Η ώρα των νέων Δημάρχων...

Γράφει ο Παναγιώτης Δερματάς

Το πανηγύρι τέλειωσε. Τα μεγάλα αφεντικά του παρασκήνιου βαρούσαν τους ζουρνάδες και ολόκληρος λαός αναγκάστηκε να χορέψει στον ρυθμό τους!

Δεν εννοώ εδώ ως αφεντικά αυτούς πού έχουν ταυτίσει την πολιτική και κοινωνική τους δράσι με τα ατομικά τους συμφέροντα και οι οποίοι βρίσκονται στην διπλανή μας πόρτα.

Εννοώ αυτούς πού βρίσκονται στις κορυφές της πολιτικής πυραμίδας και οι οποίοι αποτελούν ένα τεράστιο δίκτυ με διεθνείς διαστάσεις.

Αυτά λοιπόν τα μεγάλα αφεντικά, έχουν σχεδιάσει το σύστημα με κάθε λεπτομέρεια ώστε αυτό να λειτουργεί στα μέτρα των δικών τους συμφερόντων.

Έχουν καταφέρει μέσα από νομικίστικες διαδικασίες τις μειοψηφίες να τις μετατρέπουν σε κυρίαρχες δυνάμεις και να τιθασεύουν την κοινωνική δυναμική μέσα από κάθε μορφής διάστασι και διχασμό.

Κι επειδή όλο αυτό το σύστημα των αφεντικών αποτελεί πυραμίδα, αυτή έχει και την βάσι της . Δηλαδή τον άνθρωπο της διπλανής σου πόρτας ο οποίος αρκείται να βολεύεται από τα μικρά και ασήμαντα πάνω στα οποία εδράζονται τα σημαντικά συμφέροντα.

Δεν έχω σκοπό μέσα από αυτό το κείμενο να πείσω τον διπλανό μου ότι είναι ανάγκη να σκέφτεται συλλογικά ή απλώς να κάνει την δημιουργική σκέψι κυρίαρχο της ζωής του. Ο καθ΄ ένας είναι υπόλογος των πράξεων και ενεργειών του. Αυτές καθορίζουν τις σύγχρονες αξίες μας οι οποίες έχουν ως αντίκρισμα την συλλογική μας εθνική και κοινωνική πορεία η οποία κατάφερε χωρίς αιδώ να κατακτήσει μέσα σε λίγες δεκαετίες τα σκήπτρα τα τριτοκοσμικά.

Έτσι η πρωτεύουσά μας, αντί να γίνει το κέντρο των εκλεκτών του κόσμου, κατάφεραν να της αποδώσουν πλούσιο το άρωμα Ασίας!

Σκοπός μου είναι μέσα από τις σκέψεις μου να κεντρίσω αυτή την λογική η οποία βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο πού έχει την συνείδησι του πολίτη ή δημότη, καθώς και στους λιγοστούς πανελλαδικά, εκλεγμένους που επάξια θα τιμήσουν ακριβώς αυτούς τους εκλεκτούς εκλέκτορες.

Ήρθε λοιπόν η ώρα των εκλεκτών. Αυτών που καλούνται τα υπερβούν τά μέτρα της μετριότητας, να δημιουργήσουν σοβαρά αναχώματα στα επιτελεία των δυνάμεων της επιστημονικής μας εξοντώσεως και να στείλουν το ζωτικό μήνυμα πού λέει μέχρι εδώ!

Διότι εκλεκτός δεν σημαίνει απλώς εκλεγμένος. Σημαίνει μία ανώτατη μορφή επιλογής, αυτήν ακριβώς που κάνει η ιστορία για να ανακόψει τις συνέπειες της συλλογικής απρονοησίας και αφροσύνης.

Επειδή αυτή η περίοδος της πενταετίας για τα νέα δημοτικά συμβούλια δεν θα είναι σπαρμένη με άνθη αλλά με δραματικές προκλήσεις, θα έχει ο καθ΄ένας να επιλέξει αν θα παίξει τον ρόλο ενός επιπρόσθετου σατράπη πού σκαρφαλώνει στις πλάτες των δημοτών τους φορτώνοντάς τες με μεγαλύτερα βάρη χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την ανταποδοτικότητα, ή αν θα έρθει αρωγός τους.

Οι κάθε μορφής μετριότητες, θα αρκεστούν στα βολέματα, στην εκπλήρωσι υπόγειων συναλλαγών, στο μοίρασμα των λαφύρων πού προέκυψαν ως κέρδος από τους εκλογικούς αγώνες, στην συνεργασία ακόμη και με κοινωνικούς ή εθνικούς δυνάστες. Δεν θα έχουν την αίσθησι του πόνου και της καθημερινής αγωνίας του δημότη ο οποίος βάλλεται από την «ανάπτυξι»…

Ο καθ΄ένας λοιπόν ενώπιον των ευθυνών του μέσα από τήν καταγραφή μέρους του ατέλειωτου κοινωνικού δράματος απέναντι στο οποίο οφείλει έμπρακτα να απαντήσει.

Η αίσθησις αυτής της σκληρής πραγματικότητας, δεν επιτρέπει επινίκια πανηγύρια, αλαζονίες και προκλήσεις από τους «κερδισμένους», ούτε πικρόχολες συμπεριφορές από τους «χαμένους». Επιβάλλει απόλυτη αλληλοκατανόησι και σύμπνοια.

Η κοινωνία μας λοιπόν: Αγορά πού νεκρώνεται με ταχύτατους ρυθμούς συμπαρασύροντας τους δημότες σε δράματα οικογενειακά και ατομικά.

Γεωργία και κάθε μορφής ντόπια παραγωγή, πού βάλλονται σε όλα τα επίπεδα. Δηλαδή από σκληρούς και εξοντωτικούς φόρους, από πονηρές γραφειοκρατίες, από παράλογες εισφορές, από διάφορα αντιπαραγωγικά διόδια, μέσα από τις ανεξέλεγκτες εισαγωγές προϊόντων στα οποία είναι απηλλαγμένα από τέτοια βάρη και επί πλέον έχουν ενσωματωμένο τριτοκοσμικό μεροκάματο ελαχίστων Ευρώ. Αυτές, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί οποιοσδήποτε παραγωγικός τομέας ο οποίος θέλει να σεβαστεί τα εργασιακά δικαιώματα.

Θύμα αυτής της καταστάσεως, εκτός από τον ίδιον τον κάτοχο των μέσων παραγωγής ο οποίος συνεχώς με μεγαλύτερη συχνότητα πηδά στο κενό, ή φυλακίζεται, ή αναγκάζεται να εκπατρίζεται, είναι ο ίδιος ο εργαζόμενος, ο μεσήλικας οικογενειάρχης και ο ίδιος ο νέος.

Εδώ το σκηνικό έφτιαξε νέας μορφής σύγχρονη δουλεία ό,που όλοι συνθλίβονται στό φτηνό μεροκάματο, στην εκμηδενισμένη σύνταξη, στην ανεργία ή στους απάνθρωπους όρους εργασίας από την μία και στο φορομπηχτικό σύστημα του κράτους από την άλλη.

Μεταφέρω αυτούσια την καταγγελία πού έκανα πρίν λίγες ημέρες στο προεκλογικό μου κείμενο δηλαδή, την ύπουλη και καταχθόνια κυβερνητική συμπεριφορά να σηκώνουν ψηλά τόν πήχη των χρεών και υποχρεώσεων τών πολιτών, ενώ παράλληλα να υπονομεύουν τις δυνατότητες τους να τον φθάσουν, για να είναι αυτός διαρκώς «παράνομος», ώστε έτσι να τον σύρουν στην πλήρη του καταστροφή.

Διότι δεν στέκει με καμία λογική, την ώρα πού σού μειώνουν το εισόδημα, να σού αυξάνουν τέλη, εισφορές, διόδια, τιμολόγια ΔΕΗ, να σού βάζουν προσκόμματα στο δικαίωμα σου να αντλείς νερό από το πηγάδι σου αυξάνοντας έτσι το κόστος παραγωγής και μειώνοντας την ανταγωνιστικότητα, φόρους άμεσους και έμμεσους, να ποινικοποιούν την ζωή σου βρίσκοντας διαρκώς νέους όρους στους οποίους οφείλεις να συμμορφωθείς και οι οποίοι δεν μπορούν να εκπληρωθούν διότι σού έκοψαν τα φτερά των δυνατοτήτων σου!

Π.χ. Υποχρεούσαι να έχεις περάσει το μηχανάκι σου από ΚΤΕΟ με πρόσχημα την «ασφάλεια» και με καταφανέστατο σκοπό την επιπρόσθετη ληστεία σου. Την αδυναμία σου να υπακούσεις τον «νόμο», θα την πληρώσεις πανάκριβα!

Ο υπουργός της «δημόσιας τάξης», θα στείλει τα αστυνομικά όργανα και θα θριαμβολογεί ότι κτύπησε με τόσους αριθμούς ελέγχων την «παρανομία» ! Μάλιστα, μπροστά στα μάτια των ανύπαρκτων λαϊκών «εκπροσώπων»!....

Όσοι έχουν βολευτεί πονηρά ή ηλίθια από το σύστημα και έχουν ακόμη οικονομικά αποθέματα στην άκρη, δικαιολογούν τις κυβερνητικές πράξεις και δεν δείχνουν να αισθάνωνται ενοχές πού με την στήριξι των πάρα πάνω, παίζονται όλα αυτά τα φρυκτά κοινωνικά δράματα με μέγιστο θύμα την ίδια μας την νεολαία στην οποία αντί για εργασία την έβαλαν κατευθείαν στην μέγγενη της εφορίας!

Ποιος δημοτικός εκπρόσωπος, έχει το θάρρος και την ηθική αξιοπρέπεια, να σηκώσει το ανάστημά του απέναντι στις τουριστικές επιχειρήσεις που ενώ υπάρχουν νέα άνεργα παιδιά στην περιοχή του, εισάγουν εργαζόμενους από γειτονικές χώρες!

Οι παραλίες τις οποίες χρησιμοποιούν όλοι αυτοί οι συντελεστές που αποτελούν την «ανάπτυξη», ανήκουν στον λαό. Ποιος δημοτικός εκπρόσωπος θα σηκωθεί και θα υπερασπιστεί την περιουσία των δημοτών του την οποία το πολιτικό σύστημα εκποιεί σε ξένα συμφέροντα πουλώντας συγχρόνως στον λαό «αναπτυξιακά» νούφαρα;

Όλα αυτά, οδηγούν την κοινωνία σε τροχιές συγκρούσεων ή υπόγειων καταλυτικών αντιδράσεων. Όλα αυτά, επιβάλλουν ενωτικές προσπάθειες και υπερβατικούς συντονισμούς.

Τον ιστορικό αυτόν ρόλο, δεν το έπαιξε καμμία οργανωμένη δύναμις της κοινωνίας.

Ή θα τον παίξουν οι νέες δημοτικές αρχές ως σύνολο, ή θα πάμε πάρα μέρα σε μία πορεία πού θα τις ρίξει στον ιστορικό κάλαθο των βλαβερών και αχρήστων.

Οφείλουν όλοι αυτοί να καταλάβουν ότι ιδιαίτερο πρόβλημα δεν είναι τα γήπεδα και οι μπασκέτες, αλλά η ζωή αυτών που θα κάνουν την κάθε χρήσι…

Οφείλουν να καταλάβουν ότι αποτελούν τον άμεσο κρίκο ανάμεσα σε λαό και κυβέρνησι. Και όταν κάποια κυβέρνησις δεν σέβεται τον λαό, αντί να τρώνε το δόλωμα των πιστώσεων για γήπεδα και για πλατείες, ας τους στείλουν οριστικά και αμετάκλητα στον αγύριστο…

Η κάθε χειραψία με την μειοψηφία που έχει προκαλέσει χιλιάδες αυτοκτονίες και εκατομμύρια δράματα, αποτελεί συμμετοχή στο έγκλημα .

Ὁ ἒχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω… Οι καιροί έπαψαν να μας πιστώνουν με διαρκείς αναβολές, με εφησυχασμούς και με το κράτος των μετριοτήτων …

Πηγή Δερματάς

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση