την Τουρκική Δημοκρατία.

Κάπως έτσι έγιναν καλοδουλεμένος στρατός οι κατσαπλιάδες του ISIS, αρπάζοντας τα όπλα που έστελναν οι Αμερικανοί στον στρατό του Ιράκ. Ακόμα και ο ιμάμης Γκιουλέν από την Αμερική, αντίπαλος του Ερντογάν, προειδοποιούσε τις ΗΠΑ για τα επικίνδυνα παιχνίδια του «σουλτάνου».
Όταν οι ΗΠΑ το κατάλαβαν ήταν πλέον αργά. Είχαν εξοπλίσει μία καλοκουρδισμένη ισλαμική μηχανή, και ο Ερντογάν την οργάνωσε.

Ουσιαστικά ο Ερντογάν υλοποιούσε ένα μακροπολιτικό σχέδιο για την Τουρκία, το οποίο την ήθελε κομβική δύναμη στην περιοχή της, σηκώνοντας ανάστημα και απέναντι στους Αμερικανούς. Εκμεταλλευόταν τις πληροφορίες και τις ανάγκες των συμμάχων, κάνοντας όμως «στην πλάτη τους» την προσωπική του πολιτική.

Ο Ερντογάν θέλει την Τουρκία να είναι ο ενδιάμεσος σταθμός ενός μεγάλου αγωγού φυσικού αερίου, που θα ξεκινάει από το Κατάρ, θα περνάει από τη Σαουδική Αραβία και το Ισλαμικό Κράτος και θα καταλήγει στην Τουρκία πριν διανεμηθεί αλλού.
Ο τούρκος Πρόεδρος είδε πρώτος το ενεργειακό κενό που θα δημιουργούνταν μετά την ακύρωση των ΗΠΑ για τον South Stream, αλλά και τη βούληση των Αμερικανών για σταδιακή απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Κάπως έτσι ο «σουλτάνος» έγινε ο απαραίτητος «διπρόσωπος» για τις ΗΠΑ.

Στην ουσία είναι πίσω από όλα μαζί με το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Ακόμη και για την τελευταία φαίνεται ότι έχει δει τη μεγάλη κρίση που έρχεται στη συγκεκριμένη χώρα όταν πεθάνει ο υπέργηρος Σαούντ, ο οποίος για την ώρα κρατάει τη χώρα του ενωμένη απέναντι στους επιγόνους του, που είναι έτοιμοι να αλληλοσπαραχθούν.

Σε αυτή την περίπτωση η Τουρκία φιλοδοξεί να είναι η ηγέτιδα δύναμη σε όλη την περιοχή. Αν το δει κάποιος από ψηλά, οι κινήσεις του Ερντογάν ήταν αριστοτεχνικές. Οι ΗΠΑ έσπρωχναν τις εξελίξεις για το νέο κουρδικό κράτος και ο Ερντογάν τα έβρισκε με τον Κούρδο Μπαρζανί υπογράφοντας μαζί του συνεργασία. Παράλληλα, έσπρωχνε τους ισλαμιστές που έφταναν στα περίχωρα της Αρμπίλ και διακήρυττε παντού ότι ήταν ο μόνος που μπορούσε να τους ελέγξει. Είδε πρώτος την ανερμάτιστη πολιτική του Ομπάμα –και όχι των ΗΠΑ- στη Μέση Ανατολή, που σχεδόν διέλυσε κομβικές μουσουλμανικές χώρες.

Όμως, είχε και ατυχίες. Πίστεψε ότι ο Άσαντ θα είχε την τύχη του Καντάφι. Έσφαλε.
Η κυριότερη ατυχία, όμως, για τον Ερντογάν είναι ότι μπορεί να κορόιδεψε τους πάντες με τη διπλοπροσωπία του, εκτός από έναν, το Ισραήλ.
Μπορεί να φαντάζει ειρωνικό και οξύμωρο, όμως η σταθερότητα σε όλη την περιοχή στηρίζεται στο γεγονός ότι οι Ισραηλινοί θεωρούν τον Ερντογάν επικίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη στον ίδιο βαθμό με τους τζιχαντιστές. Το Ισραήλ ήταν αυτό που γελοιοποίησε στο παρελθόν τον «σουλτάνο» όταν πήγε με τις επισκέψεις του να παρουσιαστεί ως ο ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου. Το Ισραήλ ήταν εκείνο που ενημέρωσε πρώτο τις ΗΠΑ για τη βοήθεια που έδινε στους τζιχαντιστές, το Ισραήλ –μέσω των παγκόσμιων μιντιακών κολοσσών που ελέγχει- έβγαλε στη φόρα τα ενεργειακά σχέδια του Ερντογάν.

Και ο ρόλος της Ελλάδας σε όλα αυτά; Όπως μου έλεγε πρόσφατα κορυφαίος Αμερικανός δημοσιογράφος: «Η Ελλάδα πρέπει να προσέχει το Ισραήλ σαν τα μάτια της». Άλλωστε, είναι το μόνο στην περιοχή που μπορεί να γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον «το ποιόν κάποιων «καταγεγραμμένων» μεταναστών που περνούν το Αιγαίο», προερχομένων από τα τουρκικά παράλια.
Και ο νοών νοείτω…

Πηγή εφημ. «Αξία»

Σχόλιο ιστολογίου GrCitizen: Χωρίς να θέλουμε να υποβιβάσουμε τον ρόλο του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή και χωρίς φυσικά να θέλουμε να υποτιμήσουμε την ικανότητά του στην πληροφόρηση όλων όσων συμβαίνουν σε αυτή την πλέον ευαίσθητη περιοχή του πλανήτη, απλά θέλουμε να υπενθυμίσουμε πως το Ισραήλ έχει μία πάρα πολύ καλή (αν και όχι διαφημισμένη) συνεργασία με την Τουρκία, η οποία δεν εγκλωβίζεται σε στενά εμπορικά και ενεργειακά πλαίσια, αλλά αναπτύσσεται και σε θέματα άμυνας και ασφάλειας, οπλικών συστημάτων κ.α. Οπότε, ας μην αποδεχόμαστε την ό,ποια «αντιπαλότητα» μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, όπως και αν αυτή εμφανίζεται στον Τύπο…


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση