Επικίνδυνα παιχνίδια στη Μέση Ανατολή

Γράφει ο Θεόδωρος Δίζελος

Η Μέση Ανατολή φλέγεται στο πλαίσιο ενός γεωπολιτικού και γεωοικονομικού πολέμου, μεταξύ δύο αντιμαχόμενων μεγάλων δυνάμεων, των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Στον γεωπολιτικό τομέα οι ΗΠΑ επιδιώκουν να περικυκλώσουν την Ρωσία με φιλικά τους κράτη. Και η Ρωσία φυσικά αντιδρά, όπως θα έκανε και κάθε άλλο μεγάλο ανεξάρτητο κράτος. Εξάλλου, τα γεωοικονομικά συμφέροντα στην περιοχή αυτή είναι πολύ σημαντικά καθώς αναφέρονται στην εξασφάλιση πηγών ενέργειας. Κι εδώ υπάρχει το ενδιαφέρον και των δύο αντιμαχόμενων μεγάλων δυνάμεων.

Έτσι, το κάθε κράτος από τις δύο αυτές δυνάμεις επιστρατεύει τους δικούς του ανθρώπους μέσα στις χώρες της Μέσης Ανατολής και φτάσαμε να διεξάγεται ουσιαστικά πόλεμος στη Συρία, στο Ιράκ, στο Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους και σε άλλες χώρες της Αφρικής που κατοικούνται από τους μωαμεθανούς, όπως στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στην Τύνιδα. Και φυσικά, μέχρι πρότινος ακόμη, είχαμε αναστατώσεις και στην Τουρκία.
Εκείνο που μπορεί εύκολα να διαβλέψει κανείς είναι ότι αυτή η πολεμική περιπέτεια των γειτονικών μας χωρών έχει όλα τα στοιχεία τα έξαρσης της εγκληματικότητας. Ιδιαίτερα σε χώρες που οι διαμάχες περιλαμβάνουν και φανατικούς μουσουλμάνους, η εγκληματικότητα και η τρομοκρατία έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις και δυστυχώς, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, θα έχουμε μετάδοση της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας.
Οι χώρες αυτές που κατοικούνται από το μουσουλμανικό στοιχείομ εύκολα σύρονται στην εγκληματικότητα, καθώς η θρησκεία τους, δυστυχώς, τους προτρέπει σε εγκλήματα εναντίον αλλοθρήσκων. Και κατά το Κοράνι, αυτοί που θανατώνουν τους «άπιστους», δηλαδή αυτούς που δεν ασπάζονται την θρησκεία του Μωάμεθ, θεωρούνται μάρτυρες που θα κερδίσουν τον παράδεισο στην άλλη ζωή. Και όσους περισσότερους σκοτώσουν, τόσο περισσότερο θα αμειφθούν από τον Μωάμεθ.
Από όλες αυτές τις οργανώσεις, που δρουν στις χώρες της Μέσης Ανατολής, η πλέον επικίνδυνη με εγκληματικές και τρομοκρατικές τάσεις είναι η Τζιχάντ, η οποία οργανώθηκε και δρα στο Ιράκ, σε μία από τις πλουσιότερες χώρες σε πετρέλαια. Εκεί θα έχουμε πιθανότατα και τη δημιουργία του παλαιού Κουρδιστάν, το οποίο τώρα βρίσκεται τεμαχισμένο μεταξύ Ιράκ, Τουρκίας και Συρίας. Και η περιοχή του τέως Κουρδιστάν, το Κιρκούκ, είναι αυτή που περιέχει τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου.
Όπως μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς, τα οικονομικά συμφέροντα συγκρούονται. Οι οπαδοί της Τζιχάντ, οι αποκαλούμενοι τζιχαντιστές, είναι φανατικοί μουσουλμάνοι και θέλουν να προκαλέσουν γενικότερες αναστατώσεις, όχι μόνο στις χώρες της Μέσης Ανατολής, αλλά και στην Ευρώπη και ό,που αλλού μπορούν.
Ένα είναι το γεγονός, ότι δεν μπορούν να διεισδύσουν στις ΗΠΑ, για να μεταφέρουν εκεί την τρομοκρατία και αυτό λόγω των αυστηρών και αποτελεσματικών μέτρων ασφαλείας που υπάρχουν σε αυτή τη μεγάλη χώρα. Γι αυτό και η ηγεσία αυτών των ανθρώπων έχει βλέψεις να επεκτείνει τη δραστηριότητά της στην Ευρώπη. Και δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί Ευρωπαίοι που την εγκληματικότητα και την τρομοκρατία την υιοθετούν ως μέσο αντίστασης κατά της κοινωνικής αδικίας που έχει υποβάλει στους λαούς το σύστημα. Αυτοί τώρα εκπαιδεύονται στις μεθόδους των τζιχαντιστών για να χρησιμοποιηθούν στο άμεσο μέλλον στην Ευρώπη.
Ένας σεβαστός αριθμός Ευρωπαίων έχει φτάσει στο Ιράκ και έχει ενταχθεί στις τάξεις της Τζιχάντ. Αυτοί είναι προφανώς φανατικοί αντίπαλοι του οικονομικού και κοινωνικού συστήματος που εφαρμόζεται στις χώρες της Δύσης. Και βρίσκουν δικαίωση με τη διενέργεια εγκλημάτων και άλλων τρομοκρατικών πράξεων σε βάρος πολιτών, αμερικανών κυρίως. Η οργάνωση αυτή θεωρείται ότι συγγενεύει όσον αφορά τους σκοπούς και τη μεθοδολογία της, με την Αλ Κάιντα, η οποία τώρα έχει διαλυθεί(;) μετά την σύλληψη και εκτέλεση από τους αμερικανούς, των περισσότερων από τους αρχηγούς της στο Αφγανιστάν.
Να δούμε, τελικά, ποιοι κρύβονται πίσω από τη Τζιχάντ και ποιος τη στηρίζει. Οι υποψίες όλων συγκεντρώνονται στο Ιράκ. Και ασφαλώς αυτή η πληροφόρηση μπορεί να είναι σκόπιμη για να συσκοτίσει τον ρόλο των δύο ανταγωνιστριών δυνάμεων στη δραστηριότητα της Τζιχάντ. Ο χρόνος θα δείξει, δεδομένου ότι έχει λεχθεί, από πάρα πολλούς που παρακολουθούν τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, ότι οι ΗΠΑ μπορούν να συμμαχήσουν με οποιονδήποτε, αρκεί να εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους. Και γιατί να μην πούμε ότι και η Ρωσία θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική…

Η αύξηση της εγκληματικής και τρομοκρατικής δράσης των τζιχαντιστών και η επέκτασή τους στην Ευρώπη, καθώς δεν είναι εύκολο να δράσουν στις ΗΠΑ, θα έχει τρομερές συνέπειες για τις ευρωπαϊκές χώρες και από οικονομική άποψη. Και ειδικά για τις χώρες του ευρωζωνικού Νότου που είναι οι πύλες εισόδου μεταναστών και άλλων παραβατικών ατόμων από χώρες εξαθλιωμένες και στις οποίες επικρατεί μία πολεμική ατμόσφαιρα. Οι χώρες του Ευρωζωνικού νότου, εάν συμβεί αυτό, θα χτυπηθούν. Κυρίως στον τουρισμό που είναι ένας ευαίσθητος οικονομικός τομέας και έχε ιδιαίτερη σημασία για την ανάπτυξη των χωρών του Νότου. Όλα τα άλλα κράτη, και κυρίως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, αλλά και η Ρωσία, θα εκδώσουν οδηγίες στους δικούς τους πολίτες να μην πραγματοποιούν τουριστικά ταξίδια στον ευρωπαϊκό Νότο. Ακόμη και οι πολιτικής φύσεως ανωμαλίες επιδρούν αρνητικά στον τουρισμό, πόσω μάλλον μία τέτοιου είδους εισβολή θα φρενάρει εντελώς αυτή την πλούσια οικονομική δραστηριότητα.
Ειδικά η χώρα μας, που συνορεύει με την Τουρκία, που κάθε μέρα μας στέλνει εκατοντάδες λαθρομετανάστες, πρέπει να λάβει αυστηρότατα μέτρα και να κλείσει τα σύνορά της. Και οι βόρειοι Ευρωπαίοι, εάν μας εμποδίσουν να λάβουμε αυστηρά μέτρα εν ονόματι της Σένγκεν και της ελεύθερης διακίνησης των συνόρων, τότε αυτούς τους λαθρομετανάστες, οι οποίοι εμφανίζονται ως πολιτικοί πρόσφυγες, θα πρέπει να τους προωθούμε στις βόρειες χώρες της Ε.Ε. Η χώρα μας, μαζί και με άλλες χώρες του Ευρωζωνικού Νότου, πρέπει να αποτελέσουν ένα ενιαίο μέτωπο αντιμετώπισης της ασφάλειας των συνόρων, πριν να είναι αργά.

Επειδή μεταξύ πολιτικής και οικονομίας υπάρχει σχέση ισχυρής αλληλεπίδρασης, για τον λόγο αυτό η λήψη μέτρων προστασίας των συνόρων μας από μελλοντικά κύματα μεταναστών, καθώς και τα μέτρα προστασίας της ζωής και της περιουσίας των ελλήνων πολιτών, θα προκαλέσουν σημαντική άνοδο των δαπανών του Δημοσίου. Και σε μία χώρα που υπάρχουν αναμφισβήτητα σοβαρές δημοσιονομικές ανισορροπίες, όπως είναι η Ελλάδα, η οποιαδήποτε αύξηση των δημοσίων δαπανών προκαλεί και αύξηση των φορολογικών βαρών για την κάλυψή τους.

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, η Ελλάδα δεν είναι ικανή μόνη της να αντιμετωπίσει τη δαπάνη της διατήρησης της ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών. Εκτός εάν καταφύγει και πάλι σε δανεισμό, είτε από τις αγορές είτε από την «τρόικα», με όλες τις συνέπειες που συνεπάγεται η παράδοση ενός κράτους στις διαθέσεις των δανειστών του.

Επειδή όμως η φύλαξη της Ελλάδας είναι πολύ δύσκολη υπόθεση για το ελληνικό κράτος, λόγω της μορφολογίας του ελληνικού εδάφους και της πολυνησίας του Αιγαίου, η Ελλάδα θα πρέπει να ζητήσει από την Ε.Ε. την αναγνώριση των Ελληνικών συνόρων ω Συνόρων της Ευρώπης και την ανάληψη από αυτήν της περιφρούρησης των συνόρων μας.

Όπως ακριβώς το είχε προτείνει, για τη λαθρομετανάστευση, ο Σαρκοζί και είχε δημιουργήσει σχετική δύναμη προστασίας. Ο ευρωπαϊκός Νότος με τα τόσα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, είναι εντελώς άδικο να επωμίζεται και τις δαπάνες προστασίας των συνόρων της Ε.Ε. για να διάγουν με ασφάλεια και κοινωνική γαλήνη τα κράτη του ευρωπαϊκού Βορρά. Επειδή, λοιπόν, οι Έλληνες πολιτικοί δεν προνοούν για την αντιμετώπιση μελλοντικών κινδύνων, αλλά περιμένουν την επέλευση των γεγονότων, για τον λόγο αυτό υπενθυμίζουμε το καθήκον τους.

Η εσωτερική ανασφάλεια με την αύξηση της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας είναι διαπιστωμένο ότι προκαλεί μείωση, ή και εξαφάνιση ακόμη, της επενδυτικής δραστηριότητας. Ακόμη και ασήμαντα γεγονότα και μικρής έκτασης πολιτικές αναταραχές, έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν δραστικά τις ιδιωτικές επενδύσεις στην πραγματική οικονομία. Είναι φυσικό οι μεγάλοι επενδυτές να στρέψουν το επενδυτικό τους ενδιαφέρον εκεί όπου υπάρχει κοινωνική γαλήνη και πολιτική σταθερότητα.

Βέβαια, οι δύο αυτές προϋποθέσεις για προσέλκυση ξένων επενδυτών, είναι στην ουσία πολιτικές και όχι οικονομικές, όμως παίζουν βασικό ρόλο στις αποφάσεις των ξένων επενδυτών. Αυτή η επενδυτική αδράνεια που προκαλείται στις καταστάσεις κοινωνικών αναταραχών, είναι φυσικό να επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη της οικονομίας και τη μεγέθυνση του ΑΕΠ και να οδηγεί στην ύφεση.
Εάν, λοιπόν, πραγματικά επιθυμεί η παρούσα κυβέρνηση να βαδίσει η ελληνική οικονομία σε μία αναπτυξιακή πορεία, θα πρέπει να λάβει μέτρα ώστε να αποφευχθεί η αύξηση της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας στη χώρα μας. Διαφορετικά θα είμαστε για πάρα πολλά χρόνια υπόδουλοι της υπερχρέωσης και της ύφεσης. Η ανάπτυξη δεν έρχεται μόνο με τη διάθεση ασθενών πόρων από το ΕΣΠΑ και τα άλλα κοινοτικά ταμεία, αλλά και με τη δημιουργία κατάλληλου κλίματος για προσέλκυση επενδύσεων ξένων και ντόπιων επενδυτών.

Όλα όσα αναφέραμε στη σημερινή μας παρουσίαση, είναι μία πιθανότητα που ευχόμαστε ποτέ να μην πραγματοποιηθεί. Όμως, για κάθε περίπτωση, ας έχουν το νου τους οι πολιτικοί μας ηγέτες. Οι μεν δεξιοί που συγκυβερνούν να κάνουν ένα πλάνο σχεδίου απόκρουσης του κινδύνου.
Οι δε αριστεροί ηγέτες να σταματήσουν την τυφλή υποστήριξη των μεταναστών που εγκαθίστανται εδώ. Και ας στρατευτούν όλοι τους στην προστασία των συμφερόντων του ελληνικού λαού και «μόνο».

Πηγή εφημ. «Το Παρόν»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση