Από τους λαθρομετανάστες στους… «παράτυπους μετανάστες»!

Γράφει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου

Το Newspeak ('Νέα Ομιλία') είναι η πλασματική γλώσσα που περιγράφεται στο δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας του George Orwell «1984» ή «Χίλια Εννιακόσια Ογδόντα Τέσσερα», όπως έμεινε γνωστό (Nineteen Eighty-Four).

Πρόκειται για μια ελεγχόμενη γλώσσα που δημιουργήθηκε από το ολοκληρωτικό κράτος του «Μεγάλου Αδελφού» ως ένα εργαλείο για να περιορίσει την ελεύθερη σκέψη και τις έννοιες που για το καθεστώς αποτελούν «απειλή», όπως η ελευθερία, η ατομικότητα, η ειρήνη κλπ. Οποιαδήποτε μορφή διαφορετικής σκέψης από αυτήν που κατασκεύασε το «κόμμα» ταξινομείται ως "thoughtcrime", δηλ. «έγκλημα σκέψης».

Πριν από λίγο καιρό στην Βουλή, είχαμε την επίσκεψη μίας επιτροπής... γυναικών - λαθρομεταναστών. Τότε είχε γίνει σχετικός χαμός, επειδή κάποιοι αποκάλεσαν τους λαθρομετανάστες, λαθρομετανάστες και οι του ΣΥΡΙΖΑ και της επιτροπής, άρχισαν να ωρύονται για το πόσο "ρατσιστική" είναι η λέξη και τα γνωστά ότι δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι και τα λοιπά. Τις τελευταίες εβδομάδες, διαβάζοντας κανείς ειδήσεις στο διαδίκτυο συναντά όλο και περισσότερο την φράση "παράτυποι μετανάστες". Προφανώς αυτή επέλεξαν οι επικυρίαρχοι πολιτιστικά αριστεροί, για να αντικαταστήσει την λέξη "λαθρομετανάστες". Και ως διά μαγείας το ένα μετά το άλλο όλα τα μέσα την υιοθετούν.

Και μετά μας λένε ότι η αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ! Ενώ η αλήθεια είναι ότι από το '74 και μετά η αριστερά συγκυβερνά κανονικότατα αυτή την χώρα!

Η μετατροπή όμως της λέξης “λαθρομετανάστης” σε “παράτυπος μετανάστης” δεν είναι η πρώτη περίπτωση. Μία σειρά από λέξεις έχουν τροποποιηθεί ή ακόμη και ... εφευρεθεί, προκειμένου να βολέψουν την αριστερά, στον τρόπο που διαμορφώνει όχι μόνον τον δημόσιο διάλογο αλλά ακόμη και τον τρόπο που σκέφτεται ο κόσμος. Η πραγματικότητα είναι πλέον μια ενοχλητική λεπτομέρεια στην ανάλυση της πολυποίκιλης Αριστεράς.

Πρίν από δύο-τρία χρόνια ένας φίλος, έγραφε: Ο μεταναστευτισμός προσδιορίζεται ως η προσέγγιση του φαινομένου των διεθνών ροών μετανάστευσης, της εγκατάστασης των μεταναστών στις χώρες υποδοχής και των αντιδράσεων που προκαλούνται μεταξύ των γηγενών ευρωπαϊκών πληθυσμών με προκαθορισμένους όρους, οι οποίοι ουσιαστικά αναπαράγουν μειωτικούς χαρακτηρισμούς, επιθέσεις ad hominem και ιδεοληπτικές ηθικολογικές κατηγορίες. Οι τελευταίες λειτουργούν ως μέσο κοινωνικού στιγματισμού όσων χαρακτηρίζονται από αντίθετη στην πολυπολιτισμικότητα άποψη και συμβάλλουν στην αποφυγή προβολής κάθε δομημένης επιχειρηματολογίας.[3] Κατηγορία αυτού του είδους είναι αυτή του «ρατσισμού», έννοια, η οποία έχει υποστεί μία πλήρη πολιτική εργαλειοποίηση, κυρίως από την Αριστερά και την άκρα Αριστερά.

Αντί, δηλαδή, να προκριθεί μία ψύχραιμη, λειτουργική και ορθολογιστική προσέγγιση, η οποία θα αξιοποιεί λ.χ. την αρχή της επικουρικότητας, επιλέγεται ένα ιδεοληπτικό σχήμα ερμηνείας, σύμφωνα με το οποίο η μαζική μετανάστευση συνιστά εξ ορισμού μία θετική ή ακόμη και αναπότρεπτη διαδικασία, ενώ οι αντιδράσεις στη μαζική μετανάστευση, ακόμη και στο ίδιο το ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικότητας σε επίπεδο θεωρητικής συζήτησης, αποτελούν οπωσδήποτε εκδηλώσεις ρατσιστικών πεποιθήσεων και όχι θεμιτή άποψη η δε ενδεχόμενη βία και λοιπή εγκληματικότητα των μειονοτικών μεταναστευτικών ομάδων υφιστάμενη μία ενδιαφέρουσα μεταλλαγή αποκαλείται αντίδραση στη θεσμική ή την κοινωνική βία και ουσιαστικά mutatis mutandis δικαιολογείται, όταν μάλιστα δεν ενθαρρύνεται ανοικτά.

Πόσο δικαιώνεται πλέον που επί της ουσίας απαγορεύεται ακόμη και η χρήση της λέξης “λαθρομετανάστευση”; Πόσο δικαιώνεται πλέον που ο “ρατσισμός” (με όποια ερμηνεία θέλει η αριστερά) αποτελεί ποινικά κολάσιμο αδίκημα;

Οι... αριστερές φοβίες

Η διαδικασία ίδια πάντοτε. Μία μικρή ελίτ, αποφασίζει ποιά λέξη πρέπει να “σβηστεί”. Την χαρακτηρίζει “ρατσιστική” ή αρνητικά φορτισμένη. Από κάτω της οι μηχανισμοί επιβολής (τα μήντια δηλαδή) αρχίζουν και την ξεχνούν. Την αντικαθιστούν από την νέα “προτεινόμενη λέξη”. Σιγά σιγά όλοι χρησιμοποιούν αυτήν την λέξη. Αλλά δεν είναι μόνον οι “αντικαταστάσεις” λέξεων. Υπάρχουν και οι “εφευρέσεις”. Το έθεσε πολύ ωραία ο “Κόκκινος Ουρανός” πριν λίγο καιρό: Λέξεις που φαίνονται ελληνικές, και που ακόμα και οι ξένοι τις χρησιμοποιούν έτσι (‘xenophobia’, ‘homophobia’, ‘islamophobia’) αλλά δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα! Μάλιστα οι Έλληνες ουδέποτε τις εφηύραν, ουδέποτε τις χρησιμοποίησαν, ουδέποτε τις γνώριζαν. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Έτσι ενώ τα άτομα π.χ. με «αγοραφοβία» ή «ανθρωποφοβία» αντιμετωπίζονται με συμπάθεια, την ίδια ώρα εκείνος που θα χαρακτηρισθεί ότι έχει «ξενοφοβία» είναι ένας επικίνδυνος, οπισθοδρομικός, κακός και μοχθηρός άνθρωπος που του αξίζει η απαξίωση, η περιθωριοποίηση, αλλά και η επιτίμηση, ακόμα και η τιμωρία. Και βέβαια, η αλήθεια είναι ότι στην ουσία ως «ξενοφοβικός» στιγματίζεται ο άνθρωπος εκείνος, ο γηγενής, ο ντόπιος, που δυσανασχετεί και αντιδρά στο φαινόμενο της εισβολής ανεξέλεγκτου αριθμού παράνομων μεταναστών, που «εν μία νυκτί», κατέλαβαν αυθαίρετα τον δικό του τόπο, τον άλλαξαν (προς το χειρότερο), τον υποβάθμισαν, και τον ίδιο τον εξοβέλισαν, τον περιθωριοποίησαν, τον τρόμαξαν και τον κατέστησαν έναν ανυπεράσπιστο, διωκόμενο, φοβισμένο και τρομαγμένο άνθρωπο, ΞΕΝΟ μέσα σε ένα ανομοιογενές αλλοπρόσαλλο πλήθος.

Στην πραγματικότητα, είναι εκείνος που έχει το αίσθημα ότι είναι πλέον μέλος μιας μειονότητας. Και όμως εάν δυσανασχετήσει και διαμαρτυρηθεί για αυτήν την κατάσταση, είναι ένας «ξενοφοβικός».

Αλήθεια, δεν σας προκαλεί απορία πως όλα τα «κακά» με τις λέξεις που τελειώνουν σε «-φοβία» έχουν στόχο έναν συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου. Τον γηγενή δυτικό μέσο πολίτη που αγαπάει τον τόπο του, τον λαό του, την ιστορία του, την κουλτούρα και τις παραδόσεις του λαού του. Με λίγα λόγια τον ‘ανησυχούντα’ χριστιανό Ευρωπαίο. (Κατά αυτούς "συντηρητικό" και σίγουρα "μη πολιτικά ορθό").

Δεν σας κάνει εντύπωση πως τόσοι αιώνες διωγμών χριστιανών στις χώρες του Ισλάμ, αλλά και στις χώρες που κατέκτησε το Ισλάμ, από την αρχή που πρόβαλε το σπαθί του «προφήτη» μέχρι σήμερα και δεν βρέθηκε ένας λεξιπλάστης να μας πει την λέξη «χριστιανοφοβία»; Την ακούσατε ποτέ; Ποταμοί αίματος, παιδομαζώματα, αποκεφαλισμοί, λιθοβολισμοί, διωγμοί πιστών και εμπρησμοί εκκλησιών, χρόνια τώρα και μέχρι σήμερα και δεν του ήρθε κάποιου η «έμπνευση» να πει ότι στις χώρες αυτές υπάρχει «χριστιανοφοβία».

Ότι οι άνθρωποι εκεί είναι «χριστιανοφοβικοί». Όταν όμως μετά την εισβολή εκατομμυρίων μουσουλμάνων στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, βρεθεί κάποιος Ευρωπαίος να διαμαρτυρηθεί που δεν αντέχει άλλο να βλέπει τζαμιά να υψώνονται σε κάθε γειτονιά, χιλιάδες μουσουλμάνους να καταλαμβάνουν τις πλατείες και τους δρόμους στρώνοντας τα χαλιά τους για να λατρεύσουν τον Αλλάχ τους, τα παιδιά του να είναι υποχρεωμένα να μάθουν για το Ισλάμ και τον μουσουλμάνο γείτονα να τον μηνύει γιατί έψησε χοιρινές μπριτζόλες και τον πρόσβαλε, τότε είναι «ισλαμοφοβικός»! Πόσο γρήγορα την έφτιαξαν την λέξη! Πόσο γρήγορα την πάσαραν! Πόσο γρήγορα την επέβαλλαν! Αυτός που σφάζει χριστιανούς ΔΕΝ είναι «χριστιανοφοβικός». Δεν υπάρχει τέτοια λέξη. Εκείνος που θέλει να συνεχίσει να ζει όπως ζούσε μέσα στον τόπο του και δεν μπορεί να βλέπει να μετατρέπεται η χώρα του σε ένα ισλαμικό κράτος, είναι «ισλαμοφοβικός»!

Είδατε το Νewspeak;

Πηγή: Ελεύθερη Ώρα 
 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση