Στην Τουρκία συζητούν σοβαρά την έξοδο από το ΝΑΤΟ!

Τούρκος εμπειρογνώμονας σοκάρει με την ορθολογιστική προσέγγιση, η οποία τοποθετεί το συμφέρον της σημερινής Τουρκίας με την αποχώρησή της από το ΝΑΤΟ 
Ειλικρινής διάθεση ή άλλο ένα "τουρκικό παζάρι";

Μετάφραση – Απόδοση Γ. Μοτσάκος
Ειδικός σε Θέματα Άμυνας και Ασφάλειας Πληροφοριών
Πηγή: “Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!”

Σύμφωνα με τον καθηγητή Πανεπιστημίου Dr. Mehmet Seyfettin EROL, ο οποίος «εκφράσθηκε» μέσω των σελίδων της τουρκικής εφημερίδας Milligazete, δηλώνονται καθαρά οι προοπτικές της Τουρκίας, μετά από μία ενδεχόμενη αποχώρηση από το ΝΑΤΟ!

Σύμφωνα με τον ίδιο, στην ίδια την συμμαχία η Τουρκία «ζυγίζει πολύ βαριά», ενώ ταυτόχρονα η ίδια «εμποδίζει» την πλήρη διασφάλιση των τουρκικών εθνικών συμφερόντων.

Για τον δυτικό κόσμο, μία ενδεχόμενη έξοδο, θα μετατρέψει αυτόματα την Τουρκία στον «χειρότερο εφιάλτη του ΝΑΤΟ», ιδιαίτερα σε μια εποχή που ο κόσμος αρχίζει να βυθίζεται στην ατμόσφαιρα ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. «Αυτό δεν είναι μόνο προσωπική μου γνώμη», υπογραμμίζει ο Τούρκος καθηγητής!

Στην προσπάθεια «να κερδηθεί η Τουρκία», διαβάζουμε μέσα από την πένα ενός εκ των μεγαλυτέρων εμπειρογνώμων για την Τουρκία στις ΗΠΑ, του Philip Gordon, που έχει δημοσιευθεί μάλιστα στην τουρκική γλώσσα, «τονίζονται οι δύο ποιοτικές βάσεις στήριξης των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και της Δύσης ( ΝΑΤΟ και ΕΕ).

Η διαδικασία διαπραγμάτευσης για την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, τα τελευταία χρόνια, χωλαίνει επικίνδυνα. Στο έργο του Gordon αναφέρετε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο, η Τουρκία θα στείλει την δύση « στην κόλαση» «κόβοντας» παράλληλα όλες τις γέφυρες μαζί της.

Σαν «γέφυρες» αναφέρονται φυσικά, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Το σενάριο αυτό αναπτύχθηκε ιδιαίτερα μετά την λήξη του ψυχρού πολέμου, ευρισκόμενο πάντα στην ημερήσια διάταξη της Δύσης.

Στο πλαίσιο αυτό, οι σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της ΕΕ, αποτελούν ένα είδος «συνεχών ασκήσεων επί χάρτου». Η εύθραυστη διαδικασία των διαπραγματεύσεων (Τουρκίας-ΕΕ) είναι σημαντική και για τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε τακτά χρονικά διαστήματα οι ίδιες παρεμβαίνουν, και αυτό συμβαίνει συχνά, ιδιαίτερα όταν η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν ευρίσκεται εντός του αποδεκτού εύρους. Το γεγονός αυτό πραγματοποιείται όπως έχει παρατηρηθεί, ακόμη και σε περιπτώσεις, που οι ΗΠΑ «κατηγορούν» για κάποιο θέμα την ΕΕ.

Η μεγάλη εχθρότητα όμως της τουρκικής γνώμης προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και την ΕΕ, στην ουσία «κλείνει το μάτι» στον οργανισμό ευρασιατικής ένωσης SCO, με την προσδοκία από τουρκικής πλευράς, για μεγαλύτερη ανεξαρτησία. Αυτό βέβαια, αποτελεί ένα γεγονός που δεν έχει ξεφύγει της προσοχής της Δύσης.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι η πολιτική τους έναντι της Τουρκίας δεν μπορεί πλέον να παραμείνει ή ίδια και απαράλλαχτη.

Επίσης οι ΗΠΑ συνειδητοποιούν ότι, οι σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Δύσης, διέρχονται σε μια επικίνδυνη ατραπό, από την θερμή σχέση που είχαν παλαιότερα. Η δύση μέσα από «προσεκτικά και αργά βήματα» προσπαθεί απλά να καθυστερήσει το αναπόφευκτο τέλος αυτής της σχέσης. Στην ιστορική μνήμη της Δύσης βέβαια, εξακολουθεί να υπάρχει το πρώτο μεγάλο σήμα για αυτήν την αλλαγή, από την μακρινή εποχή του 1959.

Όλα αυτά τα γεγονότα συνηγορούν πιθανότατα σε μια αλλαγή του status quo στις σχέσεις με την χώρα αυτή. Στην ίδια την Τουρκία εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα αναρωτιούνται, «τι προσφέρει το ΝΑΤΟ στην Τουρκία»;
Το βασικό συμπέρασμα το οποίο προκύπτει είναι ότι, «η συμμαχία αποτελεί το κύριο εμπόδιο στις προσπάθειές της Τουρκίας να ενεργεί ως ανεξάρτητος και παγκόσμιος παίκτης».

Έτσι, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής στη Ρωσία, ο πρόεδρος και τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρ.Ν.Ερντογάν, έκανε έκκληση προς τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, λέγοντας «Πάρτε μας στην ευρασιατική ένωση (SCO)», αναφέρει το ρωσικό δημοσίευμα.

Η βάση της τουρκικής δήλωσης, δεν εδράζεται μόνο στην δυσφορία της τουρκικής ηγεσίας λόγω των ατέρμονων και μακροσκελών, διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, όπως συνήθως πιστεύεται. Αλλά αποτελεί επίσημα ένα ισχυρό μήνυμα, που εστάλη «προσωπικά» σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, σχετικά με το μέλλον των τουρκο-νατοϊκών σχέσεων. Η ΕΕ ενεργεί στην προκειμένη περίπτωση ως αδύναμος κρίκος, μεταξύ Τουρκίας και δύσης.

Θυμόμαστε όλοι την αντίδραση, των ΗΠΑ μέσω της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, ειδικά στην περίπτωση που η Τουρκία αποφάσιζε την ανάπτυξη ανεξάρτητων οπλικών συστημάτων (π.χ. κινεζικών συστημάτων HQ-9), αναζητώντας νέες μορφές συνεργασίας στο πλαίσιο αυτό.

«Ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι «οι σύμμαχοί μας» στο ΝΑΤΟ μας άκουσαν μεν αλλά μας παρείχαν δε « ελαττωματικές στρατιωτικές πληροφορίες». Αυτό είναι το διακύβευμα, κατά τη γνώμη μας, το οποίο θα πρέπει να αποτελέσει ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα της προεδρικής θητείας του Ερντογάν, αλλά και κάτι που πρέπει να είχε συζητηθεί στην σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, που πραγματοποιήθηκε στις 4-5 Σεπτεμβρίου στην Ουαλία. Πιθανώς, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να ερωτηθεί για το τι σημαίνει «χώρα υπό στόχευση», τονίζει ο Τούρκος καθηγητής.

Στο κάτω-κάτω της γραφής τι έδωσε η συνεργασία με το ΝΑΤΟ, στην Τουρκία; Ακόμη και το σύστημα «αντιπυραυλικής ασπίδας» που τοποθετήθηκε, αποτελεί κάτι το οποίο στην πραγματικότητα η χώρα, δεν επιθυμούσε ούτε ήθελε να κατέχει. Επίσης υπάρχει και η νατοϊκή συνεισφορά σε στρατεύματα και όπλα, που η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει επουδενί, για να προστατεύσει τα εθνικά της συμφέροντα.

Από την άλλη πλευρά, με την συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ παραμένει «ένα πρόβλημα κυρίως εμπιστοσύνης» στις σχέσεις της με πολλές χώρες, όπως την Ρωσία, την Κίνα, αλλά και άλλες χώρες, που υποστηρίζουν την ιδέα της «πολυπολικότητας», όπως μάλιστα ορισμένοι από τους γείτονές της.

Ως αποτέλεσμα, η ίδια η Τουρκία περιορίζεται σε απλές δράσεις στο πλαίσιο μιας διαδικασίας, η οποία μπορεί να ονομαστεί ως μία «δεύτερη Γιάλτα», όπου οποιαδήποτε «πρωτοβουλία» (χώρας μέλους), αποτρέπεται. Αυτό είναι το κύριο εμπόδιο που καθιστά αδύνατη την δημιουργία μιας ισλαμικής στρατιωτικο-πολιτικής συμμαχίας!

Σύμφωνα με τον Klaus Jansen (Klaus Jansen), το ΝΑΤΟ «επιστρέφει στις ρίζες που ώθησαν στην δημιουργία του, και αυτές αποτελούν και τις σημαντικές ευθύνες του». Πρόκειται για την προστασία των χωρών μελών από την ρωσική απειλή, όπως ακριβώς ήταν η Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ως εκ τούτου, ο σχηματισμός μιας νέας εικόνας του ΝΑΤΟ, λαμβάνει χώρα βάση του παλαιού μοντέλου, σε μία μορφή εγκεκριμένη από τις ΗΠΑ.

Το κύριο ερώτημα που θα πρέπει να αφορά την Τουρκία σε μια εποχή που το ΝΑΤΟ μεταλλάσσεται, γυρνώντας πιθανόν πίσω στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, είναι η εξής: Αποτελεί ο «βόρειος γείτονας» (Ρωσία) ύψιστη απειλή μέχρι στιγμής;

Η απάντηση που θα πρέπει να δοθεί στο ερώτημα αυτό, έχει μεγάλη σημασία, όσον αφορά την περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας της Δύσης, της Ρωσίας, αλλά και άλλων χωρών.

Στην πραγματικότητα, η σημερινή κατάσταση δίνει στην Τουρκία ένα σημαντικό ατού. «Τα βήματα προς την Ρωσία, σε αντίθεση με το 1945, παρέχουν στην χώρα την αδιαμφισβήτητη ευκαιρία να δράσει πιο «ανεξάρτητα» από την Δύση. Η εχθρική απειλή έχει αλλάξει κατεύθυνση. Είναι πολύ σημαντικό αυτό να ταυτοποιηθεί, και να εκτιμηθεί ανάλογα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να οικοδομηθεί μια «νέα Τουρκία», καταλήγει το δημοσίευμα.

Η Τουρκία πιθανό αλλάζει ρότα σε όλα τα επίπεδα, και επιθυμεί την ανεξάρτητη πορεία μέσα στο κυκεώνα της σημερινής πραγματικότητας. Το εάν και κατά πόσο αυτό είναι εφικτό, είναι ένα άλλο θέμα.

Ο νεο-οθωμανισμός αποτελεί ολοκλήρωση και επέκταση του ισλαμο-κεμαλισμού, στο πεδίο των εξωτερικών σχέσεων. Η Τουρκία, απέναντι στην εξασθένιση των περισσότερων από τους γειτόνων της υιοθετεί μια επεκτατική πολιτική με νέους όρους, δηλαδή έναν συνδυασμό οικονομικής, στρατιωτικής και γεωπολιτικής ισχύος, η οποία χρησιμοποιεί το Ισλάμ και την στρατηγική επέκταση των βλέψεων της προς Ρωσία και Κίνα.

Με την κίνηση αυτή προσβλέπει στην ελευθερία κινήσεων στο ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον, καθώς και σε μεγάλα οικονομικά οφέλη. Κύριοι ζωτικοί χώροι θεωρούνται το Αιγαίο πέλαγος, η Μέση Ανατολή και Κασπία Θάλασσα.

Σχόλιο ιστολογίου: Ο ορθολογισμός και η τοποθέτηση επί των συμφερόντων του σήμερα και του αύριο της Τουρκίας, έτσι όπως παρουσιάζεται από τον τούρκο καθηγητή, δημιουργεί περισσότερο μία πίεση προς το ΝΑΤΟ, το οποίο φαίνεται πως νιώθει να χάνει έναν σημαντικό παίκτη του στην περιοχή. Όμως, στο πρόσωπο του Κουρδιστάν έχει ήδη βρεθεί ο πολύτιμος (ίσως και ικανότερος) αντικαταστάτης της Τουρκίας, η οποία από την πλευρά της φέρεται να αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ ως εμπόδιο για τους εθνικούς της σχεδιασμούς, έχοντας στρέψει σαφέστατα το «ενδιαφέρον» της προς την Ελλάδα… Δική μας πεποίθηση είναι ότι η Τουρκία βάζει ένα θέμα (φαινομενικά ορθολογικότατο ως προς τα συμφέροντά της) προκειμένου να «παζαρέψει» (με τι ανταλλάγματα άραγε;) την συνέχιση της παραμονής της στην Ατλαντική Συμμαχία (και πάλι η Ελλάδα βρίσκεται σε θέση «προβάτου προς θυσία»). Ενδεχομένως, όμως, η Τουρκία σε μία προσπάθειά της να γίνει πιστευτή και για να αποκομίσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη, να επιχειρήσει μία μικρού διαστήματος έξοδο από το ΝΑΤΟ (ξεκινώντας ταυτόχρονα συζητήσεις με τη Μόσχα), προκειμένου ο Ερντογάν να αποδείξει στην Ουάσιγκτον πως «δεν αστειεύεται». Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική πλευρά οφείλει να αυξήσει κατακόρυφα την αμυντική της ετοιμότητα, απέναντι σε έναν «πεινασμένο» για νίκες και διεθνή αναγνώριση Ερντογάν… Εν κατακλείδι, η Τουρκία (του "Ταγίπ του Τρομερού") γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη προς όλους τους γείτονές της, σε μία ύστατη προσπάθειά της να επανατοποθετηθεί μέσα στο γεωπολιτικό παίγνιο και τις εξελίξεις, που θα οριοθετήσουν τον πλανήτη για τα επόμενα 100 χρόνια... Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα η κατάσταση γίνεται ολοένα χειρότερη...

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση