Η Ρωσία θα απαντήσει στην αντιπυραυλική “ασπίδα”

Οι προσπάθειες της Δύσης να κόψουν κάθε γέφυρα διαλόγου με τη Μόσχα για το σοβαρό θέμα της αμερικανο-ΝΑΤΟϊκής αντιπυραυλικής “ασπίδας” κοντά στα σύνορα της Ρωσίας, είναι κινήσεις που υπονομεύουν τη διεθνή σταθερότητα, και δεν θα μείνουν αναπάντητες.

Οι οργανωτές της ετήσιας -10ης κατά σειρά- συνδιάσκεψης για την αντιπυραυλική άμυνα, η οποία θα διεξαχθεί από 17 ως 20 Ιουνίου στο Μάιντς της Γερμανίας, απέρριψαν τη συμμετοχή σε αυτή των ρώσων εκπροσώπων. Η παραίτηση της Δύσης από το διάλογο με τη Ρωσία για το θέμα, θα οξύνει την αντιπαράθεση, και θα επιφέρει πλήγμα στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. 

«Το βήμα αυτό εντάσσεται στη συνολική τακτική περιστολής του διαλόγου με τη Ρωσία για τα θέματα της αντιπυραυλικής άμυνας, στην οποία προβαίνουν το τελευταίο διάστημα οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους», αναφέρει το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας, προσθέτοντας ότι «μια τέτοια συμπεριφορά στρουθοκαμηλισμού δεν μπορεί να μην προκαλεί ανησυχία, καθώς στην Ευρώπη συνεχίζεται η χωρίς περιορισμούς ανάπτυξη των στοιχείων της αμερικανο-ΝΑΤΟϊκής αντιπυραυλικής ασπίδας, γεγονός που εγκυμονεί τον κίνδυνο ανατροπής της στρατηγικής ισορροπίας και της υπονόμευσης της διεθνούς σταθερότητας».

Με πρόσχημα την Ουκρανία

Από πλευράς ρωσικού ΥΠΕΞ, επισημάνθηκε ότι οι οργανωτές της συνδιάσκεψης επικαλέστηκαν τις «πρόσφατα εμφανισθείσες επιπλοκές», οι οποίες δεν επιτρέπουν τη δημιουργία «των κατάλληλων συνθηκών για να γίνουν δεκτοί οι αντιπρόσωποι της Ρωσίας». Ωστόσο, η πραγματική αιτία ήταν η επιστροφή της Κριμαίας στη Ρωσία, την οποία στη Δύση θεωρούν «βίαιη προσάρτηση». Οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες επέβαλλαν κυρώσεις και ελάττωσαν στον μέγιστο βαθμό τη στρατιωτικοτεχνική συνεργασία με τη Ρωσία. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν υπάρχει ελπίδα για συνέχιση του διαλόγου όσον αφορά την αντιπυραυλική άμυνα. 

Στην ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών αναφέρεται ότι η ρωσική πλευρά «είχε προτείνει επανειλημμένα στους ξένους εταίρους της την καθιέρωση συνεργασίας για την αντιμετώπιση πιθανών πυραυλικών απειλών και προκλήσεων» και ότι «οι προτάσεις αυτές εξακολουθούν να ισχύουν. Ωστόσο, είναι απίθανο να υλοποιηθούν όταν η μια εκ των πλευρών απορρίπτει εντελώς τον διάλογο. Διαμορφώνεται μια κατάσταση -αναφέρεται στην ανακοίνωση- η οποία, αν μη τι άλλο, ενισχύει τα συμπεράσματά μας για τον πραγματικό σκοπό του αντιπυραυλικού δυναμικού που δημιουργούν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους».

Προφάσεις εν αμαρτίαις

Ο ισχυρισμός της Ουάσιγκτον ότι το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη προορίζεται για την προστασία της περιοχής από την πλευρά του Ιράν και της Βόρειας Κορέας ελάχιστα ευσταθεί. Την Πιονγκγιάνγκ χωρίζουν από την ευρωπαϊκή ήπειρο χιλιάδες χιλιόμετρα, τα οποία οι βορειοκορεατικοί πύραυλοι δεν είναι σε θέση να καλύψουν. Πολλώ δε μάλλον, το καθεστώς της Βόρειας Κορέας δεν είχε ποτέ εχθρούς στην Ευρώπη. Ανάλογη περίπου είναι η κατάσταση και με τις ιρανικές απειλές. Το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, το οποίο η Ουάσιγκτον αναπτύσσει στην Ευρώπη, στην πραγματικότητα δεν στρέφεται κατά της Τεχεράνης ή της Πιονγκγιάνγκ, αλλά εναντίον της Μόσχας. Αυτόν τον ισχυρισμό απηχεί και η ανακοίνωση του ρωσικού ΥΠΕΞ.

Η Μόσχα έχει προτείνει πολλές φορές στη Δύση συνεργασία στον τομέα της αντιπυραυλικής άμυνας, ανταποκρινόμενη στην εκπεφρασμένη από τις ΗΠΑ και από το ΝΑΤΟ ανησυχία σχετικά με τις πυραυλικές απειλές από την πλευρά του Ιράν και της Β. Κορέας. Το 2010 στη σύνοδο κορυφής της Λισαβόνας, Ρωσία και ΝΑΤΟ συμφώνησαν για μια συνεργασία στο πρόγραμμα της ευρωπαϊκής αντιπυραυλικής άμυνας. Ωστόσο, οι συνομιλίες έφτασαν σε αδιέξοδο επειδή η Μόσχα απαίτησε να κατατεθούν νομικές εγγυήσεις ότι το σύστημα δεν στρέφεται κατά της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ διαβεβαίωσαν ότι η αντιπυραυλική ασπίδα στην Ευρώπη καλείται να αντιμετωπίσει μελλοντικές απειλές μόνο από την πλευρά του Ιράν και της Β. Κορέας, αλλά αυτό αρνήθηκαν να το τεκμηριώσουν εγγράφως. 

Τον Οκτώβριο του 2013, μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ρωσίας και ΝΑΤΟ σε επίπεδο υπουργών Άμυνας, ο ρώσος υπουργός Αμύνης, Σεργκέι Σοϊγκού, δήλωσε ότι συνεργασία με το ΝΑΤΟ στον τομέα της αντιπυραυλικής άμυνας δεν προκύπτει, διότι η Δύση δεν συμμερίζεται τις ρωσικές ανησυχίες. «Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τα αμερικανικά και ΝΑΤΟϊκά σχέδια γύρω από την αντιπυραυλική άμυνα», είχε τονίσει ο Σοϊγκού.

Σε Βαλκάνια, Μεσόγειο, Μαύρη Θάλασσα

Στη Ρουμανία, στη βάση Ντεβεσελού, έχει ήδη αρχίσει η κατασκευή εγκαταστάσεων της αντιπυραυλικής άμυνας με το σύστημα διαχείρισης μάχης Aegis και πυραύλους SM-3. Η έναρξη λειτουργίας της έχει προγραμματιστεί μέσα στο 2015. Το 2017 μια τέτοια βάση με το σύστημα Aegis σχεδιάζεται να εμφανιστεί στην Πολωνία, στην τοποθεσία Ρεντζίκοβο.

Στο μεταξύ, στη βάση στο ισπανικό λιμάνι Ρότα έχουν ήδη αφιχθεί αμερικανικά πλοία τα οποία φέρουν και αυτά το σύστημα Aegis και τους πυραύλους αναχαίτισης SM-3. Στο εξής, αυτά θα σταθμεύουν μόνιμα εκεί και από καιρό σε καιρό θα αποστέλλονται στη Μαύρη θάλασσα. Επιπλέον, οι ΗΠΑ έστειλαν στη Ρουμανία και στην Πολωνία αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης AWACS. Όλα αυτά δεν μπορούν να μην προκαλούν την ανησυχία της Μόσχας, ωθώντας τη στο να λαμβάνει μέτρα τα οποία αντισταθμίζουν τις αρνητικές επιπτώσεις του ευρωπαϊκού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας για την ασφάλεια της Ρωσίας.

Απαντήσεις

Μια από τις επιλογές αξιόπιστης «απάντησης» της Ρωσίας στην ανάπτυξη του συστήματος της ευρωπαϊκής αντιπυραυλικής άμυνας είναι η εγκατάσταση στην περιοχή του Καλινινγκράντ του τακτικού βαλλιστικού συστήματος Ιskander-M, οι πύραυλοι του οποίου διαθέτουν βεληνεκές 480 χλμ. και μπορούν να φτάσουν ως την αμερικανική βάση στο Ρεντζίκοβο. Συν τοις άλλοις, πρόκειται για ένα σύστημα υψηλής ακρίβειας, το οποίο είναι αδύνατο να αναχαιτιστεί από οποιαδήποτε αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα, καθώς ο πύραυλος πετά με απρόβλεπτη τροχιά. 

Ένα άλλο μέσο αποτροπής, είναι η κατασκευή στη Ρωσία του ογκωδέστατου διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου υγρών καυσίμων Sarmat, ο οποίος προγραμματίζεται να ενταχθεί στο οπλοστάσιο το 2018. Αυτός μπορεί να φέρει δέκα πυρηνικές κεφαλές και δύναται να πλήξει στόχους όχι μόνο μέσω του Βορείου, αλλά και του Νοτίου Πόλου. Ενώ ο πύραυλος, ο οποίος αναμένεται να αναπτυχθεί στη Σιβηρία, θα είναι αδύνατο να αναχαιτιστεί από οποιοδήποτε αντιπυραυλικό σύστημα, ούτε από το σύστημα Aegis με τα βλήματα SM-3, από επίγειες είτε ναυτικές βάσεις εκτόξευσης.

Πηγή 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση