Η Τουρκία είναι φίλη μας, εμείς φταίμε για όλα...

Στην Ελλάδα του 2014, στις ημέρες των Μνημονίων και των συνεπειών τους, έχει κορυφωθεί το «φαινόμενο» της γνώμης επί παντός επιστητού. Βέβαια, το κάλλιστο είναι να υπάρχουν πολίτες με άποψη, με γνώμη που να την εκφέρουν και να την στηρίζουν με επιχειρήματα, γνώμη που θα προέρχεται από γνώση και ενημέρωση σφαιρική – αντικειμενική, μακριά από πολιτικά, κομματικά ή προσωπικά μικροσυμφέροντα.

Όμως, δυστυχώς, επειδή η «καφενοποίηση» αποτελεί πλέον ίδιον γνώρισμα εκείνων που ναι μεν έχουν γνώμη, αλλά όχι γνώση, επιβεβαιώνεται η ρήση εκείνη που λέει πως «η γνώμη είναι σαν τον πισινό, έχουν όλοι από μία» (συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος). Και αυτό το φαινόμενο παίρνει μορφή χιονοστιβάδας, όταν «έγκριτοι» άνθρωποι, τοπικών κοινωνιών, καταθέτουν τα «απαυγάσματα» της γνώμης τους, όντας όμως (στο σημείο αυτό βρίσκεται και η τραγικότητα – επικινδυνότητα) μηδενικής, ή και πολύ ειδικού προσανατολισμού, πληροφόρηση.

Μία τέτοια περίπτωση, όπου η γνώμη κατατίθεται ελεύθερα (και ανερυθρίαστα) τολμώντας να εξομοιώσει τα εθνικά θέματα με την οικονομική ανάπτυξη, προτείνει την σιωπή (επί των εθνικών θεμάτων) και την ενεργοποίηση -μέσα από την παραγραφή της πραγματικότητας- επί της οικονομικής ανάπτυξης, που δυστυχώς δεν έρχεται επειδή… φταίνε οι Έλληνες. Μάλιστα, στο άρθρο γνώμης που ακολουθεί, γίνεται έμμεση πρόταση για οικονομική συνεργασία με την Τουρκία, με ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας στην Τουρκία, αλλά με την απαραίτητη διαγραφή επώνυμων (και σε μερικές περιπτώσεις εξ επαγγέλματος εξειδικευμένων και κατόχων ειδικών πληροφοριών) που προειδοποιούν για υφιστάμενο ορατό κίνδυνο που πηγάζει από τις δραστηριότητες, την εν γένει κινητικότητα, τις επίσημες δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων και πολιτικών, αλλά και από την επίσημη τουρκική πολιτική.

Στον υπογράφοντα το κείμενο άποψης – γνώμης, που ακολουθεί (ο οποίος διαγράφει όλα όσα έχουν επισήμως καταγραφεί και πετά στον κάλαθο των αχρήστων μελέτες του Ελληνικού Πενταγώνου, των Ελληνικών αλλά και ξένων μυστικών υπηρεσιών), θα θέλαμε να καταθέσουμε μία τριπλή ερώτηση: Πόσο κοστίζει μία χούφτα γης από την Ελληνική Θράκη; Πόσο αποτιμά την Ελληνικότητα της Θράκης; Σε περίπτωση που κάνει λάθος και οι εξελίξεις τον διαψεύσουν, πιστεύει ότι μπορεί να αποζημιώσει το σύνολο των Ελλήνων κατοίκων της Θράκης, τον ίδιο τον Ελληνισμό για τις δυσάρεστες εξελίξεις που ο ίδιος σήμερα αποκλείει και πιστεύει πως σε μία τέτοια περίπτωση μία δική του συγνώμη και παραδοχή του λάθου του αρκεί;

Απολαύστε, λοιπόν, την γνώμη (την οποία με ιδιαίτερη χαρά αναδημοσίευσε η τουρκόγλωσση εφημερίδα της Θράκης Trakya ‘nin Sesi) ενός επαγγελματία της ενημέρωσης στη Θράκη, Πολιτικού Μηχανικού αλλά και εκδότη της εφημερίδας «Η Γνώμη» του Έβρου, ενθυμούμενοι πως επιχειρεί την αποδόμηση υπαρκτών γεγονότων βασιζόμενος κυρίως στο (προφανώς σοβαρό για τον ίδιο) επιχείρημα «γνωστοί του είπαν»… Αν και πρώτοι ευχόμαστε να έχουν βάσει οι εικασίες του αρθρογράφου, το βρίσκουμε απολύτως περιττό να υπενθυμίσουμε στον εκδότη εφημερίδας και αρθρογράφο του συγκεκριμένου άρθρου, επίσης περιπτώσεις - περιστατικά που έχουμε ήδη καταθέσει τα τελευταία 7 συναπτά έτη, τα οποία καταμαρτυρούν τις διαθέσεις της γείτονος Τουρκίας. Ίσως, εάν συμβουλευόταν και κάποιες άλλες πηγές, το άρθρο γνώμης που υπέγραψε, να είχε μία αντικειμενικότερη προσέγγιση στο συγκεκριμένο ζήτημα...

Μας την έπεσαν (πάλι) οι Τούρκοι

Toυ Γιάννη Λασκαράκη

Δεν πρόλαβε να ηρεμήσει η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης από την εθνοσωτήριο υποψηφιότητα του κ. Τέρενς Κουίκ, που μας προειδοποιούσε ότι η Θράκη θα μετατραπεί σε νέο Κόσσοβο , εάν δεν τον εκλέξουμε Περιφερειάρχη και μας προέκυψαν(*) και άλλοι «μάντεις κακών» , οι οποίοι μας προειδοποιούν για νέα «δεινά» που αναμένουν την πολύπαθη Περιφέρειά μας. Έτσι είχαμε μια ακόμη παρέμβαση του επίτιμου αρχηγού ΓΕΣ και πρώην Υπουργού κ. Φραγκούλη Φράγκου, ο οποίος προειδοποίησε για την επικείμενη… αυτονομία της Ροδόπης, αλλά και του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως και Σαμοθράκης κ. Άνθιμου, ο οποίος επανέφερε την στερεότυπη αφήγηση περί της «απειλούμενης Θράκης», λόγω των διαρκών «συνωμοσιών» άγνωστων διεθνών κέντρων, σε βάρος της.

Τον κ. Φράγκο, που κατάγεται απο την Κομοτηνή, δεν τον γνωρίζω προσωπικά, ούτε αμφισβητώ την προσφορά του και την αγνή φιλοπατρία του, την οποία όμως δεν δικαιούται να την θέτει υπεράνω της φιλοπατρίας των πολιτών και των πολιτικών που διαφωνούν μαζί του. Ένας τέτοιος πολιτικός είναι εκείνος ο «περίεργος» Μπουτάρης που διαπράττει το μέγα «ατόπημα» σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, να προβάλλει το πατρικό σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη και να διοργανώνει επί πλέον πρόγευμα (ούτε καν γεύμα) για Τούρκο υπουργό. Και σχολιάζει ο κ. Φράγκος: «Πόσο Έλληνας μπορεί να λέγεται , πόσο κύριος μπορεί να είναι» ; (ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης) . Και συμπεραίνει: «Δεν θα βγάλουμε τα παντελόνια για τον τουρισμό. Ποιο άνδρας (από τον Μπουτάρη) είναι ο Νικόλα Γκρουέφσκι (ο Πρωθυπουργός του ακατανόμαστου κρατιδίου της FYROM) που αρνήθηκε να προβάλλει τα τουρκικά σήριαλ, αν δεν μεταγλωττιστούν. (Η σύγκριση πιθανόν να οφείλεται στην πληροφορία ότι ο παππούς του κ. Γκρουέφσκι καταγόταν από την Αχλάδα της Φλώρινας και σκοτώθηκε το 1940 στην Αλβανία πολεμώντας με τον Ελληνικό στρατό, με το όνομα Νικόλαος Γρούιος).

Αναφέρεται επίσης ο κ. Φράγκος στην τράπεζα Ziraat, τουρκικών συμφερόντων, η οποία , λέει, χορηγεί δάνεια με επιτόκιο 3% στους τουρκογενείς της Θράκης, για να αγοράζουν περιουσίες ελλήνων (οι οποίοι βέβαια τις πουλούν..) , με κίνδυνο να περάσει στα χέρια των «πρακτόρων του τουρκικού προξενείου» και να «αλλάξει το «status quo» της ελληνικής κυριότητας στη Θράκη». Ομολογεί βέβαια ότι δέκα όλες και όλες ήταν αυτές οι αγοροπωλησίες, αλλά δεν αναφέρει πόσες άλλες αγοροπωλησίες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια με αντίθετη κατεύθυνση. Παρέλειψε βέβαια να αναφερθεί στην εξαγορά της τουρκικής Finansbank από την Εθνική Τράπεζα, τα κέρδη της οποίας αποτελούν σημαντικό στήριγμα της ελληνικής τράπεζας εν μέσω κρίσης.

Φίλοι όμως από την μειονότητα της Κομοτηνής μου έλεγαν ότι η δανειοδοτήσεις από την Ziraat είναι πολύ δύσκολες , ακολουθούν αυστηρά τραπεζικά κριτήρια, με εγγυήσεις ακινήτων για όλους και ούτε είναι δυνατόν να γίνουν διακρίσεις στην επιλογή των δανειοδοτουμένων, διότι η τράπεζα λειτουργεί με βάση τους ελληνικούς νόμους και υπόκειται σε αυστηρό έλεγχο.

Δυστυχώς στα ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο αγαπητός μου Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος. Με αφορμή το δυσάρεστο γεγονός του κλεισίματος του εργοστασίου Ζαχάρεως Ορεστιάδας , ανακαλύπτει «καλοστημένα παιχνίδια» σε βάρος της Θράκης , από “εχθρούς” που χτίζουν εργοστάσια στην Αδριανούπολη και κλείνουν τα δικά μας. Έμπλεξε δε στις αναλύσεις του και τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη , σύμφωνα με τον αλάνθαστο κανόνα του λαϊκισμού: Βρες έναν «κακό» που, επι πλέον, το 70% των Ελλήνων πιστεύει ότι είναι …Εβραίος και χτύπα τον για να γίνεις πιστευτός και αρεστός.

Και είναι να απορεί κανείς! Δεν αντιλαμβάνονται ότι με αυτά που λένε κάνουν κακό στην Θράκη , την οποία βεβαίως αγαπούν ειλικρινά; Διότι διώχνουν επενδυτές (όσους τέλος πάντων δεν έχουν ξαποστείλει ακόμη οι «τοπικές κοινωνίες») και διότι επιστρέφουν πολύ πίσω , στην εποχή της «κλάψας» προς το «κράτος» της Αθήνας για κρατικές (ζημιογόνες) βιομηχανίες και εγκατάσταση δημοσίων υπηρεσιών, πάντα βέβαια με επικλήσεις στην ανάγκη εξοπλισμών (με ή χωρίς μίζες), για την αντιμετώπιση του προαιώνιου εχθρού. Και αυτά τα δικαιούμαστε διότι εδώ «φυλάμε Θερμοπύλες» , έστω και αν πρόσφατα ένας από τους συνδικαλιστές των εργαζομένων στο εργοστάσιο Ζακχάρεως δήλωσε ότι θα παραδώσουν τα όπλα τους (των Εθνοφυλάκων υποθέτω) στον Διοικητή της Μεραρχίας του Έβρου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας για το κλείσιμο του εργοστασίου της Ορεστιάδας.

Το πιο σημαντικό όμως που προκύπτει από όλα τα παραπάνω είναι το γεγονός ότι αγνοούμε το μέγα συγκριτικό πλεονέκτημα της Θράκης. Ότι δηλαδή η άμεση χερσαία γειτνίασή της με μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα βόρεια και με μια αγορά 20 εκατομμυρίων στα ανατολικά , είναι μια τεράστια πρόκληση που μπορεί να αλλάξει την μοίρα αυτού του τόπου. Αρκεί το τοπικό, και όχι μόνο, παραγωγικό δυναμικό και η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση να αναλάβουν πρωτοβουλίες εξωστρεφείς και καινοτόμες.

Αντί λοιπόν να φοβόμαστε μήπως μας την «πέσουν» οι τούρκοι πράκτορες, καλύτερα να ευχόμαστε να μας την «πέσουν» ακόμη μερικές χιλιάδες εύποροι τούρκοι τουρίστες από την Κωνσταντινούπολη, που γέμισαν τα ξενοδοχεία μας και ζωντάνεψαν την αγορά μας.

Και αν είχαμε και καμιά καλή ιδέα για να παράγουμε και να εξάγουμε κάτι που «πουλάει», εκτός από μίσος και πατριωτισμό, ακόμη καλύτερα.

(*) Οι αναφορές των κ.κ. Άνθιμου και Φράγκου έγιναν σε ΜΜΕ της Θράκης.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση