Οι εξελίξεις ταχύτερες και από τον χρόνο…

Από σήμερα περνάμε σε μία άλλη φάση αντιπαράθεσης στην Ουκρανία. Ξεκίνησαν τα παιχνίδια ψυχολογικού πολέμου και τακτικής παραπλάνησης και από τις δύο πλευρές (Κίεβο και Μόσχα), ενώ έχουν αρχίσει να γίνονται ευδιάκριτες οι δύο αντίπαλες πλευρές που ενώ προσπαθούν να αποφύγουν την μεταξύ τους σύγκρουση, κάνουν ταυτόχρονα οτιδήποτε μπορούν για να συμβεί το... αναπόφευκτο.
Οι ειδήσεις που θα βλέπουν το φως της δημοσιότητας θα πρέπει να ελέγχονται λεπτομερώς ως προς τα βασικά στοιχεία της ειδησεογραφίας που θα περιέχουν (ποιός, που, πως, πότε και γιατί) και ταυτόχρονα θα πρέπει να συνοδεύονται από πλούσιο οπτικο-ακουστικό υλικό (βίντεο), το οποίο και πάλι θα πρέπει να είναι διάρκειας μερικών λεπτών συνεχόμενων σκηνών (όχι αποσπάσματα και εμφανή ή ημι-εμφανή κοψίματα). Όλα αυτά είναι συμπτώματα ενός άτυπου (πολλοί τον ονομάζουν "ψυχρό") πολέμου, ο οποίος ήδη διεξάγεται και κανένας δεν είναι σε θέση να προκαταλάβει επακριβώς την εξέλιξη, την κορύφωση και το τελικό αποτέλεσμά του... Εξάλλου, η επίσημη επιστροφή των ναζί, δεν πρέπει να θεωρείται διόλου τυχαία, αφού -επιπλέον- έχει την απόλυτη στήριξη τόσο της Γερμανίας της Μέρκελ, όσο και των ΗΠΑ. Και η είσοδος των ημιπαράφρονων ναζί της Ουκρανίας, αλλάζει το γεωπολιτικό σκάκι, στο οποίο πλέον οι παίκτες περνάνε σε περισσότερο επιθετικές (φύσει βίαιες) κινήσεις...

Οι στρατηγικές των δύο κυρίαρχων πλευρών (ΗΠΑ - Ρωσίας), αποσκοπούν πλέον στον επικοινωνιακό τομέα και στην δημιουργία εντυπώσεων νίκης, προκειμένου να υπάρξει νικητής στην άτυπη σύγκρουση των δύο πλευρών. Αν και η υπόθεση Κριμαία θεωρείται πλέον λήξασα, η προετοιμασία (δημιουργία εντυπώσεων ισχύος) των δύο πλευρών για την επόμενη συνάντησή τους (αναμένεται να είναι αρκετά σύντομα στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου και ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας, δύναται να "ξυπνήσει" εργαλεία -κυρίως από την πλευρά των ΗΠΑ- που μέχρι στιγμής λόγω της ειδικής περιοχής στην οποία βρίσκεται η Ουκρανία, δεν έχουν χρησιμοποιηθεί. Ας κρατήσουμε, λοιπόν, το ότι έχουμε περάσει σε έναν επικοινωνιακό - ψυχολογικό εκατέρωθεν πόλεμο, με υπαρκτά και ανύπαρκτα γεγονότα, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν δεόντως για την επόμενη ημέρα - συνάντηση των ισχυρών.

Επίσης, το επόμενο διάστημα αναμένεται να υπάρξουν κινήσεις - χτυπήματα ισλαμικών τρομοκρατικών ομάδων μέσα στο έδαφος της Ρωσίας και διόλου απίθανο αυτές να κινηθούν από την περιοχή του Καυκάσου έως την Κριμαία ή και συνοριακές με την Ουκρανία ρωσικές περιοχές ή πόλεις. Η ακολουθούμενη τακτική στοχεύει στην δημιουργία νευρικότητας και κάποιου λάθους από την Ρωσική πλευρά, ενώ ταυτόχρονα θα επιδιωχθεί η ρήξη στο ηθικό των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων (χτυπήματα σε αστικές και όχι στρατιωτικές περιοχές), αλλά και η δημιουργία ενός ευρύτερου μετώπου για την Ρωσία, η οποία θα επιχειρηθεί με αυτόν τον τρόπο να κρατηθεί μακριά από την επόμενη κίνηση των Δυτικών, προκειμένου να μην έχει ικανό χρόνο άμεσης αντίδρασης στην επί διμήνου (και πλέον) προετοιμαζόμενη επίθεση κατά της Συρίας (η οποία υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και ήδη οργανώνεται από τη Σαουδική Αραβία και έναν αριθμό αραβικών κρατών, τα οποία επιθυμούν να καταστρέψουν έναν από τους συμμάχους του Ιράν, δηλαδή τον Άσαντ).

Οι ΗΠΑ ακολουθώντας την πάγια τακτική των τελευταίων χρόνων (η οποία αποτρέπει την επιστροφή αμερικανών στρατιωτών μέσα σε φέρετρα), θα κρατήσουν -τυπικά- αποστάσεις, και θα χρησιμοποιήσουν σε έναν δικό τους πόλεμο το χρήμα των αράβων και το ανθρώπινο δυναμικό των φονταμενταλιστών ισλαμιστών (και την Αλ Κάιντα) για να επιτύχουν ένα πρώτο, βίαιο και αυξημένης ταχύτητας και αποτελεσματικότητας χτύπημα στον Μπασάρ Αλ Άσαντ.

Ενδεχόμενη (και κατά πολλούς αναμενόμενη) εμπλοκή της Τουρκίας περιπλέκει τις εξελίξεις, εισάγει την Ρωσία και προχωράμε σε γενικότερη «ανάφλεξη». Η Τουρκία του Ερντογάν πολύ δύσκολα θα εμπλακεί σε τέτοιου είδους εξελίξεις, αφού ο τούρκος πρωθυπουργός αντιμετωπίζοντας σωρεία προβλημάτων δεν μπορεί πλέον να πείσει την τουρκική κοινωνία για να τον ακολουθήσει σε τέτοιου είδους επικίνδυνες επιλογές. Έτσι, αναμένεται εσωτερική αλλαγή στην Τουρκία, η οποία πιθανότατα θα γνωρίσει μία ακόμη στρατιωτική παρέμβαση (πραξικόπημα) και μετέπειτα εμπλοκή της είτε ως επιθετικό όπλο των ΗΠΑ κατά της Συρίας είτε ως ασπίδα απέναντι στη Ρωσία, όπου με τη «βοήθεια» νομικών προταγμάτων (π.χ. συνθήκη των Στενών του Βοσπόρου) ή εφευρημάτων (δημιουργία κωλυμάτων ασφαλούς διάπλου λόγω ενός «ατυχήματος» στα στενά του Βοσπόρου, με την ελπίδα ότι θα παράσχει ικανό χρόνο μέχρις ότου ολοκληρωθεί η σχεδιαζόμενη επέμβαση στη Συρία...

Το επόμενο διάστημα κρίνεται ιδιαιτέρως "ανήσυχο" και για την Ελλάδα, όπου η κυβέρνηση αναμένεται να βρεθεί αντιμέτωπη με ανακοίνωση επιλογών και συμφωνιών με τρίτες χώρες, οι οποίες μέχρι στιγμής δεν έχουν γίνει γνωστές (οικονομικές συμφωνίες με επίκεντρο τα ενεργειακά, την ΑΟΖ). Δεν θεωρείται απίθανη μία κοινωνική έκρηξη και μετέπειτα ένταση στα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα και ταυτόχρονη οικονομική κατάρρευση μετά από απόφαση της τρόικα να σταματήσει την στήριξή της προς την Ελλάδα. Αυτού του είδους οι εξελίξεις ενδέχεται να συνδυαστούν και με πολιτική αναταραχή πριν ή μετά τις εκλογές του Μαΐου, με τραγικά αποτελέσματα για τους Έλληνες πολίτες (έλλειψη τροφίμων λόγω ανικανότητας εισαγωγής ή μεταφοράς τους στα μεγάλα αστικά κέντρα), αφού δεν έχει γίνει καμία κυβερνητική πρόβλεψη για αντιμετώπιση μίας τέτοιας εξέλιξης.
Η αποχώρηση και παύση στήριξης της τρόικα προς την Ελλάδα θα έχει τουλάχιστον διπλό σκοπό, αφού θα επιχειρηθεί με τον τρόπο αυτό να γίνει μία εξοικονόμηση χρημάτων από την Ευρώπη που θα είναι -σχεδόν- θεατής των εξελίξεων στην Μέση Ανατολή, αλλά και για να ασκηθεί ισχυρή πίεση προς την Ελλάδα να προσυπογράψει συμφωνίες παραχώρησης δικαιωμάτων εξόρυξης και εκμετάλλευσης σε συγκεκριμένες εταιρείες αμερικανικών και ευρωπαϊκών συμφερόντων.
Η κορύφωση της κρίσης (που δεν θα είναι αποκλειστικά οικονομική ή απλά γεωπολιτική) βρίσκεται μπροστά μας, αφού είναι δεδομένο πως στην σύγκρουση των ισχυρών τα «διπλωματικά όπλα» φαίνονται ανεπαρκή για την εξεύρεση μιάς κάποιας κοινά αποδεκτής λύσης μεταξύ των δύο αντιπάλων πλευρών. 

Καλό θα είναι να προετοιμαστούμε γι αυτήν την σύγκρουση, όσο περισσότερο και όσο καλύτερα μπορούμε...

Παναγιωτίδης Μάρκος
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση